|
Laslo slaakte een diepe zucht. “Ik weet dat niet iedereen hetzelfde is, Ley, maar op een gegeven moment wordt het tijd om je er overheen te zetten. Het is niet goed om met haat in je hart rond te lopen,” zei hij, waarna hij zijn schouders ophaalde. Dames in het algemeen dachten hier misschien anders over, maar Laslo wist vrij zeker dat als zij degenen waren die vreemd gingen, ze ook vergeven wilde worden. Het was een mens zijn natuur om door iedereen leuk gevonden te willen worden. “Maar goed, in ieder geval geloof ik ook dat Ramsey het goed gaat verknallen. Al hoop ik liever eerder dan later.” Op de dag dat dit gebeurde zou Laslo een feestje van blijheid geven. Hij wist zeker dat als Eve niks meer met de grote fetus te maken wilde hebben, ze alleen maar oog voor hem zou hebben. Of hem dat een tweede keus maakte? Misschien, maar soms moesten mensen nu eenmaal eerst een fout begaan voordat ze het licht zagen.
Laslo’s gezicht warmde op bij de gedachte dat Eve een cadeau voor hem zou hebben. Ze haatte hem echt niet zo hard als ze altijd beweerde. “Nee, je hebt gelijk. Ze gaat het niet leuk vinden als Ramsey ons komt lastigvallen als ze even onder vier ogen met mij wilt zijn. En dat is zacht uitgedrukt,” zei hij, waarna er een kleine glimlach op zijn lippen verscheen. Laslo kon niet wachten om zijn aartsvijand uitgekauwd te zien worden. Het was het minste wat hij verdiende.
“Je maakt geen foute keuzes? Ley, hoe ben je anders op Metanoia terechtgekomen? Peuters horen niet dood te gaan,” zei Laslo, terwijl hij zacht met zijn hoofd schudde. Natuurlijk waren niet alle doodsoorzaken slechte keuzes geweest, daar volitares ook terminaal ziek konden zijn, of vermoord. Echter gokte Laslo dat in de meeste gevallen het een inschattingsfout van de peuter zelf was geweest. Hij lag plat op zijn bed en draaide zijn hoofd richting Leya. “Kinderachtig? Hm, nee. Eerder gewoon een 25-er met een speelse persoonlijkheid. En ja, het taart fiasco is niet iets wat ik zomaar vergeet.” Vooral niet gezien de brunette hem er constant aan deed herinneren. Dat Laslo ooit de fout had gemaakt om een hele taart naar binnen te schuiven, betekende niet dat hij dat bij elke zoetigheid ging doen. Daarnaast waren muffins klein, dus hoeveel kwaad konden deze nu werkelijk doen? Leya was een schat van een meid, maar soms deed ze echt te moederlijk over hem.
“Alles dringt tot mij door, ik doe alleen nooit wat met de informatie. Een bewuste keuze,” zei Laslo, waarna hij zijn schouders probeerde op te halen in een liggende positie. Hij kreeg het nare idee dat mensen hem dommer achtten dan hij daadwerkelijk was. Alsof niemand ooit expres een twijfelachtige beslissing maakte om meer plezier in het leven te hebben. “En ik weet dat er nog andere meisjes zijn naast Eve, Ley, maar ik voel mij niet op deze manier aangetrokken tot hen. Of toch in ieder geval nooit niet.” Het klopte dat er genoeg aantrekkelijke meiden in hun jaar zaten, maar geen van hen had Laslo’s interesse echt gewekt. Niet op de manier dat Eve had gedaan. Dat Leya dit niet leek te begrijpen stelde hem teleur. Misschien dat het kwam omdat ze zelf nooit zo’n relatie had gehad? Het maakte ook niet uit, Laslo wilde de redhead terug en Leya mocht daar van vinden wat ze wilde.
“Ik denk juist dat Asteria helemaal geniet van volitare-drama. Dan heeft die arme vrouw eens wat te doen. Het zal vast een eenzaam bestaan zijn op deze school, zeker als de studenten vrij zijn,” zei Laslo, terwijl hij zijn hoofd weer naar de brunette draaide. Hij slaakte een zachte zucht, ging er niet vanuit dat hij zó op de zenuwen van de gehavende engel had gewerkt dat ze op deze manier wraak had genomen. Hij wist vrij zeker dat engelen niet eigenschappen als wraakzuchtigheid mochten hebben. “Als ik wil wisselen, moet ik met Belial praten. Die vent gaat me dat nooit gunnen.” Laslo duwde zichzelf overeind en leunde daarna tegen de muur aan. Hij wilde nog iets tegen Leya zeggen, toen er opeens drie klopjes tegen de deur klonken. Zijn wenkbrauw ging vragend omhoog, maar hij negeerde het. Waarschijnlijk waren het de twee lovebirds, die aan hem wilde vragen of hij zijn kamer aan hun wilden opofferen.
Toen hij Charlize’s stem aan de andere kant van de deur hoorde, verstrakt zijn kaak. Dit was nog erger dan de twee lovebirds. “Dat is veel verstandiger, klopt, maar ik moet zeggen dat ik wel benieuwd ben naar wat ze wilt,” zei Laslo, terwijl hij langzaam zijn bed uit kroop. Hij rolde zijn ogen bij Leya’s andere opmerking. Inmiddels wist hij wel dat hij geen keuzes kon maken, hoe vaak moest ze hem daar nog aan herinneren? De grap was er nu wel vanaf. Zijn voeten zette hij neer op de grond zodra hij bij het uiteinde van het bed kwam. Diep van binnen wist Laslo dat Charlize altijd kwam met slecht nieuws, maar zijn nieuwsgierigheid naar wat hun andere twee kamergenoten aan het doen waren overwon. “Ik ga alleen maar kijken wat ze van me moet,” zei hij, waarna hij naar de deur liep en deze open gooide. Laslo keek recht in het gezicht van zijn ex-vriendin en trok een van zijn wenkbrauwen op.
Op dat moment ving Laslo’s blik twee mensen in de achtergrond op. Eve en Ramsey, die elkaar haast aan het aflebberen waren. Dus dat is wat Charlize hem wilde laten zien? Hoe zijn andere ex-vriendin het deed met de grote nachtmerrie? Dit vond ze zeker heel erg grappig. “Doe dat in het washok, of zo,” sneerde Laslo naar het tweetal in de woonkamer, waarna hij zijn blik weer focuste op Charlize. Zijn ogen spuwde nog net geen vuur toen hij haar voor enkele seconden bekeek. “Dít is waarom jij geen vrienden hebt, of ooit zal krijgen. Al weet ik dat je dat geen ruk kan schelen, dus houd je betweterige commentaar maar ingeslikt.” Daarna gooide Laslo de deur in haar gezicht dicht en draaide hij zich terug om naar Leya.
“Ooit werkt Charlize de verkeerde persoon tegen zich en ik kan niet wachten tot dat moment. Ik zal genieten van elk moment dat zij in het hellevuur doorbrengt,” sneerde hij, waarna hij met grote stappen naar zijn doos muffins liep en er eentje uitpakte. Deze smikkelde hij in drie grote happen op, waarna een tweede snel volgde. Pas toen hij de vierde muffin in zijn handen had, realiseerde Laslo zich dat hij rustiger aan wilde doen. Met veel resistentie zette hij de doos weer neer en plofte hij naast Leya neer op het bed. “Ga je samen met mij naar het feest vanavond?” vroeg hij aan haar, terwijl hij haar aankeek.
|
|
