[RPG • 200] Bella Falls • Speeltopic O1 - Speeltopics

• Bella Falls • Bella Falls is een van de meest luxueuze, exclusieve wijken in de Verenigde Staten. Wat eerst een kleine stad was in het westen van Florida, het type "iedereen kent iedereen", is tegenwoordig uitgegroeid tot een van de grootste geheimen onder beroemdheden. Een plek van rust en zonder zorgen. Een plek zonder de eeuwige camera's die je volgen. Alles is binnen handbereik: Van de enorme huizen, tot de sportclub, tot zelfs restaurants en dure winkels. Dit allemaal binnen de hekken van Bella Falls. Het is dan ook geen wonder dat dit de uitgewezen plek is voor een heerlijke break van de glitter & glamour. Al jarenlang staat het er hierom bekend dat alles mag en kan, de buitenwereld komt het nooit te weten. Buitenstaanders moeten een geldige reden hebben om binnen te komen en worden daarnaast ook elke keer streng gecontroleerd. Dit geld ook voor de medewerkers in de restaurants, winkels en clubs. Die moeten daarnaast ook een contract tekenen dat er niks wordt gedeeld over deze exclusieve wereld. Dit alles zorgt voor een gevoel van veiligheid en vrijheid. Maar hoelang kan dit nog doorgaan? Als er steeds meer roddels de wereld in worden geholpen die wel erg veel weghebben van de harde waarheid, valt langzaam maar zeker het vertrouwen in de mensen en de exclusiviteit weg. Zal het nog zin hebben om af te reizen naar deze gated community of zal het veranderen in een doodnormale villawijk? Zal de rust en vrijheid terugkeren of wordt dit geschiedenis om door te vertellen aan je klein kinderen? Who knows.. Een ding is zeker, deze zomer wordt het weer druk in Bella Falls en worden er verhalen gecreëerd die je je leven bij blijven.

---

• PERSONAGES • • Aaliyah Mae Reyes - Actrice - 1.3 - Maluma • [R] Mônica Rosário - ? - 1.3 - Hotwing • Scarlett Cassidy Dakota - Country zangeres - 1.1 - WrittenWords • Nikia Willishka Marshall - Model - 1.2 - Inerys • [R] Peyton Emma Brown - Vlogster - 1.4 - Hopps • Audrey Louisa Charlston - Hardloopster - 1.4 - Kavinsky • Mia Asrid Thorbjorg - Socialite - 1.3 - Welkin • Forgarty • Woordenloos • Mateo Alejandro Sanchez - Latin zanger- 1.4 - Maluma • [R] Valentin Drake Mason - Danser - 1.4 - IrisWestAllen • Keith Steinberg - (Voormalig) Chefkok - 1.3 - Salaryman • Archie Melbourne - DJ - 1.4 - Eostre • Daniël Levi Van Helsing - Zanger/gitarist - 1.2 - Sombre • Sebastian Isaac Banner - Comic book artist - 1.3 - Forgarty • Asher Xavier Carrington - Tv persoonlijkheid - 1.4 - Kavinsky • Cipher

---

• REGELS • • Minimaal 200 woorden per post, dit is makkelijk te doen • Reageer minimaal een keer per week, als dit echt niet kan geef het dan gerust door • We sluiten niemand buiten! • Ruzie in de RPG zelf is prima, maar vecht het OOC maar uit in PB's (; • OOC in het praattopic • Je mag meerdere personages hebben. Let echter wel op wat je zelf aan kan en dat er een balans is tussen je personages (bijvoorbeeld niet 3 vrouwen) • 16+ is toegestaan, ofcourse • Niemand is perfect! • Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

---

El Diablo.

SEBASTIAN ISAAC BANNER

"Goeiemorgen, Seb." Zei het zonnestraaltje vrolijk, het gebeurde amper dat ik de jongen niet met een glimlach zag en het zorgde soms haast automatisch ook voor een glimlach op mijn lippen. "Ik ben zeker gezellig aan het genieten, en het is nog gezelliger nu jij er bent." het was wel fijn om een buurman als Val te hebben, je voelde je meteen welkom en omgekeerd ook, Val mocht altijd binnen bij mij en mijn katten. En over katten gesproken, lang duurde het niet voor ik Val's katten spotte en ik deze probeerde te lokken. Eens ik begon over zijn mini buffet bloeide Val nog meer open "Des te meer redenen om jou ochtend ook een stuk beter te maken. Koffie, jam croissantje, en een doughnut?" zijn woorden lieten mijn lippen omhoogkrullen. "Klinkt heerlijk." ongezonde lekkerheid dat is precies wat ik nodig had. "Is er trouwens nog iets te melden uit jou leven? Nog goede ideeen voor een nieuw verhaal?" vroeg de jongen vrolijk terwijl hij naar binnen ging. "Eerlijk? Mijn leven is nog saaier dan het telefoonboek." zuchtte ik. "Maar zoals de afgelopen weken zit ik nogsteeds met mijn artblok, misschien moet ik maar eens wat anders doen met mijn leven... Misschien word ik astronaut." grimaste ik waarna ik vanuit mijn ooghoeken een bekend figuur zag vliegen. Bijna letterlijk. Het was Asher op zijn skateboard al leek het net een slecht moment te zijn en viel de jongen bijna op zijn gezicht. Een "ouch" uitdrukking was te zien op mijn gezicht en ietswat nieuwsgierig keek ik op de jongen wel in orde was. Echter leek de jongen zonder problemen recht te komen en keek even naar zijn handen. 'Hi,' zei de jongen toch eens hij ons had opgemerkt en ik zwaaide natuurlijk terug. "Goeiemorgen!" begroette ik de jongen terug die naar ons toe kwam 'Ik ben normaal beter dan wat ik jullie net heb laten zien. ' Ik keek de jongen geamuseerd aan. "Weet ik toch, kom zit erbij. " zei ik grijnsend. "Daarbij je moet soms vallen zodat je weer kan opstaan, maakt het wat interessanter niet." grijnsde ik waarna ik een croissantje van tafel nam.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

“Na een ochtend winkelen hebben we dat wel verdient,” zei Nikita nadat ze Audrey had begroet, Audrey glimlachte. 'Hmm, heb je Keith wat stijladvies kunnen geven,' zei ze waarna ze Keith met een speelse grijns aankeek.
Keith was echter duidelijk met andere dingen bezig, want die begon meteen over iets anders. Het onderwerp waar Audrey het liever niet over had. ‘Ben je gek? Dit stuk is te ver om te lopen met die blessure. Je hebt de sleutel van mijn huis, waarom nam je niet wat uit mijn koelkast?’ zei Keith, Audrey voelde een rood blosje op haar wangen verschijnen toen Keith haar op deze bezorgde toon aansprak. Zelf had ze gedacht dat het wel had gekund, in haar hoofd was de weg van haar huis naar Chez Odette een stuk korter geweest dan hij in werkelijkheid was geweest. Ze had gedacht dat ze met deze wandeling nog een beetje in beweging bleef, maar zoals Keith zei was het inderdaad net iets te ver weg. 'Omdat ik niet weer je koelkast leeg wou roven en ik dacht dan heb ik wat beweging in plaats van thuis de hele dag een beetje op de bank hangen,' zei Audrey terwijl ze op de stoel ging zitten die Keith net voor haar aan de tafel had gezeten. Audrey was nooit echt goed geweest in stil zitten, ze was altijd wel ergens mee bezig en leefde zowat voor de sport. Nu dat ene ding wat voor haar zo belangrijk was weg was genomen wist ze gewoon weg niet wat ze met zich zelf aan moest. Naast haar bijna dagelijkse tripjes naar de fysio kwam ze momenteel niet bepaald veel uit haar huis meer. Ze wou wel, maar ze wist gewoon echt niet wat ze dan moest doen. ‘Ga zitten en rust wat, ik durf je niet naar huis te dragen met die rug.’ zei Keith nog, Audrey glimlachte dankbaar naar de jongeman. 'Dank je wel,' mompelde ze zachtjes, want hem bedanken was als toegeven dat ze een fout had gemaakt door hier heen te lopen. Audrey gaf niet bepaald graag haar fouten toe.
'Ik leer je wel wat koken. Toevallig ben ik van plan morgen kreeft te bereiden. Trouwens, je hebt zeker ook die uitnodiging binnen gekregen,’ zei Keith, over het feit dat ze net weer een maaltijd in vlammen op had zien gaan. 'Kreeft,' herhaalde Audrey zijn woorden. 'Kunnen we dan niet gewoon beginnen met iets simpels als pasta ofzo?' zei Audrey, kreeft leek haar net iets te hoog gegrepen voor iemand die inderdaad nog geen raad wist met pasta. ‘Ga je naar dat feest?’ vroeg Keith vervolgens. Audrey knikte langzaam. 'Ja, denk het wel.' zei ze waarna ze haar schouders ophaalde. 'Ik kan in ieder geval even om het hoekje kijken.' voegde jongedame aan haar woorden toe. Daarna keek ze naar Nikita. 'Ga jij ook? Wat doe je aan, ik heb geen flauw idee wat je aandoet naar zoiets?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

'Hé, loop effe door.' Na Mateo's opmerking over het eten zijn we nog geen drie meter verder of we horen een onbekende stem. Eerst zie ik niet waar het vandaan komt, tot Mateo mijn aandacht trekt en omhoog kijkt, naar de jongen op het hek.       'Doe je een salto?' vraagt Mateo dan en ik grinnik wel kort. Als de onbekende jongen dan uiteindelijk voor ons op de grond neerkomt, worden mijn ogen wat groter. Ik ken hem. 'Deed het pijn?'       Ik lach nog een keer en sla mijn armen over elkaar heen als ik toch wat geamuseerd naar Oakley Ford kijk. Mijn zogenaamde wederhelft. Soulmate. Vader van mijn kinderen, of wat dan ook. Zelfs als we elkaar nog nooit buiten social media hebben gesproken. 'Wel, wie hebben we daar,' merk ik geamuseerd op en grinnik weer. Mateo's blik zegt ook genoeg: hij vindt Oakley ook niet verkeerd. Kort laat ik mijn blik over hem heen glijden en ik grijns. 'Boobs.' Dan kijk ik wederom naar Mateo. 'Dit is Oakley Ford. Mijn zogenaamde lover, al hebben we elkaar nog nooit eerder gezien.' Lachend schud ik mijn hoofd.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

• 24 • Model • With Keith •

Een zachte gniffel klonk bij het zien van de uitdrukking op Keith zijn gezicht, zodra ik hem vroeg of hij nieuwe schoenen moest komen. Het antwoord wat hij daarna gaf had niet veel sneller kunnen volgen; de man was helemaal klaar met winkelen.
      ”Wat zou je mij adviseren?”
Heel even verscheen er een bedenkelijke uitdrukking op mijn gezicht en terwijl ik geen tijd meer kreeg om zijn vraag te beantwoorden en ik stilletje gadesloeg hoe hij Audrey hielp, bedacht ik verschillende dingen die hij met zijn haren zou kunnen doen. Als ik het thema zou volgen zou een eventueel manbun wel toepasselijk zijn en ik durfde er veel op te leggen dat het hem nog zou staan ook.
      ”Ga je naar dat feest?”
Deze vraag doorbreekt mijn stille gedachten, waarop ik een tikkeltje nieuwsgierig mijn blik naar Audrey af laat glijden, wie nu plek had genomen op een stoel naast ons. De donkerharige schone knikte langzaam. “Ik denk het wel,” zei ze vervolgens en lichte kort haar schouders op. “Ik kan in ieder geval even om het hoekje kijken.” Een kleine glimlach krulde op mijn lippen terwijl mijn vingers met mijn glas water besluiten te spelen.
      ”Ga jij ook? Wat doe je aan, ik heb geen flauw idee wat je aandoet naar zoiets?”
Ik knikte als in een eerste reactie op haar vraag, waarna ik iets achterover in mijn stoel ging zitten. “Ik zou gaan voor iets duns qua stof, misschien een leuke jurk of rok met bijpassende top, maar anders is een korte broek met top ook een idee. Wellicht zwemkleding eronder mocht er een zwembad zijn en een paar makkelijke schoenen. Voor je haar vooral geen moeite nemen, als er een zwembad is zal het nooit lang in model zitten.”
Een nieuwe glimlach sierde mijn lippen, waarna ik het glas water naar mijn mond bracht om er een slok van te nemen. Hoewel ik op sommige momenten het modellenleven niet zo leuk vond, waren er ook momenten waarop ik blij was met alle ervaring die ik opdeed. zo was kledingadvies geven een stuk makkelijker, al was ik niet iemand die daardoor altijd met de mode mee ging. Tenslotte hield ik daarvoor net iets te veel van mijn eigen smaak en stijl.
      ”Ik heb er in ieder geval al zin in, jullie?”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

A LITTLE PARTY NEVER KILLED NOBODY

---

DJ Melbourne — 21 — Op de locatie van Bella Fall's Zomerfeest — outfit — Daniël       Ik kreeg zes keer een prima toen ik vroeg of mijn mannen het zonder me zouden redden, sommige waren minder gemeend dan anderen. Ik besloot me er niets van aan te trekken, aangezien ík degene was die vanavond daar hard stond te werken terwijl zij aan de alcohol waren. Daarnaast, had ik eigenlijk wel zin in een whisky sour.       " Zullen we?" stelde ik voor. "Absoluut!" zei Daniël, de vrolijkheid zelve. Ik grinnikte en liep voor hem uit richting de bar.       Bij de bar bestelde Daniël een vodka energy. Toen de dame mij aankeek zei ik: " Eén whisky sour, alsjeblieft," en glimlachte vriendelijk. Daniël gooide wat muntjes op de bar en knipoogde gladjes naar de barvrouw. Ik grinnikte toen ze zich had omgedraaid.       "Draai je de hele avond of heb je ook nog wel een beetje tijd om te feesten? " vroeg Daniël nieuwschierig. Ik schudde mijn hoofd. " Nee, ik sta er alleen aan het begin van de avond, daarna ben ik vrij. Ze hadden gevraagd of ik het wilde sluiten, maar daar had ik geen zin in," grijnsde ik. De barvrouw zette de twee drankjes voor ons neer, waarvan ik die van mij pakte. Ik tikte mijn glas tegen die van Daniël. " Op een geweldige avond," zei ik en nam slok van het goedje. De whisky brandde in mijn keel en ik voelde mijn gezicht samentrekken door het zure drankje. Heerlijk.

---

We were the forever that didn't last

---

Ik keek op naar Audrey met een blik van oprechte verwarring toen ze haar vrees uitte om mij achter te laten met een geplunderde koelkast. ‘Ik zit nooit zonder eten. Ik bestelde ooit afhaalchinees. Nou ik ben in Sichuan geweest en ik kan je verzekeren; deze mensen zouden daar ontslagen worden.’ Ik wilde wat toevoegen, tot ik me realiseerde dat het eten niet de enige reden was dat Audrey hierheen kwam lopen. Ze was een topsporter. Als ik geen handen meer zou hebben, zou ik gevangen zitten in mijn eigen gedachtes. Ze opperde om een keer pasta te bereiden in plaats van kreeft. Ik plukte aan mijn baardje. ‘Hmm. Ik heb nog wel een oude pastamachine ergens en een potje gedroogde porcini. En ik denk dat er ergens nog wel truffeltapenade ligt. Rucola, pijnboompitten.. waar had ik die parmezaanse kaas? Ik koop wel nieuwe.’ Ik riep mezelf tot de orde toen ze over het feest begonnen. Nikia gaf Audrey kledingadvies. Eh? Er was toch niks mis met die jurk die ze nu droeg? Ik begreep vrouwen niet. Hoewel Nikia zich als een vis in het water voelen bij sociale gebeurtenissen met een nadruk op uiterlijk schoon. Ineens ving ik wat op over een zwembad. Ik trok een nors gezicht. ‘Een zwembad? Voor de hele wijk? Die zijn gek. Ik heb geen zin in een billenknijpfestijn.’

Ze vroeg of wij zin hadden in het feest. Ik werkte het laatste stuk entrecote naar binnen en wiegde in gedachten heen en weer op mijn stoel. ‘Ik word onrustig als ik te lang stil zit.’ Ik schraapte m’n keel. Er was nog een reden. ‘Hm. Iemand zei me ooit eens dat ik met mijn karakter nooit een keer spontaan plezier kon hebben. Ik denk dat ik diegene ongelijk wil bewijzen. Stom, niet waar? Ik lijk wel een kind.’ Niet zomaar iemand. Lozano. Naar Nikia: ‘Jij dan? Wil je een modellen opdracht binnenhalen via dit feest?’ En naar Audrey: 'Dat stuk is te ver om te lopen. Kun je voor vanavond een taxi regelen of zal ik je brengen?'

[ bericht aangepast op 11 sep 2018 - 22:00 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

---

‘Ik zit nooit zonder eten. Ik bestelde ooit afhaalchinees. Nou ik ben in Sichuan geweest en ik kan je verzekeren; deze mensen zouden daar ontslagen worden.’ vertelde Keith Audrey, waarna Audrey de jongen een klein beetje verbaasd aan keek. 'Nou, dat valt toch nog wel een beetje mee?' zei Audrey. 'Ik vind het best lekker,' mompelde Audrey er zelfs nog achterna, maar ja zij was dan ook alles behalve een expert.
‘Hmm. Ik heb nog wel een oude pastamachine ergens en een potje gedroogde porcini. En ik denk dat er ergens nog wel truffeltapenade ligt. Rucola, pijnboompitten.. waar had ik die parmezaanse kaas? Ik koop wel nieuwe.’ ging Keith vervolgens vrolijk verder toen Audrey had geopperd wellicht te beginnen met een simpele pasta, maar zo te horen zou het bij Keith nooit een simpele pasta kunnen worden. 'Oh god, ik ga nooit leren koken,' mompelde Audrey , waarna ze zich dan ook naar Nikita had gedraaid om te beginnen over kleding, iets waar Audrey nog altijd niet super veel verstand van had, maar nog net iets beter haar draai in kon vinden. Audrey was zeker geen fashionista, maar ze kon nog wel een beetje outfits samen stellen echter wist ze niet wat ze naar wat voor gelegenheid aan moest doen zoals inderdaad vandaag.
“Ik zou gaan voor iets duns qua stof, misschien een leuke jurk of rok met bijpassende top, maar anders is een korte broek met top ook een idee. Wellicht zwemkleding eronder mocht er een zwembad zijn en een paar makkelijke schoenen. Voor je haar vooral geen moeite nemen, als er een zwembad is zal het nooit lang in model zitten.” vertelde Nikita Audrey uitgebreid, maar ergens gaf het Audrey ook nog niet meteen een duidelijke richtlijn. Ze kon dus of een jurkje aan doen, maar een rokje kon ook en een korte broek was dan ook weer prima. Dus eigenlijk kon alles dan wel weer aan. Misschien moest ze Nikita maar gewoon mee naar haar huis slepen om haar iets uit Audrey haar kast te laten trekken. 'Oh, ik denk niet dat ik mijn haar ergens dicht bij dat zwembad laat hoor, dan weet je zeker dat mijn haar de rest van het feest ook voor geen meter zit,' zei Audrey lachend terwijl ze een hand door haar donkere krullen liet glijden. ‘Een zwembad? Voor de hele wijk? Die zijn gek. Ik heb geen zin in een billenknijpfestijn.’ zei Keith vervolgens, iets wat Audrey echt in de lach liet schieten, 'Een billenknijpfeest,' wist Audrey tussen het lachen door te zeggen. 'Gosh, Keith, zo erg kan het niet zijn.'
‘Hm. Iemand zei me ooit eens dat ik met mijn karakter nooit een keer spontaan plezier kon hebben. Ik denk dat ik diegene ongelijk wil bewijzen. Stom, niet waar? Ik lijk wel een kind.’ zei de man vervolgens. 'Natuurlijk kan je ook spontaan plezier hebben, maar als je gaat plannen vandaag spontaan plezier te hebben is het niet meer echt spontaan hè..'
'Dat stuk is te ver om te lopen. Kun je voor vanavond een taxi regelen of zal ik je brengen?' zei Keith nog tegen Audrey. 'Oh nee, misschien moet ik maar niet gaan lopen,' probeerde Audrey casual te zeggen, als of het haar niets deed. 'Maar ik denk dat ik het zelf met de auto ook nog wel red.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Sebastian ging maar al te graag in op mijn vraag of hij ook mee wilde ontbijten. Ik had dat gevoel al gehad, daarom had ik ook doughnuts in huis. Ik sprong op mijn voeten en vroeg hem nog even naar zijn leven. Bij mij gebeurde er niets tot de repetities weer zouden beginnen voor het komende dansseizoen, dus was zijn leven vast interessanter. Dat was alleen verkeerd gedacht. Ik wist dat hij al even vast zat, maar ik had gedacht dat het inmiddels langzaam aan het wegtrekken was. Ik lachte bij zijn woorden. "Of we gaan een dag ergens heen om de inspiratie terug te vinden." zei ik, net voor ik iets hoorde wat klonk als een ballerina die de afstand tot de danser die haar moest vangen net niet haalde. Ik keek om en zag een man opkrabbelen van de grond met een skateboard. Dat kon niet fijn zijn. Ik had hem hier wel eens gezien, maar ik kende hem eigenlijk niet. Ik zwaaide toen hij zijn geschaafde hand opstak. Hij kwam naar ons toe. Erg was het niet, maar dan moest ik wel een extra stoel van binnen halen. Ik lachte kort bij zijn woorden. Sebastian leek hem wel te kennen. "Ach, we hebben allemaal goede en slechte dagen." zei ik met een kleine glimlach. Sebastian maakte het zich intussen gemakkelijk. "Wil je ook wat eten of drinken? Koffie? Croissantje? Doughnut?" Ik haalde een hand door mijn haren, terwijl mijn voeten toch wat rusteloos werden. "Ik ben Val trouwens. Welkom in mijn voortuin." zei ik met een klein lachje. Het was toch wel een vreemde manier om jezelf voor te stellen, maar goed, ik had al wel in vreemdere situaties gezeten. "Ik zal trouwens ook de verbanddoos voor je halen. Je wonden moeten niet gaan ontsteken." Nu was mijn verbanddoos niet helemaal normaal, maar er zat genoeg in om zijn handen en mogelijk ook knieen te verzorgen, Ik had vaak genoeg brandplekken van de dansvloer op mijn knieen, en schaafwonden waren vast niet heel anders. Ik keek even achterom en zag mijn katten voor het raam zitten loeren. Die kenden Sebastian ook, en dat hij ze altijd lekkers gaf. Die twee mochten alleen echt niet naar buiten, want dan kwamen ze nooit meer terug.

---

Bowties were never Cooler

• 24 • Model • With Keith & Audrey •

      ”Een zwembad? Voor de hele wijk? Die zijn gek. Ik heb geen zin in een billenknijpfestijn.”
Een zachte lach verliet mijn mond. “Een billenknijpfestijn,” wist Audrey uit te brengen, die net als mij een lach niet in wist te houden. “Gosh, Keith, zo erg kan het niet zijn.” Ik beaamde de brunette haar woorden door instemmend te knikken. “En daarbij, je bent niet verplicht om te zwemmen, dus als je het niet wilt moet je het ook vooral niet doen.” Wanneer mijn blik die van Keith vind schenk ik hem een geruststellende glimlach — hopende dat hij hiermee een beetje rustiger werd omtrent het hele zwem-idee. Het was inderdaad geen must, maar tot nu toe had bijna elk feestje die ik bezocht had wel een zwembad gehad. Wat overigens niet wilde zeggen dat ik er ook altijd in had gelegen.
      ”Hm. Iemand zei me ooit eens dat ik met mijn karakter nooit een keer spontaan plezier kon hebben. Ik denk dat ik diegene ongelijk wil bewijzen. Stom, niet waar? Ik lijk wel een kind,” zegt Keith dan. Heel even frons ik en besluit a gauw dat ik het daar helemaal niet mee eens ben. Volgens mij hadden Keith en ik het — ondanks dat shoppen niet zijn meest favoriete hobby was — best gezellig gehad zo samen en vond ik er zeker wel enige vorm van plezier.
      ”Natuurlijk kan je ook spontaan plezier hebben, maar als je gaat plannen vandaag spontaan plezier te hebben is het niet meer echt spontaan hè..”
Ik glimlach even om de opmerking van Audrey. “Dat, inderdaad. En bovendien, je hebt het vanmiddag toch naar je zin gehad?” Met een schuine blik kijk ik de man aan en voel hoe mijn mondhoeken zich tot een oprechte glimlach krullen. “Afgezien van het shoppen zelf,” voeg ik er met een grinnik aan toe.
      ”Jij dan? Wil je een modellen opdracht binnenhalen via dit feest?” vraagt de beste man me dan, waarop ik heel even frons alvorens met mijn hoofd te schudden. “Absoluut niet, ik ga naar een feestje om te genieten van het vrij zijn en niet om een opdracht naar binnen te hengelen. Ik kom er voor mijn plezier.” Ditmaal schenk ik Keith een knipoog en blik dan even naar Audrey. De jonge vrouw mocht dan casual proberen te doen, het was me niet helemaal ontgaan dat ze daarin een klein beetje faalde.
      ”Ik wil anders ook wel heen rijden?” vraag ik haar. “Terug liever niet, dus daar moeten we dan eventueel iets op verzinnen.” Een veelzeggende lachje glijdt over mijn lippen heen als ik naar mijn glas water reik. “Iets met alcohol en een feestje.” Grinnikend neem ik een slok van mijn water. Ik zou me nooit het lazarus drinken, maar het was nu eenmaal een gegeven feit dat ik een drankje nooit afsloeg op een feest en dus niet meer geschikt zou zijn om achter het stuur te kruipen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'