Ja, want ik moest opeens naar iemand opkijken. 
Ik ben namelijk 1,80, wat best lang is, maar er zijn nog voldoende mensen die langer zijn dan ik (zolang ik niet Nederland verlaat, tenminste). Desondanks gebeurt het niet vaak dat ik iemand tegenkom waar ik letterlijk naar omhoog moet kijken, en toch, dit weekend was ik tien minuten gevangen in een gesprek met een ex-collega van mijn vader die daadwerkelijk minstens een volle kop boven mij uitstak. Hij stond ook telkens net iets te dichtbij omdat het luid was om ons heen en een grap die ik maakte vloog echt compleet langs hem heen (om nooit meer gezien te worden, dag grap, hallo awkward moment), maar toch was zijn lengte wel wat me het meeste van mijn stuk bracht. Is dit hoe kleinere mensen iedere dag van hun leven ervaren? Hebben jullie niet de hele tijd nekpijn van al dat omhoog kijken?
Maar oprecht, ik ben nieuwsgierig naar de ervaringen van Q met hoogteverschillen irl, juist omdat dit een online platform is waar we daar geen last van hebben. Moeten jullie meestal omhoog of omlaag kijken naar andere mensen? Is er iemand die mijn ervaring herkent? Zou de wereld prettiger zijn voor mensen kleiner dan ik als ik subtiel een beetje door mijn knieën ging als ik tegen jullie sprak, zodat we op ooghoogte waren? Is de geheime sleutel tot wereldvrede een aanpassing van binnenshuisdesign zodat iedere kamer vol trappen zit en de langere mensen een paar treden onder de kortere mensen kunnen gaan staan zodat niemand zich ooit nog klein of groot hoeft te voelen?
Ik ben zeer benieuwd naar jullie inzichten in deze zaak.
"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan
