Wil even iets van m'n hart - Liefde, Vriendschap & Familie

TW: zelfmoord

En ik wil er ook graag even over praten, in een wat langere post, dus het LJH is niet de beste plaats.

Ik liep deze namiddag dus over het Zuid in Gent (al even niet meer geweest) en kwam dit standbeeld tegen:

Het is een rondreizend standbeeld, genaamd 'Stille Strijd', een gewaarwordingsactie rond jongeren met mentale problemen. Errond stonden allemaal foto's (die aangemoedigd worden daar gezet te worden) van jonge mensen die, nu wel, zelfmoord gepleegd hebben.

Enfin, ik begin dus on the spot te janken, natuurlijk. Heb de rest van de dag aan een kennis uit het middelbaar die ook zelfmoord gepleegd heeft moeten denken, en hoe ik dat eigenlijk nog steeds niet helemaal verwerkt heb, negen jaar later.

De rest van mijn dag was goed, trouwens, heb wat met vrienden gekletst, nieuwe mensen ontmoet ... super aangenaam. Echt goede dag eigenlijk, ik heb er zelfs geen algemeen slecht gevoel aan overgehouden. Gewoon een gevoel van schaamte en pijn dat ik altijd heb proberen wegsteken en nooit écht over heb kunnen praten. Which I guess is waarom ik zo van de rest van mijn dag genoten heb, bij vrienden en mensen waar ik om geef? Dunno, het is een beetje een verwarrend gevoel. Wilde het ook even uitspreken. Iig bedankt als je dit gelezen heb.

Dikke knuffel aan wie het nodig heeft x

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Wat heftig Leah, wellicht dat dit helpt om het een plekje te geven. Goed dat er over gesproken wordt in ieder geval

---

You were born original, don't die as a copy.

Ahw ik kan me voorstellen dat dat enorm confronterend is. Ik zag er een jaar terug foto's van (volgens mij stond hij toen in Alkmaar, of staat er iets soortgelijks) en ik vind het een heel bijzonder iets, maar ook echt wat iets wat veel losmaakt. (Wat ook heel goed is en natuurlijk de bedoeling is.) Dikke knuffel!

---

Every villain is a hero in his own mind.

SPECS schreef:
Wat heftig Leah, wellicht dat dit helpt om het een plekje te geven. Goed dat er over gesproken wordt in ieder geval *O*

Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer het inderdaad helpt. Bij de dood van die kennis was een van de gevoelens die altijd bij mij overheerst had, dat ik hem nooit heb kunnen zeggen wat hij voor mij betekent heeft (among other things). Het heeft me er eindelijk toe gezet dat na al die jaren eindelijk wél te zeggen tegen zijn beste vriendin (die ik ook niet goed kende, maar in kleine gestes enorm veel voor me betekend heeft). Het voelt ... enorm goed, eigenlijk, gezien de omstandigheden, al blijft er natuurlijk wel een groot stuk verdriet over. Het voelt een beetje kathartisch, zelfs, maar op een goede manier.

Ringwraith schreef:
Ahw ik kan me voorstellen dat dat enorm confronterend is. Ik zag er een jaar terug foto's van (volgens mij stond hij toen in Alkmaar, of staat er iets soortgelijks) en ik vind het een heel bijzonder iets, maar ook echt wat iets wat veel losmaakt. (Wat ook heel goed is en natuurlijk de bedoeling is.) Dikke knuffel!

Het was idd enorm aangrijpend. Al die jonge gezichten op foto's, vaak al lachend ... vreselijk confronterend. Dankjewel, iig, voor jou ook een dikke knuffel (:

[ bericht aangepast op 1 dec 2024 - 22:48 ]

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Tbh, vind ik het zo jammer / triest (heel netjes gezegd) dat het nog steeds (hedendaags) zo'n verdeeld en onverenigbare toestand is in de wereld (en dan heb ik het over mensen die zulke depressieve gedachten ed. hebben). Veel mensen denken / kijken hier zo neer op en hebben de mening van "het niet bestaan (oorzaak problemen)" en "het moeten doorzetten", terwijl er echt tevens veel mensen zijn die daadwerkelijk de steun (willen) bieden en / of in hetzelfde hoedje zitten. Het is een daadwerkelijk probleem waar mensen mee zitten! Niet alleen jongeren of ouderen e.d. Het is triest en ik leef met ze mee. Imo is dit voornamelijk voor mensen die geen steun hadden en / of konden krijgen (in enige vorm).

[ bericht aangepast op 1 dec 2024 - 22:57 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Knuffel terug, het moet zwaar en confronterend hebben gevoeld. Ik ben blij dat je steun en afleiding bij vrienden hebt kunnen vinden.

Ik vind het heel heftig om zulke berichten vooral van jongelui te lezen, mensen die nog een heel leven voor zich hebben. Ik ben zelf vaker met de dood in aanraking gekomen toen dierbaren stierven. Daarnaast ondernam een andere dierbare meerdere zelfmoordpogingen. Dit was de zwartste tijd uit mijn leven en heeft me doen inzien hoe vreselijk kwetsbaar we zijn en hoe vreselijk dankbaar we voor het leven mogen zijn. Ik durf zonder gêne te zeggen dat ik makkelijk één van deze jongeren had kunnen zijn, maar blij en dankbaar ben dat ik het leven kan leiden zoals me het is gegund en zoals ik het omarm.

---

No growth of the heart is ever a waste

Cratos schreef:
Tbh, vind ik het zo jammer / triest (heel netjes gezegd) dat het nog steeds (hedendaags) zo'n verdeeld en onverenigbare toestand is in de wereld (en dan heb ik het over mensen die zulke depressieve gedachten ed. hebben). Veel mensen denken / kijken hier zo neer op en hebben de mening van "het niet bestaan (oorzaak problemen)" en "het moeten doorzetten", terwijl er echt tevens veel mensen zijn die daadwerkelijk de steun (willen) bieden en / of in hetzelfde hoedje zitten. Het is een daadwerkelijk probleem waar mensen mee zitten! Niet alleen jongeren of ouderen e.d. Het is triest en ik leef met ze mee. Imo is dit voornamelijk voor mensen die geen steun hadden en / of konden krijgen (in enige vorm).

Ja, idem. Er is zo weinig plaats voor heel wat mensen om te praten over allerhande mentale problemen. Vaak wordt wel gezégd dat je er altijd over kan praten, maar er rust nog steeds zo'n taboe op ... het is dieptriest.

CEO schreef:
Knuffel terug, het moet zwaar en confronterend hebben gevoeld. Ik ben blij dat je steun en afleiding bij vrienden hebt kunnen vinden.

Ik vind het heel heftig om zulke berichten vooral van jongelui te lezen, mensen die nog een heel leven voor zich hebben. Ik ben zelf vaker met de dood in aanraking gekomen toen dierbaren stierven. Daarnaast ondernam een andere dierbare meerdere zelfmoordpogingen. Dit was de zwartste tijd uit mijn leven en heeft me doen inzien hoe vreselijk kwetsbaar we zijn en hoe vreselijk dankbaar we voor het leven mogen zijn. Ik durf zonder gêne te zeggen dat ik makkelijk één van deze jongeren had kunnen zijn, maar blij en dankbaar ben dat ik het leven kan leiden zoals me het is gegund en zoals ik het omarm.

Ik ben bijzonder blij voor jou dat het voor jou is gebeterd mettertijd (en waarschijnlijk met heel veel effort). Vreselijk dat je dat allemaal hebt moeten doorstaan. 💔

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Wow, dat is inderdaad even plotseling confronterend. Heftig dat je het hebt meegemaakt en ook dat je al negen jaar eigenlijk niet de kans gehad hebt het te verwerken. En, idk, mooi weer misschien dat Qreaties dan een plek is om daar een eerste stap mee te maken. Ik kende dit standbeeld helemaal niet, maar mezelf kennende zou ik daar ook met tranen in mijn ogen staan. Je voelt de pijn, van de nabestaanden maar ook die stille, donkere wolk die de mensen op die foto's zelf met zich meedroegen. Damn. Kan me zo goed voorstellen dat dat je even hard raakt. Mij in ieder geval wel. Ben zelf nooit zo diep erin geraakt, maar een paar keer toch wel een heel stuk closer dan achteraf prettig.

Knuffel terug, en dank dat je dit met ons wilde delen. Niet alleen voor je eigen journey naar heling, maar ook zoals bovenstaand genoemd wordt om het onderwerp idk, wat makkelijker bespreekbaar te maken. Heel veel sterkte en liefde

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

@ Klaar Precies. Wanneer zulke gesprekken opkomen, voel ik meerdere emoties en gedachten loskomen (niet perse voor mezelf, maar de mensen die hieraan zijn onder gegaan), het doet zeker iets met me. Onmacht is er eentje van. Het is al moeilijk genoeg. Ik wens dat mensen die hiermee vechten een goede steun krijgen van mensen om hen heen en dat dit wordt teruggevochten in de maatschappij, zodat het snel verdwijnt.. Het zou juist niet moeten dat er zo'n taboe op rust of wordt gebagatelliseerd. Echt belachelijk.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.