Wat ik doe? Eigenlijk wel een beetje balen. Afgelopen week was het intern veel afwachten op de federale regering. En toen er de shutdown werd aangekondigd, ging de Vlaamse regering ook in overleg en zo kwamen nieuwe richtlijnen tot bij mijn werkgever. Maar toen was het nog: probeer zo min mogelijk persoonlijke contacten te hebben met je cliënten en zet maximaal in op telefonische en mailcontacten. Omdat ik in het team intensieve dienstverlening zit, heb ik enkel mensen met een (zeer) grote afstand tot de arbeidsmarkt, daarbovenop is mijn specialisatie 'anderstaligen'. Dusja, geen kennis Nederlands en tegenwoordig ook best veel personen zonder andere contacttaal zoals Engels of Frans. Waardoor veel gesprekken letterlijk met hand en tand, pictogrammen, Google Foto's, Google Translate,... gepaard gaan. Telefonie en mail zijn onmogelijk. Maar dus omdat de maatregel een vragend karakter had, was er geen probleem. Want alle andere sectoren binnen de organisatie kunnen dat wel en ook thuiswerken. Dus dan zou in principe enkel mijn team nog in het grote gebouw zijn. Maar nu is er gisteravond nog een update geweest. Deze keer met een dwingend karakter: geen persoonlijke gesprekken meer. Dus ik ben gejost. Ik heb er vandaag 6u over gedaan om al mijn afspraken tot en met 3/4/20 af te zeggen. En morgen moet ik ermee verder want sommigen kreeg ik niet te pakken...
Maar gezien heel mijn job afhangt van mijn face-to-face-contacten ben ik nu praktisch werkloos. Ik kan nog enkele dagen achterstallige administratie wegwerken. Ik kan nog wat verder werken aan dingen die ik nooit af gemaakt of gelezen heb wegens tijdsgebrek. Maar dan moet ik nog 2,5 week thuis zitten en 'werken'. Dus ik hoop dat tegen dan mijn teamleider nog nuttige taakjes heeft.
Ik werk sowieso al niet graag thuis omdat ik graag werk/privé gescheiden hou. Maar nu ik ook al mijn contacten verlies, loop ik enkel maar meer achterstand op. Want al mijn deadlines verlopen wel en ik kan dus mijn functie niet uitvoeren. Dus na de maatregelen zwem ik in het werk.
Maar goed, dat vind ik dus balen. Want ik heb vandaag bijna heel de inhoud van mijn bureau meegenomen op de bus naar huis zodat ik zeker de eerste dagen door kom.
Desalniettemin begrijp ik zeer goed waar het vandaan komt en draag ik graag mijn steentje bij door niemand te besmetten door thuis te blijven. Op zich komt in mijn organisatie Jan en alleman over de vloer waardoor je het sneller oppikt, maar ook doorgeeft. Dus een terechte maatregel van mijn werkgever. Maar alle stress die thuis werken voor 3 weken met zich meebrengt, is hels.
Ik heb serieus ook al getwijfeld om te solliciteren als flexibjobber in de supermarkt in het weekend. Rekkenvuller ofzo. Gewoon om nuttig bezig te zijn. :'D
Ik zag op Facebook ook van die flyers voorbij komen waarop je kon aanduiden wie je bent, van welke buurt je bent en hoe je bereikbaar bent om iemand te helpen die bijvoorbeeld op dit moment niet zelf naar de supermarkt kan. Op zich spreekt me dat aan. Maar ik heb een grondige hekel aan winkelen, zeker als het zo druk is. Dus ik zou me alleen maar opjagen...
Dus voorlopig draag ik mijn steentje bij door simpelweg thuis te werken. ^^
I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury
