.
Er was eens een banaan. Hij hing in een mooie bananenboom, in een zonnig land vér hier vandaan. Laten we hem Biboe noemen. Biboe was een mooie, groene banaan. Helaas waren er bananen uit zijn tros jaloers. Ze sloegen hem van de tros. Biboe schreeuwde het uit toen hij op de harde grond terecht kwam. "Stomme lul!" schreeuwde hij nog. Maar het was te laat. Iemand had hem opgeraapt. Een... mens. Biboe kon het niet begrijpen, hij was immers een banaan. Hoe konden mensen toch alles doen? Mochten ze zomaar bananen stelen? Biboe kon er niet wijs uit komen. Gekke dingen, die mensen. Biboe werd in een mand gelegt. 'Dit ligt best zacht', dacht hij. Hij viel in een diepe slaap. Toen hij zijn oogjes open deed, was hij ineens ergens anders. Het was een gróte bak. En hij schuddelde heen en weer! Gelukkig was Biboe krom, anders was hij vast de hele tijd aan het rollen. Hij dacht diep na waar hij zou kunnen zijn. Hij groef in de melige pap binnen in zijn hoofd. 'Denk.. denk... denk..' Opeens schoot het hem naar binnen! Iemand had eens een verhaal vertelt, wat verschrikkelijk eindigde. De banaan werd naar een land vér vér van zijn woonplaats gereden in een vrachtwagen, en werd daar verkocht! Ja, verkocht! Erg he? Maar dat is nog niet alles.... Nee... De banaan werd ook nog.... Opgegeten. Biboe slikt bij de gedachten. 'Ik wil niet opgegeten worden..' dacht hij. Een traan rolde over zijn gladde schil. 'Ik wil echt niet...'
Daar zat onze banaan, in de vrachtwagen. Hij heeft wel 5 dagen gehuild. Op de zesde dag, na een diepe, onrustige slaap, werd hij wakker van allemaal kabaal. "Waar ben ik?!" schreeuwde hij paniekerig. "Ey yo, doe chil man. Je bent in een winkel." zei een banaan die naast hem lag. "Wie ben jij?" vroeg Biboe. "Ik ben Willie de Banaan. En jij?" "Ik ben Biboe de banaan," antwoordde Biboe. "Worden we... verkocht.?? En daarna opgegeten?" Biboe's stem ging omhoog bij het laatste deel van de zin. "Misschien," zei Willie. "Ik wil niet opgegeten worden.." snikte Biboe. "Rusitg maar," trooste Willie hem. "Het komt allemaal goed. En als je opgegeten wordt merk je daar toch niks van.." "Echt niet?" "Nee, echt niet. Het is zo voorbij." Die woorden stelde Biboe gerust. Na een paar dagen liggen in de winkel, voelde hij iets. Mensenhanden. Hij keek omhoog. Een grappig, sexy persoontje keek hem aan. Hij likte over zijn piercing. Biboe kreeg het warm. "Yu, zullen we bananen meenemen?" Vroeg hij aan iemand. Er kwamen nog meer mensen aangelopen. Iemand met rood-zwart haar, iemand met blond haar, allemaal van die gekke mensen. "Haha," Lachte die Yu. "Als je dat zo graag wilt..." De warme mensenhanden legde Biboe en nog een paar anderen in een karretje. Willie was er niet bij, helaas. Maar, Biboe vond dat mens wel leuk. Hij had geen Willie meer nodig. Even later werd Biboe op een zwart ding gelegt, en met een raar ding werd hij gescant. Hij dacht dat ze hem van binnen gingen bekijken, maar dat was gelukkig niet zo. Biboe werd in een grote zak gegooid en meegenomen naar een hotel. Hij moest aan die ene denken... Hij wist zelfs zijn naam! Iedereen noemde hem Strify. Gekke naam, dacht Biboe. Maar wel een mooie naam.... "Ik heb honger.." zeurde Strify in de verte. "Dan eet je je toch wat?" zei iemand anders. Strify kwam op de fruitschaal afgelopen. Biboe vond het best eng. Maar toch wel spannend....
Hij werd weer opgeraapt. Hij zag de twinkeling in Strify's ogen. Een grijns versierde zijn perfecte gezicht. Strify nam hem mee naar een andere kamer. Yu was daar ook. "Foto's maken?" vroeg Yu. Strify knikte en haalde zijn schouders op. "Maar eerst eten," zei hij. Strify opende voorzichtig Biboe's schilletje. Biboe vond het best wel lekker... Als snel kreeg hij het koud. 'Brr...' rilde hij. Gelukkig zetten Strify al gauw zijn tanden in Biboe. Biboe rilde helemaal. Wauw, dus dit was opgegeten worden.!! Hij vond het heerlijk. Maar toen... zag Biboe vanuit zijn ooghoeken een camera. Yu richtte het ding op Biboe, en...KLIK!
Het was te laat. Biboe had nog zó willen schreeuwen, dat bananen niet tegen een flits kunnen. Dat ze daaraan dood gaan....
Maar, beste jongens en meisjes, de foto was gemaakt. En hij was leuk. Ja, het was minder voor onze Biboe, dat snap ik ook. Maar, Strify heeft een onbetaalbaar hoofd op die foto. Misschien niet zo bedoeld, maar toch.
Toen, héél later, zagen twee meisjes de foto. Ze moesten lachen om Strify's hoofd. Pech voor hem, kon een van de meisjes zijn gedachten lezen! Ja, ze wist wel wat hij zei... "Pijpen bitches," dacht Strify. De meisjes moesten lachen. "Wat een bananenpijper!" Zo ontston er een nieuw werkwoord: "Bananenpijpen." Er ontstond de volgende dag zelfs een nieuw geloof: "Het Banaannisme!".
Stop holding me under and let me breathe.
