[ RPG // 200 // Speeltopic] A Hogwarts Hallowe'en Party- Speeltopic - Speeltopics

The Great Hall, thursday night, 19:00

De grote zaal was gevuld met alle leerlingen van Hogwarts. Buiten had het de hele dag geregend; de leerlingen die vandaag kruidenkunde hadden zaten inmiddels doorweekt aan het avondmaal. De tafel stonden beladen met de lekkerste maaltijden, welke door de huiselven met grote zorgvuldigheid was bereid. De pompoensap vloeide in overvloed. Toch was er een donkere schaduw over deze dag. Het was nu een week geleden dat het eerstejaars meisje aan de rand van het bos was gevonden. Ze was door haar ouders van school af gehaald toen ze naar het St. Holisto werd overgeplaatst. Madame Pleister kon helaas haar mysterieuze verwondingen niet genezen. De professionele helers van het St. Holisto moesten eraan te pas komen. Helaas was dat niet het laatste wat ze van deze mysterieuze gebeurtenis zouden merken. Vandaag was opnieuw een slachtoffer gevallen: een tweedejaars uit Slytherin had verklaard dat toen hij vanochtend naar de uilenvleugel ging om een brief naar zijn ouders te sturen, hij was aangevallen. Hij vertelde aan professor Sneep dat hij bewusteloos op de grond viel en toen hij wakker werd was er 'mudblood' in zijn arm gekerfd. Natuurlijk is het niet zeker dat deze twee incidenten aan elkaar zijn gelinkt. Het eerstejaars meisje was een halfblood, maar toch worden er door de leerlingen allerlei theorie beraamd.

In de grote zaal waren leerlingen druk met elkaar aan het praten en aan het genieten van de maaltijd. Tot dat professor Perkamentus opstond om wat te gaan zeggen. Vrijwel meteen hield iedereen zijn mond en keek vol verwachting naar het schoolhoofd.
"Het doet mij goed jullie vanavond allemaal te zien." Begon Perkamentus rustig. Hij keek uit over al zijn leerlingen en liet even een stilte vallen. "Toch vrees ik dat ik me vanavond moet uitlaten over wat er is voorgevallen de afgelopen weken."
Veel leerlingen keken hun buurman of buurvrouw aan.
"De samenleving lijkt meer verdeeld te raken dan ooit te voren. En ik wil benadrukken dat onze kracht ligt in samenwerking. Onder omstandigheden kan het misschien lijken alsof je afscheiden van anderen je sterker zal maken; dit is echter nog nooit zo geweest. We zullen juist bruggen moeten bouwen en elkaar de hand reiken." Perkamentus keek erg serieus. "Vooroordelen zijn alleen dat: vooroordelen. Leer elkaar kennen. Dan zul je ontdekken dat iedereen in de essentie hetzelfde is."
Men luisterde zonder iets te zeggen naar Perkamentus. Toch leek Perkamentus zijn speech niet helemaal aan te sluiten op wat er was gebeurd. In het verleden had hij incidenten altijd direct benoemd. Nu leek hij om de zaken heen te draaien. Waarom was dat? Waarom had nog geen enkel afdelingshoofd zich uitgelaten over de aanvallen? Waarom zweeg iedereen?
"Graag zou ik jullie op het hart willen drukken om niet wantrouwig naar elkander te worden. Vertrouw elkaar, praat met elkaar, maak een connectie. Alleen op die manier kunnen we voorkomen dat we verdeeld raken en dat de duistere forces zullen overnemen en slachtoffer van ons maken." Opnieuw liet Perkamentus een stilte vallen, om vervolgens te zegen: "Afin, laat mij niet de avondpret drukken. Geniet van de maaltijd, geniet van elkaars gezelschap. En ook zou ik graag alle zesde en zevendejaars leerlingen veel plezier te wensen bij hun kleine bijeenkomst vanavond. Ik hoop dat er net zoveel boterbier gedronken gaat worden als wij deden toen ik op school zat." Hij glimlachte flauwtjes. "Maar, wees wel op tijd weer terug in jullie leerlingenkamer. Geniet van de avond!"

Voor de zesde- en zevendejaars wordt vanavond een klein feestje gegeven op de vierde verdieping. Er zal wat boterbier worden geschonken en er zal muziek worden gedraaid. Elk jaar is het feest een groot succes en de meeste leerlingen kijken dan ook al weken uit naar deze avond. De eerste lessen zijn op vrijdagochtend uitgevallen voor de zesde- en zevendejaars. Echter worden ze 's middags wel weer in de les verwacht.

Great Hall, with Asher

De Grote Zaal, het was voor Lola een verademing. De mensen, de drukte, het gaf haar zo enorm veel energie. Ze was kort naar het toilet geweest, maar toen ze de Grote Zaal weer in kwam lopen was iedereen stil. Geschrokken had ze in de deuropening staan wachten en Dumbledore zijn speech aangehoord. De gebeurtenissen van de afgelopen weken hadden haar enorm aangegrepen. Aangezien beiden van haar ouders werkten als Aurors, had Lola een gevoel voor het oplossen van duister zaakjes. Haar ouders hadden het vanaf jongs af aan een spelletje gemaakt. Ze vond het geweldig als haar ouders weer een mysterie hadden bedacht die zij dan moest oplossen. Meestal lag aan het eind van de speurtocht een klein cadeautje of wat lekkers. Het was een geweldige manier van haar ouders geweest om Lola haar nieuwsgierigheid en leergierigheid aan te wakkeren. Maar nu het echt was voelde ze pas echt het vuur in haar branden. Ze moest en zou ontdekken wie deze gruweldaden had gepleegd. Wat zouden haar ouders trots zijn als zij erachter kwam! Dumbledore was gestopt met praten en de meeste leerlingen begonnen weer met kletsen. Lola liet haar ogen door de zaal glijden en uiteindelijk vielen ze op Asher die aan de Ravenclaw tafel zat.

Zonder erover te twijfelen liep ze af op de jongen. Hij was met zijn 1.92 en zijn blonde haar een mooie verschijning. Toch wist Lola nooit echt goed wat ze van de jongen moest vinden. Hij was nu niet bepaald een open boek en ook niet de meest praatgrage jongen die ze ooit had ontmoet. Maar desalniettemin vond ze hem wel fijn om bij te gaan zitten. Ze speelden samen in het quidditch team en Asher was nu zelfs hun captain.
Toen Lola's ogen die van Asher kruisten glimlachte ze naar hem.
"Hee." ze ging bij hem zitten en schepte een bord eten op. "Ik ben echt zoveel honger!" vertelde ze de jongen. Haar ogen vielen nu op het notitieboekje dat Asher voor zich had liggen en waar hij in had zitten schrijven. Lola wist inmiddels wel dat het niet te veel nut had om dingen aan Asher te vragen. Hij was goed in het ontwijken van antwoord geven. "Heb je zin in het feest vanavond?" vroeg ze hem dan ook maar.