En niet omdat er iets bijzonders is gebeurd, maar omdat ik een aantal grote stappen heb genomen.
Stappen die ik moeilijk vond en tijd nodig heeft gehad en vandaag, heb ik ze gezet en dat wilde ik graag met jullie delen. Het zijn 2 hele verschillende stappen maar er valt last van mijn schouders en dat is fijn.
Allereerst heb ik mijn liefde weer ontdekt en toe gegeven. Na een beetje daten voelde ik toch dat ik nog altijd op mijn allereerste liefde verliefd ben. En dus nam ik gelijk het hef in handen en we gaan de 27e op een date om na 1 jaar eens bij te kletsen. We hebben nog best veel geappt nadat het over was namelijk.
Ik ben heel blij dat ik dit heb mogen ontdekken en dat hij er ook goed ingaat, dus wie weet.
Daarnaast ga ik morgen naar het graf van mijn broer zijn vriend. Door boosheid ben ik al een poosje niet geweest, maar ik wilde wel met de feestdagen dus dat word morgen. en daarnaast heb ik besloten om naar het crematieplekje van mijn opa te gaan.
Mijn opa overleed toen ik 4 jaar oud was en ik heb het nooit goed verwerkt. Ik wil er al zeer lang heen maar durfde het nooit te zeggen/ vragen omdat ik dacht dat dat mama verdrietig maakte. Na therapie 2 jaar terug gaf zij aan dit niet erg te vinden omdat zij niets met graven en plekjes heeft en dus het niet erg vind.
Vandaag heb ik gevraagd om er dinsdag samen heen te gaan, aangezien ik niet weet waar het precies is. Ik heb zojuist de geschreven brieven erbij gepakt van toen ik jonger was. Dat was mijn manier om mijn leven met opa te delen. Ik heb nu nog een brief erbij gestopt en hoop met het achterlaten van de brieven en een kaars en iets zelfgemaakt dat ik dat ook kan gaan afsluiten.
Dus dat was mijn dag 
Change is for weirdos ~ Niall Horan