[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 2 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Isolophilia • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • Justin • Catan • Andreas • Sombre • Brenn • Trijn • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Croweater • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • Arianna • Frangente •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • Cole • Catan • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • Rhae • Croweater • Elsie • Catan

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Frangente • Thomas • Slughorn • Evan • Sombre • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Catan • Nora • Morrigann

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Frangente • Vinnie • Croweater • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Slughorn

[ bericht aangepast op 30 mei 2021 - 21:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Oké! Leuk! Dan eh – moet ik wel op en neer om mijn gitaar te halen, maar wacht jij maar bij de ingang straks!’ Hij lachte zenuwachtig naar zijn vriend en wierp een nerveuze blik op Roman, die naar achteren in zijn stoel leunde en hem een bemoedigende knipoog schonk.
      Lee trok zijn armen terug en haastte zich naar zijn slaapkamer toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Roman liet ietwat bezorgd zijn blik over zijn beste vriend glijden. Hij was nou nooit de spontaniteit zelve, maar van de combinatie gitaar plus Lee bloeide hij toch meestal wel op en na hun gitaarlessen lag er vaak een glimlachje om zijn lippen.
      ‘Zeg ben je van plan om dit jaar op de trompet over te gaan, gezien je gebrek aan enthousiasme?’

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 14:44 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad grinnikte. 'Ik heb die jongen twee maanden niet gezien. Ik moet weer even wennen aan zíjn enthousiasme.' En dat was ook waar. Lee was ongeveer álles wat zijn familie niet was. Toch voelde hij zich ietwat betrapt door Roman.

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 15:08 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Het was maar een korte aanraking en toch trok er voor een moment een tinteling door haar arm. Door het gebrek aan zicht was ze tast nog meer gaan waarderen. En het was gewoon even fijn te voelen dat Vinnie er was in plaats van alleen te horen. Haar broer klaagde wel eens dat zonder zicht ze schrikbarend klef was geworden. Dat lachte ze dan maar gewoon weg.
      Rosalie voelde hoe Tilly haar losliet en hoorde haar in het gesprek met Theo en Novalie voegen, waardoor Rosalie even de kans kreeg alleen (hoopte ze) tegen Vinnie te praten. "Ik wilde je nog een keertje bedanken voor de bloemen trouwens. Een van de weinige dingen waar ik zelf wat aan had," zei ze met een grote glimlach. "Neem me niet verkeerd, alle kaartjes waren lief enzo. Maar elke boodschap hetzelfde en niet meer bijzonder als je de omslag niet kan zien." Er waren maar een paar mensen ook die vol hadden gehouden om te schrijven en daaruit bleek wel voor wie ze toch wel belangrijk was. "Ik heb ze zo lang mogelijk laten leven met een spreuk. Na een half jaar waren ze pas echt op."

---

It's never gonna happen, Guys.

---

"Kyra kwam bij ons logeren de laatste dagen. Dus dat was erg gezellig. En voor de rest was de vakantie vooral genieten van de zon en helpen in de winkel waar kan." Ze keek op met een grote lach naar Theo. "Zelfs mijn zussen waren er een week, dus we hebben met zijn allen vakantie gevierd. Dat was wel lange tijd terug dat we met zijn allen waren."
      Novalie had het heel leuk gevonden dat haar oudere zussen ook een week waren geweest, maar tegelijkertijd was het ook erg vermoeiend geweest. Om een of andere reden kwam dan alle opschepperij omhoog en de wedstrijdjes van wie het beter had of beter had gedaan op school. Novalie werd altijd een beetje stil van die discussie. Vergeleken met haar zussen voelde ze zelf altijd een beetje dom, zelfs Isabella was een stuk slimmer dan haar en Novalie had nooit het idee dat ze hem kon bijbenen.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nou wen er dan maar snel aan, die knul krijgt nog zelfvertrouwen issues van je.’ Roman gaf zijn vriend een schouderduwtje. ‘Wees een beetje lief voor hem. Hij heeft de hele vakantie op dat ding zitten klungelen om nu een trotse grijns van je te zien.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat zijn bloemen een halfjaar in de kamer hadden gestaan en dat ze het zo’n lief gebaar vond, zorgde ervoor dat hij een knalrood gezicht kreeg en ook nog eens over zijn voeten struikelde. Dat eerste zag ze gelukkig niet – het tweede ook niet, maar ze voelde wel de ruk aan zijn arm en hij werd nog een gradatie rooier. Hij ging haast geloven dat het kleurenspectrum er een nieuwe tint rood bij had gekregen. Vlug ging hij weer rechtop staan en hield haar schouder wat losser vast.
      Oké… Nu moest hij nog wat zeggen. Dat kon hij heus.
      Toch wenste hij dat Lee naast hem had gelopen, die had daar nooit last van.
      ‘Ik uhm – ik ben blij dat je ze mooi vond. Leuk vond,’ verbeterde hij zichzelf, aangezien ze ze niet had kunnen zien. Hij wist nog precies hoe ze eruit hadden gezien; veel geel, blauw en oranje. Vrolijke kleuren, want dat paste bij haar. Voor het geval ze aan haar ouders vroeg hoe ze eruitzagen. ‘En lekker vond ruiken.’ Hij beet op zijn wang, zoekend naar iets om te vragen. ‘Heb je – heb je het tweede jaar t-thuisonderwijs gehad?’

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 16:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad grijnsde en zei 'Ik zal mijn best doen', maar vanbinnen kneep zijn maag samen. Hij had zichzelf wijsgemaakt dat het niet zo moeilijk zou zijn om Lee uit zijn leven te verbannen, maar hij had kunnen weten dat het niet zo makkelijk was. De hele reden dat ze überhaupt bevriend waren geraakt, was omdat Lee op een gegeven moment besloten had ze vrienden moesten worden en gewoon net zo lang doorgezet had tot ze het waren. Die liet zich echt niet zomaar afwimpelen, laat staan als Nomad het subtiel zou proberen.
Nomad's grijns verstomde een beetje toen Lee terugkwam om hem op te halen. Hij had een gitaartas om zijn schouder en keek hem stralend aan. De vorm van de gitaartas was ietsje anders dan die van hemzelf, en dat maakte Nomad toch wel nieuwsgierig. 'Zo zo, wat voor model heb je bij je?' vroeg hij.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Gaat alles goed?" vroeg ze maar voor de zekerheid. Vinnie had haar verrast met de ruk aan haar arm, maar wonderbaarlijk bleef ze zelf overeind. Waarschijnlijk was de jongen ergens over gestruikeld. Ze kreeg een glimlach op haar gezicht bij het horen van zijn antwoord. Maar bij het laatste zuchtte ze toch even. "Ja, voor zover dat kon. Een deel van de dingen die ik leuk vond, moest ik laten liggen. Transfiguration is niet meer de toen als je de naald niet op tafel ziet liggen en ook Defense against de dark arts is absoluut niet te doen als je de tegenstander niet kan zien." Rosalie schudde de mismoedigheid van zich af en toverde opnieuw een glimlach op haar gezicht. "Maar ik blijk wonderbaarlijk een nieuwe voorliefde voor Herbology te hebben en gek genoeg ging Potions ook een stuk beter. Ik kan nu mijn neus beter gebruiken en de geur verteld me hoe de drank eraan toe is." Ze draaide haar hoofd naar het punt waar Vinnie zou moeten lopen. "Maar ik ben wel blij dat ik terug ben hoor. Al is dat misschien ook vooral omdat ik hier iedereen weer ontmoet en ik verlost ben van mijn ouders voor een tijdje." Daar was ze inderdaad maar al te blij mee, dat ze even verlost was van haar ouders zorgen.
      "En hoe is het met jou?" kaatste ze het gesprek terug naar hem. Ze had hem niet meer gesproken sinds ze van school waren. "Waren de afgelopen twee jaar nog bijzondere dingen?"

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 17:07 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Het is een Warwick Bootsy Collins Spaceguitar,’ vertelde Lee apetrots – en eigenlijk nog een beetje extra trots omdat hij dat überhaupt had kunnen onthouden. Hij zwaaide naar Roman, Cole en Jemima en liep toen samen met Nomad de gang op. Vanzelfsprekend wilde hij geen pottenkijkers en het was mooi weer, dus hij wandelde naar buiten toe. Daar vonden ze vast wel een rustig plekje. Ze speelden zo vaak buiten gitaar – omdat Nomad niet graag onder de mensen was en doordat Lee snel afgeleid raakte – dus daar keek Nomad vast niet van op.
      ‘Heb je een leuke vakantie gehad?’ Hij gaf hem een lichte por in zijn zij. ‘Je moet me nog steeds aan je broertje voorstellen hè? Ik heb alle jongens aan de Slytherin-tafel uitvoerig bestudeerd, maar de helft heeft zwart haar.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

'Waarschijnlijk zocht je naar iemand die op mij leek, en daar kom je niet uit. Het zwarte haar is ongeveer het enige wat we hetzelfde hebben,' zei Nomad. Ze gingen op een bankje zitten onder een grote treurwilg - een plek waar ze wel vaker geoefend hadden. Het was beschut en omdat het niet echt op een route ergens naartoe lag, kwam er niet vaak iemand langs. Dat was fijn, want niet iedereen hield zo van de muziek die Nomad graag speelde. Het liefst speelde hij nummers met een gave riff, wat niet zo geschikt was als achtergronddeuntje. 'Nou, laat zien. Ik ben benieuwd.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rosalie vertelde wel heel veel dingen, voor hij een potentieel antwoord had bedacht zei ze alweer wat anders en sloot het niet meer aan. Uiteindelijk richtte hij zich maar vooral op haar laatste vragen.
      ‘Met mij gaat het wel goed,’ zei hij. Thuis vond hij het nooit zo heel fijn, maar hier op Hogwarts ook lang niet altijd. ‘Ik ben benieuwd wat we dit jaar allemaal gaan leren.’ Hij dacht na over de afgelopen twee jaar. ‘Twee jaar geleden was er een toverschooltoernooi, met leerlingen van twee andere scholen. Maar – je hebt dat vast wel gehoord. Van wat er met Carlo is gebeurd.’ Hij beet op zijn lip. Dat had een enorme weerslag gehad op hun afdeling.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nu ze op het bankje hadden plaatsgenomen, werd Lee weer ontzettend zenuwachtig. Zijn elleboog raakte die van zijn vriend toen hij de gitaartas afdeed en hem openritste. Hij wist wel dat Nomad zijn gitaar veel te… opvallend vond, maar Lee vond hem mooi en hij hield zelf niet van dat saaie zwart. Hij vond het wel bij zichzelf passen.
      ‘Tadaa!’ Hij liet het ding aan Nomad zien, maar nu ze zo dicht bij elkaar zaten en Lee zijn aanwezigheid kon voelen, was hij meer betoverd door de jongen naast zich dan door het instrument.

---

Every villain is a hero in his own mind.

EVANDER | EVAN | HALE arriving a little late | Slytherin table | Thomas, Marcus De zaal begon al aardig leeg te raken, wat er voor zorgde dat ook Evan opstond en naar de andere kant van de tafel liep. Hij had met zijn hand nog even in zijn zakken gevoeld of Bob er nog zat. Zodra Evan weer bij Nora en de heren stond vroeg hij dan ook of Nora zodadelijk even tijd voor hem had, waar ze op wilde antwoorden met wat leek op een goed antwoord, tot Daphne er doorheen kwam. Ze had blijkbaar al plannen met Daphne, Prudence en Mosh. Sinds wanneer ging ze met hen om... Er schemerde dan ook een licht teleurgestelde blik door Evan's gelaat. Nora stelde voor om het later op de avond te doen, waar Evan op knikte als bevestiging.       Nora stond uit het niets op en voor Evan het wist had ze haar armen om hem heen geslagen. Evan sloeg zijn armen dan ook om haar heen en kneep even kort, waarna de twee alweer los van elkaar stonden en Nora werd meegesleurd door Daphne. Ze was nog net op tijd met voorstellen om Marcus aan het lachen te krijgen. Dat was waarschijnlijk niet erg lastig, aangezien hij Evan nu de hele avond belachelijk kon maken over het crushen op zijn zusje. Evan draaide zich dan ook met een strak gezicht om, in de hoop dat hij geen emoties zou verraden aan Thomas en Marcus.       'Dus... Slytherin common room.' Mompelde Evan terwijl hij al richting de uitgang van de zaal liep. De heren waren toch al wel uitgegeten.

---

- thank you for existing -

ANDREAS WILLIAMS Gryffindor | Gryffindor table | with Lane&Kyra Kyra leek het eens te zijn met het voorstel over de Prefect badkamer, al wilde ze wel iets terug voor het wachtwoord. Dat kon vast en zeker wel geregeld worden.       'Tot uw dienst, madame.' Knipoogde Andreas dan ook naar Kyra. De dame en heer gebruikte continu achternamen, wat Andreas een beetje irriteerde. Hij begreep nooit zo goed waarom mensen achternamen gebruikte om mensen aan te spreken, maar goed, whatever. Het ging een leuke avond worden en Andreas wilde de sfeer niet verpesten, dus hij liet het langs zich heen gaan. Andreas keek geamuseerd naar het woordspel dat er gaande was tussen Kyra en Lane, al was de pret al snel voorbij op het moment dat Lane Andreas er bij betrok.       'Ik deel het bed met mezelf, tenzij ik nachtmerries krijg, dan kruip ik er bij jou in.' Andreas maakte een kusgebaar naar Lane. De drie liepen naar de Gryffindor common room, waar de pret kon beginnen.       'Hebben jullie wel eens Whiskey gehad?' Vroeg Andreas dan ook zacht, zodat er geen moordlustige professoren zouden ingrijpen.

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 20:12 ]

---

- thank you for existing -