★ JACOB ★
671 years • Engelenleer • Yuliya's kantoor • W. Yuliya
Het verhaal van Yuliya en hoe haar ochtend geweest was viel niet mee. Met verbazing op zijn gezicht had Jacob naar haar zitten luisteren. Het werd maar weer eens pijnlijk duidelijk hoe groot het verschil was tussen engelen en demonen. Ondanks dat Jacob wist dat de demonen nodig waren voor de natuurlijke balans van het universum, kon hij zijn afkeer voor de andere kant moeilijk onderdrukken. Tegenover iemand zoals Yuliya was het geen probleem, maar wanneer hij de gedragingen hoorde die ze zojuist vertelde over haar leerlingen werd het een ander verhaal. Nog steeds met een ontzet gezicht keek hij Yuliya aan.
”Oh, dat is erg lief van je, Jacob, maar dat komt goed. Ik heb hier nog een aardige voorraad staan om op te teren. Overigens houd ik je wel aan dit aanbod voor volgend schooljaar,” stelde ze hem gerust en ze nam een slok van haar whiskey. Jacob nam ook een slok en hij voelde de substantie branden in zijn keel, waarna hij verder informeerde naar Yuliya haar plan van aanpak.
“Ik ga hem in ieder geval een sanctie geven. Twee maanden schoonmaakdienst, dat verlengd kan worden als hij zich blijft misdragen,” vertelde ze. “En oh ja, het gebeurt wel eens. Ik ben natuurlijk een aantrekkelijke dame en die hormonale jongetjes kunnen niet goed omgaan met mijn donkere aura. Normaal gesproken negeer ik het gewoon, dan houden ze gauw op. En als het types zijn als Ramsey zijn, die het als een wedstrijd zien, dreigen met straffen is altijd effectief,”
Jacob luisterde aandachtig. Het was niet dat hij de jonge volitares ongelijk kon geven; Yuliya was een aantrekkelijke vrouw, dat stond buiten kijf. Maar waar ze het lef vandaan haalden om vervolgens op die gevoelens in te spelen, dat was voor Jacob een raadsel. Zelf zag hij Yuliya slechts als een goede vriendin, maar in de hypothetische situatie dat hij meer voor haar voelde, zou hij dit waarschijnlijk nooit durven uiten naar haar. De kans om afgewezen te worden was te groot en ook wist hij niet hoe hij het zou moeten aanpakken. Al leek hem een stijf geslachtsdeel laten zien sowieso geen verstandige keuze. Demoon of niet.
“Klinkt als een goede keuze.” zei Jacob goedkeurend. “Volgens mij is er geen enkele volitare die een schoonmaakdienst fijn vindt.” En hij uitte zijn verbazing over het feit dat Ramsey nog niet versnipperd was, na al zijn wangedrag en disrespect tegenover docenten en andere volitares. Jacob dacht dat het na Nesrin niet lang zou duren voordat ook die lastpak het zwijgen werd opgelegd, maar helaas.
“De volgende keer dat hij dit gedrag vertoond, zet ik een proces tot versnipperen in werking. Dat heb ik hem ook al verteld, hopelijk is hij slim genoeg om te beseffen dat ik serieus was,” deelde Yuliya hem mee. Al wist Jake niet zeker of de jongen in kwestie daadwerkelijk slim genoeg was om het dreigement serieus te nemen en tot zich laten doordringen.
“Ik hoop dat het tot hem doordringt.” zei Jacob, al was dit een klein beetje gelogen. Hij zou het helemaal niet zo erg vinden als de troublemaker de school zou moeten verlaten om nooit meer terug te kunnen keren.
Yuliya dronk haar glas leeg en Jake deed hetzelfde. Hij wilde wel op hetzelfde tempo als haar blijven drinken. Anders zouden ze straks niet op hetzelfde level zitten en was hun fun voorbij. Dat Jacob zijn eigen ochtend ook niet makkelijk was liet hij al snel aan Yuliya weten. Het, voor hem, intieme wandelingetje met Florence liet hij hierbij achterwege.
“Ik snap je wel, hoor. Deze dag is ook mijn minst favoriete van het jaar, door de enorme chaos die altijd ontstaat. Maar er is dus niets specifieks voorgevallen?”
Jacob slikte, maar zei niets. Hij keek naar zijn glas. Wat kon hij kwijt? In ieder geval niet dat hij benauwd had gekregen na het aanraken van Florence haar ondergoed. Dat was uit den boze. “Laslo die bijdehand deed tegen zowel mij als Evicka. Die jongen lijkt steeds verder af te glijden,” hij hield zijn handen omhoog. “niets tegen jullie kant van de school” verontschuldigde hij zichzelf. “en dan is het lastig om te bepalen wie er de autoriteit heeft om de jongen aan te spreken. Evicka of ik? Bij alle andere docenten weet je hoe de verhoudingen zijn binnen de schoolmuren, maar bij nieuwe docenten vind ik dat altijd even aftasten. Het is wennen.”
Yuliya vulde hun beide glazen bij. “Ik heb op Ramsey na met nog geen van mijn mentorleerlingen gesproken en na hem voel ik daar ook niet meer de behoefte toe, moet ik zeggen. Alleen is de dag nog jong toch? Ik zie genoeg kansen om de overige leerlingen nog te spreken, als je dat wilt,” zei ze schouderophalend.
Ze had ook gelijk. Soms deed Jake er beter aan om zijn perfectionisme wat te laten vieren, al was dit makkelijker gezegd dan vandaag. Eigenlijk had hij al een beeld in zijn hoofd van hoe de ochtend had moeten verlopen. Biijeenkomst. Gesprek met al zijn mentorleerlingen. Tassencontrole. Boek lezen in zijn kantoor. De rest van de avond voorbereidingen treffen voor de lessen die snel van start zouden gaan. In plaats daarvan was het: bijeenkomst. Zichzelf voor schut zetten door koffie te laten vallen. Overrompeld worden door Florence bij zowel hun wandeling als de tassencontrole. Een ongemakkelijke start met Evicka. Goedmaken met Evicka. Drinken met Yuliya.
Als dit zijn dag tot nu toe was, dan beloofde dat wat voor de komende uurtjes. Maar in plaats van zichzelf terug te trekken op zijn kantoor, prefereerde Jacob momenteel het gezelschap van Yuliya. Beiden konden ze wel wat ontspanning gebruiken en dus stelde hij voor om vanavond samen wat te drinken.
“Dat klinkt perfect,” stemde ze meteen in. “In jouw kantoor of die van mij?” Ze speelde met de whiskey in haar glas en keek vervolgens vragend naar Jake.
“Ik heb nog twee goede flessen whiskey staan die ik heb bewaard voor een gezellige avond. ” zei Jacob. “Dus ik stel voor dat we die maar eens soldaat maken.” En hij beantwoorde de vragende blik van Yuliya met een glimlach. “Mijn kamer dan maar?”
“Ik heb trouwens her en der gefluister gehoord dat er vanavond een verjaardagfeestje wordt gevierd. Moeten we dat nou toelaten? Ikzelf heb er geen problemen mee, maar ik weet niet hoe de aarstengel daarover denkt,” zei Yuliya.
Jacob bracht zijn glas naar zijn lippen toe en met iedere slok whiskey werden zijn gedachten naar Florence getrokken. Oh, hoe graag hij haar blonde haren wilde strelen, haar zachte wangen wilden kussen en haar onder zijn hoede wilde nemen. Hoe meer alcohol hij dronk, hoe sterker het verlangen werd. “Een verjaardagsfeest?” Vroeg Jacob geïntrigeerd. “Het zou een wel erg onaangenaam zijn als dat niet meer toegestaan is op Metanoia. Al moet het natuurlijk wel binnen de perken blijven van de schoolregels.” was Jacob zijn mening. “Anders nemen we vanavond poolshoogte, zodat we er zeker van zijn dat er niets uit de hand loopt.” Stelde hij voor. “We zijn toch samen en een paar cadeaus openen met elkaar lijkt me niet meteen problematisch voor de volitares.” Bovendien zou hij een glimp op kunnen vangen van een zekere blond engel. Dat vooruitzicht was ook niet verkeerd.
|
[ bericht aangepast op 30 aug 2021 - 11:33 ]