.
[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 18:59 ]
[RPG 300] Harvard University Speeltopic - Speeltopics
-
3 okt 2018 - 13:38
15 okt 2018 - 19:37
FLORENTIN CÉLESTIN LÉVESQUE
22 | Criminology student |Kappa Sigma | Swim team |With Joe
Florentin liet zich met een dramatische zucht op zijn bed vallen in zijn dorm, tussen zijn rugzak en sporttas in. Op de vloer lag zijn koffer nog open met al het hoognodige rommel er nog om heen. Zijn dorm schoon en netjes houden was Florentin zijn sterkste punt niet en zijn goede voornemen voor het schooljaar om de ruimte netjes te houden was al in het niet gevallen. Het scheelde dat het Kappa Sigma huis ook gewoon een woonkamer had waarin hij kon zitten. Met moeite onderdrukte de Fransman een gaap; zijn eerste college van vandaag was al om half negen geweest en hij had moeite om weer in het ritme te komen van langere dagen en stress. Gelukkig was er vanavond het feest. Al Florentin niet precies wist wat hij ervan moest denken dat Pi Kappa Alpha en Pi Beta Phi ook allemaal waren uitgenodigd. Hij vond ergens dat het een grote uitnodiging was voor problemen, maar aan de andere kant wist hij dat het nodig was
Met een tweede zucht stond Florentin weer op uit zijn bed. Klaar maken voor het feest had op dit moment nog niet echt zin, hij zou waarschijnlijk weer wat doms doen wat zijn kleding weer verpestte en hij wist goed dat dit feest voor alle huizen was en dat Kappa Sigma een goede indruk zou willen achter laten. Florentin zette net een stap op de veranda toen hij iemand hem hoorde roepen: "Yo, Tin! Kan je die ladder terugzetten? Daarna kan je daarna helpen schommels testen!"
Florentin keek naar degene die hem had geroepen en zag al snel Joe boven op een balk zitten. Een grijns verspreidde zich al snel over de Fransman zijn gezicht. De jongeman nam enkele stappen van de veranda af en pakte de ladder op.
''Omdat je zulke geweldige charmes hebt Joe.'' zei Florentin terwijl hij de ladder weer goed zette, zodat Joe van de balk kon als hij wilde. ''Alhoewel de schommels testen ook verleidelijk klinkt.''
What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?
15 okt 2018 - 19:54
Sid Allen
21 Pi Kappa Alpha Computer Graphics and Artificial Intelligence Dimitri's Kamer I really need your help, mate Dimitri
Vanavond was het feest waar zelfs bij mij op de faculteit iedereen het over had. Voor het eerst zou het Kappa's New Year Party ook toegankelijk zijn voor de andere huizen. Nu was ik een van de weinige computernerds die bij een huis zat, maar dat maakte de druk alleen maar groter om te gaan, en daar kon ik niet zo goed mee omgaan. Ik zou uit mezelf waarschijnlijk niet zijn gegaan, maar ergens voelde ik de sociale druk om te gaan, en ik zou mezelf niet zijn als ik daar niet aan zou toegeven. Nu was ik dus al de hele dag op zoek naar de juiste outfit, in plaats van mijn huiswerk te maken. Dit feest rommelde met mijn prioriteiten, maar hopelijk zou het mijn cijfers niet te veel beïnvloeden. Ondanks dat ik al de hele dag bezig was, en er letterlijk maar 1 kleur kleding in mijn kast hing, kreeg ik het niet voor elkaar om een outfit te vinden waarmee ik naar zo'n feestje kon, of dat dacht ik in elk geval, want ik was nog nooit naar een Kappa feest geweest. Ik had er zelfs nog aan gedacht om Sil te bellen, tot ik me bedacht dat die in z'n nest zou liggen en met zijn ochtendhumeur wilde ik hem echt niet wakker bellen.
Ten einde raad liep ik in mijn pyjama van een zwarte tank top en shorts de gang op richting de kamer van Dimitri. Hopelijk kon hij me helpen, want anders zou ik waarschijnlijk aankomen in een versleten shirt en vergrijsde broek met afgetrapte gympen. Op weg naar zijn kamer zag ik Liv de deur uit komen. Ik knikte vriendelijk naar haar en schonk haar een glimlach. "Hi Liv." zei ik nog, maar ik wist niet of ze me hoorde. Zelf liep ik door naar Dimitri's kamer en liep zonder te kloppen binnen. Ik was wel beter opgevoed, maar op dit moment was ik er met mijn hoofd echt even niet bij. Er lag allerlei kleding op de grond en een setje op de tafel. Als hij zijn kleding al had gevonden voor vanavond, kon hij mij vast wel helpen. "Kan je me alsjeblieft helpen? Dat Kappa feest rotzooit met mijn hoofd en ik heb nog altijd geen idee wat ik in hemelsnaam aan moet." zei ik, voor ik me enigszins hopeloos op zijn bed liet ploffen. "Ik wil gewoon niet degene zijn die meteen ons huis of zichzelf voor schut zet." zuchtte ik. Dat ik mezelf in de loop van de avond voor schut zou zetten was vrij zeker. De eerstejaars meiden konden me waarschijnlijk nog onder de tafel drinken en dat was in elk geval bij PIKE en Pi Beta Phi algemeen bekend. Na vanavond zou elk huis het waarschijnlijk weten, maar misschien kon ik er nog wel een leuke scharrel aan overhouden. Dat was wel een voordeel aan dit feest, het enige, de Kappa dames en heren, maar vooral de heren, waren smoking hot. De dames van Pi Beta Phi had ik zelf persoonlijk meer mee, maar dat was een kwestie van smaak. Ik keek Dimitri nog even aan voor ik mijn mond nogmaals opentrok om hem een vraag te stellen. "Heb jij trouwens wilde plannen voor vanavond? Heeft onze Griekse casanova net toevallig een date geregeld met een bepaalde blonde schone?" Een beetje plagen mocht wel, toch? Van alle jongens hier voelde Dimitri het meest als een broer voor me, zelfs al zou hij nooit ook maar ergens in de buurt komen van Sil.
Joe Williams
23 Kappa Sigma Hockey Captain Journalism Kappa Sigma Yard This swingset isn't gonna test itself Florentin
Thank goodness voor Florentin die gelukkig de ladder weer tegen de stelling zette, waardoor ik snel weer lachend met mijn benen op de grond stond. "Dan is het maar goed dat ik heb besloten schommels in elkaar te knutselen en niet en glijbaan." lachte ik. Nu was ik geen metaalbewerker, dus een glijbaan zou sowieso lastig worden, maar goed. "En thanks voor het compliment. Nu kan ik op mijn tinderprofiel zetten dat ik officieel charmant genoeg ben voor de Fransen." lachte ik, terwijl ik met wat moeite het eerste schommelbankje ophing. Ik had maar geluk dat ik lang was, anders had dit een stuk meer moeite gekost. Ik leunde er kort op om te testen dat het ding niet meteen naar beneden zou komen, maar de hele constructie leek goed stevig te zijn. "Ga je gang!" zei ik tegen de Fransman, voor ik verder ging met het ophangen van de andere bankjes. Ik had ze expres gemaakt dat je ze los kon maken, zodat je ook een kampvuur kon houden zonder schommels, en je de bankjes ook nog mogelijk ergens anders kon gebruiken om gewoon op te zitten.
Toen het laatste bankje niet veel later hing, sprong ik er zelf op en begon wat te schommelen. Het ging niet heel hard door het gewicht van het bankje, maar het werkte, het hout kraakte niet, en alles leek goed stevig. De vuurdoop zou vanavond zijn, maar voor nu was ik zeker heel hoopvol dat dit ding de test der tijd, en de test der studenten, zou overleven. "Dus, Tin, wat heb jij deze vakantie uitgespookt?" Ik had nog verrassend weinig tijd gehad om met hem te praten sinds de vakantie, dus ondanks dat ik me eigenlijk klaar moest maken voor het feest, was het toch een stuk aantrekkelijker om in elk geval even met hem bij te kletsen. Nu moesten we niet de tijd vergeten, want vanavond moesten we wel een goede indruk maken, nog meer dan vorig jaar, gezien de twee andere huizen ook zouden komen. Dit was niet iets waar ik echt op zat te wachten, maar het moest, dus we zouden allemaal ons beste beentje voor zetten. Dan zou alles hopelijk zo snel mogelijk weer terug kunnen gaan naar hoe de natuurlijke pikorde normaal was, met de Kappa huizen boven alle rest.
[ bericht aangepast op 15 okt 2018 - 20:10 ]
Bowties were never Cooler
15 okt 2018 - 20:25
Nola Valentina Griffin22 Kappa Alpha Theta Maeve
'Natuurlijk wordt het gezellig, daar zorgen we wel voor. En als er iemand is die niet meer met je wil praten, zonder daadwerkelijk te weten waarom, dan is diegene je aandacht ook niet meer waard.'
Nola glimlachte iets vrolijker toen ze dat hoorde en ze wist diep vanbinnen ook wel dat Maeve gelijk had. Als mensen haar niet wilden spreken, was het hun eigen schuld en hun verlies, niet dat van Nola. Het deed nog steeds pijn, maar ze wist ook dat ze het merendeel van deze mensen na haar studie niet meer zou zien.
'Dank je, Mae,' bedankte Nola haar beste vriendin al snel en ze lachte toen en schudde het vervelende, verdrietige gevoel van haar af. Ze wilde er niet meer aan denken, maar dat bleek niet altijd zo makkelijk. Toch aarzelde ze geen moment om even naar Maeve toe te lopen en haar armen om haar heen te slaan. 'Help me onthouden dat we dus onze broers eens samen op date sturen,' grijnsde ze toen ze haar weer losliet. Nola wilde niet meer aan verdrietige dingen denken en veranderde het onderwerp vrijwel meteen weer naar andere familieproblemen, waaronder hun beschermende broers en hun vriendinnen. Ze zuchtte een keer en leunde tegen de overvolle ladekast aan. 'Ik had verwacht dat ik meer tijd nodig zou hebben om me klaar te maken... maar dat viel dus wel mee.'
You gave me my life all those years ago, now I give you yours.
18 okt 2018 - 13:44
RAÚL JAVIER GARCÍA RODRÍGUEZ
22 Kappa Sigma Agustina/RomeoKian
Raúl zag naar zijn tevredenheid hoe Agustina voor een moment verdwaald was in haar gedachte om de bedoeling achter zijn woorden en gebaren uit te vogelen. Ze wist dit te verdoezelen door de bekende lach die ze liet klinken; echter, wist hij direct dat het kwartje was gevallen bij de eerste blik die ze hem wierp.
Met haar grote bruine poelen die hem vol verbazing, en een twinkeling van enthousiasme, hield ze de zijne vast en wist ze hem met een warme gloed te overspoelen. Er was iets aan de manier waarop ze hem aankeek wanneer hij haar positief verraste. Een gevoel van erkenning, misschien wel waardering. Raúl kon niet ontkennen dat hij waardering voor haar had en op sommige momenten, als oudste van de twee, toch naar zijn zusje op keek. Hoewel hij het zich meestal niet besefte, en het niet vaak plaatsvond, was het een van de fijnste momenten waarin hij haar druk kon verlichten en haar dankbaarheid ontving. Al keek hij zelf misschien nog wel meer uit naar de vuurwerkshow dan zijzelf.
Serieus? Heb je een vuurwerkshow geregeld? vroeg ze vol ongeloof, terwijl haar mondhoeken zich geleidelijk omhoog krulden tot een brede glimlach. Raúl zette een overdreven grijns op zijn gezicht en knikte enthousiast, om haar vermoedens te bevestigen.
Muchas gracias, antwoordde ze glimlachend, terwijl ze zichzelf van het bankje af tilde om op haar benen terecht te komen en zijn armen om hem heen te slaan. Raúl beantwoorde haar knuffel en hield haar even stevig vast.
Ik zou echt niet weten wat ik zonder jullie twee zou moeten, thanks for always being there for me, zei Agustus terwijl ze weer plaats nam naast Romeo en een kus op zijn wang drukte.
Zonder mij, was je er zelf waarschijnlijk niet eens geweest, Raúl had een speelse grijns op zijn gezicht en besefte zich toen dat hij iemand nog niet had gezien bij de hele voorbereiding van het feest. Het was tijd om hem er bij te halen.
Gus, Romeo, ik ga een luiaard uit zijn kamer sleuren, Zijn ogen gleden naar de pasta die voor alsnog tussen beiden stond en hij kon het niet laten om Agustina haar vork te pakken en een hap naar binnen te werken. Oke, vervolgde hij met volle mond, Duty calls.
Het duurde niet lang voor Raúl zijn zij tegen de muur naast de deur van zijn maat liet rusten nadat hij hier met zijn vuist op had gebonst. Wanneer krijg ik ooit mn uitnodiging voor jullie bruiloft? Jij en dat ding lijken soms wel een getrouwd stel, riep hij naar Kian gezien hij er overtuigd van was dat zijn beste vriend in zijn virtuele wereld gedoken zat.[ bericht aangepast op 18 okt 2018 - 13:44 ]
'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'
18 okt 2018 - 15:20
Maeve Alexia Braiden
I broke my rules for you.
22 Kappa Alpha Theta Nola
Dankje, Mae."
Lichtjes en met een glimlach op mijn lippen tilde ik een schouder op, waarbij ik mijn hoofd iets kantelde en naar mijn beste vriendin opkeek. Het was voor mij een vanzelfsprekend gebaar dat ik Nola opbeurde. Of dat nu met woorden of daden was. De brunette had al een moeilijke tijd achter de rug en ik wilde deze tijd nu voor haar een stuk beter maken vrienden die je lieten vallen omdat ze naar hun inziens niet genoeg op de hoogte waren, hoorde daar niet bij. De korte knuffel die Nola me dan ook gaf, beantwoordde ik zonder enige spoor van aarzeling.
"Help me onthouden dat we dus onze broers eens samen op date sturen," bracht de brunette uit eens ze me losliet en de grijns die op haar lippen lag weerspiegelde zich al gauw op de mijne. "Oh, daar ga ik je zeker bij helpen," reageerde ik en haalde korte een keer mijn vingers door mijn losse haren. "Sterker nog, ik stel voor dat we onze eerst volgende vakantie daarmee gaan vol plannen. We zullen ze eens een koekje van eigen deeg gaan geven." Een verduvelde, speelse uitdrukking verscheen op mijn gezicht. Ik kon de uitdrukking op die van mijn drie broers nu al zien en hun reacties zouden vast goud waard zijn. Wat zij konden, konden wij ook hooguit een klein tikkeltje erger.
"Ik had verwacht dat ik meer tijd nodig zou hebben om me klaar te maken... maar dat viel dus wel mee."
Ik grinnikte zacht. Ik herkende het namelijk maar al te goed. "Dat ken ik," zei ik daarom dan ook. "Ik dacht vanavond ook veel langer bezig te zijn, maar dat viel mij ook mee. Ik had er twee uur voor uitgetrokken en was na een uurtje al klaar," grinnikte ik. Ondertussen ruimde ik de laatste spullen op, waardoor mijn kamer weer enigszins in een nette staat verkeerde en richtten me vervolgens weer op Nola. Heel even wilde ik haar waarschuwen de overvolle kast waar ze tegenaan stond niet te openen, maar ik vermoedde dat dat iets was wat Nola inmiddels zelf ook wel kon raden. Ze kenden mijn sloddervosstreken inmiddels aardig. De laatste die het namelijk geprobeerd had om de kast te openen raakte bedolven onder een bult kleding.
"Laten we beneden eens een kijken gaan nemen," breng ik uit en haakte mijn arm in die van Nola. "Al ben ik wel voor een omweg langs de keuken zodat we daar een shotje voor twee kunnen stelen."
'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
18 okt 2018 - 20:38
KIAN JASON SCOFIELD
««« 23 - Kappa Sigma - Criminologie - With Raul @ Own room »»»
Hoe geirriteerd Kian ook met zichzelf was, dat hij zich vergist had, het duurde niet heel lang voordat hij weer helemaal in het spel zat. Hij begroeten zijn vrienden alsof hij niet weg was geweest en zat er al meteen weer midden in. Behendig drukte hij de verschillende knoppen op zijn controler en liet deze zelfs niet los zodra er hard op zijn slaapkamerdeur werd geklopt. Al voordat hij toestemming had gegeven werd deze opengegooid, maar Kian zijn blik verliet het beeldsherm niet. In plaats daarvan scholt hij wat in het rond omdat hetgene wat hij probeerde niet lukte en drukte hij nog harder en sneller op de knoppen. Ondanks dat er verschillende mensen in zijn koptelefoon schreeuwde, hoorde hij wel degelijk wie er zijn kamer was binnengekomen. Voor het eerst werd hij afgeleid en die paar seconde die hij niet opletten, maar hij kon zichzelf nog net redden. 'Wacht, wacht, wacht.' Gilde hij, terwijl hij snel zijn spel afmaakte. Hoe erg Kian ook op zijn beste vriend gesteld was en vaak meteen alles voor hem liet vallen, hij was nu zover dat Raul toch echt even moest wachten. Kian maakte snel zijn spel af en gooide daarna zonder afscheid te nemen zijn controler weg en trok hij de koptelefoon van zijn hoofd. 'Baby!' Hij sprong op en spong in Raul zijn armen. 'Niet zo jaloers, je weet toch dan ik met jou ga trouwen.' Kian deed alsof hij Raul een kus ging geven, maar trok al snel lachend zijn hoofd weg en zetten zichzelf weer op de grond. Voor veel mensen moest dit raar zijn, maar Kian vond het veelte leuk om zo met zijn vrienden te kloten. Hij draaide zich weer om, om zijn xbox uit te drukken. 'En, zin in het feestje?' Hij kon het niet laten om even met zijn wenkbrauwen te wiebelen.
''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''
19 okt 2018 - 9:48
RAÚL JAVIER GARCÍA RODRÍGUEZ
22 Kappa Sigma Kian
Raúl was na twee jaar wel gewend geraakt aan het beeld wat hij op dat moment voor zich had en de scheldwoorden die zich door de kamer verspreidde. Dit was Kian in zijn game modes en zo zag het er uit wanneer hij gefocust was. Wat totaal het tegenovergesteld van hemzelf was wanneer hij gefocust met zijn robotics aan de slag was, al vergde dat meer precisie dan het besturen van een gameconsole.
Ondertussen had hij zijn armen over elkaar voor zijn borst gevouwen en leunde hij tegen de muur aan. Normaal zou Raúl of enthousiast mee hebben gedaan, of de koptelefoon van zijn hoofd af hebben gerukt; echter, wist hij dat dat zijn mood niet beter zou maken en hij wilde toch echt dat Kian op het feest verscheen.
Wacht, wacht, wacht, gilde hij vervolgens waardoor Raúl een grinnik binnen moest houden, niets was beter dan hem afleiden met enkel zijn aanwezigheid. Het hield op zijn minst in dat hij op de hoogte was van zijn binnenkomst.
Baby! Raúl was niet voorbereid op het abrupte einde van het spel en de sprong die daarop volgde, waardoor hij uit balans zou zijn geraakt had hij zijn voet niet verplaatst. Niet zo jaloers, je weet toch dat ik met jou ga trouwen, zei Kian en zijn gezicht naderde, maar nog voordat hij te dicht bij kwam, trok hij zijn hoofd al weer lachend weg.
Ik wacht nog steeds op je aanzoek, gezien iedereen weet dat ik de diva van ons twee ben, Raúl bracht zijn hand omhoog en rolde met zijn ogen om Kian vervolgens een speelse zet tegen zijn schouder te geven.
En, zin in het feestje? Kian was ondertussen terug naar de xbox gelopen om deze uit te zetten en draaide daar zijn hoofd naar Raúl waar hij hem met wiebelende wenkbrauwen aankeek.
Hij besefte zich weer wat hen te wachten stond vanavond en het enthousiasme stroomde door zijn lichaam heen wat zich uitte in een klein enthousiast sprongetje. Ki, je wilt niet weten wat ik heb gefixt voor vanavond. Dit gaat de avond maken en wanneer mensen weten dat ik het heb geregeld, met name de dames, kan mijn avond niet meer stuk, vertelde hij zijn beste vriend grijnzend.
En jij, hebt dus echt helemaal geen reet gedaan. Trouwens, de beerpong tafel staat weer op onze geluksplek, dus waag het niet om een potje, of 15, af te wijzen. Uh, ik zin in het feest? Hoe kom je daar nu weer bij? Raúl liep naar de plek die Kian waarschijnlijk de hele nacht en dag had verwarmd, en liet zichzelf op de stoel vallen waar Kian zich het grootste gedeelte van de dag had vermaakt.
Dus, plannen voor vanavond?'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'
19 okt 2018 - 11:51
KIAN JASON SCOFIELD
««« 23 - Kappa Sigma - Criminologie - With Raul @ Own room »»»
Ieder ander persoon had Kian hoogst waarschijnlijk genegeerd als het op gamen aankwam, maar Raul niet. Raul kreeg in plaats van een boze blik en een controler naar zijn hoofd en koala die hem fake kusjes gaf. 'Kijk uit met wat je vraagt.' Dreigde Kian terwijl hij de xbox uitzetten en in zijn hoofd al een aanzoek aan het plannen was. Je kon zulke grappen niet in zijn buurt maken, zonder dat hij het uit zou voeren. Het was alleen nog de vraag wanneer en hoe. Al spookte er al allemaal ideeen door zijn hoofd heen en kon hij elk moment beginnen met stuiteren omdat de plannen die in hem opkwamen echt geweldig waren. Al zei hij dat zelf. Ondertussen richten hij zich weer op het feest en was al snel Kian degene die met zijn ogen rolde en zijn camera pakte terwijl hij Raul liet doorpraten over hoe geweldig hij wel niet was. 'Daarom ben je mijn beste vriend, zodat ik niks hoef te regelen.' Het was waar dat Kian de luiste van het stel was. 'Maar, vertel.' Kian was nu wel benieuwd naar wat zijn beste vriend geregeld had, al kon hij nu al vertellen dat het inderdaad briljant was. Dus, plannen voor vanavond? Kian keek grijnsend op en zijn ogen begonnen te twinkelen. 'Waarschijnlijk met de eer strijken over wat jij geregeld heb en misschien een potje bierpong.' Hij viel heel even stil. 'Of 15.' Kian wiebelede weer met zijn wenkbrauwen en boog zich over Raul heen die op zijn bureaustoel was gaan zitten om de stoelleuning hard heen en weer te trekken. Samen met Raul was Kian de bierpong koning en het was nog maar de vraag of er mensen waren die het durfde op te nemen tegen de twee.
''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''
20 okt 2018 - 6:02
RAÚL JAVIER GARCÍA RODRÍGUEZ
22 Kappa Sigma Kian
Als je dan toch een aanzoek gaat doen, doe het dan op zijn minst tijdens mijn geweldige surprise, Raúl keek op van zijn stoel met een brede grijns op zijn gezicht, maar was al snel afgeleid bij de gedachte aan de vuurwerkshow en de reacties van de feestgangers. Hij had het bewust niet aan het einde gepland, want dan zou iedereen te dronken zijn en het waarschijnlijk niet eens kunnen zien of het zich de volgende dag herinneren.
Ik, mijn beste Kian, heb een freaking vuurwerkshow geregeld voor vanavond. Misschien maar beter dat je niets hebt gedaan, want daar kan niemand tegenop, zei hij enthousiast en vol zelfvertrouwen. Zelfs als het niet het meest geweldige moment van de avond was waar iedereen nog maanden over zou praten, was het in zijn ogen nu al het feest waar hij aan zou terug denken als hij later grijs en verompeld zou zijn. Augustus, weet je nog dat ene feest met die vuurwerkshow?, Raúl zijn avond was eigenlijk al gemaakt.
Dat klinkt als een perf- Raúl kreeg de kans niet om zijn zin af te maken, gezien hij door elkaar werd geschud. Het was duidelijk een goed idee om Kian van zijn, erg warme, stoel af te trekken, gezien zijn enthousiasme op dit moment ook niet te missen was. Dat was waarschijnlijk ook het meest waardevol aan hun vriendschap, gezien ze elkaar altijd wisten aan te steken met zowel goede als slechte ideeën. Wat hen soms niet in de meest gewenste situaties wist neer te zetten.
De rekening van mijn nek hernia gaat op jouw adres, zei hij terwijl zijn hand over zijn nek wreef, zodra Kian de stoel met rust had gelaten en keek hem vanonder zijn wimpers aan. Je hebt zojuist je beerpong partner geblesseerd, vriend. Vervolgde hij dramatisch om al snel zijn hand te laten zakken en zijn armen op de stoel leuning te laten rusten.
Even serieus nu, wie gaat het vanavond worden?'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'
20 okt 2018 - 12:43
20 okt 2018 - 21:37
Livia || Liv || Miller22 Pi Beta Phi lid Political Science With Cressa @Pi Beta Phi kitchen --> Liv's room
"Klinkt goed" antwoordde Dimitri waarna Liv hem een snelle knuffel gaf en zijn kamer uitliep.Toen ze het huis uitliep kwam ze Sid tegen, een goede vriend van Dimitri. Dat wist ze. Ze had het ook erg goed met de jongen kunnen vinden tot een tijdje geleden. Liv wist niet goed waar het probleem zat maar ze kreeg het gevoel dat de jongen haar probeerde te ontwijken. Ze had de jongen zijn groet willen beantwoorden maar werd afgeleid door haar telefoon die begon te piepen, een teken dat ze een berichtje ontvangen had en bleef dan ook even staan om deze te kunnen checken.
To: Pi Beta Phi girls
Ik weet ook niet wat ik aan moet! Hoe laat ben je terug? Ik moet nog wel eten, oeps. (pizza emoji)
Liv glimlachte even. Ze was blij dat ze de meiden had om op terug te kunnen vallen. Ze typte snel een berichtje terug.
To: Pi Beta Phi girls
Ik kom er nu aan. Zorg jij ondertussen dat je het huis niet afbrand haha!
Het zou niet de eerste keer zijn geweest dat een van de meiden de pizza in de oven was vergeten en het hele huis blauw stond van de rook. Met een snelle pas verliet Liv het Kapa Alpha Theta huis en liep ze na een tijdje haar eigen huis weer binnen. Meteen drong de geur van pizza haar neus binnen, iets wat ze totaal niet erg vond aangezien ze zelf ook erg van pizza's kon genieten. Het was stilletjes in het huis, het enige wat ze hoorde was het water van de kraan in de keuken dus besloot ze daarheen te lopen. Daar trof ze Cressa aan. "Heee!" begroette ze haar vriendin met een glimlach en een knuffel. "Beetje zin in vanavond?" vroeg Liv grappend maar al te goed wetend dat Cressa er niet bepaald naar uit keek. Erg kwalijk kon Liv het haar vriendin niet nemen, ze stond zelf ook niet te dansen bij het idee. "Laten we er in ieder geval het beste van proberen te maken" vervolgde de blondine haarzelf terwijl ze plaats nam aan de keukentafel. "Ik ben in ieder geval blij dat je me wilt helpen. Je ziet er altijd super leuk uit en ik heb echt geen idee hoe ik me hiervoor moet kleden" gaf Liv met een klein schaamtegevoel toe. Wat ze echter al snel van haar af gooide. Ze wist 100 procent zeker dat bijna alle leden van de andere huizen dit probleem hadden. Niemand had een idee wat ze konden verwachten en hoe ze het beste een indruk achter konden laten. Iets wat ervoor zorgde dat Liv zo snel mogelijk aan de slag wilde. Ze stond daarom ook abrupt weer op. "Laten we ons dan maar gaan klaar maken he!" stelde Liv vastberaden terwijl ze naar haar kamer liep en de kastdeuren open trok. Aan de hoeveelheid kleding die ze bezat zou het in ieder geval niet hoeven te liggen.
[ bericht aangepast op 20 okt 2018 - 21:37 ]
21 okt 2018 - 16:52
CRESSA AMELIE GARDINIER
Pi Beta Phi - Virology - 21 - @ Liv's slaapkamer - met Liv
Ik hoorde de voordeur open gaan, waar even later de lieve blondine de keuken binnen kwam gelopen. "Heee!" groette Liv me met een grote glimlach, en gaf me een knuffel. Onhandig met nog deels natte handen knuffelde ik mijn vriendin terug. " Hey!"
" Een beetje zin in vanavond?" Grapte Liv. Ik kreunde licht terwijl ik mijn bord afdroogde met een theedoek. " Niet echt, maar lieverkoekjes worden hier niet gebakken."
" Laten we er in ieder geval het beste van proberen te maken" stelde Liv voor, waarna ik knikte. " Alles om ons huis te behouden," voegde ik hier aan toe. Ik zette het bord terug in het keukenkastje en draaide me naar Liv toe, die plaats had genomen aan de keukenttafel. Ik hees mezelf op het aanrecht.
"Ik ben in ieder geval blij dat je me wilt helpen. Je ziet er altijd super leuk uit en ik heb echt geen idee hoe ik me hiervoor moet kleden," Zei Liv. Ik zag hoe ze er zich voor schaamde, en hoe dit direct weer van haar gezicht verdween.
" Hoe kun je dat nou zeggen? Jij ziet er altijd leuk uit," protesteerde ik, er totaal niet mee eens met wat er uit haar mond kwam. Oké, ze begreep het echt wel. De leden van de twee populaire huizen zagen er altijd geweldig uit, maar dat betekende niet dat zij er niet geweldig uit konden zien.
Liv stond op van haar stoel. "Laten we ons dan maar gaan klaar maken he!" zei ze vastberaden, terwijl ze al richting de trap liep. Ik sprong van het aanrecht af en volgde haar naar de trap op, richting haar slaapkamer. " Absoluut, we kunnen voor geen mogelijkheid te laat komen."
Liv had de deuren van haar kledingkast al open gegooid. Ik floot toen ik de volle glorie van al haar kleding zag hangen.
" Meid, als we hier niet iets kunnen vinden, weet ik het ook niet meer," een brede grijns speelde rond mijn lippen, terwijl ik langs haar heen schoof en door de rekken begon te zoeken. Elk setje of elk kleding stuk dat potentie had, haalde ik uit haar kast. " Ik help je wel mee opruimen, hoor!" zei ik terwijl ik kledingstuk na kledingstuk op haar bed gooide.
Nadat ik alles doorzocht had, lagen er een stuk of acht setjes op het bed. Met mijn armen in mijn zij, staarde ik naar de berg. " Tijd voor een modeshow, dacht ik zo," grijnsde ik en nam plaats op Liv's bureaustoel.We were the forever that didn't last
21 okt 2018 - 20:03
KIAN JASON SCOFIELD
««« 23 - Kappa Sigma - Criminologie - With Raul @ Own room »»»
Kian ging niet verder in op hun verloving. Dat er een aanzoek zou komen was een ding wat zeker was en als Raul hem echt kende, zou hij hierop voorbereid zijn. maar hoe en wanneer hield hij nog even voor zichzelf. Ook omdat hij hier nog niet verder over had nagedacht. Gelukkig voor Kian, was Raul zelf te enthouiast over wat hij had geregeld, dus kon hij snel van onderwerp veranderen. Kian haalde even zijn wenkbrauw op bij het horen over een vuurwerkshow en schoot in de lach toen Raul een imitatie opzetten. 'Uitslover.' Hij rolde even met zijn ogen, maar Raul had wel gelijk. Kian had dit niet kunnen overtreffen. Niet dat hij dit had gewild. Ten eerste hield hij niet van dingen regelen en ten tweede was het geen compatieve jongen. Hij schudden zijn beste vriend even door elkaar, gewoon omdat hij dit kon en zijn enthouiastme er op deze manier uit kon laten en sprong wat op en neer, waarna hij zij camera pakte. 'Gelukkig wonen we op hetzelfde adres.' Kian hield de camera voor zijn gezicht en schoot een belachelijk plaatje van Raul. 'En gelukkig ben ik toch de betere speler van ons team.' Hij stak zijn tong uit vanachter zijn camera en liet deze daarna zakken om hem op het bed te gooien en hiernaast te springen. Kian liet zich languit op zijn bed vallen en draaide zich op zijn zij naar Raul toe die hem vroeg wie het vanavond ging worden. Kian schudden even lachend zijn hoofd terwijl hij met zijn ogen rolde. 'En dat noemt hij serieus.' Hij kon de jongen niet langer strak aankijken, dus rolde hij al snel weer op zijn rug. hij vouwde zijn handen achter zijn hoofd en zuchten. 'Dat kan ik beter aan jou vragen.' Kian was niet echt iemand die met iedereen aan de haal ging. Daarbij dacht hij niet dat hij dit Agustina aan kon doen. Ze waren dan misschien uit elkaar, maar niet omdat hij niet meer van haar hield. Het was alleen raar om daar met Raul over te praten, dus hield hij dit soort gesprekken meestal op antwoord. Snel probeerde Kian dit van zich af te zetten en sprong hij als ongelijk projectiel dat hij was weer op. 'Of beter gezegd, wie is er nog over.' Grijnsde hij onschuldig terwijl hij zichzelf nog even bekeek in de spiegel terwijl hij zich afvroeg of hij zich zo kon vertonen straks.
[ bericht aangepast op 21 okt 2018 - 20:06 ]
''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''
21 okt 2018 - 20:50
Romeo Jay DeSantos
22 ~ Cuddly Jock ~ Med student ~ With Agustina
'Hee handsome' antwoordde ze waarna ze haar lippen kort op de mijne drukte. Ik glimlach wat breder en neem ondertussen plaats naast haar. 'You're my hero' antwoordde ze toen de pasta tevoorschijn kwam en ik grijns even. Eten werkt altijd, voor mij in ieder geval. 'Het gaat oké...' antwoordde ze na mijn laatste vraag terwijl ze ondertussen de andere vork pakte en wat pasta op haar vork prikte 'maar je kent me... ik wil niet dat het oké gaat, ik wil dat alles perfect gaat. Zeker nu dat ook de andere huizen uitgenodigd zijn. Ik wil dat iedereen ziet dat onze huizen het beste zijn, dat iedereen weet dat wij de beste feesten kunnen geven... ik wil niet dat de nieuwe pledges ons imago verpesten...' Een lange zucht rolde over haar lippen waarna ze een hap van de pasta nam. Ik glimlach wat en streel ondertussen zachtjes door haar haar. 'Hmh, ik snap je,' begin ik en ik hou mijn hoofd wat schuin. Persoonlijk was ik iets minder bezig met reputatie enzo, ik ben hier puur voor een goede studententijd en ik voel me hier nou eenmaal op mijn plek. Maar ik snap haar punt ook wel. 'Maak je geen zorgen gorgeous, het komt wel goed. Je hebt er al zoveel tijd aan besteed.' zeg ik glimlachend.
Op dat moment kwam ook Raúl enthousiast aan en stilletjes probeer ik het te volgen terwijl ik ondertussen van de pasta eet. Ik grijns even als ik door heb waarover dit gaat. Kijk, dat gaat de avond echt speciaal maken. Dan keert hij zich ook naar mij. "Al ziet dat er ook niet verkeerd uit," voegde hij toe. Ik grijns even en haal even een hand door mijn korte haar. 'Dat weet ik toch?' grijns ik en knipoog even, al wist ik dat het om de pasta ging.
'Muchas gracias' antwoordde Agustina, terwijl ze op stond om haar broer een knuffel te geven. 'Ik zou echt niet weten wat ik zonder jullie twee zou moeten' vervolgde ze, terwijl ze weer ging zitten en een kus op mijn wang drukte 'thanks for always being there for me'. Ik kijk even naar haar. 'Hmh, je leven zou een stuk minder interessant zijn zonder ons toch?' grijns ik. Ik neem nog wat happen en kijk om me heen. Ik had wel zin in een feestje.
Gus, Romeo, ik ga een luiaard uit zijn kamer sleuren, zei Raúl toen waarna hij ook een hap van de pasta nam. Oke, vervolgde hij met volle mond, Duty calls. Ik steek kort mijn hand op en kijk hem na, waarna ik weer naar Agustina kijk. Ik glimlach en verstop mijn gezicht even in haar nek. 'Don't worry, beautiful,' glimlach ik en druk wat lichte kussen in haar nek. 'Ik ben altijd daar om de avond nog beter te maken toch?' plaag ik.
El Diablo.
21 okt 2018 - 23:51
