[300] RPG • Behind Closed Doors • Speeltopic 01 - Speeltopics

---

Er is een klein dorpje in de bergen van Vermont: Stowe. Langs een centrale weg vind je wat winkeltjes, een bureau voor de hulpdiensten, een kerkje met community centre, een arcade met bioscoop, een diner, en de touristeninformatie. Verder zijn er de Stowe Elementary School, Stowe Middle School, and Stowe High School, die elk aan een eigen zijstraat liggen. De rest van de zijstraatjes zijn woonstraten en enkele wegen die leiden naar de skiresorts hoger in de bergen. Het is een skiresort waar enkele weken per jaar touristen komen om te skiën, maar de rest van het jaar is het heel rustig. Het is een dorpje waar iedereen elkaar kent en niemand geheimen heeft Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van het kleine dorpje? In dit kleine dorpje wonen vijf schijnbaar doodnormale Amerikaanse gezinnen. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen: van vreemde hobby’s en geheime bijbaantjes, tot affaires en geheime liefdes. Het Dorp Winkels • Langs de centrale weg liggen wat winkeltjes: Drie kledingwinkels, een outdoor winkel, een bakker, een slager, een groenteman, een supermarkt, een dierenwinkel, en een apotheek. Het is niet veel, maar het is genoeg om de inwoners van het dorp te voorzien. Natuurlijk is er ook een touristeninformatie, maar deze is enkel in het skiseizoen open. Tussen de winkels is ook een gebouw te vinden waar de locale politie en de dokter op de begane grond hun kantoren hebben, en de brandweer en de boswachter op de eerste verdieping zitten. Vrije tijd • Naast skiën in de winter is er best nog wat te doen in Stowe. Voor de jongeren is er een arcade, met een bioscoopzaaltje achterin, waar twee keer per dag een film draait. Er is een ouderwetse diner, wat misschien wel de meest geliefde plek is om te gaan eten in het dorp. Er zijn nog 2 restaurantjes, maar die draaien bijna volledig op touristen. Verder is er het community centre bij de kerk, waar elke dag wel een activiteit is voor jong en oud, een gymzaal met ijshal, en een cafetje bij de High School, waar velen wat lekkers gaan halen in de pauze. School • Stowe beschikt over een Elementary(4-10jaar), Middle(10-14), en High School(14-18). Het onderwijs is er verrassend goed voor publiek onderwijs, maar de maaltijden zijn vaak ondermaats, waardoor menig High Schooler in de pauze het dorp in trekt om eten te halen. Stowe Middle School en Stowe High School hebben allebei een jongens ijshockeyteam, de Stowe Fishers, in de locale ijshal. Een jaar of 10 geleden is er door een groep meiden geklaagd dat er voor hen niet zoiets was, waarna de scholen een meisjes voetbalteam, de Stowe Martens, zijn begonnen in de gymzaal naast de ijshal.

---

• Rollen • • Familie 1 • Vader • Naam • Leeftijd • Sheriff • Dagenhart • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • Witcher • . Naam • Leeftijd • School/Baan • Mandalorian • . • Familie 2 • Vader • Naam • Leeftijd • Burgemeester • User • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • Dagenhart • . • Familie 3 • Vader • Naam • Leeftijd • Baan • Mandalorian • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • Norris • . Naam • Leeftijd • School/Baan • Reeses • . • Familie 4 • Vader • Naam • Leeftijd • Baan • Reeses • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • User • . • Familie 5 • Vader • Naam • Leeftijd • Baan • Witcher • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • KIaus • . Naam • Leeftijd • School/Baan • Virago • . • Lijstje • Naam • [Achternaam wordt onderling tussen de spelers van de verschillende gezinsleden besproken] Leeftijd • [Hou rekening met elkaar, want kinderen onder de 16 zijn ook niet leuk om te spelen, niet voor jezelf en niet voor anderen. Ouders moeten minimaal 20 jaar ouder zijn dan hun kinderen] Uiterlijk • [Met Faceclaim] Karakter • Geheim/Geheimen • Geschiedenis • [Baan, status in relatie, jongere leven etc] Extra •

---

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, ouders hebben problemen met kinderen, en geheimen vertel je niet zo makkelijk als je ze al zo lang hebt bewaard. Het is een saai dorpje, dus hele grote evenementen gebeuren er nu eenmaal niet. • Geen Mary Sue's • Naamsveranderingen doorgeven alsjeblieft. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder een spoiler en aangegeven bovenaan de post • KIaus, Witcher of Dagenhart maakt nieuwe topics aan.

---

• Beginsituatie •

Het is zaterdag, tegen de middag aan. Het dorpje is de laatste voorbereidingen aan het treffen voor de buurt barbeque die vanmiddag van start zal gaan. Er wordt van iedereen verwacht iets bij te dragen. Of dit nou stoelen zijn of wat lekkers voor bij het eten.
Waar de wat oudere buurtbewoners zich prima zullen vermaken met een borreltje is er ook aan de jongeren gedacht. Deze kunnen binnen terecht om spelletjes te doen of wat te dansen.
Het belooft een leuk feest te worden, tenminste, tot er enkele geheimen naarboven zullen drijven...

---

How far is far

Mijn topic!

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

Mt! (:

Mine.

---

El Diablo.

MT!

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Mt!

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

MT

---

Bowties were never Cooler

Mine.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Mt!

---

If no one else will defend the world then I must

MT

---

Reality's overrated.

Darla Elizabeth Russo

Geconcentreerd inspecteerde ik mijn afgetrapte rode Allstars. De schoenen waren dusdanig versleten dat ik door de fijne draadjes die bepaalde lapjes stof nog samen hielden- mijn dinosaurussokjes doorheen kon zien. Ik lag best wel goed met mijn rug op Ethans bed en mijn benen in de lucht op z'n muur leunend. Hij was er cool mee had hij gezegd, dus wachtte ik maar volledig relaxt tot de jongen klaar was met mijn nieuwe vondst te inspecteren. Het was een vintage Nikon en ik hoopte maar dat het te maken zou zijn. Ik zat nu eenmaal bij de handigste persoon in heel Stowe als Ethan het niet kon, dan was het ding dus niet te redden. Ik klakte even met mijn tong, geduld was iets wat ik niet echt bezat en dat wisten de twee heren in de kamer vast ook wel. "Al een ideetje of er nog leven in te brengen is?" vroeg ik Ethan dan toch na enkele seconden. Zo meteen begon het buurtfeest en hoewel ik niet echt erg enthouasiast was voor buurtbarbeque's had ik ook niet veel behoefte om berichtjes voor mam of pap te krijgen met de vraag waar we bleven. Mijn blik gleed even rond in Ethans kamer. Het was een erg doffe normale kamer, wat soms wat het thema bleek te zijn bij de Smith's. Het enige wat zijn kamer toch iets anders maakte was de gigantische computer en al de electrische snufjes die Ethan bezat. Ik pulkerde kort aan het rode plakkertje dat aan mijn arm ging van het rolschaatsen, waarna ik me verplaatste op het bed, hierdoor mijn broertje per ongelijk een por in zijn zij gevend, gezien hij mooi in de weg zat. "Dingus." grinnikte ik bij het zien van zijn spastische beweging. Ik leunde op de rugleuning van Ethans stoel en keek over zijn schouder mee naar wat hij aan het doen was.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Fletcher Caleb Rogers

Ik haalde even vermoeid een hand door mijn licht wakke haren. Volgens mijn ouders zou ik deze ochtend aan het werk zijn geweest, al wisten de twee niet dat ik nooit in de ochtenden hoefde te gaan werken. Hmm nee dit nam ik als een dagje in mijn week welke ik het liefst met John spendeerde. Senderd dat mijn lippen die van de iets oudere man had geraakt was ik verloren geraakt in zijn ogen en zat ik nogsteeds vrijwillig vast in deze gewaagde relatie. Ik lag eigenlijk vrij goed in het Kingsized bed van John. Alsof ik op wolkjes lag. Het mocht ook wel, ik moest iedere keer dat we afspraken zijn tuin insluipen en gevaarlijke toeren uithalen om niet gesnapt te worden en zeker vandaag met het buurtfeest. Ik had nog geen idee hoe ik hier zelf heelhuids uit zou gaan geraken al had John me gerustgesteld dat Nico en Nolan uit huis waren. Maar goed ook want het kon er soms luid aan toe gaa tussen John en mij. "Ik geraak het bed niet uit." zuchte ik met een zacht tegenstribbelend kreuntje. "Volgens mij voel ik mijn benen niet meer." vervolgde ik dramatisch waarna ik mijn hand even met wat flair op mijn voorhoofd liet rusten. "Volgens mij moet je me er maar uit dragen." grijnsde ik vervolgend terwijl ik de lakens iets beter over mijn naakte lichaam heen trok en de man uitdagend aankeek , mijn sugardaddy zou me niet zo gemakkelijk uit bed krijgen al kennende John zou hij wel de perfecte manier hebben om me uit dit warme wolkje te kunnen lokken. Mijn bruine puppyogen gleden verlekkerd over Johns toch wel gespierde lichaam heen hij stond er dan ook hoe ik hem het liefste zag. Zonder kleren aan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Zoals al eerder was gebeurt, had Darla me vanochtend een foto gestuurd van een wel erg mottig uitziende oude camera met de vraag of ik ernaar wilde kijken. Nu kon ik daar geen nee tegen zeggen, sowieso niet maar al helemaal niet tegen haar. Ik had dus ingestemd en nu zat ze al even samen met Joey op mijn bed. Het was altijd gezellig me hun twee in de buurt. Ze waren ook eigenlijk de enige mensen van mijn leeftijd die naar me omkeken. Ondanks dat Joey mijn beste vriend was, had ik ergens gehoopt dat Darla alleen zou komen. Was dat heel erg van me? Ik zette de gedachte maar uit mijn hoofd. Ik moest me sowieso concentreren op wat ik aan het doen was. Ik had voor haar komst al snel het model opgezocht, wat op een van mijn schermen te zien was, zowel heel als open, terwijl op de andere een of ander youtube filmpje draaide om mijn gezelschap te entertainen terwijl ik bezig was. Mijn soldeerapparaat stond op het ander deel van mijn grote L-vormige bureau, net als een heel stel schroevendraaiers, tangeetjees, en ander gereedschap. Ik had nu een paar draden in mijn mond, met een pincet in mijn hand en de camera onder mijn loeplamp. Ik was misschien maar een tiener, maar ik was serieus als het om tech ging, en dat wisten de mensen hier ook, mijn vrienden meegerekend. Ik schrok een beetje op toen ik plots Darla's stem hoorde, gevolgd door haar armen op de rugleuning van mijn stoel. "Dit is wel een van de ergere die je hebt opgepikt." mompelde ik met de draden nog altijd in mijn mond. Het was echt een zooitje, maar het was denk ik nog wel te fixen, zeker omdat de lenzen nog heel waren. Ik maakte het laatste contactje schoon met het kwastje wat ik in mijn andere hand vast had, voor ik echt opkeek. "Ik geef geen garanties, maar ik kan er hopelijk wat van maken." zei ik tegen haar, nadat ik mijn pincet en kwastje had neergelegd en de draden uit mijn mond had gehaald. "Joey, kan jij je zus niet zeggen iets minder mishandelde elektronica te kopen?" zei ik met een kleine lach. Ik wist ook wel dat het niet ging, en het maakte me ook niet uit. Het was eigenlijk ook wel leuk om dit soort uitdagingen te hebben.

[ bericht aangepast op 12 maart 2020 - 22:13 ]

---

Bowties were never Cooler

20      ⬧      With Micah and dad

Met een geamuseerde grijns rond mijn lippen las ik de verschrikking van een uitdnoging die bij iedereen op de deurmat was gevallen aan het begin van de week. Ik was me er van bewust dat mijn vader geen geweldige schrijver was maar dit sloeg toch echt alles. Het was gewoon bijna om te janken. Het was de meest cliché uitnodiging ooit. Het leek wel of een kind van vijf het geschreven had, er stond nog net niet onder geschreven: p.s. vergeet je zwemspullen niet mee te nemen. Ik schudde kort mijn hoofd en stopte het papiertje grinnikend terug in de zak van mijn jasje. 'Het is dat het goede reclame is voor de bar want eerlijk waar...' zuchtte ik terwijl ik me wat uitrekte op de bijrijders stoel terwijl Micah het busje achteruit inparkeerde. Althans, een poging tot deed. Achteruit inparkeren met de bus was nooit het sterkste punt geweest van mijn verloofde. En hoewel het mijn busje was waar we nu in reden weigerde ze mij achter het stuur te laten. Niet dat ik dat haar echt kwalijk kon nemen. Ik wist dat het vooral kwam door het feit dat ze graag de touwtjes in handen had maar ik moest eerlijk bekennen dat ik niet bepaald de titel van beste chauffeur verdiende. Uiteindelijk was het Micah gelukt te parkeren zonder één van onze buurtbewoners te raken en begon ze al met het uitladen. Ik sloot mijn ogen voor enkele seconden, zuchtte diep en raapte al mijn moed bijeen. Een "gezellige" buurt barbeque was echt het laatste waar ik op zat te wachten. Ik had namelijk echt wel wat beters te doen, en ik gokte dat -dat ook gold voor Micah. Goed, ik moest toch zo nu en dan paps even tevreden stellen voor hij iets zou gaan vermoeden. Daarnaast sponsorde onze bar de alcohol die vanavond geschonken zou worden wat meteen goede reclame op zou leveren. Al snel volgde ik Micah haar voorbeeld en begon ik haar mee te helpen met het uitladen van de bus. Ik had geen idee waar ik de kratten het beste neer kon zetten dus besloot ik Micah maar gewoon achterna te lopen. Bij het aanzien van de geïmproviseerde bar schoot ik spontaan in de lach. 'Ik denk dat we pa best even bij mogen spijkeren wat betreft zijn kennis over een feestje geven.' grinnikte ik en zette de kratten bij de rest. Ik haalde mijn handen even door mijn haar en keek om toen ik voetstappen achter me hoorde. Speak of the devil... het was mijn vader die ineens opgedoken was. 'Ah, je komt als geroepen. Je kan mooi meehelpen uitladen.' grijnsde ik. 'Waar wil je dat we de rest laten?' vroeg ik terwijl ik alweer onderweg was om het volgende kratje op te halen. Misschien was de hoeveelheid die we mee hadden genomen een beetje teveel van het goede, maar wat was een goed feestje nou zonder alcohol?

---

How far is far

Micah Riley Naidu || Met Joel en Will Achteruit inparkeren met de bus was niet Micahs favoriete bezigheid, het was een aardig verschil tussen dit en de jeep met achteruitkijkcamera en achterruit. Maar haar verloofde laten rijden terwijl hij naast haar zat? Nee, Micah reed altijd, deel van haar enorme verlangen naar controle. En het kwam uiteindelijk altijd goed. In de binnenspiegel keek ze Joel kort aan en grinnikte om zijn gezucht en gemekker. "Gewoon lachen en handen schudden, darlin'. Het is maar een paar uur." Ze trok haar wenkbrauw op en keek de buitenspiegels weer in. "Of we kunnen bestek uit gaan zoeken?" Hun huwelijksbestek, ze plaagde Joel maar graag met de nare kleine dingetjes. Het is maar wat hij liever deed.       Ze zette de bus in zijn vrij, trok de handrem aan, deed de lampen uit en haalde de sleutel uit het contact. Micah glimlachte naar haar verloofde voor ze de bus uitstapte, naar achteren ging en de deuren opende. Uit het busje haalde ze één van de kratten bier (bijdrage van de bar) om deze de tuin in te lopen. Haar hakken tikten tegen de tegels en een zachte bries deed haar rok lichtjes langs haar benen strelen. Ze lachte enkel instemmend om Joel's grap, hij had groot gelijk.       Bij de geïmproviseerde bar aangekomen zette ze de krat rustig neer, waarna ze zich met de woorden van Joel omdraaide en Will met een brede glimlach aankeek. De vader van haar verloofde zag er weer strak uit, niet dat -dat een verassing was. "Goedemiddag, meneer," begroette ze hem, waarna ze Joel volgde en weer terugliep naar het busje, om nog een krat te pakken. Micah zelf was geen bierdrinker, nee zij dronk soepele whiskey, een mooie rode wijn of een diepe port. Van de wijn hadden ze ook genoeg meegenomen, uiteraard. Niet de chique wijn die zij het liefst dronk, maar het kon ermee door.

---

---

Reality's overrated.

JONATHAN ''JOHN'' DEAN KING 43 • @ his bedroom • With Fletcher Met een lichte grijns op mijn lippen leun ik terug in de kussens en breng het glas whiskey wat eerder op het nachtkastje stond naar mijn lippen. Ondertussen laat ik mijn blik langzaam gaan over de jongen naast me en ik schud mijn hoofd lichtjes. Mijn jongens waren al eerder vandaag vertrokken, maar goed ook I guess. Ik had verder ook geen idee wanneer ze terug zouden komen, met de buurt barbecue vandaag gokte ik dat het laat zou worden. Ik had er redelijk weinig mee, maar het was meestal wel gezellig. Zoals elk jaar sponsorde ik vooral, dingen klaar maken of klaar zetten was niks voor mij. Ik had het daar veel te druk voor, meestal met werk maar soms ook met andere.... Zaken. Zoals wat naast mij ligt. "Ik geraak het bed niet uit." zuchtte deze en ik lach zachtjes. "Volgens mij voel ik mijn benen niet meer." vervolgde hij vervolgens dramatisch en ik schud mijn hoofd terwijl ik toekijk. Wat was het toch ook een dramaqueen soms. ''Hmh, is dat echt nieuw?'' plaag ik hem en ik stuur hem een snelle knipoog. "Volgens mij moet je me er maar uit dragen." grijnsde hij toen en ik schud geamuseerd mijn hoofd. ''Waarom zou ik? Moeten we echt ergens heen?'' spreek ik nonchalant en ik zak nog wat dieper weg in mijn veel te comfortabele bed. ''Jij moet het zeggen, ik ben tot nu toe elke keer 's avonds pas komen binnen vallen bij zo'n buurt ding.'' zeg ik dan en ik schenk ondertussen een glas whiskey in voor hem. Ik hou het glas aan hem voor en grijns lichtjes. ''Ik kan niet zeggen dat ik heel oncomfortabel ben hier.'' plaag ik.

---

El Diablo.