[RPG • 200] Scintilla University • Speeltopic - Speeltopics

21 mei 2018 - 11:11 Sombre is offline

Sombre 2828

Scintilla University
━ school for magical studies and sciences ━

The beginning,
Het is de aller eerste schooldag na de vakantie en de leerlingen stromen binnen in overvloed. Ieder uur komt er weer een nieuwe trein aan en vliegende taxi's zetten heel veel leerlingen af.
Het is vandaag donderdag 27 augustus, wat betekend dat morgen het openingsfeest is. Ieder jaar is er op de universiteit een gigantisch en magisch bal dat de leerlingen zal introduceren in de magische wereld van Scintilla University.
Vandaag zullen de leerlingen hun kamer mogen opzoeken, inrichten, vrienden opzoeken en helaas ook de nieuwe roosters ophalen, want het is niet alleen maar magie en lol en op de universiteit.
18:00 uur vanavond zal er een diner worden opgedekt in de great hall, wees aanwezig, want slapen met een lege maag is nooit fijn. Er zullen ook drankjes aanwezig zijn zoals boterbier en heerlijke wijnen.

━ 26°C ━ tussen 13:00 en 15:00 ━ vrolijke sfeer op de universiteit ━

◦ rules ◦
200 words ◦ no fighting ◦ q-rules ◦ 48 hours to make a role ◦ 2 roles max ◦ no perfect roles, be creative

◦ ROLES ◦ TALK ◦ DRAMA ◦

- thank you for existing -

23 mei 2018 - 21:31 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

ULYSSES COVINGTON

21 • Ilvermorny (Thunderbird), USA • Potion Science • @ Outside • & Lysander

'Ik altijd, broertje — ben jij er klaar voor?'
Ulysses doet zijn best de vraag van Lys te negeren door een grapje te maken. Lysander is meestal degene die op hem moet wachten — en niet andersom. Ulysses wil niet denken aan zijn angst, onzekerheid en zenuwen voor het jaar en daar wil hij Lys evenmin mee opzadelen — zijn oudere broer heeft lang genoeg met Uly's angsten rondgelopen en dat zou dit jaar afgelopen zijn.
'Wisely and slow, they stumble that run fast.'
Alhoewel Ulysses op enkele momenten Shakespeare wel zou willen wurgen, voelt hij nu een vreemd gevoel van kalmte over zich heen glijden door de quote — het gezicht van hun moeder komt omhoog in zijn gedachten, waardoor hij lacht. Uiteindelijk gaat hij een perkamentgevecht aan met Lys, maar valt al snel weer stil vanwege zijn niet te onderdrukken gedachten.
'Ik blijf zo lang als je me nodigt hebt. Of dat nou de rest van de dag of week is, of tot we weer naar huis moeten. Ik ben er. Zullen we deze maar gaan uitpakken? En dan eten — ik sterf van de honger.'
Ulysses glimlacht dankbaar richting Lys, wetende dat hij intens veel geluk heeft met een tweelingbroer als de zijne. Met een korte beweging van zijn toverstof en de woorden wingardium leviosa komt zijn hutkoffer ietwat omhoog van de grond. Afwachtend kijkt hij naar Lys en de koffer waarin zijn kater rustig ligt te snorren. Atlas is nieuw, maar schattig. Owlbert is echter argwanend naar de nieuwkomer — de eeuwenoude vete tussen katten en vogels.
'Lys, jij hebt altijd honger. Ik geloof echt niet meer dat je 'sterft van de honger'. Ik weet inmiddels beter. Maar. . . Ik heb de taarten wel gemist in deze zomer. Moeten we eerst nog op zoek naar Ace, trouwens? Waar is die gozer?'

Note to self:
stop blowing up classrooms.

•

23 mei 2018 - 21:53 LordJohn is offline

LordJohn 10841

Noémi Martin

20 — Beauxbatons — wizarding sports — the teddy bear — outside — alone

Als ik heel even gevlogen heb, land ik uiteindelijk weer op de grond en stap ik voorzichtig van de bezem af, zodat ik mezelf niet nu al voor schut zet en ik sla die dan over mijn schouder heen. Echt vrouwelijk gedraag ik me niet altijd, en god, je zou me moeten zien na een wedstrijd als ik onder de modder zit — ook dan maak ik een rotzooi van de kamer (en dan niet alleen mijn deel) — maar het kan me eigenlijk ook weinig schelen. Ik doe lekker waar ik zin in heb.
In de gang zie ik twee heel bekende figuren en ik grijns in mezelf. Wel, die heb ik ook een hele tijd niet gezien en dat zullen ze nu merken ook. 'Bonjour, mes chèries!' roept ik al voor ik op een drafje op ze af ren en zonder waarschuwing half bovenop Josy's rug spring. Mijn beste vriendin is ze al tijden en ze kan me wel handelen, en ik kan haar handelen, dus dat is altijd een goede combinatie. Ook met Mitch kan ik goed omgaan en ik druk een kus op zijn wang, waarna ik Josy nog een keer omhels en ook een kus op haar wang plaats, voor ze nog jaloers wordt. 'Koning, koningin,' zeg ik nog en ik maak een overdreven buiging, waarna ik tussen ze in ga lopen en probeer Mitch' ogen niet uit te steken met de bezem, die ik nog wat onhandig in mijn hand heb. 'Dus, hoe is het met mijn favoriete personen?'

Next time you kiss me, make sure you do it in French.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

23 mei 2018 - 23:18 Naird is offline

Naird 10646

Andraž Novak
The Introvert – 21 – Durmstrang, Hallestrom – Magical Writing – Roslyn

Disappointment has a name
— it's heartbreak

Aan Roslyns gezicht viel te zien dat ze nog niet helemaal doorhad waarmee ik liep te zwaaien. Pas toen ik praktisch voor haar neus stond, had ze 'm door. Een glimlach sierde haar gezicht en ze knuffelde me dankbaar terug. Dit was de moeite en de boze opmerkingen zeker waard.
‘Dat had je niet hoeven doen,’ begon ze, maar pakte ondertussen haar rooster wel van mij aan. Ik lachte en haalde mijn schouders op.
‘Heb je die rij gezien?’ Ik knikte naar de slinger mensen die allemaal voor hun rooster kwamen. Hij leek ook niet korter te worden, eerder langer zelfs. ‘Ik wilde je het wachten besparen.’
‘Dank je.’ Ze vouwde het stuk permanent dubbel en stopte 'm weg. Dat herinnerde mij eraan dat ik de mijne ook maar beter goed kon opbergen. Ik stopte mijn rooster in het voorvakje van mijn rugzak, samen met het boek dat ik steeds vast had gehouden. ‘Ik heb jou en je werken gemist, Raž. Ik wil alles zo snel mogelijk lezen.’ Ik bloosde en glimlachte.
‘Ik heb jou ook gemist, Lyn.’
‘Kom, laten we deze rijen achter laten.’ Ik kijk op en zie opnieuw vele gargiteerde blikken op mij gericht. Wat was het met deze mensen? Het was niet eens een zondag ochtend en ze hoefden geen trein te halen, zo verschrikkelijk was wachten nu ook weer niet... Gedwee volgde ik Roslyn naar buiten toe, waar we werden begroet door een fel schijnende zon. ‘Ik heb iets om te vertellen.’ Vragend en een tikkeltje nieuwsgierig keek ik Roslyn aan. ‘Dit jaar heb ik besloten om wat schrijf-vakken erbij te nemen. Misschien hebben we zelfs wat vakken samen?’ Een brede glimlach vormde zich om mijn lippen en een verrukte twinkeling verscheen in mijn ogen.
‘Echt? Dat is geweldig!’ zei ik. ‘Heb je nog aan je boek kunnen werken tijdens de zomer?’ Ik stopte even met lopen en keek omhoog, naar de astronomie toren verderop. ‘Ik heb gehoord dat ze een aantal nieuwe telescopen hebben gekocht, kun je nog duidelijker de sterren zien.’

I just caught the wave in your eyes

24 mei 2018 - 21:49 reguluswife is offline

reguluswife 37248

IVANYA NADEZDHA CHAVDAROVA
girls like her were born in a storm
they have lightning in their souls
thunder in their hearts
and chaos in their bones

durmstrang || seventeen || with val ||

Godzijdank dat ik naar school kan komen met een vliegende taxi, want met de trein had echt een eeuwigheid geduurd, en iedereen weet dat ik vrij ongeduldig ben. Als we gewoon mochten verdwijnselen, dan was het nog beter geweest, maar koffers meenemen gaat wel zo niet erg makkelijk. Oh well, I got here. Hoewel ik opzich wel weer uitkijk naar de lessen, heb ik nog meer zin in het eten. Het eten thuis is goed, maar hier is het nog een stuk beter.
Ik ben slechts net aangekomen, wanneer een bekende stem mijn oren bereikt. "Hé, Iva. Hoe was je vakantie? Heb je nog nieuwe wezens kunnen vinden? Volgens mij hebben we weer nieuwe draken dit jaar."
"Vasi!" Ik sla mijn armen om de blonde jongen heen en druk een kus op zijn wang. "Mijn vakantie was geweldig, ik ben met mijn broer naar Nieuw-Zeeland geweest en god, het is zo'n fucking mooi land. Volgende keer neem ik je mee, Vasi, het is echt perfect voor sporten." Ik kan er haast zoweer bij wegdromen.
"En, jouw vakantie? Jou kennende heb je wel wat nieuwe beesten gezien."

To the stars who listen — and the dreams that are answered

26 mei 2018 - 11:48 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

VASILI PETROFF

21 • Durmstrang, Russia • Care of Magical Creatures • @ Outside • & Ivanya

'Vasi.'
Alhoewel Vasili normaal gesproken absoluut niet van lichamelijk contact houdt, slaat hij zijn armen automatisch terug rondom Ivanya's tengere lichaam heen. Glimlachend beseft hij dat hij haar heeft gemist in de vakantie.
'Mijn vakantie was geweldig — ik ben met mijn broer naar Nieuw Zeeland geweest en God, het is zo'n fucking mooi land. Volgende keer neem ik je mee, Vasi. Het is echt perfect voor sporten. En, jouw vakantie? Jou kennende heb je wel wat nieuwe beesten gezien.'
Vanwege de kus op zijn wang denkt hij even terug aan hun gedeelde zoen — het was in zijn laatste jaar van Durmstrang, maar ze waren nooit verder gegaan. Uiteindelijk is dit beter, Vasili kan altijd bij Ivanya terecht.
'Nee, geen nieuwe wezens.' Vasili's stem is vrijwel direct wat chagrijnig — aangezien hij had verwacht deze zomervakantie nieuwe wezens te leren kennen. 'Maar ik heb wel met draken kunnen werken — dus het was een prachtige zomer. Ik ben klaar voor de examens van het laatste jaar en we moeten nog beginnen. Verdomme, nu klink ik echt als een nerd.'
Vasili ziet vanaf een afstandje plotseling Roslyn staan met en andere jongen, waardoor hij zijn wangen rood voelt worden. Hij heeft zin in hun lessen samen, waarbij hij haar leert omgaan met magische wezens.
'Overigens hoorde ik dat er dit jaar een manticore is, hier op Scintilla — serieus, hoe fucking awesome is dat?! Die beesten zijn verdomme zó prachtig en ze worden echt verkeerd begrepen door de wizard community.'
Vasili kijkt even naar de school en ziet Nugget voor de deur wandelen. 'Godverdomme. . . NUGGET. NAAR BINNEN. Stom rotbeest. . .'

Not all monsters,
do monstrous things.

•

26 mei 2018 - 22:46 reguluswife is offline

reguluswife 37248

IVANYA NADEZDHA CHAVDAROVA
girls like her were born in a storm
they have lightning in their souls
thunder in their hearts
and chaos in their bones

durmstrang || seventeen || with val ||

"Nee, geen nieuwe wezens." Natuurlijk kijkt de grote, blonde jongen er chagrijnig bij. Soms lijkt dat het enige wat uit maakt bij hem. "Maar ik heb wel met draken kunnen werken — dus het was een prachtige zomer. Ik ben klaar voor de examens van het laatste jaar en we moeten nog beginnen. Verdomme, nu klink ik echt als een nerd."
"Geen zorgen, Vasi. Bekijk het positief, dit betekend enkel dat je later meer nieuwe wezens hebt om te ontdekken, right?"
Ik heb geen idee of hij het gehoord heeft, want zijn ogen zijn ergens anders opgericht, en zijn wangen zijn tomatenrood. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog en ik volg zijn blik naar Roslyn.
"Ah, heeft mijn kleine Vasily eindelijk iemand gevonden die zijn hartje harder laat bonzen?" lach ik zachtjes. Vasily is echter meer een jonge puppy, hoe snel hij afgeleid wordt, want een seconde later heeft hij het over manticores, en nog een seconde later over zijn katje, Nugget. Ik vind dingen niet snel schattig, maar Nugget is een uitzondering. Met een brede grijns op mijn gezicht loop ik naar de ingang van de school, waar ik de kitten optil en tegen mijn gezicht druk. Tevreden draai ik me weer om naar Vasi. "Als je binnenkort doodgaat, ik wil Nugget hebben"

To the stars who listen — and the dreams that are answered

28 mei 2018 - 0:07 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

VASILI PETROFF

21 • Durmstrang, Russia • Care of Magical Creatures • @ Outside • & Ivanya

'Geen zorgen, Vasi. Bekijk het positief — dit betekent enkel dat je later meer nieuwe wezens hebt om te ontdekken, right?'
Vasili maakt slechts een goedkeurend hummend geluid op Ivanya's woorden, vanwege zijn plotselinge zicht op de ex Ravenclaw en zijn toekomstplannen rondom haar tutorschap.
'Ahhh — heeft mijn kleine Vasili eindelijk iemand gevonden die zijn hartje harder laat bonzen?'
Vasili besluit om deze plagende woorden simpelweg te negeren voor nu, aangezien hij niet wil uitleggen hoe de relatie tussen hem en Roslyn in elkaar zit. Daarbij wordt hij geholpen door zijn vliegensvlugge aandachtsspanne en Nugget, waardoor Ivanya naar de ingang van Scintilla loopt en Vasili haar achterna gaat. Alhoewel hij boos is op Nugget, kan hij niet lang boos blijven op dat pluizige ding. Simpelweg door naar zijn koppie te kijken, smelt Vasili.
'Als je binnenkort doodgaat. . . Ik wil Nugget hebben.'
Vasili maakt een ongelovig geluidje en grijpt Nugget vlug uit Ivanya's armen. Nugget miauwt even schel en klautert omhoog naar Vasili's nek over zijn mantel, waar hij als een koning plaats neemt en rondkijkt over de menigte.
'Deze pluizenbol is van mij, Iva. Maar als ik dood ben. . . Vooruit dan maar. Alhoewel ik dat niet van plan ben, ik wil eerst de nieuwe draken zien.'
Vasili slaat een arm rondom Ivanya's schouders en loopt dan naar binnen, waardoor hij zichzelf thuis voelt komen. Vasili kan een glimlach niet onderdrukken en kijkt stralend omlaag naar zijn beste vriendin.
'Wat denk je? We halen eerst ons rooster op en drinken dan wat butterbeer — om te vieren dat we weer thuis zijn?'

Not all monsters,
do monstrous things.

•

28 mei 2018 - 8:58 Eostre is offline

Eostre 1434

Ace Webster Calderon-Boot
21 • The American Descendant • outside Scintilla University • Roy

" Ace!" Hoor ik achter me. Het is een welbekende stem. Ik draai me om, en zie hoe Roy naar me toe komt rennen, al is het wat stuntelig door al zijn koffers. Ik glimlach, steek mijn hand naar hem op en zet mijn eigen koffers neer.
Ik zie hoe Roy zijn koffers neer gooit en zich vervolgens op me werpt als een trouwe hond. Ik lach en omhels een van mijn beste vrienden.
" Wat heb ik jouw hoofd gemist!" Begint hij enthousiast te ratelen nadat hij me weer los had gelaten. " Heb je mijn brieven nog gehad, met de foto's van de nieuwe draak in de bergen van Schotland?"
Zijn welbekende Huffelpuff sjaal wappert voor zijn gezicht langs terwijl hij zijn koffers weer oppakt. " Laten we snel onze koffers naar binnen zeulen, volgens mij zijn we best laat..." Zegt Roy voordat ik kan antwoorden. Ik knik en loop naast hem richting het schoolgebouw waar ik al naar op weg was voor zijn aankomst.
" Ja, sorry dat ik ze niet heb beantwoord," zeg ik terwijl we langzaam, slenterend de school binnen lopen. " Ik heb een overgroot deel van de vakantie gespendeerd bij mijn oom en tante in Los Angeles." Zeg ik, terug denkend aan hoe ik door de No-Maj Rodeo Drive liep samen met mijn oudere nicht Estrella. Zij woonde tussen de no-maj. " Weten ze al wat voor draak het is?" Vraag ik hem.
Binnen was de spanning en enthousiasme voor het nieuwe jaar duidelijk voelbaar. Ik zag Roy glimlachen.
" Nee, ik haal denk ik eerst maar mijn rooster op, dan heb ik dat gehannes gehad."
Ik keek rond, en zag Uly en Lys nergens. Die waren waarschijnlijk een uur geleden al gearriveerd en zaten vast al te chillen op onze kamer. Ik zag in een flits iets wits landen op Roy's arm: Alba, die na het krijgen van een snoepje weer weg vloog zonder zijn brief.
" Je moeder?" Vraag ik lachend terwijl ik in de rij ga staan voor het verkrijgen van een rooster.

[ bericht aangepast op 29 mei 2018 - 15:34 ]

We were the forever that didn't last

30 mei 2018 - 16:15 Sombre is offline

Sombre 2828

Gilderoy Roy Smith
━ It's nice to be important, but it's more important to be nice ━

the cuddly badger ●● 20 ●● care of magical creatures ●● outfit ●● arriving at the university ●● with ace

Met de koffer achter me aan slenterde ik samen met Ace de school binnen. Zoals altijd gingen mijn ogen meteen over alle leerlingen, de oud leerlingen, maar ook de nieuwe leerlingen, daar was ik altijd erg nieuwsgierig naar.
'Ja, sorry dat ik ze niet heb beantwoord,' zei Ace nog over de brieven. Ik haalde mijn schouders op en gaf Ace een klop op zijn schouder.
'Ik heb een overgroot deel van de vakantie gespendeerd bij mijn oom en tante in Los Angeles.' Verklaarde hij over het feit dat hij niet terug had geschreven.
'Joh, geeft niets!' meende ik terwijl mijn oog viel op de witte uil die mijn kant op kwam vliegen. Zoals gewoonlijk kreeg hij een snoepje, waarna hij meteen weer verdween. We liepen richting de rij terwijl ik het stuk perkament bekeek.
'Je moeder?' hoorde ik Ace lachend vragen, waarop ik knikte. 'Je kent haar toch, altijd meteen brieven sturen,' lach ik terug. De rij voor de roosters ging redelijk snel. Ieder jaar was het een beter systeem, waardoor we nu weer sneller gingen dan vorig jaar. Nog steeds duurde het een eeuwigheid, maar ik had gewoon geen geduld. Zodra we eindelijk bij de dame aankwamen voor de roosters vroeg ik naar onze namen, waarna ik twee roosters in mijn handen gedrukt kreeg. De één gaf ik aan Ace en de ander bekeek ik uitgebreid.
'Waarom heb ik in hemelsnaam sport als ik care of magical creatures studeer?' mopper ik verward, waarna ik me realisseer dat ik niet mijn rooster had gepakt.
'Oh... ik heb die van jou,' lach ik mezelf uit terwijl ik de roosters weer omwissel. Mijn eigen rooster leek er al meer op. Acht uur per week praktijk, dat was echt fantastisch. Drie uur theorie over draken en andere grote mythische wezens, echt een heerlijk rooster. Ik kon uren lang luisteren en kijken naar dieren, geen idee waarom.

- thank you for existing -

30 mei 2018 - 16:32 Sombre is offline

Sombre 2828

Josephine Noah Argentum
♥ ♥ ♥

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

josy ♥ with mitch&noémi ♥ outfit ♥ the university ♥ very happy

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

Met een triomfantelijke glimlach stond op mijn gezicht terwijl ik met Mitch door de gang liep. Mijn hand zat verstrengeld door die van hem en zijn geur hing om me heen. Zodra ik over het gala begon glimlachte hij mijn kant op, waardoor ik trots zijn kant op keek.
'Natuurlijk,' zei hij als antwoord op de vraag over zijn pak. Als hij geen pak aan deed, dan zouden we een beetje voor schut staan en daar had ik geen behoefte aan.
'Welke kleur is je jurk?' vroeg hij, waardoor ik met een glimlach in zijn hand kneep. 'Dan kan ik daar rekening mee houden.'
'Wat ben je toch perfect, dat je daar over na denkt!' lach ik huppelend aan zijn zijde. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd, waardoor er een heerlijk gevoel door me heen ging. Hij was echt de perfecte match voor mij en ik mag hopen dat de rest van de school dat ook weet. Als iemand met ook maar één vinger aan hem zit zorg ik er voor dat die persoon nooit meer een staf vast kan houden. Mitch zijn telefoon trilde, waardoor ik hem even nieuwsgierig aan keek, maar hij had al snel wat terug getikt en zijn mobiel weer weg gestopt.
'Wie was daaaatt?' kwam er nieuwsgierig over mijn lippen. Voor ik echter antwoord kon krijgen hoorde ik een welbekende stem achter me.
'Bonjour, mes chèries!' klonk het vervolgd door iets dat op mijn rug sprong. Aan de zwarte lokken die ik in mijn ooghoek zag wist ik meteen wie het was.
'Noémi!' klonk het vrolijk van mijn kant zodra de dame mijn rug had verlaten. Ze gaf Mitch een kus op zijn wang en kwam vervolgens weer mijn kant op, om ook mij een kus op mijn wang te geven.
'Koning, koningin,' bij Noémi's woorden verscheen er een trotse glimlach op mijn gezicht. De woorden koning en koningin klonken zo perfect, perfect voor mij en Mitch.
'Dus, hoe is het met mijn favoriete personen?' vroeg Noémi aan zowel Mitch als mij. 'Het gaat super! ik heb je rooster al op laten halen trouwens! dan hoeven we niet in de rij te wachten.' Vertel ik met een glimlachje.

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

[ bericht aangepast op 31 mei 2018 - 13:30 ]

- thank you for existing -

31 mei 2018 - 10:59 Velns is offline

Velns 1631

~~Michael~~ Mitch Baker

20 • Slytherin • Entering the university • with Josy & Noémi

'Wat ben je toch perfect, dat je daar over na denkt!' Lachte Josy. Right. Kon ze niet gewoon haar mond houden? Hij voelde zich het slechtste vriendje ooit en ze had niks door, ze bleef hem alleen maar vertellen dat hij het beste vriendje ooit was en dat liet zijn schuldgevoel tegenover haar alleen maar groeien. Hij had een kus op haar voorhoofd gedrukt en het berichtje beantwoord, snel genoeg voordat Josy mee zou lezen.. dan had hij een probleem. Of Lysander had een probleem, hij wist niet wie dan sneller ervandoor moest gaan.
'Wie was daaaatt?' hoorde hij Josy vragen. Hij keek op en zette een glimlach op. Net toen hij antwoord wilde geven kwam er iemand aanrennen en diegene sprong op de rug van Josy. Hij kon een grijns niet onderdrukken toen hij Noémi zag - oh dat kon hij heel goed gebruiken, die afleiding.
'Bonjour, mes chèries.' Mitch ontving een kus op zijn wang van Noémi toen ze van de rug van Josy af kwam en hij glimlachte eens.
'Koning, koningin.' Hij kon het niet laten om met zijn ogen te rollen, weliswaar met één opgetrokken mondhoek.
'Dus, hoe is het met mijn favoriete personen?' Hij kreeg niet eens de kans om antwoord te geven - niet dat hij dat verwacht had, hij kende Josy langer dan vandaag. 'Het gaat super! Ik heb je rooster al op laten halen trouwens! Dan hoeven we niet in de rij te wachten.' Mitch krabde eens aan zijn achterhoofd terwijl hij rond keek en hij zuchtte. Hij wilde Noémi spreken, al was het alleen om zijn hart te luchten over het berichtje dat hij van Lysander had gekregen.. maar dat kon hij niet zeggen waar Josy bij was. Dat zou zorgen voor vragen.
''Hoe was jouw vakantie?'' vroeg hij dan maar aan Noémi zodat hij ook nog iets te vertellen had en er niet als één of andere.. debiel bij stond.

[ bericht aangepast op 31 mei 2018 - 11:03 ]

31 mei 2018 - 19:49 Eostre is offline

Eostre 1434

Ace Webster Calderon-Boot
21 • The American Descendant • Wizarding Sports • Inside the building • Roy

" Je kent haar toch, altijd meteen brieven sturen," lacht Roy terug. Ik grinnik.
Ik had echt het idee dat we eeuwen in de rij stonden voordat we eindelijk onze namen konden doorgeven aan de mevrouw achter de balie. Roy gaf onze namen door, en de vrouw gaf hem twee papiertjes. Ik frons naar het papier, waar geen enkel uur aan sport was besteed.
" Waarom heb ik in hemelsnaam sport als ik care of magical creatures studeer?" mompelt Roy verward.
" Oh… Ik heb die van jou," zegt hij lachend, en ik grinnik als ik zijn rooster aan hem geef, en de mijne pak. " Idiot." gniffel ik, " Al had ik het niet erg gevonden om deels zijn rooster te hebben.
Ik bekeek mijn rooster eens aandachtig.Ik had veel praktijk, waar ik letterlijk voor leefde, verdeeld over een paar uur per dag, met daarnaast veel sport theorie. Ik had geen problemen met het leren, maar het sporten beviel me toch beter.
" Nou, ik denk dat ik het jaar hiermee wel kan door komen." zeg ik tevreden als ik mijn rooster opvouw en in mijn broekzak stop.
" Ik ga even mijn spullen dumpen, en Monty vrijlaten." zeg ik, " Zie ik je straks weer bij het eten?" vraag ik Roy, en klop hem op zijn schouder. " Later, kiddo."
Ik baan me een weg tussen alle studenten en glimlach, zwaai en knik naar de mensen die ik van vorig jaar herken.
Ik zou magie kunnen gebruiken of alles door de huiselfen naar boven kunnen laten sjouwen, maar in plaats daarvan sleur ik mijn koffers zelf achter me aan, de trappen op naar de Thunderbird common room, waar ik hopelijk mijn andere twee beste vrienden vindt, de broertjes Covington.
Ik begroet de mensen die al gearriveerd zijn hartelijk, en zij mij. " Zijn Lys en Uly er nog niet?" vraag ik aan een derde jaars, die zijn hoofd schudt. " Oké, bedankt." zeg ik met een glimlach. Ze zouden zo vast wel komen.
Ondertussen loop ik naar de kamer die ik met Uly en Lys zou delen - net zoals vorig jaar - en liet mijn koffers vallen.
Ik had Hellfire, mijn kerkuil, op de plek waar ik was geland in Wales uit laten vliegen. Hij zou er zo ook wel zijn, wellicht wat chagrijnig door de lange vlucht. Ik pakte het mandje boven op mijn koffers, en opende het met een grijns. " Dag Monty. Heb je de reis overleefd?" Mijn pad kijkt me slechts aan. " Oké, oké." zucht ik, wetend wat hij wil. Ik tover zijn terrarium tevoorschijn en stop Monty er voorzichtig in. " Beter?"

[ bericht aangepast op 31 mei 2018 - 19:50 ]

We were the forever that didn't last

1 juni 2018 - 22:34 reguluswife is offline

reguluswife 37248

IVANYA NADEZDHA CHAVDAROVA
girls like her were born in a storm
they have lightning in their souls
thunder in their hearts
and chaos in their bones

durmstrang || seventeen || with val ||

Een protesterend geluid verlaat Vasili's lippen waarna hij meldt dat hij niet dood wilt gaan voor hij de nieuwe draken gezien heeft. Ik grinnik zachtjes en rol met mijn ogen. Wat magische besten betreft is hij net een klein kind in 's werelds grootste snoepwinkel wanneer hij er overhoort.
Zijn gespierde arm glijdt om mijn schouder heen terwijl hij me naar binnen leidt. "Wat denk je? We halen eerst ons rooster op en drinken dan wat butterbeer, om te vieren dat we weer thuis zijn?"
Met een subtiele beweging van mijn schouder, laat ik zijn arm er vanaf glijden. Ik heb geen zin om heel vrolijk tegen hem te doen als hij het mij niet eens kan vertellen als hij iemand misschien leuk vindt. Ja, ik weet dat hij die shit lastig vindt, maar hij ontkende het niet, iets wat hij makkelijk had kunnen doen als het het geval was dat hij haar niet leuk vindt. Ugh. Jongens en gevoelens. Dat is haast nog een slechtere combinatie soms dan pizza en ananas.
"Ik zeg, laten we eerst butterbeer halen, en dan de roosters. Prioriteiten stelen, Vasi. Die roosters lopen vast niet weg, en hebben we toch nog niet nodig op het moment. Na een paar dagen met mijn ouders opgescheept te zitten, heb ik die butterbeer, of firewhisky gaat er ook wel in, wel echt nodig." Ik haal mijn schouders op en kriebel over Nugget's kopje. "Let's go?"

To the stars who listen — and the dreams that are answered

2 juni 2018 - 11:17 Eilandpiraat is offline

Eilandpiraat 4618

LYSANDER COVINGTON
The moody twin- 21 - Ulysses - Outside - outfit

Uly haalt zijn toverstok tevoorschijn en gebruikt deze om zijn koffers voor hem uit te laten zweven. "Luilak." Lach ik, waarna ik mijn koffers zelf optil en begin te lopen. "Lys, jij hebt altijd honger. Ik geloof echt niet meer dat je 'sterft van de honger'. Ik weet inmiddels wel beter. Maar.. ik heb de taarten wel gemist deze zomer. Moeten we eerst nog op zoek naar Ace, trouwens? Waar is die gozer?" Ik schud mijn hoofd. "Hem kennende is hij inmiddels wel in onze kamer, hij is niet zo ontzettend langzaam als jij." Ik trek een beledigd gezicht als hij zegt dat hij me niet gelooft en schud mijn hoofd. "Ik meen het!" Roep ik verontwaardigd. "Ik heb niet gegeten sinds het ontbijt, ik geloof dat ik..." Ik zet Atlas' reiskoffer neer en laat de rest van mijn koffers vallen, waarna ik mezelf met een dramatisch gebaar op de grond laat vallen. "Het... licht.... Ga verder... zonder mij..." Ik doe mijn best om niet in lachen uit te barsten maar een zacht gegrinnik ontsnapt toch aan mijn lippen, waarna ik mezelf weer overeind werk en mijn broek - die inmiddels alweer groene vlekken van het gras vertoont - afklop. Nu al. Onze moeder zou trots zijn op me. Fluitend pak ik mijn koffers weer op en loop ik verder. Onderweg krijg ik een smsje van Mitch, en ik weet hem nog maar net te beantwoorden zonder dat ik alles laat vallen.

INCOMING TEXT FROM: Mitchy <3 Ik ga morgen met Josy.

OUTGOING TEXT TO: Mitchy <3Tease. Het idee van jou in pak alleen al...

Eenmaal aangekomen in de common room begroet ik een aantal bekenden en loop ik grijnzend richting onze kamer. Omdat ik mijn handen vol heb open ik de deur met mijn voet - waarbij ik bijna ondersteboven beland - en roep ik grijnzend, "Honey, I'm home!" Mijn hutkoffer gooi ik op bed en als ik zie dat Monty in zijn kooi zit, zet ik Atlas' reiskoffer op de grond en open het deurtje, waarna ik mijn beste vriend om zijn nek vlieg.

[ bericht aangepast op 2 juni 2018 - 11:20 ]

Spinning around, I'm weightless.

2 juni 2018 - 11:33 LordJohn is offline

LordJohn 10841

Noémi Martin

20 — Beauxbatons — wizarding sports — the teddy bear — inside — Josy & Mitch

'Het gaat super! Ik heb je rooster al op laten halen, trouwens! Dan hoeven we niet in de rij te wachten.' Ik grijns breed door die opmerking van Josy.
'Ik wist wel dat jouw vriendin worden wel handig uit kon pakken,' mrk ik op en ik grinnik geamuseerd. Ik laat ze een beetje los zodat ik niet met mijn volle gewicht bovenop het paar hang en ik draai mijn hoofd naar Mitch als hij me naar mijn vakantie vraagt. 'Hm, die was wel prima, geloof ik.' Even haal ik mijn schouders op. 'Ik hou van Frankrijk,' pruil ik dan even. Natuurlijk ben ik in de vakantie weer naar huis geweest en ja, ik vind Frankrijk leuker dan Schotland. Ik woon in mijn thuisland in het zuiden bij de witte stranden en een prachtig blauwe zee, maar hier is het vrijwel altijd koud en guur. Ik vind Scintilla leuk en nu is het wel lekker weer, maar ik mis die droge warmte die in het zuiden van Frankrijk hangt.
Dan kijk ik kort terug naar Josy en ik grijns. 'Ik heb jullie gemist!' merk ik op en ik lach. Mijn Franse accent in mijn Engels wordt altijd wat duidelijker als ik snel praat en opgewonden ben, en ik krijg ook vaak de neiging gewoon Frans tegen ze te gaan praten, al krijg ik dan alleen maar vage blikken toegeworpen. 'Wat hebben jullie allemaal uitgespookt de afgelopen maanden?'

Next time you kiss me, make sure you do it in French.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Index RPG Actieve Topics Zoek