Goed, ik ga dus echt niet teveel woorden vuilmaken hieraan want ik heb er al teveel topics over geopend in de tijd dat ik op Q zit.
Extremely short version: Vriend is vaak vreemd gegaan met z'n ex. Heeft vaak gelogen. Ik heb altijd iets in hem gezien ondanks alles dus we zijn het altijd blijven proberen na soms een paar maanden pauze (waarin hij dus met z'n ex was). Nu hadden we serieuze plannen om samen te wonen en een leven te beginnen. Vorige week zitten we daar nog in de mc donalds over te discusseren, nu is het uit omdat hij ineens aan onze relatie twijfelde (aka hij is nu weer met z'n ex bezig).
En als je me nu gaat vertellen: 'maar waarom ga je dan nog terug naar iemand die is vreemd gegaan?' daar heb ik mijn eigen redenen en persoonlijke opvattingen voor. Ik kan veel hebben en veel vergeven. Het is niet de keuze die iedereen zou maken, maar we zijn tenslotte allemaal anders. Dus, wat is nu het punt?
Oké, ik had dus met hem afgesproken dat hij niet meer met haar zou appen of wat dan ook, en in het geval dat hij wel weer app contact met haar wilde, dan zou hij me dit vertellen voordat hij actie zou ondernemen. Hij kan overigens echt niet tegen me liegen want ik doorzie hem altijd. Dus dat is een paar maanden goed gegaan, tot de laatste week waarin hij dus weer contact met haar had en daarover loog tegen me, recht in mijn gezicht, dagenlang. Tot ik dus paranoia begon te worden ('ligt het allemaal aan mij? vertrouw ik hem niet genoeg? zie ik dingen die er niet zijn? ben ik zo'n vreselijk persoon?') en dagenlang onrustig was en van slag. Uiteindelijk kwam het er dan toch uit: hij had weer contact met haar. Dingen gingen zoals gewoonlijk van kwaad tot erger daarna tot hij het weer uit wilde maken. (Als je het aan hem vraagt, dan ligt het allemaal aan mij. Ik was te laat op een examen en daardoor zou ik onze toekomst niet serieus nemen)
Ik dwong hem om het voor één keer recht in m'n gezicht te zeggen, waarna hij na lang zeuren uiteindelijk toch naar me toe is gekomen.
Dus hij zegt dat het klaar is tussen ons.
En ik heb hem recht in z'n gezicht geslagen.
Ik ben dus echt best wel een non-assertief persoon, zelden agressief en al helemaal niet naar anderen. Maar ik verloor letterlijk al mijn zelfbeheersing en dat is me in de drie jaar dat we "samen" zijn echt nog nooit overkomen. Maar ik trok het gewoon niet meer. Ik bedoel, hij had niet eens het respect om even van z'n fiets te komen. Hij bleef letterlijk op z'n zadel zitten. Je maakt het uit met je vriendin die waanzinnig veel van je houdt en om je geeft, die je al je misstappen heeft vergeven, die altijd d'r best voor je doet, EN JE KOMT NIET EENS VAN JE ZADEL AF TERWIJL JE HET UITMAAKT.
Hij is er daarna direct vandoor gegaan op z'n fiets en heeft me op alles geblokkeerd (behalve twitter, en dat is vreemd want dat is like m'n enige actieve social media) en zelfs zijn netflix profiel van mijn account verwijderd. Nu had die dat sowieso wel gedaan, al had ik hem niet geslagen en het is ook niet dat ik nu contact met hem wil opnemen maar ik weet dus eigenlijk echt niet goed of ik me nu heel schuldig moet voelen.
Het was echt niet bepaald hard. Althans, dat denk ik niet. Ik ben niet zo sterk. Maar ik voel me toch ergens wel rot, want ik ben altijd zo iemand die preekt dat je vriendelijk moet zijn naar je vijanden en je niet als een bitch moet gedragen en kijk nu wat ik heb gedaan. En geweld is geweld. Ugh. Sorry, voor deze rant. Ik denk dat ik vertrek naar een hutje in het Himalaya gebergte en roep me maar naar beneden als het nieuwe seizoen van Game of Thrones er is.
Maflodder -> Rozenthee / "Would you like an adventure now, or shall we have tea first?"
Frodo