Het wondelijke principe genaamd 'Show, don't tell'. - Story problemen

Hola, amigos.

Vandaag is het tijd om iets op te helderen. Iedereen is vast bekend met het principe 'Show, don't tell'. Dit is een geweldig iets, maar ik zal vast niet de enige zijn met vragen rondom dit fenomeen.
Heeft er iemand een geweldig voorbeeld?

Als jullie nog vragen hebben? Stel ze alsjeblieft. Indien er iemand met antwoorden komt, zal ik wel een overzicht van vragen en antwoorden in het topic zetten. ^^

look at the stars, look how they shine for you;

Ik heb er eigenlijk niks op te zeggen. Ik vind dat dit wel aan dit principe voldoet, omdat de emoties via lichaamsreacties worden getoond. Wat zowat wel het principe is voor show don't tell.
Iets wat hier ook goed gedaan is, is dat het verhaal wordt verteld via dialoog. Geen idee of dat ook onder don't show but tell valt, maar ik ben zelf nogal een introvert en introspectief persoon en daardoor vind ik van mezelf echt moet oppassen dat ik niet te veel in het hoofd van de personages blijf. Dus dat je het plot voldoende aantoont via actie in plaats van in gedachten. Ik weet dat gedachten het tempo vertragen en dat als je uit het hoofd bent het minder langdradig overkomt. Dus dat is goed aan dit voorbeeld. Het plot wordt getoond via acties en niet verteld via introspectie.
Ik vind het in dit voorbeeld goed gedaan.
Misschien dat andere mensen met nog extra tips kunnen afkomen, maar ik vind dit eigenlijk een goede illustratie voor don't show but tell.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ik vind het stukje tekst heel goed gedaan! Wat je doet is laten zien hoe het eruit ziet als iemand zo verdrietig is, in plaats van het te zeggen.

Nog een voorbeeld.

Toen ze haar geliefde op de grond vond, met een gat in zijn borst, en een plasje bloed bij zijn lichaam, was ze ontroostbaar. Haar verdriet was niet te meten in woorden, en ze was zo ontzettend geschokt dat ze het niet kon geloven. Hoe kon hij nou dood zijn?

Toen ze hem vond, op de grond, een gat in zijn borst en een plasje bloed dat zich nog altijd langzaam uitspreidde, stond de wereld stil. Het kon niet waar zijn. Het moest een droom zijn, een verschrikkelijke nachtmerrie, en toen ze op haar knieën viel en de pijn voelde, schreeuwde ze het uit. Het was geen droom. Het was echt. Hij lag daar, hij die ze een uur geleden nog levend had gezien. Ze gilde en ze schreeuwde en toen huilde ze tot het pijn deed, tot er geen tranen meer konden komen, nog altijd smekend om wakker te worden. Ze werd niet wakker en haar tranen stopten niet. Dit was echt. Echte pijn en echt verlies, en echte tranen die vielen en vielen. Ze kon zich niet voorstellen hoe ze ooit nog zou kunnen glimlachen.

Aangezien je om een voorbeeldje vroeg ^

Wat ik probeerde hiermee over te brengen was emotie, omdat je actie al heel goed doet. In het eerste stukje vertel ik hoe ze zich voelt. Het is droog en je krijgt niet de kans met haar mee te leven. In het tweede stuk laat ik de emotie zien door haar gedachtenproces te laten zien.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt!

Rest in Peace, Son of Gondor

@SonOfGondor: knap geschreven. Er kwamen emoties los toen ik het las en het zat al niet eens in een plot. Sterk gedaan! Dat is dus hoe het moet!

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Wat mij nog opvalt is dat je een keer zegt dat iemand nerveus aan zijn nagels pulkt. Dat pulken is al een nerveus trekje, dus je kan het woord weglaten en de lezer zelf de conclusie laten trekken dat de persoon in kwestie nerveus is: Show, don't tell.

Ook bij het nieuws van Iva's dood doe je dat. ''(...) het verschrikkelijke nieuws dat (...)'' Laat de lezer zelf de conclusie trekken dat het verschrikkelijk nieuws is. Je doet het al een beetje, door het geroezemoes en gegiechel abrupt te laten stoppen, maar je kan het nog iets duidelijker maken zonder zelf het woord te gebruiken. Beschrijf dus inderdaad hoe het nieuws zich als een schokgolf door de ruimte gaat, beschrijf de reacties van de aanwezigen.

Anyhow, zover kom ik, haha. Het verdriet in de laatste alinea heb je mooi neergezet. Je zegt het niet, maar de emotie is overduidelijk aanwezig.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Oké, thanks! Het is basically dus de lezer net genoeg informatie geven, zodat hij zelf conclusies kan trekken? AKA niet teveel vertellen. Alrighty.
Iemand nog meer toevoegingen? Tips mbt dit principe?
Maar echt thanks tho. Ik wist dat ik het moest toepassen en ik wist wat het ongeveer was, maar ik had er niet echt een duidelijke definitie bij.

look at the stars, look how they shine for you;

Niet echt. Het houdt niet zo veel in en het is goed uitgelegd door de rest hoe je het moet doen.
Het enige wat je misschien nog meer van kan zeggen is waarom en wanneer je het vooral moet gebruiken. In emotionele scènes en om empathie op te wekken, werd al gezegd, maar het is ook een techniek om spanning op te wekken, zeker bij mysteries of romantiek.

Twee personages in een ruimte zetten en je tekst vol zetten met dingen als ik hou van hem/haar of nog erger ze dat direct en continu laten zeggen tegen elkaar, is een killer voor de romantische/seksuele spanning. Zeker dat soort dingen: don't tell!!!! Niet zeggen hij keek haar verliefd aan. Hou het verhuld en suggestief, daar ontstaat wel spanning. Twee mensen in een ruimte zetten en zich onwennig laten gedragen en stiekem een blik stelen dat soort dingen en het suggereren maar niet het er te dik bovenop leggen door het te zeggen. Hetzelfde bij mysteries: je scène zal beter zijn als je beschrijft hoe een personage ineens bleek is, zich erg raar gedraagt dan je prijsgeeft wat er is. Dus naast inlevingsvermogen met het personage, ook een spanningstechniek. Het geeft je de mogelijkheid informatie weg te laten. Terwijl bij tell je minder spanning hebt. Omdat je het het direct zegt, maar show verbergt en wekt mysterie.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Wat ik ook een fijne tip vond is dit:

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Necessity schreef:
Wat ik ook een fijne tip vond is dit:

Zoek en je zult vinden. Vindt je het niet, dan is het zoek.