[RPG • 0] Hexed • Speeltopic - Speeltopics

---

---

In New Orleans staat een huis. Op het eerste zicht is er niets bijzonders aan. Het is er eentje zoals zovelen; met barsten in de gevel, en afbladerende verf. Met dikke stofnetten aan de rottende balken en een verouderd interieur; een toonbeeld van vergane glorie. Wat betreft de inwoners ervan, dat is echter een heel ander verhaal. Het historische pand is namelijk een toevluchtsoord voor jonge heksen. Het is een plek waar ze veilig zijn en zichzelf niet hoeven te verbergen; waar ze van elkaar kunnen leren en hun kennis kunnen verrijken in de eeuwenoude bibliotheek. Het vormen van een sterke eenheid is broodnodig, want met de vele voordelen die magie met zich meebrengt komt ook een gigantische last. In 1729 maakte Mademoiselle Michelle Lamaire een deal met Papa Legba [een prominent figuur in Voodoo-lore waarvan men gelooft de bewaker van de grens tussen de doden en de levenden te zijn] om herenigd te worden met haar overleden man, Pièrre. Zodra Pièrre echter was overgestoken naar het rijk der levenden probeerde Michelle haar deel van de afspraak te ontwijken. Ze trachtte Papa Legba te verbannen met een spreuk. De magie weerkaatste en Michelle was gedoemd tot in alle eeuwigheid te dwalen op de Grens; noch dood, noch levend - en bleef immens alleen. Men beweert dat het haar acties waren die een gesel op elke heks na haar gelegd hebben. Want sinds die bewuste nacht beschikt elke heks niet alleen over een prachtige gave, maar gaat ze ook gebukt onder een genadeloze vloek. Om de zaken nog erger te maken doen zich sinds kort wereldwijd verdwijningen van heksen voor. De New Orleans Coven is echter de eerste die een patroon opmerkt, en gezien de andere Covens hen niet geloven staan zij er alleen voor om te voorkomen dat nog meer heksen slachtoffer worden van de mysterieuze witchnapper.

---

---

Praktische Info In dit RPG ligt de focus op de New Orleans Coven; een bonte verzameling van heksen die lief en leed met elkaar delen. In het huis is plaats voor iedereen met magisch bloed in de aderen, maar het is zeker geen vereiste er intrek te nemen om deel van de Coven te mogen uitmaken; niet iedereen hoeft dus in het huis te wonen. Zoals in de inleiding vermeld heeft magie niet alleen voordelen. Denk hier alsjeblieft ook goed over na bij het kiezen van je gave; hoe manifesteert deze zich? Wat zijn de limieten? Zijn er neveneffecten? Welke vloek heeft jouw heks in de macht? Een voorbeeld: Thomas' gave is dat hij eender welke wonde kan helen, ongeacht deze fysiek of psychisch is. Hiervoor kan hij handoplegging gebruiken, maar evengoed beschikt hij over kennis voor het brouwen van helende drankjes en zalfjes. Thomas kan zijn gave echter alleen gebruiken voor anderen, en niet voor zichzelf. Bovendien kan hij enkel helen, en niet weer tot leven wekken wanneer iemand reeds is overgestoken naar de andere zijde. Zijn vloek is direct gelinkt aan zijn gave; voor elke heling die hij verricht wordt er tijd van zijn eigen levensspanne afgenomen. De hoeveelheid tijd is afhankelijk van de wonde die hij heelt. Naast hun gave kunnen heksen ook over talenten beschikken, of net ergens heel slecht in zijn. Thomas heeft een natuurlijke aanleg voor plantkunde en kan geweldig koken; hij voelt perfect aan welk gerecht welke kruiding nodig heeft zonder dat hij erbij hoeft na te denken. Vraag hem echter niet om een beschermingsspreuk uit te voeren want hij slaat gigantisch in de knoop met ingewikkelde formules. Zij putten hun kracht uit de natuur; denk aan herbologie, edelstenen, elementen, maan-rituelen. Ze gebruiken Latijnse spreuken, maar geen toverstaf (eventueel wel handgebaren, maar niet noodzakelijk). In dit magic-verse bestaat er niet zoiets als familiars. Het is verboden aan heksen om zichzelf kenbaar te maken aan gewone mensen indien zij geen diepgaande relatie met diegene hebben (bv een echtgeno(o)t(e), een beste vriend(in), een familielid zonder gave). Ze moeten dus oppassen hoe ze hun gave gebruiken, indien ze iemand willen helpen.

---

---

Rollen Username - Naam - Leeftijd - Gender - Gave/Vloek - Faceclaim - Pagina Librarian - Dagmar Guillory - 23 - F Lightness/Hyperempathy - Nora O'neil - 1 Sisu - Elioenai - 26 - M - Animal speech/hightened mortality (loss of soul) - 1 Morigann - Leia Montclaire - 22 - V - Dool - M KIaus - Steven Julian 'Stevie' Messer - 24 - M - Visioenen/Fantoompijnen - Maxence Danet Fauvel - 2 Paracosmal[/url] [q]filosofie - V Regels • De huisregels van Quizlet zijn van toepassing • Bij voorkeur minstens één maal per week reageren • Laten we geen ruzie maken over zaken die op normale manier kunnen besproken worden. • OOC in het praattopic • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Niemand is perfect; ook personages hebben fouten. START: Het is een broeiend hete zomerdag, ergens eind augustus, rond een uur of zeven in de avond. De heksen wachten op maansopgang om aan hun jaarlijkse ritueel; de Absit Invidia uit te voeren. Hierbij kanaliseren ze de energie van een Supermaan om hun kennis aan elkaar over te dragen, en magie van elkaar te leren waar men zelf minder sterk in is. Het is een ritueel dat uitgevoerd wordt om de band tussen de Coven-leden te versterken, om vertrouwen te winnen en uiten en bovenal om jaloezie jegens een ander's krachten te weren. Vanavond is echter extra bijzonder, want voor het eerst in drie jaar valt deze samen met een Blauwe Maan, waardoor de magie veel sterker -bijna tastbaar, zelfs- is.

[ bericht aangepast op 24 april 2021 - 18:35 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Whatever causes night in souls, causes stars too.

MT.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

MT (:

[ bericht aangepast op 24 april 2021 - 22:05 ]

---

Bowties were never Cooler

Mt!

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

ELONAI

✧･ﾟ: *✧･ﾟ:* The Wanderer ✧ With Dagmar & Asra✧At the Garden*:･ﾟ✧*:･ﾟ✧

Een zachte bries streelde door mijn krullen heen, waarbij ze het tipje van mijn neus wisten te kriebelen. Hierdoor wiebelde ik eerst iets mijn neus, waarna ik genoodzaakt was toch iets te krabben en me daarna vervolgens iets uit te strekken. "Och wat heerlijk dit." zei ik gelukzalig zuchtend terwijl ik mijn lichaam tot in de vingertopjes even wist uit te rekken , waarna ik iets rechtop ging zitten in plaats van mijn luilekker positie van net. Er hing een gelukzalige zomerse sfeer hier in de tuin. En dat was niet alleen de danken aan Dagmar die automatisch alle problemen uit de ruimte wist te houden, maar eveneens door de late avondzon die ons nog belichtte en natuurlijk de alcohol die we samen naar binnen aan het spelen waren. "Asra kan je nog luider snurken?" vroeg ik luidop geamuseerd aan de graankorrelslang op mijn schoot die tijdens haar dutje de gewoonte had om haar tong uit te steken en vreemde geluiden te maken. Dagmar had me uitgenodigd om van de zomerzon te genieten voordat we zouden vertrekken voor de Absit Invidia. Mijn eerste Absit Invidia nota bene, dus ik was wel erg benieuwd wat de avond ons teweeg zou brengen. Ik boog me even voorover om mijn vingers op het marmeren tafelblad te plaatsen, de tuintafel voelde erg rustiek aan, en mijn vingertoppen voelden ook hoe kleine mos-clusters zich al hadden genesteld op het meubelstuk. 'ssstukje naar links' hoorde ik de slaperige stem van mijn soulmate door mijn hoofd galmen, waardoor ik instictief hun instructie opvolgde. Met gemak nam ik de glazen voet van het Gin glas beet en legde me weer achterover op de loungestoel.
" Hoe zit de Absit Invidia nou eigenlijk in elkaar? " vroeg ik vervolgens de jonge heks naast me geïnteresseerd terwijl mijn vingers zich verplaatsen tegen het koele glas om dan vervolgens met het papieren rietje tussen mijn vingers te gaan zitten friemelen.
" Mag ik eigenlijk mee?" opperde ik vervolgens bedenkelijk, waarna ik een slokje nam van het kruidige goedje. Alcohol, sali, tijm wat jenever besjes en nog wattes was altijd een goede combinatie met de late avondzon die in je gezicht brandde. Het was nog maar een kleine twee maanden geleden dat ik Dagmar ontmoet had en zo ook in dit oude historische gebouw beland was. Het was best opmerkelijk hoe open deze Coven was voor jonge heksen en dat ik uberhaupt uitgenodigt was voor dit jaarlijkse ritueel. In mijn jonge jaren had ik er ooit wat over gehoord, maar zelf had ik het nog niet mogen meemaken, tot nu dan. Ik voelde hoe het hoopje spaghetti op mijn schoot langzaamaan in beweging kwam en zich een weg baande via mijn arm zo de tafel op. 'Bloempjesss!'. Dagmar was ondertussen bezig geweest met het maken van een kleine madeliefjes krans, althans dat had ze mij en Asra beloofd, nadat mijn blindegeleiden slang had zitten zeuren dat ze er op en top wilde uitzien voor vanavond. Ik kon haar moeilijk in een jasje heisen en gezien ik zelf geen kijk had op de mode, vertrouwde ik Dagmar erop om ons te helpen met een degelijke outfit voor vanavond.
Het gesis van Asra was haast verstaanbaar te noemen, wat hun vast te danken had aan de magische frictie die er in de omgeving te voelen was. De blauwe maan was op komst en dat kon je in alle krachtbronnen wel opmerken. Ik vermoedde tevens dat onze andere huisgenoten zich ook aan het voorbereiden waren voor vanavond al had ik Leia en Steve vandaag nog niet echt gesproken al had ik nog enkele namen horen vallen van Covenleden die zich terug in de stad bevonden, dus ik was wel benieuwd naar de nieuwe mensen die ik zou ontmoeten vanavond.

[ bericht aangepast op 27 april 2021 - 11:53 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

Hoe Eli het voor elkaar kreeg om zo comfortabel in de, nog steeds blakende, zon te liggen was Dagmar een raadsel. Ondanks het al vooravond begon te worden scheen deze nog even fel als op de middag, hetzij dan wel iets lager aan de hemel. Zelf had het blondje ervoor gekozen om onder de parasol, aan het witte bistrotafeltje te zitten. Haar haren waren in een slordige dot gebonden, en nog had ze het veel te warm. In een poging zichzelf wat verkoeling te brengen nam ze een slok van de lavendel-limonade die ze gisteren gemaakt had. Haar glas was voornamelijk gevuld met ijsblokken, waardoor de smaak heel zacht was. Maar het smaakte. Ze grinnikte zachtjes om Eli's opmerking, en het snurkgeluid dat de slang op zijn schoot inderdaad voortbracht. Vervolgens ging ze weer zorgvuldig te werk met het mini-bloemenkransje dat ze voor het dier in kwestie aan het maken was. Ze had gekozen voor vergeet-me-nietjes, omdat ze die zo mooi bij Asra's rozige kleur vond passen. " Hoe zit de Absit Invidia nou eigenlijk in elkaar? Mag ik eigenlijk mee?" De IJslandse moest zachtjes lachen om de laatste woorden van de krullenbol naast zich. Ze keek even op van het delicate prutswerkje. "Natuurlijk mag je mee," verzekerde ze hem met een glimlach; ookal kon hij deze niet zien, ze geloofde erin dat hij die in haar stem kon horen. "Elke heks in het huis wordt overal bij betrokken, of je hier nou pas drie dagen of al dertig jaar bent." Ze haalde kort haar schouders op; zij had het in elk geval nooit anders geweten. "Het is ook niet zozeer een ritueel, meer een teambuilding avond," ging ze verder. "Het staat symbool voor elkaar laten weten; ik vertrouw je met je krachten, ik accepteer dat jij beter bent in bepaalde magie, en ik ben bereid om van jou te leren." Zodra ze uitgesproken was besefte ze echter dat ze hiermee niet veel extra informatie gegeven had. Terwijl ze nog een bloemetje aan de krans knoopte dacht ze even na. "Ik ben goed in spreuken, talen zijn mijn forte waardoor ik de inhoud van ingewikkelde formules beter begrijp. Cillian, tenminste ik vermoed dat hij vanavond komt binnenvallen, werkt juist heel gevoelsmatig en heeft meer moeite met het onthouden van de woorden. Vanavond kan ik hem tips en oefenkansen geven om meer succes met spreuken te hebben, zonder dat hij zich met zijn neus op de feiten hoeft gedrukt te voelen want iedereen is op zijn kwetsbaarst: iedereen's zwakke plekken staan in de kijker. Maar evengoed iedereen's sterktes. Zo heb ik de afgelopen jaren van Stevie al enkele fantastische genezende brouwsels leren maken. Ze maken mijn vloek draaglijker: weten dat ik iets kan doen om een ander van die vervelende gevoelens af te helpen." Ondertussen was de albino slang bij Dagmar op het tafeltje gekropen. Daar waar Eli altijd wist wat er in hun hoofd gaande was, was het voor Dagmar meestal een raden. De manier waarop het dier nu hun blik op de bloemen focuste gaf echter alles prijs. "Bijna klaar, babe," sprak ze het beestje aan, waarbij ze snel even onder hun kin wreef. Hierna probeerde ze iets sneller te werk te gaan, zonder daarbij aan zorgvuldigheid te verliezen. "Waar ben jij zoal goed in?" vroeg ze geïnteresseerd aan de knappe krullenkop.

]»»━━━⍟━━━««

[ bericht aangepast op 1 mei 2021 - 21:49 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Vanavond was het zo ver, maar eerlijk gezegd keek ik er niet naar uit. Normaal was het een gezellige samenkomst van mensen die je niet altijd zag. De blauwe maan moest roet in het eten gooien, in elk geval voor mij. Ik had jaren gevochten om mijn helse visioenen onder controle te houden en nog altijd was het niet makkelijk. De blauwe maan zou dit alleen maar moeilijker maken, en nu net op deze nacht. Het ging over krachten en kennis delen, maar de verschrikkelijke visioenen wenste ik niemand toe. Zeker mijn vrienden, mijn familie, wilde ik daar tegen beschermen. Tot nu toe was dat redelijk gelukt, of in elk geval ik hoopte dat het zo was, maar nu kwam ik er niet echt meer onderuit. Ik kon mijn krachten vanavond waarschijnlijk niet zo controleren als normaal, waardoor het filter op wat er doorkwam grotendeels nutteloos zou zijn. Met stille voetstappen liep ik op blote voeten door het gras tussen de bloemen, planten, kruiden, fruit, en groenten, op zoek naar de soorten die we vannacht nodig hadden. Een mand voor etenswaren hing op mijn rug, en een mand voor bloemen aan mijn arm. Elke paar stappen plukte, raapte, of verzamelde ik weer wat nieuws van de planten om me heen. Dit was hoe ik mijn hoofd nog af kon houden van mijn stille angst voor vanavond. Het liefst verdween ik de stad in, om de hartverscheurende beelden die me al sinds mijn kindertijd kwellen niet te hoeven delen. Toen mijn manden eenmaal goed vol waren met alles wat we mogelijk nodig hadden vanavond, en wat prachtige bloemen voor versiering, liep ik de keuken in. De manden zette ik voorzichtig op de grond, zodat ik een glas sap kon inschenken zodat ik wat te drinken had terwijl ik de bloemen in boeketten probeerde om te toveren.

---

Bowties were never Cooler

Cillian heeft maandenlang geen voet binnen geplaatst in het heksenhuis, maar alsnog voelt het opnieuw als thuis. Hummend begeeft de jongeman zichzelf door de verschillende gangen heen, her en der enkele voorwerpen bewonderend bekijkend. Uiteindelijk plaatst hij zijn schoenen en tas in een kamer welke leeg staat, zijn onderkomen voor de aankomende vele nachten. Het is een verbetering van afgelopen tijd, waarin het de vele vuile straten waren. Cillian blijft een doorwinterde reiziger — zijn eeuwenoude bloed.       Terwijl hij de verschillende ringen aan zijn vingers rondom draait, zet hij koers richting de weelderige tuinen — hetgeen hem iedere keer opnieuw wonderbaarlijk fascineert. Het zachte gras tegen zijn voetzalen aan voelt als gekus. Maar, ditmaal wordt zijn aandacht getrokken door stemmen — bekend en onbekend.       'Dagmar, beeldschoon als altijd.'       Cillian is gestopt voor een marmeren tuintafel, welke wordt bezet door een mooi tweetal. Dagmar, een lieve heks met een prachtige gave. De persoon naast haar is hem onbekend, maar dat zal niet lang meer duren. Cillian is betoverd door zijn weelderige krullen, de glans van zijn kijkers.       En dan is er nog de slang, welke hem met rode ogen aandachtig bekijkt — diens tong kortstondig buiten flikkerend.       'Wie mag dit dan zijn, mijn lieve Dagmar?'       Gerinkel van sieraden weerklinkt wanneer hij zichzelf naar voren buigt, zijn krullen daarbij ook naar voren vallend. Cillian houdt van prachtige dingen — en daar behoort de onbekende jongeman bij. Maar, het is voornamelijk diens slang welke hem momenteel ongelofelijk fascineert.

Magic comes with a price

---

Whatever causes night in souls, causes stars too.

MT

---

obsessive rage

ELONAI

✧･ﾟ: *✧･ﾟ:* The Wanderer ✧ With Dagmar, Cillian & Asra✧ At the Garden*:･ﾟ✧*:･ﾟ✧

Dagmar leek even een pretje te hebben na mijn vraag haar lach had altijd een klein iets bij zich wat me deed denken aan de windvangers die in de theeshop gingen. Niet zozeer het geklingel maar de rust die ze gaven als er een klein briesje voorbij kwam. Ik hoorde hoe haar vingers even halt hielden met het prutsen aan de bloempjes zodat ze me een antwoord kon bieden, eentje waar ik zeer benieuwd naar was.
"Natuurlijk mag je mee," Een kleine zucht van opluchting verliet mijn lippen terwijl ik doorluisterde naar de uitleg over de speciale avond. . "Elke heks in het huis wordt overal bij betrokken, of je hier nou pas drie dagen of al dertig jaar bent. Het is ook niet zozeer een ritueel, meer een teambuilding avond," Ik kon aan Dagmars stem horen dat ze haar woorden met een glimlach om haar lippen verhaalde. "Het staat symbool voor elkaar laten weten; ik vertrouw je met je krachten, ik accepteer dat jij beter bent in bepaalde magie, en ik ben bereid om van jou te leren." Wat ze aangaf was zeker erg interessant zeker met de … in de lucht. Het leek een soort magische lading die kleine vonkjes energie aan je gaven. Als dit dan ook jaarlijks gebeurde zou dit vast wel zeggen dat vele witches zouden afstromen naar new Orleans om de band met de coven te versterken. “Dus jij vertrouwd mij hmmm?” spinde ik speels terwijl ik mijn wenkbrauwen even wiebelde. “Je zou eens moeten weten.” Vervolgde ik grappend en bracht mijn hand even naar mijn kin waar ik deze bedenkelijk liet rusten. “ Lijkt me wel oprecht een interessante bonding. “ mijn stem had zich nu weer op zijn tikkeltje serieuzer gezet, gezien ik nu wel eerlijk bezig was.
"Ik ben goed in spreuken, talen zijn mijn forte waardoor ik de inhoud van ingewikkelde formules beter begrijp. Cillian, tenminste ik vermoed dat hij vanavond komt binnenvallen, werkt juist heel gevoelsmatig en heeft meer moeite met het onthouden van de woorden. Vanavond kan ik hem tips en oefenkansen geven om meer succes met spreuken te hebben, zonder dat hij zich met zijn neus op de feiten hoeft gedrukt te voelen want iedereen is op zijn kwetsbaarst: iedereen's zwakke plekken staan in de kijker. Maar evengoed iedereen's sterktes. Zo heb ik de afgelopen jaren van Stevie al enkele fantastische genezende brouwsels leren maken. Ze maken mijn vloek draaglijker: weten dat ik iets kan doen om een ander van die vervelende gevoelens af te helpen." Er was wat fragiels aan haar woorden te bespeuren, iets wat Asra ook has opgemerkt, waardoor hun besloot om de dame te gaan storen. Ik liet haar woorden nog eens doro mijn gedachten gaan, waardoor mijn linkermondhoek iets omhoog krulde in een lichte ,maar genietende glimlach. De dame had erg veel aan haar mede witches dat voelde je aan haar aura en manier van spreken. “ Ik snap het denk ik, maar het echt meemaken zal mij een ervaring rijker maken.” Glimlachte ik haar rustig toe terwijl ik iets beter in mijn stoel ging zitten. Het was dat mijn gedachten even gleden naar wat mijn sterktes en zwaktes zouden kunnen zijn. Ik was wel opgegroeid met Magie, maar het was pas sinds kort dat ik ontdekte dat er zoveel verschillende soorten magie bestonden en ook verschillende soorten witches. Neem nou Dagmar die met haar spontane Aura de gemoedstoestand van iedereen kon bevorderen. Mijn gedachten zorgden ervoor dat ik zachtjes op mijn onderlip knauwde terwijl ik Lusiterde hoe Asra haar nieuwsgierigheid naar de bloempjes niet op kon. "Bijna klaar, babe," verkondigde Dagmar wat me inzicht haf in hoeverre ze klaar was met haar krans. Het enthousiasme mentale gekir van Asra deed me spontaan gniffelen, vooraleer ik iets verrast opkeek van Dagmars volgende vraag. "Waar ben jij zoal goed in?" Ik kniperde eens met mijn glazige ogen, waarna ik mijn hoofd bedenkelijk naar achteren gooide op de loungestoel. “Daar vraag je me wat.” Zuchtte ik opnieuw op mijn lip knauwend. Mijn kort denkmometje van net had me geen antwoord op deze vraag geboden, dus echt antwoorden kon ik niet. “Ik heb daar nooit echt over nagedacht.” Haf ik haar dan ook eerlijk toe terwijl mijn gezicht het laatste sprietje zon nog opzocht. “ Spels met kruiden, kristallen en tastbare dingen, veronderstel ik.” Verklaarde ik dan aan Dagmar terwijl ik weer opkeek in de richting waar de dame zou moeten zitten. “ Misschien leer ik nog nieuwe dingen over mezelf vanavond.” Verklaarde ik met een soort kalme vrolijkheid. Een zacht geritsel in het gras deed me mijn oren spitsen, waardoor ik ook nieuwsgierig mijn hoofd draaide naar het geluid van een nieuweling in ons bijzijn. “Frend?” siste Asra eveneens verrast, voor het eerst in de vijf minuten haar aandacht op iets anders richtend dan haar geliefde bloemenkrans.
Het gerinkel van armbanden nam ergens mijn aandacht af, ze hadden iets mee van het ritmische geklinkel van een tamboerijn, het haf deze onbekende een gevoel van vrijheid, iets wat ik veronderstelde nog voor ik zijn stemgeluid hoorde. 'Dagmar, beeldschoon als altijd.’ De warme stem had een was lagere bas in zich, een ernstig persoon maar toch met een vrije levenstijl vermoedde ik zo. Ik hield mijn hoofd iets schuin, waardoor mijn krullen vrolijk meesprongen.’Lange man.’ Merkte Asra op in mijn gedachten, wat me iets deed grijnzen. 'Wie mag dit dan zijn, mijn lieve Dagmar?' sprak de man zijn vriendin toe, hoewel ik zelf ook wel doorhad dat de vraag mij niet gesteld was, was ik zelf ook wel erg benieuwd naar de jongeman. Ik haf Asra dan ook een klein knikje om hun gerust te stellen dat deze jongeman zijn Aura vriendelijkheid uitstraalde, waardoor de graankorrelsang dan ook tevreden naar het nieuw figuur toegleed. Ondertussen haf ik Dagmar de tijd om ons maatje voor te stellen aan de vreemdeling, voor ik dan ook mijn mond eens opende “Asra zegt Hallo, zij vinden je armbanden erg mooi blinken.” Sprak ik de jongeman toe met een uitnodigende glimlach. “En ik vind ze mooi klinken. Mijn naam is Elionai, Eli for short. Aangenaam.” Ik stak mijn hand uit in de richting vanwaar ik de jongen zijn Aura leek aan te voelen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

MT.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'