Meh - Lifestyle

Ja, gewoon even simpelweg: meh.

Dat is een beetje hoe ik me nu voel.

't Gaat sowieso al heel lang niet zo lekker, maar ik voel me nu gewoon ronduit klote. Ik heb gewoon geen zin meer, nergens meer in.

In de vakantie heb ik drie superleuke dagen gehad bij een meisje van 10 in het zuiden van Duitsland. Dat was echt vet gezellig, we hebben heel veel selfies gemaakt enzovoorts, was superleuk.

Toen moest ik weer terug en kwam ik bij m'n ouders (want ik kon niet gelijk door naar m'n kamer). Daar ging het ook gelijk weer mis, ik ben in geen tijden zo boos geweest en er was een soort van kortsluiting in mijn hoofd. Ik weet niet meer precies wat er allemaal gebeurd is, maar wat ik wel weet is dat m'n telefoon nu helemaal naar de klote is en dat ik ook alle foto's van die drie dagen Duitsland kwijt ben. En mijn notities, gedichtjes enzovoorts, ik ben alles kwijt, maar die foto's van die 3 dagen doen me het meest pijn dat ik die kwijt ben omdat het de drie leukste dagen uit m'n hele leven waren.

Anyways, ik wil geen nieuwe telefoon ofzo. Misschien is het wel goed om even zonder sociale media te zitten. Dan moet ik maar eens een sociaal leven hebben. Ik mag niet zeggen dat ik 'eenzaam' ben, want ik heb genoeg 'vrienden' (die ik nooit spreek omdat iedereen te druk is, of ik ben te druk). Maar het deed pijn om op Snapchat en Instagram alle toffe verhalen/stories/foto's te zien van mensen die naar festivals gaan, mensen die lekker op een terrasje zitten in de zon, mensen die aan het werk zijn. Allemaal dingen die ik gewoon niet kan doen. Nou ja, het kan wel, maar het lukt niet.
En dan is het gewoon een goed idee om niet op sociale media te zitten. Maar ik verveel me dood en ik word helemaal gek van mijn hoofd.

Morgen beginnen de colleges weer. Ik heb alle handleidingen door zitten lezen en ik heb echt geen zin in komend kwartaal. Echt gewoon niet. Ik zit er ook gewoon over na te denken om mezelf maar uit te schrijven, want ik trek dat blok niet.

Er staan deze maand drie concerten op de planning. Maar ik wil niet meer. Ik zal wel moeten, maar ik wil niet.
Voor m'n vrijwilligerswerk bij de radio moet ik dingen doen. Het voelt als een baksteen die op m'n borst drukt. Ik wil het niet. Het moet, maar ik heb er geen zin in.
Gewoon alles drukt als een enorme baksteen op m'n borst en ik kan alleen maar huilen. Ik wil niet meer, ik kan dit niet. Van mij mag dit ophouden, maar dat kan niet.

Ugh.
Even van me afklagen.

Anyone een idee wat ik zou kunnen doen of heeft iemand iets leuks meegemaakt wat mij een beetje kan opvrolijken?

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Aw wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt! Ook heel fijn dat je dat durft te delen hier. Het enige wat je zou kunnen doen is doorgaan denk ik. Gewoon doorgaan. Rustig aan. Doe wat je leuk vind, doe wat er van je verwacht wordt en laat social media en het internet zoveel mogelijk achterwege. Probeer in het nu te leven. Echt, social media is een bitch. Ik ga denk ik alles binnenkort verwijderen. Helemaal klaar met het internet. Het neemt ook zo idioot veel tijd in beslag. Ga door, probeer positief te blijven, kijk naar de natuur, de vogeltjes etc etc. Schrijf in een dagboek. (Dat werkt echt! Bij mij althans.)
Veel succes! Deel je gevoelens. Dat is goed.

---

leef en laat leven

Hey, first of all. Wat je ook van plan was vanavond, laat het vallen. Sta even stil en bedenk wat je op dit moment het allerliefste zou doen (in haalbare termen). Heb je heel erg een knuffel nodig? Vraag een van die vriendinnen of je er eentje mag komen halen. Wil je space? Neem een lange, warme douche, koop je favoriete eten (vanavond mag het!) en ga je favoriete film kijken. Dit laatste is ook van toepassing als je niet weet wat je zou willen, want op dit moment moet je voor jezelf zorgen.

Ik ben geen expert, dokter of psycholoog, maar als ik het zo lees zit je in een (depressieve) dip. Don't beat yourself up for it, okay? Je moet je moet je moet van jezelf, maar vraag jezelf heel sterk af, is het echt een verplichting? Een vriend van mijn vader zei altijd: "Gaat er iemand dood? Raakt er iemand hevig fysiek of mentaal van gewond? Richt je permanente schade aan? Is het antwoord op deze vragen nee, laat het dan los. Soms is het nodig dat er even iets flink kapot gaat, los wordt geschut of gaat veranderen. Zolang het antwoord op deze drie vragen nee blijft, laat het gebeuren."
Om terug te gaan naar je verhaal, ik denk dat je best wat steken los mag gaan laten. Denk bijvoorbeeld aan het vrijwilligerswerk dat je doet, misschien moet je een pauze nemen? Er zijn vast heel veel redenen waarom je niet een pauze kunt nemen, maar er is ook een hele belangrijke reden waarom je WEL een pauze moet nemen: je moet voor jezelf zorgen. De stap van afstand nemen van social media vind ik persoonlijk al echt ontzettend goed! Het is even afkicken, maar ik denk dat het je heel goed zal doen.
De concerten? Je kan tickets altijd nog last moment kwijt op ticketswap. Besluit bijvoorbeeld nu dat je in principe niet gaat, maar houdt het ticket nog even vast. Als je van gedachten veranderd kan je nog gaan, en zo niet dan kan je hem vast nog verkopen. Misschien geeft het je lucht als je nu alvast (al dan niet definitief) besluit om niet te gaan, zodat het geen moet in je hoofd blijft. Concerten zijn een mag, en nooit een moet!

Betreft de foto's, heb je die vriendinnen al gevraagd welke foto's zij hebben? Misschien dat ze ze door kunnen mailen. Vervolgens zou je misschien ervoor kunnen kiezen ze af te laten drukken en op te hangen. Ten eerste heb je dan een blijvende herinnering, zodat het niet verdwijnt als elektronica faalt. Ten tweede heb je dan een hele fijne fysieke herinnering aan die mooie dagen, het helpt vaak om jezelf eraan te blijven herinneren hoef fijn het leven kan zijn (:
^ Dit kan je overigens aanvullen met andere foto's/herinneringen/gedichten/etc. Ik heb zelf een stukje muur vol met foto's, mijn "wall of gratitude". Iedere keer dat ik ernaar kijk probeer ik dankbaar te zijn voor die mooie momenten. Positive vibes!

En wat je ouders betreft, ik weet niet wat er speelt, maar ik heb het gevoel dat het al even niet zo lekker gaat. Heb je wel eens geprobeerd om een brief te schrijven? Je hoeft het niet per sé te laten lezen aan je ouders, maar het helpt om het van je af te schrijven. (Probeer dan vanuit ik-ervaar-het-... te schrijven, ipv verwijten, dat geeft een andere vibe in je hoofd en dan kan je het makkelijker los laten.)

Take care of yourself. <3

Bro wees niet bang om na te denken over wat je belangrijk vindt en wat niet. Trust me, dat zal je zoveel rust geven. Je gezondheid is heel belangrijk, meer dan die euro's die je voor die kaarten hebt uitgegeven en meer dan langs Instagram of Facebook scrollen. Als die media je niks brengen en je alleen wat kosten, dan heb je er toch niks te zoeken? ;o
Overweeg om een of meerdere kaarten te verkopen. Van de radio kan je je rekeningen niet betalen. Loop jezelf daar ook alsjeblieft niet voor voorbij.
Mensen zijn in 90% van de gevallen begripvol als je aangeeft: 'Hey luister ik loop mezelf voorbij nu en ik wil door niet naar dit feestje/??? te gaan nu voor mezelf kiezen. Niks persoonlijks.'

Ik woon op mezelf maar heb geen tv-abonnement, ik ga sinds kort tussen half 11 en 11 slapen en sla daardoor geregeld feestjes over. Ik heb meldingen van whatsapp uitstaan. Ik kijk en reageer wanneer ik dat wil. Instagram heb ik gedelete.
Ik ben heel 'hard' in wie mijn vrienden zijn/worden en wie niet. Kan ik niet met iemand praten en issie niet empatisch tegenover mij? Dan wordt het mijn vriendje niet.

Wat ik hiervoor terugkrijg? Energie die ik kan steken in de kwaliteit van leven die ik mezelf gun.

+ Lemme give u a hug; ik weet precies hoe je voelt.

[ bericht aangepast op 6 mei 2019 - 15:16 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Brallon schreef:
Aw wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt! Ook heel fijn dat je dat durft te delen hier. Het enige wat je zou kunnen doen is doorgaan denk ik. Gewoon doorgaan. Rustig aan. Doe wat je leuk vind, doe wat er van je verwacht wordt en laat social media en het internet zoveel mogelijk achterwege. Probeer in het nu te leven. Echt, social media is een bitch. Ik ga denk ik alles binnenkort verwijderen. Helemaal klaar met het internet. Het neemt ook zo idioot veel tijd in beslag. Ga door, probeer positief te blijven, kijk naar de natuur, de vogeltjes etc etc. Schrijf in een dagboek. (Dat werkt echt! Bij mij althans.)
Veel succes! Deel je gevoelens. Dat is goed.

Ja, het enige lastige is dus dat ik voor m'n studie wel sociale media nodig heb en iedereen vind het idioot dat ik nu ook niet meer te bereiken ben (en het is ergens ook vrij onhandig... maar meer ivm internetbankieren etc.)

In een dagboek schrijven doe ik sommige periodes wel, sommige periodes niet. Het gaat dan alleen maar meer in mijn hoofd zitten en dat vind ik lastig. Maar ik heb wel net 'uitgebreid' boodschappen gedaan zodat ik in ieder geval komende dagen iets lekkers kan eten, ik heb zelfs een meloen gekocht! Ik ga gewoon proberen een beetje lief te zijn voor mezelf, ook al vind ik dat nogal heel lastig. Maar dat ik in ieder geval eten in huis heb voor de momenten dat dat niet zo goed lukt 😅

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Frey_ schreef:
Hey, first of all. Wat je ook van plan was vanavond, laat het vallen. Sta even stil en bedenk wat je op dit moment het allerliefste zou doen (in haalbare termen). Heb je heel erg een knuffel nodig? Vraag een van die vriendinnen of je er eentje mag komen halen. Wil je space? Neem een lange, warme douche, koop je favoriete eten (vanavond mag het!) en ga je favoriete film kijken. Dit laatste is ook van toepassing als je niet weet wat je zou willen, want op dit moment moet je voor jezelf zorgen.

Ik ben geen expert, dokter of psycholoog, maar als ik het zo lees zit je in een (depressieve) dip. Don't beat yourself up for it, okay? Je moet je moet je moet van jezelf, maar vraag jezelf heel sterk af, is het echt een verplichting? Een vriend van mijn vader zei altijd: "Gaat er iemand dood? Raakt er iemand hevig fysiek of mentaal van gewond? Richt je permanente schade aan? Is het antwoord op deze vragen nee, laat het dan los. Soms is het nodig dat er even iets flink kapot gaat, los wordt geschut of gaat veranderen. Zolang het antwoord op deze drie vragen nee blijft, laat het gebeuren."
Om terug te gaan naar je verhaal, ik denk dat je best wat steken los mag gaan laten. Denk bijvoorbeeld aan het vrijwilligerswerk dat je doet, misschien moet je een pauze nemen? Er zijn vast heel veel redenen waarom je niet een pauze kunt nemen, maar er is ook een hele belangrijke reden waarom je WEL een pauze moet nemen: je moet voor jezelf zorgen. De stap van afstand nemen van social media vind ik persoonlijk al echt ontzettend goed! Het is even afkicken, maar ik denk dat het je heel goed zal doen.
De concerten? Je kan tickets altijd nog last moment kwijt op ticketswap. Besluit bijvoorbeeld nu dat je in principe niet gaat, maar houdt het ticket nog even vast. Als je van gedachten veranderd kan je nog gaan, en zo niet dan kan je hem vast nog verkopen. Misschien geeft het je lucht als je nu alvast (al dan niet definitief) besluit om niet te gaan, zodat het geen moet in je hoofd blijft. Concerten zijn een mag, en nooit een moet!

Betreft de foto's, heb je die vriendinnen al gevraagd welke foto's zij hebben? Misschien dat ze ze door kunnen mailen. Vervolgens zou je misschien ervoor kunnen kiezen ze af te laten drukken en op te hangen. Ten eerste heb je dan een blijvende herinnering, zodat het niet verdwijnt als elektronica faalt. Ten tweede heb je dan een hele fijne fysieke herinnering aan die mooie dagen, het helpt vaak om jezelf eraan te blijven herinneren hoef fijn het leven kan zijn (:
^ Dit kan je overigens aanvullen met andere foto's/herinneringen/gedichten/etc. Ik heb zelf een stukje muur vol met foto's, mijn "wall of gratitude". Iedere keer dat ik ernaar kijk probeer ik dankbaar te zijn voor die mooie momenten. Positive vibes!

En wat je ouders betreft, ik weet niet wat er speelt, maar ik heb het gevoel dat het al even niet zo lekker gaat. Heb je wel eens geprobeerd om een brief te schrijven? Je hoeft het niet per sé te laten lezen aan je ouders, maar het helpt om het van je af te schrijven. (Probeer dan vanuit ik-ervaar-het-... te schrijven, ipv verwijten, dat geeft een andere vibe in je hoofd en dan kan je het makkelijker los laten.)

Take care of yourself. <3

♥️ dankjewel voor je lieve reactie ♥️
Ik ben nogal dwangmatig, dus vandaar het 'moet moet moet'. Ik kan dingen gewoon niet niet doen. Over het ticket van het concert waar ik het minst graag heen wil, beschik ik niet zelf. Dat is het kutte. De andere twee zou ik mezelf nooit vergeven als ik niet zou gaan, dus dan moet ik wel. Hoe erg alles in m'n lichaam ook nee schreeuwt. Het liefste zou ik gewoon de hele dag in bed blijven liggen, maar dat is geen optie ☹️. Wilde vanochtend college skippen en in m'n bed blijven liggen, ben toch gegaan en daarna met klasgenoten de stad in gegaan, wat achteraf supergezellig en leuk was. Dus ja, hoe erg alles in mij ook 'nee' schreeuwt en hoe kut ik me ook voel, dingen doen is toch wel het beste. Want als ik in m'n bed blijf liggen, zie ik niemand en hoef ik me ook niet sociaal te gedragen en zal het nooit goed gaan.

Ik begin donderdag met systeemgesprekken waar m'n ouders bij zijn. Hopelijk dat ik dan al mijn onbeantwoorde vragen beantwoord kan krijgen. Weet ik niet. Zal ik maar eens moeten zien. Want tot nu toe lukt dat niet.

En de foto's, die waren met een tienjarig meisje, die heeft geen telefoon en ik was de enige die die foto's had doordat ik geen wifi had zijn ze ook niet geback-upt naar de drive 😭
En het allerkutste waar ik achter kwam: een telefonisch interview met een man uit Finland is nu ook kwijt. En dat moest ik nog monteren. Echt, janken dit. Heel erg janken.

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Salaryman schreef:
Bro wees niet bang om na te denken over wat je belangrijk vindt en wat niet. Trust me, dat zal je zoveel rust geven. Je gezondheid is heel belangrijk, meer dan die euro's die je voor die kaarten hebt uitgegeven en meer dan langs Instagram of Facebook scrollen. Als die media je niks brengen en je alleen wat kosten, dan heb je er toch niks te zoeken? ;o
Overweeg om een of meerdere kaarten te verkopen. Van de radio kan je je rekeningen niet betalen. Loop jezelf daar ook alsjeblieft niet voor voorbij.
Mensen zijn in 90% van de gevallen begripvol als je aangeeft: 'Hey luister ik loop mezelf voorbij nu en ik wil door niet naar dit feestje/??? te gaan nu voor mezelf kiezen. Niks persoonlijks.'

Ik woon op mezelf maar heb geen tv-abonnement, ik ga sinds kort tussen half 11 en 11 slapen en sla daardoor geregeld feestjes over. Ik heb meldingen van whatsapp uitstaan. Ik kijk en reageer wanneer ik dat wil. Instagram heb ik gedelete.
Ik ben heel 'hard' in wie mijn vrienden zijn/worden en wie niet. Kan ik niet met iemand praten en issie niet empatisch tegenover mij? Dan wordt het mijn vriendje niet.

Wat ik hiervoor terugkrijg? Energie die ik kan steken in de kwaliteit van leven die ik mezelf gun.

+ Lemme give u a hug; ik weet precies hoe je voelt.

Klopt, sociale media zijn kut. Ik ga verder ook niet naar feestjes o.i.d., alleen nu deze maand is druk. Heb ook geen tv-abonnement of andere abonnementen, daar heb ik verder ook geen tijd voor.

Ik heb het idee dat het leven zo gehaast is. Je 'moet' reageren, je 'moet' dit doen voordat je iets voor jezelf mag doen. Althans, zo voelt het. En dat kan echt niet voor altijd zo blijven.

Ik vind het echt heel knap van je dat je zo duidelijk bent qua vriendschappen enzo en energie die je in jezelf steekt. Hopelijk kan ik dat ooit ook.

Virtual hug terug ♥️

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Derks schreef:
(...)

♥️ dankjewel voor je lieve reactie ♥️
Ik ben nogal dwangmatig, dus vandaar het 'moet moet moet'. Ik kan dingen gewoon niet niet doen. Over het ticket van het concert waar ik het minst graag heen wil, beschik ik niet zelf. Dat is het kutte. De andere twee zou ik mezelf nooit vergeven als ik niet zou gaan, dus dan moet ik wel. Hoe erg alles in m'n lichaam ook nee schreeuwt. Het liefste zou ik gewoon de hele dag in bed blijven liggen, maar dat is geen optie ☹️. Wilde vanochtend college skippen en in m'n bed blijven liggen, ben toch gegaan en daarna met klasgenoten de stad in gegaan, wat achteraf supergezellig en leuk was. Dus ja, hoe erg alles in mij ook 'nee' schreeuwt en hoe kut ik me ook voel, dingen doen is toch wel het beste. Want als ik in m'n bed blijf liggen, zie ik niemand en hoef ik me ook niet sociaal te gedragen en zal het nooit goed gaan.

Ik begin donderdag met systeemgesprekken waar m'n ouders bij zijn. Hopelijk dat ik dan al mijn onbeantwoorde vragen beantwoord kan krijgen. Weet ik niet. Zal ik maar eens moeten zien. Want tot nu toe lukt dat niet.

En de foto's, die waren met een tienjarig meisje, die heeft geen telefoon en ik was de enige die die foto's had doordat ik geen wifi had zijn ze ook niet geback-upt naar de drive 😭
En het allerkutste waar ik achter kwam: een telefonisch interview met een man uit Finland is nu ook kwijt. En dat moest ik nog monteren. Echt, janken dit. Heel erg janken.

Ben je heel toevallig al langs een winkel gegaan met je mobiel? Heel vaak kan je namelijk nog wel je bestanden redden omdat je harddrive het nog doet. Ik voel je betreft dat interview, ik studeer journalistiek en ik heb dat ook wel eens gehad, it suuuuuuuucks

Frey_ schreef:
(...)

Ben je heel toevallig al langs een winkel gegaan met je mobiel? Heel vaak kan je namelijk nog wel je bestanden redden omdat je harddrive het nog doet. Ik voel je betreft dat interview, ik studeer journalistiek en ik heb dat ook wel eens gehad, it suuuuuuuucks

Nee, m'n moeder heeft 'm dus uit m'n tas gehaald en bij het klein chemisch afval gegooid. Heb geëist dat ze hem daaruit haalde toen ik haar met de huistelefoon belde om te vragen waarom m'n telefoon niet meer in m'n tas zat. Die ga ik morgen ophalen en dan ga ik het eerst zelf proberen eraf te halen, en anders idd langs een winkel.

Hey, nice, we doen dezelfde studie 🙌🏼

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Derks schreef:
(...)

Nee, m'n moeder heeft 'm dus uit m'n tas gehaald en bij het klein chemisch afval gegooid. Heb geëist dat ze hem daaruit haalde toen ik haar met de huistelefoon belde om te vragen waarom m'n telefoon niet meer in m'n tas zat. Die ga ik morgen ophalen en dan ga ik het eerst zelf proberen eraf te halen, en anders idd langs een winkel.

Hey, nice, we doen dezelfde studie 🙌🏼

Oh crap, kan je hem nog wel terugkrijgen dan? Chemisch afval is wel echt de lastigste plek om iets van terug te halen.
[Awesome c: Ik zit in Zwolle, jij?]

Frey_ schreef:
(...)

Oh crap, kan je hem nog wel terugkrijgen dan? Chemisch afval is wel echt de lastigste plek om iets van terug te halen.
[Awesome c: Ik zit in Zwolle, jij?]

Volgens mij is 'ie nog niet naar de stort, dus hoping for the best.

[Nice, ik in Ede!]

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly