Hooi! (:
Sinds kort kan ik bij het GGZ terecht voor mijn problemen, nadat het inmiddels bij meerdere instanties en therapieën etc niet gelukt is. Ik kreeg iedere keer weer te horen dat men het hartstikke kut voor me vind dat ik zoveel problemen heb, maar dat ze geen flauw idee hebben hoe ze me kunnen helpen. En vervolgens wordt ik gedumpt en mag ik weer terug naar de huisarts voor een verwijsbrief om een andere soort hulp te proberen.
Maar goed. Eind juni krijg ik een gesprek met een Tourette specialist, er komt een heel psychisch onderzoek ivm depressie en ADD en tot die tijd heb ik een enkele keer bij t GGZ een afspraak met een psycholoog daar. Oorspronkelijk zou ik ook hulp krijgen voor het krijgen van een uitkering en tips om tot die tijd om te kunnen gaan met mijn problemen. Maar ook afgelopen gesprek is me door de psycholoog verteld dat ze het allemaal hartstikke kut voor me vind, maar dat ze niet weet hoe ze me kan helpen. Ik moet maar proberen positief te blijven en leuke dingen te gaan doen. Terwijl ik inmiddels al lang en breed aan dr heb uitgelegd waarom het niet lukt om leuke dingen voor mezelf te doen zowel binnen- als buitenshuis. En dit snapte ze, maar ze wist niets anders te vertellen.
Maar goed. Lekker motiverend allemaal dus, not.
Toen las ik laatst van iemand (vraag me niet meer waar en wie en weetikveel, want ik kan het me niet meer herinneren) over een dagboek bijhouden en daar al je gedachtes in opschrijven.
En opzich leek me dat wel wat. Dan kan ik tóch mijn verhaal kwijt, maar hoef ik mensen in mijn omgeving er niet mee lastig te vallen. Maar ben ik toch niet compleet alles aan het opkroppen.
Aangezien ik mijn problemen bespreek met een aantal mensen van boogschieten, en met mijn ouders, maar niemand ook maar iets doet ermee. Mijn ouders boeit het allemaal niet en weigeren zich aan te passen (ze zijn t grootste gedeelte van mijn problemen tbh). En de mensen van schieten weten het allemaal ook niet en kunnen alleen een luisterend oor bieden. Maar ervaring heeft geleerd dat als ik teveel klaag over mijn problemen (hoewel ik echt wel t gesprek over de ander probeer te laten gaan en veel vragen stel zodat t niet éénrichtingsverkeer is) ik de mensen verlies. Dat ze niet meer met me om willen gaan. En vervolgens is er op den duur geen contact meer, doordat je ''uit elkaar groeit''.
Daar heb ik allemaal geen zin in, dus ik heb een mooi, stoffen, hardcover, grijs notitieboek bij de Action gekocht met ''I Am Busy'' erop, haha. Hier wil ik mijn gedachtes en gevoelens etc in opschrijven zodat ik de problemen bij mezelf hou, geen mensen verlies maar toch mijn ei kwijt kan. Ik hoop dat het helpt, aangezien professionals en medemensen so far absoluut niet weten wat ze met me aanmoeten.
Zijn er nog meer mensen die een écht dagboek bij houden, of zoiets als wat ik nu van plan ben te doen? Ik hoop althans dat het me lukken wil om vol te houden, haha. Heb namelijk ook niet echt een prettig plekje om te schrijven.
Maar hoe vinden jullie het? Werkt het, of juist totaal niet?
• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •