(NOG STEEDS HULP NODIG!):
Dank je wel histoire. Mijn antwoord is is dat ik wel een relatie zou willen, maar wel alleen met een vrouw die heel onafhankelijk is en goed op haar zelf kan zijn. Veel intimiteit vind ik belangrijk. Dan heb ik het niet eens over seks. Als ik haar paar keer per maand zie en er is dan veel fysieke intimiteit en emotioneel, dan ben ik helemaal blij. VErder leef ik erg op mezelf, omdat ik autisme heb. (dit is geen contactstoornis, geloof niet de overheid en ggz, het is een eigenschap waardoor men prikkels anders verwerkt).
De uitdaging waar ik voor sta is dat ik het lastig vind om te flirten met een vrouw, al gaat dat al iets beter. Ik wil niet een vriend zijn maar haar vriendje worden. Arm om haar nek, paar zoenen geven of op mond, hand in hand walking, ja allemaal manieren voor mij om initiatief te nemen en te werken naar intimiteit. Want ik ervaar dat fysieke verbinding (intimiteit) ook de emotionele band tussen mij en haar verbeterd.
Er zijn keren geweest dat een vriendin van me heel dichtbij me ging zitten op de bank, ik durfde niet mijn arm om haar heen te slaan. Gek hé... allemaal vanuit deze onderliggende gedachtes: is dat wel oké, ben ik niet pervers (serieuze gedachte), word ze dan niet boos, 'straks denkt ze dat ik iets van haar wil'...
Over dit struikelblok, het lastig vinden om van vriendschap intiem te worden met een vrouw waarmee ik echt een goede band heb, heb ik dus jullie antwoord nodig als vrouw.
[ bericht aangepast op 16 feb 2022 - 22:46 ]