Ik heb dus een erie waar ik heel lang nie meer aan gewerkt had,maarnu is re dus eindelijk eennieuw deel
Wil iemand em lezn en errlijk zegge wat ier er van vind(ook als het slecht is).
-Het is geschreven in AN
-Het is met th
-Geen afgezaagd verhaal...
-het is dus wel del 18 maarik ga wel eenupdate geven..
update :Je zit dus tegen je wil in ,in een soort gang.Op een dag ontmoet je door toedoen van de baas van deze gang(maar dat weet je niet) tokio hotel.Na een iendje blijkt dat the gang je beste vriendin,Hanne, heeft ontvoerd,en nu chanetern ze jouw zodat jij hetzelfde zou doen met th.Je stemt uiteindelijk toe maar je plan mislukt en je krijgt alleen Bill mee,degene om wie jee het meest geeft.Na een ontsnappingspoging van jouw is Hanne vrij maar jij en Bill zitten nog altijd vast.Intussen zijn jullie in het gehemeim een koppel,voor meer details en spannende dingen meot je de rest maar lezen van de quizen.
i]Freedom will be my guide... [/i]
Uitleg: Ik deed mijn ogen dicht.Nee,ik kneep ze dicht.Vastbesloten om niets te zien.Ik wilde niet zien hoe erg hij er aan toe was.Ik wilde het niet weten.Want het was mijn schuld.Ik wist dat hij er zwak en vermoeid zou uitzien.Ik deed mijn ogen open.Hoezeer ik ook mijn best deed om alles buiten te sluiten, het zou toch niet lukken.Ik stond vlak bij de deur.Een celdeur.Bill lag op de grond.Te slapen.Hij wist niet dat ik hier was.Ik wilde ook niet dat hij het wist.Hij zou boos zijn omdat ik zo mijn dekmantel verraadde.Maar de waarheid was dat als hij er niet was ik geen dekmantel nodig had en ik er niet zou om geven wat er met mij gebeurde.Ik was hem daarom aan het bewaken.The gang vertrok.Weg op hun geheime missie waarbij ik hier moest blijven om op 'de gevangene' te letten.Ik kende the gang.Het lag in hun natuur om zoveel mogelijk mensen pijn te doen.Het zou best wel eens kunnen dat ze Bill pijn wilden doen net voor ze weggingen.Gewoon voor de lol.Daarom was ik hier.En daarom was dat ook gevaarlijk.Als the gang er enig benul van had dat ik ook maar iets om Bill zou geven...
Maar tot mijn verbazing kwam er niemand.Ik wachtte.Uren.Nog steeds niemand.Ik besloot dat er nu niemand meer zou komen en ging weg voor bill wakker werd.Ik liep rond in de lege gangen van the gang.Anders zag je er ook bijna nooit iemand.Daarvoor was dit bunkercomplex te groot en de leden hadden het te druk.Maar nu heerste er een soort van doodse stilte.Iedereen was weg.En nog steeds had ik geen mogelijkheid te ontsnappen.Alle deuren waren op slot.Ik ging naar mijn kamer. en liet me op het bed ploffen.Ik wilde het niet maar langzaam zakte ik weg.De vermoeidheid was te groot....
...Ik had vleugels.Maar ze waren niet wit zoalsje in tekenfims zag.De veren waren zwart.En de lucht rondom me was grauw.Net alsof er een soor vloek over me hing.Ik zat in een kooi.Overal traliën.Behalve boven mij.Er was een gat.Ik spreidde mijn vleugels ,ik was klaar om te vliegen en te ontsnappen aan deze gevangenis.Maar plots zag ik een figuurthe zitten in de hoek van deze kooi.Van hieruit leek hij klein.Bill.Hij zag er zwak en bleek uit.Ik twijfelde.Ik kon niemand meedragen.Zo sterk was ik niet.Maar ik was minder vermoeid dan hem.Een gedachte raasde door mijn hoofd."Je kan de vleugels aan hem geven.Op dat moment kwam er een storm op.Een tornado.Hij sleurde als bladerloze bomen,en glansloze struiken mee.Degene die hier acherbleef zou erdoor opgeslokt worden.Bill keek me smekend aan.De storm kwam dicher.Een traan biggelde over mijn wang.De tornado was al vlabij.Ik beeldde mij in dat bill mijn vleugels had.Hij aarzelde maar plots jaagde ik hem weg.Ik wilde nie dat hij hier bleef voor mij.Ik had hiervoor gekozen.Hij vloog weg.Ik probeerde nog uit de kooi te klimmen maar het was te laat.De tornado was te dichtbij.Ik voelde de wind in mijn haren.Het was altijd te laat geweest,ik was nooit bestemd geweest om te ontsnappen...
Ik schrok wakker .Ik voelde mij doodsbenauwd om mijn droom hoewel ik niet wist waarom.De herinnering aan mijn droom zakte nu al weg.Ik was zo abrupt wakker geworden door een geluid.Een telefoon.Wazig zag ik hem liggen.Ik besefte dat hetr belangrijk zou zijn en stond op.Ik keek naar het nummer en zag dat het da baas was.Ik had geen zin om op te nemen maar tegelijk besefte ik dat ik zou boeten als ik dat niet deed.Een oproep van de baas moest altijd beantwoord worden."Hallo?":nam ik op.De baas klonk gehaast:"Het is belangrijk,de FBI is ons misschien op het spoor.We kunnen hem niet houden.Ik werd bang."Wat bedoel je?":vroeg ik.De baas raakte gefrustreerd:"Die kaulitz!"Ik wist dat er iets mis was.Ik reageerde niet meer.Maar de baas was duidelijk gejaagd."Wat is er?"
De baas antwoordde:"Hij is niet langer nuttig,je zal hem moeten doden..."
