Ook ik heb een familielid verloren aan een terminale ziekte. Het ging bij hem echter zo snel dat we niet eens tijd hadden om iets te doen. (Hij werd opgenomen en de volgende dag was hij dood, terwijl hij zelf niet eens wist dat hij ziek was, wij trouwens ook niet). Dit kwam echt als een donderslag bij heldere hemel.
Het enige dat ik kan zeggen is: huil! Huil je verdriet er lekker uit, het is beter dat je er alles uitgooit dan dat je alles opkropt. Doe dingen met hem die hij wilt doen, die jullie samen nog willen doen. Maak foto's, herinneringen. (Dit is het enige waar ik spijt van heb: wij namen eigenlijk nooit foto's omdat we te veel in het moment zelf opgingen en nu heb ik spijt dat we zo weinig foto's hebben...)
Veel sterkte, ik weet dat het moeilijk is, maar probeer te genieten van de tijd die jullie nog hebben met hem.
[ bericht aangepast op 13 april 2018 - 16:04 ]
If you don't understand my silence, you will never understand my words.