• Pffff okay, so.
    Ik ben niet specifiek op zoek naar advies (hoewel het heel heel heel erg op prijs wordt gesteld), maar meer naar een luisterend oor. Een virtuele knuffel c: Mijn beste vriendin begint morgen met haar examens en ze is, wel, ietsiepietsie gestrest, dus ik laat haar graag met rust. De rest van mijn vrienden wil ik niet vervelen met zo'n lang verhaal. Maar er zit me iets al weken dwars en ik heb het gevoel dat ik knap als ik het niet opschrijf, so here we are.

    Belangrijke notitie: ik heb een lichte vorm van asperger. Ik heb mezelf al mijn hele leven aan moeten leren hoe ik signalen van mensen moet interpreteren. Meestal kom ik er best goed vanaf (iedereen noemt me naïef), maar hier zit het echt HEEL erg in de weg. 




    Het verhaal begint bij scouting. Er is een jongen die ik echt al bijna negen jaar ken, sinds mijn elfde. We zaten bij elkaar in de groep bij scouting en sindsdien zijn we goede vrienden, & they lived happily ever after. Not.

    
Al sinds ik hem heb leren kennen heb ik een enorm zwak voor hem. Eerst was dat in de vorm van een crush. Een hele lange tijd daarna heb ik naar hem gerefereerd als mijn grote broer, omdat hij zo vertrouwd voelde (note: dit is bijzonder, ik voel me bijna nooit echt op mijn gemak bij mensen). Inmiddels heeft hij echt een plek in mijn hart en ik hou heel veel van hem. Maar, ik vermaak me prima in de friend-zone, want ik hou van hem en zo is het altijd goed geweest. We moeten af en toe lachen om elkaar als we een discussie hebben, en dan zeggen we: “jemig, het is maar goed dat wij geen relatie hebben!”. 


    In al die negen jaar zijn we 6x samen een week op zomerkamp geweest en zien we elkaar iedere week. Ik heb het gevoel dat ik hem echt door en door ken en dat het wederzijds is. Een belangrijke factor is dat we in die tijd allebei onze vader zijn verloren en dat dat ons heel erg sterk heeft veranderd. We weten van elkaar hoe het is en daardoor is soms stilzwijgende communicatie genoeg.

    Nog een ding wat je moet weten is dat hij Mr. Charmeur is. Hij heeft een zwak voor vrouwen en hij is altijd erg knuffelig e.d. met ze. Ik was altijd degene naar wie de chicks gingen om over hem te praten of mij uit te horen. Andersom hoor ik al jaren alle liefdesperikelen van hem aan. En tbh, dat vond ik best leuk, ik vermaakte me wel met al die verhalen hoe hij zich weer in de nesten werkte. 

    Het punt is, de laatste tijd voelt dit… verwarrend. Ik kan het niet meer goed hebben als hij het over die chicks heeft. Ik word nukkig en ik ga er zo min mogelijk op in. Ik vind het gewoon niet leuk. 



    Time jump naar vandaag. Ik betrap mezelf steeds vaker op onbewust herinneringen opnieuw af te spelen en ze bestuderen. Dan denk ik na over hoe we altijd eerst blikken kruisen als een van ons binnenkomt, alsof we eerst de ander zoeken. Voor mijn gevoel dan, dit kan ook gekleurde herinnering zijn omdat ik het zo voel.
    Of die keer dat ik achter hem aanrende om hem te tackelen en een totziens-knuffel te geven, en dat we voor mijn gevoel een halve seconde op het punt stonden om te zoenen (allebei aangeschoten). Ik besloot in die halve seconde mezelf los te maken uit die chaotische warknuffel om niet in die awkwarde positie te komen, want stel dat het niet wederzijds was (OF ERGER, STEL DAT HET WEL ZO WAS).

    Nu begint langzaam steeds meer dat gevoel te komen van: well fuck, volgens mij begin ik van hem te houden als méér dan een goede vriendin. Als ik dan vervolgens naar mijn herinneringen kijk kan het twee kanten op: of ik besef ineens wat er al die tijd is geweest, of mijn gevoel kleurt de herinnering.

    Long (LONG) story short, ik ben bang dat mijn liefde voor hem méér aan het worden is dan vrienden-liefde. Maar omdat hij met iedere chick heel comfortabel is (lees: knuffelig, complimentjes, etc.) en hij het steeds over andere chicks heeft ben ik bang dat ik signalen verkeerd interpreteer. We spreken overigens buiten scouting alleen af met een groep vrienden, dus we zijn niet vaak echt bewust samen.

    Oh, en ik heb een paar maanden terug per ongeluk met zijn beste vriend gezoend en ik weet niet of hij het weet maar het zit me zo dwars :')



    Dus ja. Kom maar op met die hug-gifs, I need some.
    Het luchtte al heel erg op om dit te typen, en het gaat nog fijner zijn om zometeen op die "maak nieuw topic"-knop te drukken en dit verhaal de wereld in te zenden. Dan heeft het tenminste toch nog het daglicht gezien, al is het maar gelezen door bijna alleen maar onbekenden. Thank you so much for reading this guys.

    [ bericht aangepast op 5 mei 2019 - 20:18 ]

    (K) (K) (flower)

    Ik weet niet veel, maar ik verwacht niet dat hij met jou zoals bij de ‘andere chicks’ zal doen. Puur omdat jullie goede vrienden zijn!


    Als je altijd jong bent, heb je nooit een jeugd.

    Pfoe een lastig verhaal. Even bij deze een dikke knuffel in ieder geval.
    En sorry ik wil er wel iets over zeggen, maar ik heb eigenlijk geen idee wat.
    Ik heb namelijk niet helemaal duidelijk wat je zelf wil, maar misschien weet je dat ook niet.
    Want aan de ene kant krijg ik het idee dat je het hem wil vertellen wat je 'dwars' zit en aan de andere kant krijg ik het idee dat je voor de friendzone liever blijft gaan.


    It's never gonna happen, Guys.

    Om eerlijk te zijn, zou ik aanraden de stap een keer te nemen. Anders blijft het voor altijd een wat-alsje en dat is al helemaal vreselijk. Dingen analyseren heeft geen zin, omdat je dan te veel in je hoofd zit en alles misschien verkeerd geïnterpreteerd raakt. Ben je soms wel eens alleen met hem samen? Kun je er dan over beginnen?


    Tijd voor koffie.

    Spijt schreef:
    Om eerlijk te zijn, zou ik aanraden de stap een keer te nemen. Anders blijft het voor altijd een wat-alsje en dat is al helemaal vreselijk. Dingen analyseren heeft geen zin, omdat je dan te veel in je hoofd zit en alles misschien verkeerd geïnterpreteerd raakt. Ben je soms wel eens alleen met hem samen? Kun je er dan over beginnen?

    Ja, ik ben het hier mee eens. Om voor altijd in die 'what if'-fase te blijven zitten is verschrikkelijk, ik spreek uit ervaring. Het klinkt ook echt alsof jullie erg lief en bevorderend zijn voor elkaar.
    Het kan trouwens ook zijn dat hij in het begin zoiets heeft van 'euh, nee', omdat hij nog nooit op die manier naar jou gekeken heeft. Maar misschien kan je hem laten wennen aan het idee. Zoals je zelf al aangeeft maken jullie soms mopjes van 'stel je voor dat wij samen zouden zijn'. Misschien is het een idee om die op een positieve noot af te sluiten (ipv 'nee, dat zou echt niet lukken' gaan naar 'wie weet hoe dat zou zijn', of zoiets).
    Het is alleszins een erg vervelende situatie om in te zitten, dus hier een gif-knuffeltje.


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Awww thanks you guys c:

    Ik weet inderdaad gewoon echt niet wat ik nu wil. Ik voel me al zo lang prima bij gewoon vrienden zijn en ineens komen deze gevoelens erbij en dat schopt alles in de war :') Ik denk dat ik gewoon zelf ook even moet wennen aan dit alles.

    De kans is groot dat hij je alleen ziet als goede vriendin. Ik heb zelf ook meegemaakt dat een jongen uit mijn vriendengroep me leuk begon te vinden, maar ik heb hem nooit op die manier bekeken. Ik zou dus heel voorzichtig afwegen of je de gok wilt nemen en hem wilt vertellen dat je hem leuk vindt (met het risico dat dingen anders worden tussen jullie) of dat je het wilt laten zoals het is en je gevoelens laat voor wat ze zijn zodat ze kunnen uitdoven. Let een beetje op social cues. Mensen die graag het excuus zoeken om een ander "casually" aan te raken, mensen die op een bepaalde manier naar je kijken, mensen die flirterige opmerkingen maken.. Allemaal tekens dat iemand je leuk vindt. Probeer er een beetje op te letten of ga het gesprek met hem aan. Altijd lastig, dit soort situaties.


    ars moriendi

    Nou, het lastige is, door mijn Asperger heb ik sociale ques aangeleerd. Dus ik herken wel dingen als knuffelen, aankijken, aanraken, kietelen, etc. maar ik kan niet filteren of dit bij zijn persoonlijkheid hoort (Mr.Charmeur) of dat het echt hints zijn.
    Wat betreft het uitdoven, ik vermoed dat dat niet gebeurd. Ik heb altijd al een zwak voor hem gehad en voornamelijk in het begin had ik echt een crush up hem. Het probleem is dat het nu ook mijn vriendschap met hem in de weg gaat zitten, ik wil hem niet met een andere chick zien of hem horen vertellen over zijn dates.
    Ik ben van nature soms best jaloers :/

    Oh |Gosh, heb je een kijkje genomen in mijn leven 0_0\

    Ik namelijk als scout, 13 jaar, puber. was met mijn 2 beste vrienden ook op kamp en ik ontwikkelde ook gevoelens voor hem. Ik wilde echter onze vriendschap niet verpesten dus nooit wat tegen hem gezegd.
    Later bij de explorers kregen we het hier een keer over en wat bleek. Hij had in dezelfde periode gevoelens voor mij. we hebben het toen weg gelachen want toen was het al weer over maar bizar toevallig vonden we het wel.

    Dus mijn tip begin er gewoon over. Druk hem vooral op het hart dat je niet je vriendschap kwijt wil maar dat je hem graag nog beter zou leren kennen en dan niet als vrienden.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Persoonlijk zou ik het wel zeggen, maar zoals hierboven wordt gezegd wel op het hart drukken dat je de vriendschap niet kwijt wil. Ik vertel het liever dan met het twijfelend gevoel te zitten. En zelfs als het wederzijds is, betekent niet dat er meteen een relatie moet volgen. Als jullie beiden gewoon vrienden willen blijven, is dat makkelijker van elkaar te weten dat die gevoelens er wel zijn, maar er rekening mee te houden dat jullie het bij de goede vriendschap willen houden. En dan kan je later nog altijd wel zien. Het zou mij in ieder geval gewoon al opluchten dat het eruit is. ^^ Doe waar jij je goed bij voelt!
    Nog een hug voor jou.


    Ik wil een tuin vol egels