[RPG • 0] Experium || 12 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 12:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

-

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 22:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Whatthefuck was dát?
      "Sorry meneer," begon Jester direct geruststellend tegen Sogat aan te praten, terwijl Onyx met Adam verdween. "We zijn als afdeling hard bezig om ervoor te zorgen dat we elkaar helpen, maar 8175 heeft een beetje last van wat stemmingswisselingen en hij en Dezi liggen elkaar niet zo." Auwtch. Understatement van het jaar. "Niets om u druk over te maken, Onyx zorgt ervoor dat-"
      Verder kwam hij niet.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dat kutjong. Dat kutjong had haar neus gebroken! Ze was furieus. En Onyx wáágde het nog voor dat geschifte jong op te nemen! Een Niemand! Terwijl híj begonnen was, híj had haar in haar gezicht geslagen, híj had haar notabene geprobeerd te wurgen. Zo maar, ten overstaan van de hele klas. Niet op een kinky manier zoals zij in bed had gedaan, nee dit was pure agressie geweest.
      Haar hoofd suisde, niet alleen door de woede die ze voelde, ook door de klap die Azumi te verduren had gekregen. Haar lichaam schreeuwde erom om een transformatie tem ondergaan, maar haar draakje lag bewusteloos op de grond. Ze pakte het wezentje van de grond en hield hem in haar armen.
      Hier ging hij voor boeten.
      Hier ging hij zo hard voor boeten.
      Hoewel ze Jester ergens op de achtergrond hoorde praten, stampte ze het lokaal uit en dreunde de deur achter zich dicht. Bloed rolde nog steeds langs haar lippen naar beneden. De smaak ervan voedde haar drang naar wraak.

---

Every villain is a hero in his own mind.

En toen stormde Dezi óók het lokaal uit, briesend van woede en met een bewusteloze draak in haar armen. De deur knalde zo hard achter haar dicht, dat het ding haast van ellende uit elkaar viel. Jester schraapte ongemakkelijk zijn keel en draaide zich weer naar Sogat toe.
      "Niets om u druk over te maken, Onyx zorgt ervoor dat alles goed komt. De eerste opdracht komt eraan, iedereen is een beetje gespannen. Vandaar. Ik zal ze erop aanspreken, want dit gedrag is natuurlijk niet acceptabel." Op een lage, redelijke toon had hij de situatie uitgelegd en uiteindelijk knikte Sogat. Zo'n ik-weet-dat-je-uit-je-nek-lult-maar-ik-sta-het-voor-nu-maar-even-toe knikje. Meer dan dat zou het waarschijnlijk ook niet worden.
      Met een donkere blik naar de rest toe, waarin hij héél duidelijk hoopte te maken dat zelfs een téén over het randje beloond zou worden met een weekje buiten kamperen, liet hij zich zelf ook in een stoel zakken, naast een leeg tafeltje voor Vienna. Nu hopen dat die meiden nog op tijd kwamen, anders zou zelfs een eerste plek bij de eerste opdracht hen niet kunnen redden.
      Hij hóópte maar dat Onyx erin geslaagd was Adam zo ver weg te voeren dat ze Dezi niet tegenkwamen.
      Hij hóópte maar dat Adam naar Onyx zou luisteren en kalmeerde.
      Dat Onyx zelf ook kalm bleef.
      Dat niemand op fucking solo missies zou gaan om mensen dit weer betaald te zetten.
      Dat ze niet dadelijk met négen panthers zaten, in plaats van tien.
      For the love of the gods, iedereen, hou je gedeisd.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx wenste dat Jester Adam het lokaal uit had gesleurd, in plaats van hij zelf. Jester kon zelfs twee dolle stieren laten knuffelen. Onyx kon ze alleen maar doodknuppelen.
      Hoe hij nu met de huilende en tegelijkertijd woedende jongen moest omgaan wist hij niet, maar hij had toch een arm om zijn schouders geslagen en hem mee naar buiten gevoerd. Wonder boven wonder had de jongen hem niet weggeduwd, noch hem weer eens in zijn gezicht geslagen.
Hij loosde Adam mee naar een fonteintje op een plein voor de school en hees zich op de rand. Koud water hielp hem altijd om zijn agressie te bekoelen, misschien gold dat ook voor Adam. Hij had het niet achter hem gezocht, maar hij was net toch behoorlijk door het lint gegaan.
      Dezi met een halve encyclopedie in haar gezicht meppen, haar keel dichtknijpen én Azumi tegen de muur slingeren. Ja, een beetje trots was hij wel.
      Hij streek met zijn vingers door het water terwijl hij naar de jongen keek. Zijn schouders schokten nog steeds, in zijn ogen flitsten verschillende emoties.
      ‘Waarom vertel je me niet gewoon wat er aan de hand is, knul.’
      Adam boog zijn hoofd en tuurde naar zijn schoenen.
      ‘Ik weet dat je een geheim hebt en ik weet dat Yrla en Dezi je ermee chanteren.’
      Hij keek niet op. Het feit dat Onyx dat wist, leek hem weinig te doen.
      Onyx onderdrukte een zucht. Hij had Merrin niet met zijn geheim vertrouwd, hij zou het ook niet aan hem toevertrouwen.
      ‘Wat gebeurde er net?’ vroeg hij in plaats daarvan. ‘Ik kreeg niet alles mee. Waarom viel je haar aan?’
      Adam krabde aan de rand van een pleister op zijn onderarm. Aangezien de striemen in zijn nek verdwenen waren, nam hij toch aan dat Fayr ze genezen had. Wat was er dan met zijn arm gebeurd?
      De jongen zweeg nog steeds.
      ‘Vertel me anders eens wat er na het bal is gebeurd.’
      ‘Je weet wat er na het bal is gebeurd.’ Zijn stem klonk schor.
      Onyx beet op de binnenkant van zijn wang. ‘Ik probeer te begrijpen hóé ze je te bedreigt. Als je de reden waarom niet kan vertellen, dan misschien wel de manier waarop? Wat dreigt ze te doen als je wel vrienden met Merrinblijft?’
      Een lange tijd was het stil. ‘Ze zegt dat ze dan hetzelfde met hem gaat doen als met mij,’ zei hij toen zacht. ‘Ik kan maar niet vergeten hoe ik haar moest aanraken. Hoe ze mij aanraakte. En elke keer dat ik niet wilde, dreigde ze het ook bij Michiel te gaan doen.’ Er drupte weer een traan langs zijn wang. ‘Ze is zo sterk, sterker dan ik. Sterker dan hij.’ Met zijn schouder veegde hij de traan weg. ‘Ik heb alles gedaan wat ze vroeg. Zodat ze Michiel met rust zou laten. Maar nu jij haar gezicht hebt bewerkt is ze weer op oorlogspad. Ik zag dat ze haar hand op zijn been legde – niet op een vriendschappelijke manier. En ze zei – ze zei dat ze hem ook ging dwingen. Ze zei het in mijn hoofd. Ze kan in mijn hoofd praten.’ De handen van de jongen schokten toen hij over zijn oren wreef, alsof hij daarmee de stem zou kunnen tegenhouden.
      ‘Ze kan in je hoofd praten?’ vroeg Onyx overdonderd.
      Hij knikte, zijn lip trilde.
      ‘Ik weet niet wat ik moet doen,’ fluisterde hij. ‘Ik heb alles nu verpest. Alles wat ik heb gedaan – het was allemaal voor niks. Ze is nu ziedend. En ze zal Michiel… Ze zal Michiel…’
      ‘Ze doet Michiel – Merrin – niets,’ zei hij vastberaden. ‘Ze weet dat ik haar vermoord. En ik zweer het, Adam. Dat doe ik. Dat weet zij ook.’
      Adams schouders ontspanden niet.
      ‘Geloof je me niet?’ vroeg hij geprikkeld.
      ‘Ik weet het niet,’ mompelde hij. ‘Ze is zo onberekenbaar. Ze kan ’s nachts gewoon in zijn kamer stappen en hem dwingen om niets te zeggen en…’
      ‘Ik kan hem mijn mes geven. Stelt dat je gerust? Ja – ze is sterk. Maar met mijn mes kan hij zich prima verweren, en hij hoeft maar één keer te roepen en ik ben bij hem.’
      Adam zweeg weer, zijn gezicht nog steeds somber.
      De vorige keer sliep je er ook doorheen.
      ‘Jester kan bij hem op de kamer gaan liggen,’ zei hij toen. ‘En ik bij jou.’
      Want in alle eerlijkheid – hij maakte zich na het spektakel van net veel meer zorgen om de veiligheid van Adam dan om die van Merrin.

[ bericht aangepast op 9 april 2020 - 7:26 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nog twee minuten voor de bel. Jester hield vanuit zijn ooghoeken Sogat scherp in de gaten. Zodra de man zich omdraaide naar het bord om alvast wat dingen op te schrijven, draaide hij zich acuut om naar Merrin.
      "Wattefuck was dat?" Zijn ogen fonkelden. "Onyx en ik kwamen pas halverwege binnen, wat is er gebeurd? Waarom ging hij door het lint?" fluisterde Jester dwingend.
      Het beeld van een schreeuwende Adam trok over zijn netvlies, toen de jongen Dezi naar de keel was gegrepen. Hij had gegild dat ze uit zijn hoofd moest gaan, haast alsof ze daar tegen hem zat te praten. Maar telepathie was Dezi's gave niet. Dat kon ze alleen als ze in haar drakengedaante was, en toch had Adam dat vast niet voor niets gezegd.
      Het kostte fysiek moeite om te blijven zitten en niet recht achter Onyx aan te stormen om te zorgen dat er niet nóg meer dingen fout liepen. Hij moest erop vertrouwen dat Onyx nog ergens een sprankje gezond verstand zou vinden en bij Adam zou blijven, de jongen zou kalmeren en dan als de wiedeweerga weer terug naar de les zou komen. En de goden stonden hem bij, als ze Dezi tegenkwamen dan was het hele schoolterrein niet groot genoeg voor de fucking drama die dat met zich zou meebrengen.
      En waar de fúck bleven Vienna en Fayr?

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 23:56 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Hij zat geschrokken voor zich uit te staren. Al het bloed was uit zijn gezicht getrokken. Zijn hoofd raasde weer en hij hoopte maar vanuit alle macht dat dit keer niet weer zijn gave overbelast zou raken. Niemand mocht nu iets zeggen, want anders zou zijn mind palace het weer overnemen. En hij wilde absoluut niet dat Yrla in zijn hoofd kon kijken of überhaupt iemand. Hij hoorde de stem van Jester achter hem sissen en even keek hij om naar de jongen achter hem. Hij schudde lichtjes zijn hoofd, wees naar zijn haar en maakte duidelijk dat hij nu even niets kon zeggen. Het ging niet gebeuren, niet zijn hoofd ging ook nog op hol slaan. Adam had weer dingen geroepen waar hij niets van begreep, wat tegen zijn beslissing in ging. Dezi had ineens vriendelijk gedaan, haar hand daarna op een verkeerde plek gelegd. Daar was Adam van geflipt. Hij snapte het allemaal niet meer, hij snapte het echt niet meer.
      Merrin staarde voor hem uit. Hij wilde er ergens voor Adam zijn, maar eerst moest hij zijn eigen hoofd op een rij krijgen. Hij zou Adam later opzoeken.

[ bericht aangepast op 9 april 2020 - 10:08 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Ze kwamen al giechelend de klas binnen. Al viel die lach meteen weg, toen ze de beladen sfeer in de klas voelden. Merrin was ontzettend wit weggetrokken, Jester leek op zijn tenen te zitten. Phone keek woest, alleen Yrla leek ontspannen achterover op zijn stoel te leunen. Ietwat verward nam Vienna afscheid van Fayr en ging naast Jester zitten. "Heb ik iets gemist?" fluisterde ze zachtjes naar hem.

---

It's never gonna happen, Guys.

Zijn haar. Waarom wees hij naar-
      Shit, niet weer. Haarbal-Merrin op springen. Dat bedoelde hij.
      Met moeite wendde hij zijn blik af en keek Vienna aan. "Jup," mompelde hij. Sogat liep ondertussen naar de deur en volgens de klok aan de muur zou de les al bijna beginnen. Dit was niet de tijd en plek om Vienna (die nog van helemaal niets wist) in te lichten over alle traumatische gebeurtenissen van de laatste tijd en over het gedrag van Dezi dat onderhand grensde aan dat van een psychopaat. Sociopaat. Een van die dingen.
      "Niet hier, niet nu. Ik ben ermee bezig." Hij schudde even kort zijn hoofd. "Dezi is op oorlogspad, straks. Wat ze ook zegt, vertrouw dat ik zorg dat ermee gedeald wordt, oké?" Jester pakte zijn boek uit zijn tas en zette het voor zich op de tafel neer. "Eerst even een kwartier doen alsof we opletten," mompelde hij erachteraan. Voordat Sogat uit boosheid punten zou aftrekken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Ze deed braaf wat hij van haar gevraagd had. Ze werd wel zenuwachtig van het feit dat ze moest wachten, het liet haar telkens weer overdenken wat ze tegen hem moest zeggen. Daarnaast bleven zijn woorden door haar hoofd spoken. Dezi was op oorlogspad en hij zou er wel mee dealen. Waarmee dealen? Wat was er aan de hand?! Na twintig minuten legde ze even haar hand op de arm van Jester om zijn aandacht te trekken. Dezi - het was niet het moment om over na te denken. "Jes.." Ze wist eigenlijk niet zo goed hoe te beginnen. "Wanneer zijn die onderhandelingen met Fire?" Dat was niet hoe ze had willen beginnen, maar het was een start.

---

It's never gonna happen, Guys.

      Hij fronste. "Vanavond, na het eten. Hoezo?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

"Doe maar eerder, na schooltijd. Fox en ik hebben iets ontdekt wat zowel Fire als jij graag zouden willen zien en daar hebben we alle tijd voor nodig. Het gaat om de eerste opdracht. Ik mag alleen niet teveel vertellen van Fox, want hij wil van deze gelegenheid gebruik maken om zijn excuses aan je aan te bieden, of zoiets." Ze keek met een grijns opzij naar Jester. "Als je het mij vraagt, willen de Lions net zo graag dit bondgenootschap als wij." Ze moest dit nog wel even regelen met Fox, maar dat zou vast goed komen. Als hij nou een berichtje stuurde, kon ze het hem appen. Alleen had Fox nog niets van zich laten horen sinds gisterenavond.

[ bericht aangepast op 9 april 2020 - 11:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Romeo

Alleen meisjes die net zo mooi kunnen zingen als jij, en dat is er maar eentje - zo ver ik weet (; Blegh, klef. Ach, ze moest er maar mee doen. Meisjes hielden van zulk soort berichtjes, toch?

---

It's never gonna happen, Guys.

      "De eerste opdracht?" Nu was hij echt benieuwd. Hij vroeg zich af wat Fox te zeggen zou hebben en of hij dat kon gebruiken om Fire zover te krijgen dat hij het bondgenootschap gewoon aan zou gaan. Zonder nog te vragen naar de shit met de Rhino's. Jester wist immers al wat de eerste opdracht zou zijn. Hij wist ongeveer waar de opdracht zou zijjn en hij wist dat hij sowieso tegen Maaya op zou moeten. Hij had alle kaarten in handen.
      "Fox en jij?" Jester trok een wenkbrauw op. "Wat deden Fox en jij samen?" Het kwam hem eigenlijk wel bijzonder goed uit dat Vienna het ook wist. Als Fire dan zou zeggen dat het heel ruimhartig was dat ze dit met de Panthers deelden, kon hij terugkaatsen dat Vienna het ook wist en dat zij het hem net zo goed kon vertellen.
      Onyx was alleen nog niet teruggekomen. Dezi en Adam evenmin. En ondanks dat wat extra tijd om de termen van een bondgenootschap door te spreken wel goed klonk, stonden er nog meer dingen op de to-do lijst vandaag. Zoals het probleem met Dezi, het oplossen van de bloedband met Onyx...
      Het overleg naar voren halen kwam hem eigenlijk niet heel lekker uit. Dat betekende namelijk dat hij iets moest verzinnen om het Rhino-Panther bondgenootschap te verbloemen. Natuurlijk waren ze naar een oplossing aan het zoeken, die was er alleen nog niet. Deze keer moest hij gewoon rustig blijven, kalm doen en met welke leugendetector shit Fire ook kwam aanzetten, om de waarheid heen dansen kon hij best.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Pfoe, die nieuweling had pit. Dit mocht Yrla misschien wel niet leuk vinden, maar ergens had hij zich wel vermaakt bij het zien hoe de jongen Dezi een bloedneus sloeg. Had ze maar van zijn naamloze - Naam - af moeten blijven. Kneus was zijn project. Yrla keek opzij naar Fersephone, die opeens woest uit haar stoel opstond. Yrla greep haar bij haar heupen en dwong het meisje terug te gaan zitten. "Laat me los, Yrla,"siste het meisje hem woedend toe. Twee woeste hemelsblauwe ogen boorden zich in de zijne. Yrla betrapte zich erop dat hij die boze ogen ontzettend aantrekkelijk vond. Fersephone was knap als ze boos was, het gaf haar een extra dosis zelfverzekerdheid. "Niet nu. Dezi redt zich wel," fluisterde hij.
      Hij knikte in de richting van de docent die voor de klas stond en hij voelde Fersephone gewoon schrap zetten om een woedebui op hem los te laten. "Wat kan mij die docent schelen?" siste ze hem kwaad toe. "Dezi is mijn vriendin en heeft me nu nodig. Die lul gaat er niet mee wegkomen dat hij haar in het gezicht sloeg!" Ze probeerde zich los te wurmen ui zijn greep, maar Yrla was gelukkig nog altijd sterker dan Phone. "Wat het probleem is, Phone," hij voelde zijn eigen woede aangewakkerd door de hare. "Is dat als ik je nu loslaat, je de halve school waarschijnlijk op zijn hoofd laat neerkomen. Hoeveel strafpunten zal ons dat opleveren denk je? Wil je de eerste afdeling zijn die eruit vliegt?!"
      "Het kan me werkelijk geen fuck schelen, een paar punten meer of minder maakt vast niet uit."
      "Werkelijk?" Yrla moest moeite doen zijn stem niet te verheven en hun ruzie door te zetten op fluisterniveau. Ruw trok hij Fersephone dichter naar zich toe, zodat hij alleen in haar oor kon fluisteren. Hij sprak zo hard als hij durfde - wat minimaal was - maar genoeg voor Phone om hem te horen.
      "Wat nu als je de halve school op hem laat vallen en jou afdruk zien he? Wat als ze dat herkennen van het lab dat je hebt opgeblazen? Dan ben je zelf de eerste die eruit vliegt, en misschien doen ze Fayr er ook direct uit, aangezien haar gave aan die van jou verbonden is. Wil je dat op je geweten hebben dat je je zus de dood in stuurt?" Het was gemeen Fayr in deze strijd te gooien, maar Yrla wist hoeveel het meisje om haar tweelingzus gaf. En het was misschien de enige manier om Fersephone te kalmeren. Het worstelen van Phone werd al minder, alsof de woorden van Yrla langzaam bij haar doordrongen.
      "We laten hem er niet mee wegkomen, oke? Alleen later, niet nu."
Hij kreeg alleen een opgetrokken wenkbrauw terug. Achter Yrla sprong - in de vensterbank- een vaas, spontaan vanuit het niets. En hij kon niet verbergen dat hij erdoor geschrokken was. "Sorry, mijn fout," zei Phone liefjes tegen de docent. Haar woede straalde van haar af, leek als een soort sluier om haar heen te hangen, maar het meisje was gestopt met worstelen. Yrla moest toegeven dat hij Phone op deze manier een beetje eng vond, maar hij zag opeens ook een andere kant van haar. Fersephone was schattig als ze boos was. Het veroorzaakte een kuiltje vlak boven haar gefronste wenkbrauwen. "Verdomme Yrla, ik hoop voor jou dat ik hier maar geen spijt van krijg."

---

It's never gonna happen, Guys.