BATTLE OF SCHOOLS
''It's important to remember that we all have magic inside us.''
|
|
|
''Those who don't believe in magic will never find it.''
|
|
|
Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them
TOINETTE ''INET'' LOUANE EVERILD THIBAULT
''The strongest drug that exists for a human is another human being.''
|
French — Beauxbaton • Half - Blood — Alone at the moment Het was niet moeilijk om schoonheid van buiten te zien en ook is het niet moeilijk om je vrienden te kiezen op gezamenlijke eigenschappen. Het is moeilijk om iemands innerlijke schoonheid te vinden, vooral als een persoon deze heeft afgeschermd of sterker nog, geen innerlijke schoonheid heeft. Het is moeilijk om vrienden te worden met iemand die je veel anders vindt dan jezelf, omdat je wel iets gemeen moet hebben om uit eindelijk gesprekken over te voeren. Of is tegenpolen trekken elkaar aan echt waar? Deze poëzie kwam in me op door de mensen om me heen. Ik was niet bepaald een buitenbeentje, want ik was omringt door mijn vrienschappelijke Ombrelunes en medeleerlingen van Beauxbaton in de grote hal van Hogwarts. Iedere school had een eigen tafel vol met laatste - twee - jaars, waardoor iedereen aan de tafel wel zo'n beetje bekend was. Ik zat naast mijn vriendin, Valerie, die me wees op de schoonheid van de opening. Het waren tovenaars en heksen, van alle scholen, die over ons heen vlogen. Achter hen aan kwam er gekleurde rook uit hun bezems, die langzaam verdween. Ze maakten de prachtigste figuren, was de mening van Valerie. Ik lette er niet op, mijn aandacht ging naar de toekomst, (of de hoeveelheid planten die ik mistte. Ik hield niet van eentonigheid, maar ook niet van veel tonen in één. Ik twijfelde welke van deze twee problemen er nu aan de hand was.) Wat nou als ik zo meteen getrokken werd uit alle leerlingen aan de Beauxbaton tafel? |
|
[ bericht aangepast op 7 dec 2018 - 21:33 ]
Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them
''... And so the adventure begins''
Adventurer at heart, but oh how she loved to be home
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
|
|
Sierra kwam de Great Hall van Hogwarts binnen en hoewel ze het grote, betoverde plafond al een keer had mogen bewonderen, was het nog steeds zeer imponerend. Natuurlijk had Ilvermorny dit soort dingen ook wel, maar nu het buiten niet echt lekker weer was, onweerde het plafond in de eetzaal vrolijk mee. Ze keek even rond om bekenden te spotten en gelukkig duurde het niet lang voor ze een paar studiegenoten van Ilvermorny zag. Ze zaten aan een van de lange tafels met elkaar te praten. Tot nu toe ging het mengen tussen de scholen nog niet heel goed, maar dat zou wel komen. Sierra was in ieder geval niet bang voor contact of een gesprek, dus zodra de eerste zenuwen van het begin van het Tournament over waren, zou ze echt wel een paar knappe Fransen of Britten aanspreken. Zelfs de mannen van Durmstrang leken goed gezelschap.
Maar nu ging het eerst over deze grote drempel: het uitkiezen van de kampioenen. In principe had iedereen twee keer zoveel kans omdat er nu met teams gespeeld werd, maar toch werden de zenuwen niet minder. Sierra plofte als een van de laatsten aan de grote tafel neer bij andere studenten van Ilvermorny en ze keek al snel omhoog, waar enkele Quidditchspelers rondvlogen. Dit was haar droom, ze wilde uitgekozen worden. Als het nu niet lukte, ging het nooit meer gebeuren. Zo kon ze haar familie nog trotser maken, ook al verbleef ze het hele jaar in Schotland en werd het moeilijk om haar familie te zien. Ze slikte een brok in haar keel weg en grijnsde kort naar Tyler, die schuin tegenover haar zat. We hadden beiden dezelfde ideeën over het plafond. Hogwarts was geweldig, maar Ilvermorny was toch net even iets beter. Ze hadden ook een zekere rivaliteit, zowel de scholen als Tyler en Sierra. Ze wilden allebei de beste zijn, maar dit lukte, natuurlijk, niet altijd. Ze draaide zich nog een beetje meer richting de High Table waar de professoren zaten. De banken, vond ze, zaten lang niet zo lekker als de stoelen waarop ze in Amerika altijd zaten. Ze probeerde het te negeren en keek nog eens naar Tyler, die ook omringd was door vrienden. 'I'm watching you,' grijnsde ze uitdagend. |
[ bericht aangepast op 9 dec 2018 - 22:04 ]
You gave me my life all those years ago, now I give you yours.
|
'Rennen, Dee.'
Slippend weet Theo een hoek van de vele gangen in Hogwarts te trotseren, zijn beste vriendin enkele centimeters achter hem op zijn hielen. Alhoewel het voor niemand een verrassing zou zijn dat het tweetal te laat zou arriveren, had Theo zich vanmorgen voorgenomen om op tijd te zijn. Helaas dachten wat eerstejaars daar anders over — een spreuk van Dee was teruggekaatst en daardoor waren ze lang bezig om de effecten daarvan om te keren. Uiteindelijk bereiken de twee de Great Hall — hun ademhaling hortend en stotend. Theo stoot een binnenmondse vloek uit, natuurlijk zit iedereen al en kijken enkele tientallen gezichten met vraagtekens hun richting uit. Grijnzend stapt hij naar voren, her en der een buiging makend terwijl hij wanhopig zoekende is naar een plaats aan de nieuwe Hogwarts tafel. Uiteindelijk glipt Dee tussen twee Ravenclaws en moet Theo noodgedwongen tussen twee Slytherins plaatsnemen — hij zou tevreden moeten zijn dat het Rowan niet is. 'Channing,' knikt hij naar een opgeblazen jongeman naast hem — die zich zo snel omdraait alsof Theo hem zojuist heeft gebeten. Theo grijnst breed en draait zich om naar zijn andere zijde. 'Ciao, mijn mede Italiaan.' Theo laat zijn blik even over het gestalte van Malakai Romano glijden. 'Heb jij jezelf ingeschreven? En nog belangrijker — weet jij of Rowan zichzelf heeft ingeschreven? Ik moet er niet aan denken haar partner te zijn. Ik laat me liever opeten door de reuzeninktvis.' Theo's woorden vliegen uit zijn mond, terwijl zijn kijkers door de Great Hall heen en weer gaan. Wanneer zouden ze de deelnemers benoemen? Eliot heeft hem uitgedaagd zich in te schrijven, wat hij uiteindelijk heeft gedaan tegenover een mooie beloning van vijftig chocolade kikkers. 'Volgens mij staat Flitwick op het punt om zijn bewustzijn opnieuw te verliezen. Ach, arme man — te veel spanning is niet goed voor hem.' |
|
•
[ bericht aangepast op 14 dec 2018 - 18:20 ]
El Diablo.
|
'Ciao.'
Alhoewel de speelse ondertoon Theo niet voorbij is gegaan, besluit hij het te negeren. Vanwege Rowan lijkt het hem geen fantastisch idee om direct een nieuwe relatie te beginnen met een Slytherin. Zelfs nu voelt hij haar ijzige staar vanaf de andere zijde van de Hogwarts tafel, ietwat verder weg dan zijn eigen zitplaats. 'Zie jij Rowan al meedoen? Daar heb je niks aan, joh.' Theo kan de opluchting bijna voelen en daarom kan hij het niet van zijn gezicht houden, maar maakt een spastische beweging wanneer Kai hem in zijn zij weet te prikken. 'Maar ik heb me wel ingeschreven — ik was wel weer toe aan een uitdaging, is dat minder erg? Of moet ik alsnog een reuzeninktvis erbij halen?' Theo stoot een harde lach uit, waardoor de Slytherin naast hem met enige walging opzij kijkt. Dan valt zijn blik op professor Flitwick, waardoor hij de opmerkingen in zijn hoofd niet meer binnen kan houden. Theo's hersenkronkels zijn door zijn ADHD simpelweg niet te beteugelen. Kai moet lachen, wat Theo direct goed doet en hij breed moet glimlachen. 'Vind je het gek? Waar zou hij al die spanning moeten laten? Maar, jij hebt je dus ingeschreven? I'm not surprised.' Theo wiebelt wat heen en weer op de bank, nu al ontevreden met de tijd van het wachten. Waarom maken ze het niet direct bekend? 'Yep. Alhoewel ik mezelf alleen heb ingeschreven vanwege een dare van Eliot. Wat zijn de kansen nu eenmaal? Daarbij heb ik nu chocoladekikkers. Dat is het belangrijkste, niet waar?' Grommend maakt Theo trommelende geluiden op de tafel voor zich, een onbekend ritme. Opnieuw kijkt de Slyterin naast hem hem afgunstig aan. Zuchtend kijkt Theo terug naar Kai. 'Wanneer zouden ze het bekend maken, denk je? Ik ben niet goed in stil zitten.' |
|
•
