Mijn broer is voor de rest van zijn leven getekend. en dat is eigenlijk mijn schuld... ik heb er al tijden niet meer echt aangedacht tot gisteravond en nu voel ik me weer net zo schuldig als al die jaren geleden. ik zal je vertellen wat er gebeurd is.
Niels & Ik hadden 3 kinderen te spelen,we deden tikkertje buiten. totdat ik naar binnen ging iets wat mijn moeder nog zo verboden had. Niels was hem en volgde mij trouw. ik rende door onze woonkamer en trok de deur met glazenramen los om bij de hal te komen. ik heb de deur weer achter me dicht getrokken,iets wat ik nooit had moeten doen. Niels volgde mij en kon niet stoppen,hij vloog met zijn arm door de ruit.
voor de rest is het mij bijna allemaal wazig maar het enige wat ik me nog herinner was bloed,veel bloed. en verdriet,veel verdriet.
Niels werd met de ambulance opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht. gelukkig had hij geen slagaderlijke bloeding anders was het minder goed afgelopen zijden de doktoren. hij kwam ervan af met 22 hechtingen,toen deze eruit mochten bleven er littekens over,grote littekens. de littekens zullen nooit genezen,nooit niet. dat is wat de doktoren hem vertelde. dus mijn broer is getekend voor het leven en dat is mijn schuld..
We can only learn to love by loving.
