Soren.
Alhoewel zijn gehoor niet voldoende is ontwikkeld om haar stem te kunnen horen, ziet hij zijn naam gevormd haar mondhoeken die omhoog krullen. Wanneer haar kijkers eveneens oplichten, ziet hij haar schouders ontspannen. Rondom haar hele lichaamshouding hangt een rust, alle stress verdwenen een complete verandering. Vanwege het gemompel van anderen krijgt Soren in de gaten dat Laurel in beweging is weten te komen op weg richting niemand minder dan hijzelf. Grijnzend stapt hij naar voren, haar tegemoet willen komend binnenin de menigte. Wanneer ze start te sprinten blijft hij echter doodstil stilstaan de plotseling gevoelens van niets minder dan liefde rondom hem heen spoelend als een vloedgolf. Alhoewel ze elkaar slechts een minimale periode werkelijk echt kennen, heeft Laurel een vaste plaats verworven binnenin zijn kleine leven. Soren slikt moeizaam. 'Vang!' Lachend weet hij zijn armen op tijd te openen voor een vliegende Laurel haar armen om zijn nek in seconden. Ondanks dat ze middenin een menige staan, voelt het alsof zij tweeën de laatste personen op de aarde zijn momenteel. Voorzichtig krullen zijn armen zich rondom Laurel haar ondersteunend tegen zijn lichaam. 'Je bent echt weer terug.' Soren voelt zijn grijns langzaam veranderen in een oprechte glimlach zijn kijkers slechts gefocust op haar gezicht. 'Welkom thuis.' Alle warme gevoelens binnenin zijn borstkas vergroten, de duisternis rondom zijn verleden momenteel verlichtend. Onbewust versterken zijn armen hun greep rondom Laurel's bevende lichaam, haar dichter tegen zich aantrekkend. Wanneer hij haar kijkers kortstondig ziet shiften, plaatst hij haar voorzichtig op de grond. Zijn armen blijven rondom haar hun lichamen vrijwel samen gesmolten tot één. Ondanks dat hij zijn kijkers standvastig op Laurel gericht houdt, voelt hij de volle maan boven hun hoofden fel branden. 'Voordat het te laat is' Soren brengt zijn rechtse hand omhoog richting Laurel's blozende wang deze omvattend als kostbaar materiaal. Voorzichtig buigt hij naar voren, hun lippen samenkomend als puzzelstukjes. Soren ademt haar geur kortdurig diep in bossen, natuur en thuis. Veel te snel laat hij haar los. Direct mist hij haar nabijheid. 'Wees voorzichtig vanavond, ja? Kom weer bij me terug. Neem geen risico's, oké?' Voor enkele seconden richt Soren zijn blik over Laurel's schouder kijkend naar de plaats waar ze zojuist vandaan is gekomen. Grijnzend richt hij zijn kijkers op haar, een kwajongensachtige blik verschijnend in hen. Zojuist had hij haar gezoend in een menigte terwijl een gedeelte van haar pack toekeek. 'Dit was een mooie introductie. Ik zal later m'n excuses maken bij je packleden daarzo.' |
|
[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 11:14 ]