Andere fases zijn een ding en ik weet niet meer helemaal hoe ermee om te gaan. - Liefde, Vriendschap & Familie

Twee jaar geleden is de relatie met mijn ex uitgegaan omdat hij intens druk was, midden in het studentenleven stond, hij hierin geen rekening kon en wilde houden met mij en de verschillen tussen zijn leven en mijn leven dat bestond uit thuis zitten omdat ik wéér gestopt was met mijn mbo-opleiding gewoonweg te groot waren. Heel kut, wel de beste keuze op dat moment.

Inmiddels ben ik zelf intens gegroeid, is mijn zelfvertrouwen ontwikkeld, heb ik keihard geknokt om tóch op het hbo te komen en sta ik zelf nu middenin het studentenleven dat ik ooit zo ontzettend vervelend en naar vond omdat ik er geen onderdeel vanuit kon maken.

MAAR.

Nu heb ik een schat van een vriend, 24, woont inmiddels sinds kort op zichzelf in Groningen terwijl hij hiervoor altijd thuis in Utrecht heeft gewoond en hij werkt fulltime. Prima, hij heeft stappen gemaakt en daar ben ik intens trots op. Punt is alleen, voor mijn gevoel herhaalt de geschiedenis zich alleen sta ik nu in de rol van mijn ex en mijn huidige vriend in mijn voormalige rol. Hij wil het liefste namelijk thuis zijn, op de bank hangen, samenwonen en zijn leven met me delen. Ik wil leren, werken, sociale contacten opdoen, werken aan mijn netwerk, een bestuursjaar doen en naar het buitenland. Ik wil genieten van netwerkborrels en dispuutsavonden. Ik heb alleen het gevoel dat ik mijn huidige vriend hier intens mee tekort doe.

Zelf ben ik iemand die zich snel schuldig voelt wanneer ik tot 21:00 in de ub zit te blokken terwijl ik weet dat er iemand op de bank zit die graag samen een serie zou willen kijken. Of die een dispuutsavond laat schieten om de ander een fijn gevoel te geven. Nu twijfel ik dus intens of een relatie wel het juiste is voor mij op dit moment. Helemaal met iemand die dus in een hele andere levensfase zit. Maar het laatste dat ik zou willen is mijn vriend kwetsen. Wat zouden jullie in mijn geval doen? Je eigen persoonlijke ontwikkeling aan de kant schuiven om je relatie vrij baan te geven of voor je eigen toekomst kiezen en het uitmaken?

---

In my life I had so many setbacks, but oh darling, recovery is so much better.

En denk je niet dat je vriend en jij allebei wat water bij de wijn kunnen doen? Misschien dat het dan gaat? De gulden middenweg?

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Heb je het zelf al hier met hem over gehad. Dat je dit lastig vindt? Dat je graag dingen wil doen die bij het studentenleven horen, maar dat je ook graag dingen met hem wil doen. En dat je de balans vinden erg moeilijk vindt? Of dat je je niet schuldig wil voelen over dat jij weer eens bij die dispuutavond zit als hij thuis zit. Ik denk dat hij het beste er licht op kan geven wat er allemaal kan in jullie relatie. En zo kan jij vertellen aan hem wat je van hem verwacht, en andersom kan hij vertellen wat hij van jou verwacht. Toch? (:
Succes in ieder geval!

---

It's never gonna happen, Guys.

Als ik jou was zou ik het er met hem over hebben. Gooi het op tafel wat je dwars zit. Misschien zit hij er helemaal niet mee , maar de kans is groot dat hij wilt dat jij geniet. Dan kun je afspreken om bv. ene week samen te zijn andere week je eigen ding te doen of iets.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ik zou er inderdaad over praten. Al is het alleen maar voor je eigen zekerheid.
Als jongwerkende weet hij ook nog wel hoe het was op de hogere school en zal hij jou ook je studentenleven en persoonlijke groei wel gunnen.
Imo is een relatie juist voor steun en begrip, niet alleen voor hangen op de bank met Netflix ;')

---

She was acting pretty, thought she owned the city. Someone should've told her that pretty ain't a job.

We doen eigenlijk al twee weken niets anders dan erover praten. Hij snapt waar ik vandaan kom en wil me best tijdelijk die ruimte geven maar het allerliefste was ik eergisteren al bij hem ingetrokken. En tijd geven komt neer op een paar weken, terwijl ik in mijn eerste jaar zit en voorlopig nog wel even bezig ben.

Hij heeft zelf nooit echt een typisch studentenleven gehad omdat dat hem totaal niet interesseert en hij doet dus wel zijn best te snappen waar ik vandaan kom, maar vindt het wel lastig. Hij snapt niet goed waarom ik al deze dingen wil/moet doen en hem hierin meenemen af en toe is ook niet echt een idee omdat hij niet zo is van het de stad ingaan. En sociale contacten leggen is wel een lastig ding waardoor hij op zo’n avond ook erg aan mij hangt, wat ik snap, want ik heb dit zelf ook heel erg gehad, maar dit maakt dat ik me niet vrijuit kan bewegen. Ik wil hem overal in steunen en hem vooral ook helpen groeien maar dit vraagt veel energie. Energie die ik nu vooral ook in mijn eigen ontwikkeling en leven nodig heb maar dit druist zó in tegen mijn aard. Want van mezelf ben ik heel zorgzaam en kom ik na de mensen die dierbaar zijn. Maar als ik van de komende jaren een succes wil maken waar ik de rest van mijn leven op voort kan bouwen zal ik mezelf op nummer 1 moeten zetten en dat is heel erg lastig :’)

[ bericht aangepast op 14 mei 2018 - 17:54 ]

---

In my life I had so many setbacks, but oh darling, recovery is so much better.

Hmm dit vind ik lastig. Hoe je er over praat krijg ik om het heel cru te zeggen een beetje het gevoel dat je van hem af wil omdat het niet in je leven past. Ipv eindeloos er over te praten moet je misschien eerst eens bij jezelf na gaan waar je de prioriteit wil leggen, wil je geen concessies doen op het gebied van studentenleven is het lullig om hem aan het lijntje te houden. Als je hem ook wil houden zul je toch echt aanpassingen moeten maken en hem tegemoed moeten komen, bet zoals hij dat met jou moet doen. Als jullie echt samen verder willen vallen er echt wel afspraken te maken maar als jij andere dingen er niet voor wil opgeven dan weet je misschien al genoeg?

---

The truth is out there.

Vraagje: Heeft hij geen eigen leven? En dat bedoel ik niet zo kut als het klinkt. Een vriendin van me zit in eenzelfde schuitje namelijk, zij studeert en hij werkt. Ze wonen niet eens in dezelfde stad op dit moment. Maar dit gaat prima: ze is één avond doordeweeks bij hem en vaak in het weekend. Hij moet zichzelf maar vermaken als ze er niet is. Hij heeft een grote vriendengroep waar hij mee chillt dus ze is niet NODIG als vermaak, maar het is wel heel leuk als ze er is.
Mijn punt is dus dat hij heel erg op je lijkt te leunen voor sociaal contact. Kan hij niet sporten, met eigen vrienden chillen, werken aan zijn hobby's als je er niet bent?

---

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Nym schreef:
Vraagje: Heeft hij geen eigen leven? En dat bedoel ik niet zo kut als het klinkt. Een vriendin van me zit in eenzelfde schuitje namelijk, zij studeert en hij werkt. Ze wonen niet eens in dezelfde stad op dit moment. Maar dit gaat prima: ze is één avond doordeweeks bij hem en vaak in het weekend. Hij moet zichzelf maar vermaken als ze er niet is. Hij heeft een grote vriendengroep waar hij mee chillt dus ze is niet NODIG als vermaak, maar het is wel heel leuk als ze er is.
Mijn punt is dus dat hij heel erg op je lijkt te leunen voor sociaal contact. Kan hij niet sporten, met eigen vrienden chillen, werken aan zijn hobby's als je er niet bent?

Het lastige is heel erg dat zijn vrienden 200 km verderop wonen en hij hier dus niet elk moment mee kan chillen. Hij kent hier wel wát mensen maar niet veel en elke keer als ik erover begin hoeveel sportclubs er zijn, dat hij zijn waterpolo hier ook op zou kunnen pakken, of er hobby’s zijn die hij altijd heeft willen proberen haalt hij zijn schouders op en vindt hij het allemaal niet heel boeiend.

[ bericht aangepast op 15 mei 2018 - 9:40 ]

---

In my life I had so many setbacks, but oh darling, recovery is so much better.

Het is nogal moeilijk om een uitspraak te doen over een relatie van iemand anders. Je wilt niet zeggen dat het uit moet gaan, want koppels die uit elkaar gaan, dat is nooit leuk. Aan de andere kant, heeft het ook geen zin om te blijven hangen gewoon om het feit dat je in een relatie moet blijven.
Misschien moet je goed naar jezelf luisteren. Wat wil jij in het diepste van je binnenste? Niet wat willen andere mensen, maar wat wil jij? Ik krijg zo'n beetje de indruk dat je veel empathie en verantwoordelijkheid en trouw bezit. En dat het daarom moeilijk voor jou is om er een punt achter te zetten. Als dat is waarom je blijft, zet je misschien jezelf best op de eerste plek. Als je echt van hem houdt en niet zonder hem wilt, blijf je misschien best om je door de moeilijkheden heen te spartelen samen. Maar als je er eigenlijk vanaf wilt, maar blijft voor een ander, dan zet je er beter een punt achter.

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

laochra schreef:
(...)

Het lastige is heel erg dat zijn vrienden 200 km verderop wonen en hij hier dus niet elk moment mee kan chillen. Hij kent hier wel wát mensen maar niet veel en elke keer als ik erover begin hoeveel sportclubs er zijn, dat hij zijn waterpolo hier ook op zou kunnen pakken, of er hobby’s zijn die hij altijd heeft willen proberen haalt hij zijn schouders op en vindt hij het allemaal niet heel boeiend.

Is er ook echt een probleem? Het is prima als je zo nu en dan langs elkaar leeft i.p.v. aan elkaar gekleefd zit. Het is zelfs beter als je rond deze leeftijd niet constant op elkaars lip zit, haha. Is het voor jullie erg moeilijk om je eigen ding doen en zo nu en dan elkaar te ontmoeten? Hij klinkt introvert en jij extravert, en hoewel dat voor een relatie echt niet uitmaakt, snap ik dat jullie prioriteiten in jullie vrije tijd ergens anders liggen. Dan kun je de ander ook niet forceren om hetzelfde te gaan doen. Vooral omdat jij ook nog moet studeren.
Misschien is het een oplossing om een soort maandelijkse planning o.i.d. te maken? Klinkt een beetje straf en saai, maar zo weet jij in ieder geval op welke dagen je een plekje vrij moet houden en hoeft hij niet steeds te hopen of je komt of niet.

---

She was acting pretty, thought she owned the city. Someone should've told her that pretty ain't a job.

Ten eerste. Je school is belangrijk, en zou eigenlijk voor niets moeten schuiven. Dus als je moet/wilt studeren tot 21u in de avond, dan is dat nodig.
Maar het belangrijkste uit dit verhaal is denk ik, is het je waard? Zoals je het schrijft, komt het eigenlijk over alsof het je niet waard is. Dat klinkt misschien cru, maar ik bedoel het in die zin, dat je het doet om hem blij te maken in plaats van dat je het zelf wilt. Als dat zo is, raad ik je aan om echt eens voor jezelf na te denken of je echt van hem houdt, en of tijd spenderen met hem evenveel waard is als het missen van die andere dingen die je wilt doen. Vanuit mijn standpunt -en dat kun je zelf prima anders zien- is niemand het waard om in jouw weg staan naar wat jij wilt doen. Maar héél veel anderen denken daar anders over.
Mijn vriend en ik schelen ons zes jaar. Ik studeer nog, ziet kot en ga binnenkort weer thuiswonen. Hij werkt al vier jaar ondertussen, en woont op zichzelf. Maar hij respecteert dat ik moet studeren, en dat ik tijdens de examens minder tijd heb. Nu, hij heeft ook heel veel dingen te doen, en daardoor werkt dat eigenlijk perfect. Hij is ook niet iemand die aan mij pusht om verder te gaan. Hij wilt ook nog niet samen wonen. Dat zijn allemaal dingen die hij persoonlijk vindt. Maar het belangrijkste vind ik toch wel, hij respecteert dat ik nog studeer en daardoor in een andere fase zit dan hij. En dat lijkt in jouw verhaal niet altijd evident.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt