• Hallo mensen!

    Ik heb last van een probleem wat ik zelf heel vervelend en gênant vind: ik ween heel snel. Of ja, het is niet dat ik iedere dag ween, maar wanneer ik zeg maar 'overvallen' wordt door emoties, kan ik het gewoon niet tegenhouden. Dit betekent dat ik op plaatsen ween waar ik niet wil wenen voor mensen waarvan ik niet wil dat ze zien dat ik ween. Ik kan het ook echt niet tegenhouden, hoe hard ik het probeer. Soms ween ik zelfs zonder dat ik begrijp waarom. Ik slaagde deze week bv niet voor m'n rijbewijs, maar ik voelde me er niet echt slecht bij en ik had hoe dan ook niet verwacht dat ik zou slagen, dus ik was niet eens echt teleurgesteld ook.

    Zijn er nog mensen met ditzelfde probleem en valt er iets aan te doen? Want ik vind het gewoon super stom om direct in tranen uit te barsten voor mensen die ik misschien amper ken (ook al wil ik helemaal niet wenen en is het ding waarom ik ween niet eens zo belangrijk).

    (PS: Er was het laatst een Nederlander die tegen me zei dat ze wenen niet vaak gebruiken in Nederland (of toch waar zij woonde) en ze vond het een lelijk woord, maar ik vind huilen of janken echt lelijk klinken, dus jullie moeten maar dealen met wenen XD)

    [ bericht aangepast op 20 sep 2018 - 22:33 ]


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Dat had ik vroeger ook wel erg, toen ik 14/15 was en echt niet zo goed in mijn vel zat mentaal. Dan ben je al wat gevoeliger denk ik.
    Ik vond het ook echt heel vervelend omdat ik me dan altijd een grote duts voelde.
    Uiteindelijk is het wel over gegaan hoor toen ik me wat beter begon te voelen. Ik denk dat je wel harder wordt met zulke dingen.


    A to the Z

    Zelf heb ik hier geen last van. Ik word vaak zelfs als 'emotieloos' bestempeld (ook al ben ik dat niet, haha). :')

    Maar goed...
    Een meisje dat bij mij op de basisschool zat had daar ook last van. Volgens mij heeft ze dat inmiddels niet meer.
    Ik denk dat het vanzelf overgaat.

    MT omdat ik me hier zo hard in herken


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Wenen is een beetje oud Nederlands hier volgensmij, ik ket het wel van mn oma, maar we gebruiken het hier niet eigenlijk.

    OT: Het geeft niks als je vaker moet wenen dan iemand anders, het is een manier om te dealen met de situatie. Daarintegen snap ik dat het vervelend is, maar omdat het bij iedereen zo anders is kan je ook echt geen advies geven. Misschien dat een hulpverlener dit wel kan mocht je daar behoefte aan hebben. Daar zit allang geen stigma meer op :)


    Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

    Ja het heeft gewoon te maken met de puberteit. Ik voelde vroeger m'n ogen ook al prikken als ik realiseerde dat ik misschien iets fout had gedaan.

    Het helpt beter als je accepteert dat het gewoon zo is. Als je erdoor alleen maar bang wordt dat je misschien zult gaan huilen om iets, kan het wel uitgroeien tot een soort angst en dat is later dan wel weer lastiger af te leren.
    (Sorry voor mijn klinische blik, haha 😅)

    [ bericht aangepast op 21 sep 2018 - 13:12 ]


    She was acting pretty, thought she owned the city. Someone should've told her that pretty ain't a job.

    Ik heb het ook en ik zit echt niet meer in de puberteit. Mijn hormonen zijn gewoon wild, denk ik :')


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Humbeeck schreef:
    MT omdat ik me hier zo hard in herken


    26 - 02 - '16

    Wij gebruiken wenen alleen voor irritante baby's. No offence, seriously :')

    Je zou kunnen overwegen naar de huisarts te stappen. Dat klinkt misschien heel rigoureus, maar in mijn oren klinkt dit als ERS. ERS staat voor Emotie Regulatie-Stoornis, ik ben er destijds ook mee gediagnostiseerd. Ik had last van ongeveer dezelfde klachten en het hielp mij heel erg dat niet niet aan mijn "zwakke ruggengraat" lag, maar dat het een serieus ding is. Er is namelijk een chemische imbalans in je lichaam, net zoals bij depressie. Er is een grote kans dat het versterkt wordt door de pubertijd.

    + Wat AriChibi ook zegt, je helpt jezelf al door het te accepteren als een deel van jou. Je hebt geen zwakke ruggengraat, je zit gewoon in de knoop met jezelf en de wereld. Da heurt d'r een beetje bie (:

    [ bericht aangepast op 21 sep 2018 - 16:24 ]