[RPG • 0] Experium || 32 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 20 okt 2020 - 11:31 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ja, dat begrijp ik wel…’ zuchtte Dezi. ‘Maar het is rot om iedere dag getekend te worden door iets wat je je niet herinnert.’ Ze liepen nog een stukje verder van de campus en daar bleef ze staan. Ze hoefde niet echt van haar litteken af – vooral omdat ze bang was dat Onyx die gewoon doodleuk weer opnieuw zou neerzetten. Het was nu gewoon wachten op Damon.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zo hard hoef je niet te zoeken. Ik ben hier recht naast je.
      Maar Jester zag de glimlach om Onyx' lippen. De blos die op zijn wangen omhoog kroop. En anders dan zijn beste vriend, was hij niet blind voor de signalen. Hij zag heus wel dat die crush van Nish niet onbeantwoord was. Die zuigzoen kwam er ook heus niet zomaar. Het brak zijn hart om te glimlachen bij Onyx' woorden, maar hij deed het wel. Hij... hij wilde gewoon dat zijn vriend gelukkig was. Écht gelukkig, na alle shit die hij had moeten doorstaan. En dat was... dus niet met hem.
      'Je bent aan het blozen,' zei hij plagend, hoewel het even moeite kostte om de echt vrolijke toon in zijn woorden te krijgen. Hij haalde ongemerkt diep adem en de kou die achterin zijn keel beet hielp om zijn hoofd wat helderder te houden. 'Is die crush van Nish misschien... wederzijds?' Hij stootte Onyx tegen zijn arm en grijnsde. 'Zei ik het niet.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx wist dat het niet wederzijds was. Nog niet, in ieder geval. Hij voelde niet hetzelfde voor hem als hij de afgelopen weken voor Jester had gevoeld, maar eigenlijk was dat ook iets wat hij helemaal niet wilde. Hij vond het prima zo. Af en toe zoenen, zonder alle moeilijkheden eromheen.
      ‘Ik bloosde niet om Nish,’ mompelde hij en hij schopte een steentje weg. Direct had hij spijt van zijn woorden en hij wenste dat hij een hoodie aanhad die hij tot zijn oren had kunnen optrekken. Want? Wat ga je nu zeggen? Dat je een erotische droom had over Jester? Dat hebben normale vrienden niet. Ook beste vrienden niet.
      Hij duwde zijn handen dieper in zijn zakken. Hij wilde Jester nog steeds. Hij wilde hem tegen het eerste beste muurtje drukken dat ze tegenkwamen en hem zoenen zoals hij hem nog nooit gezoend had. Misschien wilde hij hem wel meer dan ooit. En tegelijkertijd was hij banger dan ooit. Hij wilde niet dat er weer dingen veranderden, dat het weer ongemakkelijk werd. Het was beter dat Jester dacht dat hij over hem heen was en tegelijkertijd waardeerde hij zijn vriend te erg om recht in zijn gezicht te liegen en te zeggen dat hij inderdaad verliefd op Nish was.
      Maar hij moest nu wel iets zeggen.
      ‘Maar toen ik over het zoenen vertelde, dacht ik automatisch aan de droom die ik daarna kreeg. Een… vrij heftige droom. Over… iemand anders.’
      Goh, wie zou dat nou zijn?
      Onyx wenste dat hij door de grond kon zakken, zeker toen die vervloekte blos nog steeds niet wegging. Hij moest daar echt wat aan doen.
      Gauw praatte hij verder, zodat Jes niet te lang bij die droom zou stilstaan.
      ‘Ik weet niet echt wat ik voor Nish voel. Het voelt gewoon wel prima, net zoals het bij ons begon. Voor al het gedoe.’ Er kwam een beetje een cynisch lachje uit toen hij over zijn eigen woorden nadacht. ‘Misschien is het een beetje zoals met jou en Fox. Alleen weet ik dat ik nog niet verliefd ben omdat ik... nog steeds een beetje aan het verwerken ben wat er gisteren is gebeurd en wat dat voor ons betekent. Dus misschien... komt dat nog.' Hij haalde een beetje ongemakkelijk zijn schouders op. 'Al vind ik die verliefdheidsshit maar kut. Dus liever niet.'

[ bericht aangepast op 20 okt 2020 - 10:21 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij zat samen met Vienna, Adam en Merrin aan tafel. Vienna was in een geamuseerd gesprek met de twee jongens, eentje waar hij geen zin had om aan deel te nemen. Hij zat een beetje rond te staren, tot hij precies op dat moment Fersephone binnen zag komen. Direct was het alsof zijn bloed bevroor. Naar het meisje kijken deed pijn, maar om een of andere reden kon hij zijn blik niet lostrekken van haar. Hij volgde het meisje hoe ze in de rij ging staan en hoe ze uiteindelijk met eten in de richting van hun tafel liep.
      Aan de ene kant was hij blij, dat er iemand kwam om mee te praten. Aan de andere kant wist hij nog niet wat hij kon zeggen en wilde hij helemaal niet met haar praten. Hij wilde niet naast haar zitten, wetende dat het nooit wat zou worden. Hij wilde niet tegen die drang vechten die toch nog de vlinders in zijn maag iets op lieten vliegen bij het zien van het meisje, maar die tegelijkertijd hun kracht verloren waren. Toen hun blik kruiste, wist hij nog net een kleine glimlach naar het meisje te werpen. Zijn glimlach werd even kort beantwoord, maar hij zag de aarzeling op haar gezicht. Toen week Fersephone ineens van de route af en liep ze in de richting van de Lions tafel. Daar ging ze vlak naast Fire zitten.
      Een enorme vlaag jaloezie overviel hem. Yrla verstevigde zijn greep op zijn vork. Hij kneep zo hard dat zijn knokkels wit werden en dat hij de spieren in zijn onderarm voelde aanspannen. Met een ruk keek hij terug naar zijn eten. Het beeld van Phone zo naast Fire, ook al zaten ze gewoon naast elkaar, voelde alsof er dartpijltjes in zijn ogen gegooid werden. Die stomme dingen stonden om een of andere reden ook op het punt van tranen, iets wat hij absoluut niet wilde doen midden in de eetzaal. Het deed zeer om haar af te zien zwaaien en ergens kon hij zich nu voorstellen hoe Onyx zich de avond ervoor gevoeld moest hebben. Het liefst wilde hij ook gewoon even iets slopen op het moment en iemand op zijn bek rammen. Het punt was dat dat totaal zinloos was, want hij wist ook een ander ding. Stel hij zou nu Fire op zijn bek meppen, dan had hij alleen maar ruzie met Fersephone, want een betere reden dan jaloezie had hij niet. En dat was het allerlaatste wat hij wilde. Want ondanks dat zij hem niet wilde, wilde hij haar nog altijd. Hij wilde Fersephone gewoon niet kwijt, ze was een te goede vriendin geworden de afgelopen tijd. En nu Jester uit beeld was, had hij alleen nog Fersephone en Vienna over. Misschien dat met Onyx of Emil een vriendschap wat kon worden, maar dat moest nog altijd groeien. Het was niet iets wat er al stond. Hij moest zich gewoon over dit gevoel heen zetten, dan kwam ze gewoon weer naast hem aan de tafel zitten.
      Een hand streelde langs zijn huid en hij voelde hoe die zachtjes zijn vuist probeerde los te maken. Voor een moment fladderde er iets in hem op. Voor een moment had hij de hoop dat het Fersephone was, dat ze toch naast hem was komen zitten. En dan maakte het niet uit dat ze hem niet leuk vond, zoals hij haar leuk vond. Dan was ze gewoon zijn vriendin, zoals ze gisteren tegen elkaar gezegd hadden. "Die vork heeft je niets misdaan, Yrla," werd er zachtjes naast hem gefluisterd. Hij herkende de stem van Vienna en voor een moment was hij teleurgesteld dat zij het was. Toch liet hij zijn vuist ontspannen en liet hij Vienna de vork uit zijn handen nemen. En met dat hij de kracht liet gaan, merkte hij dat de emoties naar boven kwamen. De spanning was eraf. De scheur in zijn hart bracht tranen met zich mee. En die wilde hij absoluut niet laten zien. Hij draaide zich van Vienna af, gooide zijn benen van de bank en maakte dat hij zo snel mogelijk uit de eetzaal weg kwam.

---

It's never gonna happen, Guys.

Misschien moet je even uitproberen wat je voelt als je mij zoent, dan heb je vergelijkingsmateriaal.
      Want hé, als zoenen met hem veel beter bleek te zijn dan met Nish, dan hoefde Onyx zijn hoofd er niet meer over te breken wat hij nu wel of niet voor hem voelde. En als zoenen met Nish beter bleek (een realiteit waar Jester liever niet aan dacht) dan had hij in ieder geval daar ook duidelijkheid over. Zo gek was het idee heus niet, maar het was de vraag of het ooit zijn hoofd verlaten zou. Waarschijnlijk niet.
      'Je hoeft het ook heus niet simsalabim te weten. Geef het wat tijd. Als het goed blijft voelen en als hij je gelukkig maakt op die manier... dan is het goed. Ofzo. Weetikhet, dude, ik kan niet in je hoofd kijken en ook niet in die van Nish. Soortvan. Mocht je echt aan jezelf twijfelen en onder niet meer van boven kunnen onderscheiden kan ik je nog opdragen alleen de waarheid te vertellen, maar als je die zelf niet weet schiet dat denk ik niet zoveel op. Misschien komt het nog. En met een roze bril op is die verliefdheidsshit helemaal niet zo kut hoor.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Voor de verandering had hij een rustige plek opgezocht, eentje waarvan hij hoopte dat niemand hem even zou storen. Hij was onder het hek doorgegaan - voor het eerst zelf - en had de eerste de beste klimboom opgezocht waar hij zich in kon verschuilen. In zijn woede was hij als een razende geflitst en voor hij het had geweten had hij bovenin de top gezeten. De tranen waren geweest, als een stille waterval. Maar voor een keer had hij het maar zo gelaten. Het luchtte eigenlijk stiekem wel op en in de complete stilte had hij er gewoon even kunnen zijn. De oplossing voor zijn probleem met Fersephone had hij nog niet, maar hij wist een ding; hij ging haar hierdoor niet kwijt raken. Niet zoals hij Jes kwijt was geraakt.
      Yrla zuchtte een keer diep en ging nog beter tegen de dikke stam van de boom aan zitten. Hij haalde zijn iNet uit zijn broekzak en merkte dat hij alweer een uur verder was. Hij moest zijn gesprek met Nish nog doen. De jongen had er niet zoveel zin in, niet nu hij zo emotioneel was. Aan de andere kant had hij dan wel al het zware weer achter de rug. Plus het feit dat gek genoeg er een vreemde hoop in zijn lichaam was ontstaan. Stel, stel dat ze dit goed uitspraken. Was het dan mogelijk dat hij zijn vriendschap met Nish weer op kon pakken? De laatste tijd had hij veel met Vienna gesproken over de leuke kanten van hun vriendschap en hij was zelf verrast geweest dat hun tijd ook gewoon leuk geweest was. Hij had het altijd maar afgedaan als een kut-tijd of wilde er niet aan terug denken.
      Yrla liet zijn vingers over het beeld glijden. Nish nummer had hij zo gevonden, al stond hij niet meer onder Nish zijn naam in zijn iNet. Waarom hij het nummer bewaard had, wist hij niet zo goed. Het was een altijd van "wat-als" gevoel geweest. Wat als hij dat nummer op een dag toch nodig had. Hij had de naam veranderd, zodat als Dezi in zijn telefoon zou kijken ze niet zou zien dat hij Nish nummer nog altijd had. Hij veranderde eerst de naam terug naar die van Nish en opende daarna het berichtenvenster. Wat moest hij sturen?

Hi. Kunnen we dat gesprek nog doen? Aan de rand van het bos in 15?
Yrla."

Het was kort en krachtig. En het bericht voelde helemaal verkeerd aan, maar hij had geen idee wat hij nog meer naar Nish kon sturen. En dus liet hij het maar zo. Nu had hij nog een kwartier om zichzelf bij elkaar te rapen en te bedenken wat hij Nish eigenlijk ging vragen. Want om eerlijk te zijn, wist hij dat nog steeds niet.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik zie wel hoe het loopt,’ knikte Onyx. Wat hij al die tijd al gevonden had. ‘Van mij hoeft er geen naamkaartje aan te hangen.’ Zolang het maar goed voelde en ze niet hun vriendschap ruïneerden. ‘Hoe ging het gesprek met Fox? Wel oké gok ik, aangezien hij nog op onze – op je kamer slaapt?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish was vandaag in gedachten zo met Onyx bezig geweest – die hij na vanochtend overigens niet meer gesproken had – dat hij helemaal vergeten was wat Yrla hem gisteren gevraagd had. Hij moest het berichtje dan ook twee keer lezen voor het écht binnenkwam. Yrla wilde nog steeds praten. En nu, zo ongeveer. Nou ja, misschien was het juist goed. Nu had hij er niet uren tegenaan lopen hikken.
      Oké. Ik kom er nu aan.
      Het was tenslotte nog wel een kwartier lopen en de locatie was vrij breed. Het scheelde dat Yrla hem hoe dan ook binnen een paar tellen gevonden zou hebben. Hij stuurde Onyx ook een berichtje.
      Ik ga zo met Yrla praten. Mocht ik daar niet van terugkomen; het was fijn je gekend te hebben. Jij erft mijn voorraad sigaretten en m’n playstation. X
      Hij schoof zijn iNet in zijn zak, haalde diep adem en zette koers naar het bos.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was zo ontzettend nerveus opeens. Dat had hij helemaal niet aan zien komen, maar de zenuwen gierden als een malle door zijn lichaam heen. Het was al minder erg om naar Nish te kijken, de pijn van vier jaar geleden was grotendeels weg. Maar nu ging hij echt met Nish praten, hij kwam speciaal voor hem. Wat hij overigens ook bijzonder vond, hij had verwacht dat Nish nooit meer iets met hem te maken wilde hebben. Dat had hij gezegd toch? Of was dat Dezi die hem dat wijsgemaakt had? Hij wist het niet meer...
      Yrla kroop door het gat heen, waar hij ook op de heenweg heen was gekomen. Hij mopperde als een malle toen hij door het smalle gat moest en nam zich voor om aan Nish te vragen waar hij zijn ladder had staan. Als dingen uitgepraat waren. Yrla keek even om naar het bos achter hem. Hij kende elk stukje van de school, van het terrein, behalve deze plek. Misschien moest hij maar eens wat vaker hier komen, kijken wat hij allemaal kon vinden in het bos. Nish. Yrla schudde de gedachte aan het bos van zich af en klopte zoveel mogelijk het zand van zich af. Om een of andere reden wilde hij perse een beetje representatief naar voren komen. Hij keek even langs de rand van het hek en bedacht zich toen dat hij misschien niet zo'n hele slimme plek had aangewezen om af te spreken. In de schemering van de avond zag hij echter al een schim aan komen lopen, wat betekende dat Nish er echt aan kwam.
      Yrla nam een diepe teug adem en sprintte toen de kant van Nish op. Halverwege kwam er een idee in zijn hoofd opzetten en Yrla rende tot vlak achter de jongen. Daar kwam hij tot stilstand. "Hi," begroette hij de jongen grijnzend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish was nog zo aan het mijmeren over wat Yrla wel of niet tegen hem zou willen zeggen dat hij niet zo heel veel aandacht besteedde aan zijn omgeving, ervan uitgaand dat de jongen toch wel op een afstandje zou blijven. Toen hij opeens vlak naast zich een stem hoorde, sloeg zijn hart toch een slag over. Hij draaide zich opzij, wist niet of hij moest glimlachen of niet of hoe hij zich überhaupt moest gedragen en gaf uiteindelijk een knikje. ‘Hé. Het besluipen ben je nog niet verleerd.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij lachte heel zachtjes, omdat het hem ergens toch gelukt was. "Je maakte het me makkelijk deze keer." Yrla haalde zijn schouders op en voor een moment viel het even stil. Hij schraapte zijn keel en wees in de richting van het bos. "Wil je een rondje lopen? Ik denk makkelijker als ik loop." Plus als het dan stil viel, dan waren ze in ieder geval nog iets aan het doen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Zelf zat Nish liever stil bij serieuze gesprekken, al kon hij zich nu indenken dat lopen voor hem nu ook prettiger was. Oogcontact kon dan makkelijker vermeden worden als een van hen daar moeite mee had. ‘Ja, prima.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij liet een beetje onzeker zijn blik over Nish glijden. Deed hij hier goed aan? Dit gesprek? Er was iets met deze Nish, iets anders. Hij was niet de jongen die hij zich herinnerde, de zelfverzekerde Nish. Of kwam dat alleen door het gesprek wat ze gingen voeren. Yrla begon rustig in de richting van het hek te lopen en keek even over zijn schouder. "Kunnen we via jouw manier het bos in? De laatste paar keren dat ik er ben geweest, geen succes." Hij kroop liever niet nog een keer door het gat.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ja, die kant op.' Hij knikte naar rechts en liep in de richting van de ladder. De laatste keer dat hij daar met Yrla overheen geklommen was kon hij zich niet meer herinneren. Waarschijnlijk waren ze toen zelfs nog onzichtbaar geweest omdat het terrein veel strenger bewaakt werd. Hij dacht aan de keer dat Yrla hem ternauwernood van een of ander beest redde. Naar die plek was hij daarna nooit meer teruggegaan.
      Er zat een inkeping in het stalen hek waardoor anderen de ladder ook zouden kunnen vinden. Niet dat er veel mensen overheen waren gegaan, Onyx was de laatste geweest, gisteren. Damon en Nemesis hadden er nooit veel interesse in getoond. En Kris... Dat was alweer jaren geleden. Nog voor hij Yrla mee het bos innam.

[ bericht aangepast op 20 okt 2020 - 15:58 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij liet zich door Nish aanwijzen waar hij omhoog moest. Voor een moment wist hij weer waarom hij de ladder vervelend vond, je moest vertrouwen op iets wat je niet kon zien. Maar voor zijn gevoel ging het wel gemakkelijker dan vier jaar geleden. Yrla sprong van het hek af en kwam op beide voeten weer terecht aan de andere kant. Hij wachtte tot Nish naast hem stond, voor hij het pad begon te volgen. Een paar keer keek hij opzij naar Nish, die in stilte met hem mee wandelde. Hij wilde dit hele gesprek al de hele week zo graag, maar nu Nish naast hem stond, leek het alsof de woorden in zijn keel bleven hangen. Hij wist absoluut niet waar te beginnen en wat hij afgelopen uur ook bedacht had om tegen Nish te zeggen, het leek als sneeuw voor de zon verdwenen. Zo met Nish naast hem maakte het nog veel moeilijker om hierover te praten, veel moeilijker dan met Vienna was geweest. Of Onyx... Hij was bang, voor de uitkomst van het gesprek merkte hij. Yrla wist niet zo goed wat hij wilde, waarom hij hier nu liep. Al zijn redenen leken voor een moment te vervagen tot niets.
      Yrla besloot zijn gedachte maar uit te spreken, dan had hij in ieder geval iets gezegd. "Ik kijk de hele week al uit naar dit gesprek, maar nu ik zo hier loop, is mijn hoofd volledig leeg."

---

It's never gonna happen, Guys.