En toen lag ik zwaar gefrustreerd en overprikkeld in bed. Denk maar niet dat ik nog naar beneden kom vanavond of morgen mee ga naar de dierenarts. Jullie hebben verdomme toch jullie stagiair? Gebruik haar maar. Ik ben jullie gedrag zó strontzat! En maar denken dat jullie o-zo geweldig zijn en alles maar kunnen doen zoals jullie dat willen, zonder rekening te houden met een ander.
Rot toch even lekker op. Niet eens luisteren naar jullie enigst overgebleven dochter, terwijl jullie me continue wel lopen te vertellen dat ik dit allemaal ga erven zodra jullie er niet meer zijn. En ik wéét verdomme dat dat binnen tien jaar t geval is. En ik neem t jullie erg kwalijk dat ík dus al jullie problemen ga krijgen zodra jullie dr niet meer zijn, doordat júllie niet willen luisteren naar andere mensen.
Echt. Hopeloos dit. Hopelijk kan ik sne aan geld komen en hier weg. Want ik ben het spúúgzat om behandeld te worden als een klein kind /slaaf zonder gewaardeerde mening. Ik word met de dag gekker hier in huis en jullie willen je absoluut níét ook maar een klein beetje aan mijn behoeftes aanpassen. Inmiddels doe ik LETTERLIJK alleen nog maar dingen VOOR JULLIE EN T WORDT NIET EENS GEWAARDEERD! Maar o wee als ik dr wat van ezeg, want dan kan ik mn spullen pakken en vertrekken.
Doe me een lol, vertrek zelf eens ff lekker.
