ik heb dus een liefje, al ongeveer een half jaar. hij was eerst 2jaar m'n beste vriend, van het een kwam het ander, we namen wel een groot risico want moest het dan gedaan raken tussen mij en hem , dan had ik waarschijnlijk zijn vriendschap niet meer. hij is de meest fantastische persoon in m'n leven, ik hou ongelofelijk veel van hem maar ..
we hebben zoveel discussies dat ik het soms niet aan kan, er is zoveel gebeurt in me leven , er zijn een aantal vrienden van me overleden die heel veel voor me betekenden , maar ik heb soms van die perioden dat ik nog verdrietig loop omdat ik denk aan die mensen, maar m'n liefje snapt dat niet. dan discussieren we nog meer en voel ik me nog meer miserabel. hij denkt dat dan alles om hem moet gaan en niet om de anderen die overleden zijn. hij lijkt zo egoïstisch op dat vlak en ik zeg het hem ook, dan is hij wat op zijn tenen getrapt en word hij zowat kwaad. echt nie fijn. ook , hij is ongelofelijk jalours, ondragelijk gewoon.
ik zie hem te graaag om kwijt te raken, maar soms word het me teveel.
wat moet ik doen meisjes?.
