Hallo papa,
Ik snap het niet papa! Je bent nu weg maar ik snap er niks van. Waarom ben je nou weggegaan? Ik ben gewoon boos! Je laat mij, en mama alleen. Ik mis je maar tegelijkertijd kan ik je voor je kop slaan. Ik weet niet of je wil antwoorden, want waarschijnlijk ben je boos of zo. Ik zit hier met problemen, hier in Nederland. En jij, jij denkt alleen maar aan jezelf. Je gaat naar frankrijk. Waarom dan? Ben je een nieuwe liefde tegen gekomen? Nou, als je maar weet dat mama nog steeds van je houd. Hoewel ik dat op dit moment niet graag schrijf. Ze zit hier nu al 1 dag, dus nadat jij vertrokken bent, te huilen op de bank. Ze komt er niet af. Ik moet haar voederen. Als een baby. Já, ben je daarom weg gegaan? Omdat mama nog een kind krijgt? Maar dat snap ik ook niet! Jíj was degene die nog een kind wou! Van haar hoefde het niet persé. Of deed je het om mij? Was ik vervelend of zo? Omdat ik je een trap heb gegeven tijdens het - een maal in mijn leven- stoeien? Ik vind het dan ontzettend gemeen. Ik heb mijn reputatie er voor op geofferd om met jou te stoeien en wat doe jij? Weg gaan. Jahoor! Echt papa weer..
^ Dat was een voorproefje van mijn nieuwe (3delige) serie; 1000 brieven, 1 antwoord. Hij is nog niet geactiveerd, maar dit is alvast een voorproefje!
-x
ps: Vind je hem mooi? 
If you think something small can’t make a difference, try sleeping with a mosquito in the room
:D
(trotZheid) 
:P