[RPG • 250] Elite Spirits | Speeltopic - Speeltopics

14 maart 2018 - 10:32 Novilunium is offline

ارواح نخبگان

Elite Spirits

حیوان روح

Het spreekt dus voor zich dat je een indrukwekkende metgezel moet hebben om toegelaten te worden. We hebben het over een erg speciale band tussen mens en dier, waarbij karaktertrekken van het dier sterk terug komen bij die zijn eigenaar. Om een paar voorbeelden te noemen; iemand met een raaf zal nieuwsgierig zijn, onbeschaamd en het niet te nauw met de regeltjes nemen. Ze blijken vaak dievigen te zijn en hebben een wat duistere uitstraling. Iemand met een pauw zal veel geven om uiterlijk, behoorlijk ijdel zijn en iets hooghartigs en koninklijks over zich heen hebben. Mensen met Duitse herders worden vak dienders, poedels vind je veel in de modewereld en windhonden doen het goed op het WK sprinten. Reptielen zijn wat kille, koelbloedige mensen met een scherpe tong en katachtigen worden aanbeden en op hun wenken bediend. Research dus goed, denk er goed over na en zorg dat je Spirit Animal en je Personage goed overeen komen. Je Spirit Animal zelf is gewoon van vlees en bloed en vertoont vaak meer superieure kenmerken dan een normaal dier van zijn soort. Zo kan het dier groter zijn, andere kleuren hebben, een scherper contrast, dikkere vacht, grotere vleugels of een helderdere oogkleur. Wees hier echter subtiel mee en ga niet van alles wat doen, zodat we straks paarse leeuwen met gele ogen hebben lopen waarvan de schofthoogte die van een paard kan meten. De dieren zullen niet beïnvloed worden door het weer, zo zal een sneeuwuil bijvoorbeeld echt geen problemen hebben op de zonnige locatie van de school. Ze hebben wel eten en drinken nodig, kunnen gevoelig zijn voor elkaar (zowel in de zin van soortgenoten in machtsverband, als soortgenoten van het andere geslacht, als een leeuw die een zebra er best smakelijk uit vind zien) en kunnen ziek worden.

مدرسه

Je moet het gebouw zien als een groot vierkant waaruit het midden is weggenomen. In dit midden bevind zich namelijk een enorme binnenplaats in de vorm van een tuin met Indische uitstraling. De tuin is vanuit zo'n beetje iedere hoek te bereiken, aangezien het gebouw aan die kant praktisch open is gewerkt. Het weer is er altijd perfect dus ramen zijn niet nodig. Het is een dure school met een even duur gebouw en interieur. Denk aan wit gesteente, enorme hallen, veel opgepoetst marmer, kroonluchters, balustraden, trappen met lopers, luxe zitkamers, kleine halletjes en terrasjes en aan het oog onttrokken patio's. De hele sfeer moet een beetje buitenlands/Indisch zijn. Zoals eerder genoemd is het weer eigenlijk altijd goed, wat zwemmen in een van de vele zwembaden altijd mogelijk maakt. Er is eveneens een bibliotheek, fitnessruimte en balzaal. Verder heeft iedere leerling zijn of haar eigen uit marmer opgetrokken slaapvertrek, inclusief badkamer met bad en adembenemend uitzicht over de aanliggende zee of aanliggende binnentuin. Er zijn twee verdiepingen waarop je kamer zich kan bevinden. De dames vertrekken bevinden zich op de eerste verdieping en die van de heren op de tweede.

نقش ها

» Avalanche Olwen
» Diana Adara
» Kali Naamit
» Ariel Verdivane
» Esmeray Kaul
» Fallon Maajida
» Isabella Santiago

» Ethan Hunter
» Valente Silvano
» Raiden Rozalez
» Amon Maruto
» Jedediah Wilmington
» Espen Hamlyn
» Astor Fowler
» Maximilien Blanc

» Snow Leopard
» Wolf
» Black Panther
» Lioness
» King Cobra
» Tigress
» Kodiak Bear

» Lion
» Jackal
» Sea Eagle
» Raven
» Fox
» Giant Panda
» Peregrine
» Snow Leopard

» Cunning
» Sombre
» Limnaden
» Sacrilege
» Sprouse
» Aerial
» IrisWestAllen

» Sombre
» Necessity
» Blinder
» Cunning
» Oeps
» Warfare
» Plunkett
» Wheeler

» 1.4
» 1.1
» 1.5
» 1.4
» 1.4
» 1.2
» 1.6

» 1.2
» 1.5
» 1.6
» 1.6
» 1.5
» 1.3
» 1.5
» 1.6

Rollentopic » Praattopic

بسیار سرگرم کننده در طول بازی

Heel veel plezier tijdens deze RPG

[ bericht aangepast op 14 maart 2018 - 12:51 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

21 maart 2018 - 22:15 Novilunium is offline

Novilunium 1529

I'm not a thief. I'm just really good at acquiring things that aren't mine.

Amon is niet goed met aanrakingen. Negentig procent van de aanrakingen die hij heeft gehad in zijn leven zijn niet van vriendelijke aard geweest en de tien procent die dat wel was weegt nauwelijks op. Ook zijn automatische reactie, terugdeinzen, weet hij echter perfect te onderdrukken en te verbergen en hij krijgt zelfs een erg overtuigend grijns rond zijn lippen wanneer Ariel haar hand zijn wang kort omvat.
‘Het is goed je weer te hebben gezien, Amon. Pas goed op jezelf,' zegt ze alvorens Ethan gedag te kussen en de zitkamer te verlaten.
'Onze wereld zal minder kleur hebben tot u zich weer bij ons voegt, my lady,' roept hij haar zoetjes achterna, waarbij hij zich het rollen van haar ogen ongeveer haarscherp voor de ogen kan halen, of ze dat nu daadwerkelijk doet of niet. Amon werpt een speelse knipoog in Ethan zijn richting voor deze hem op de vingers kan tikken voor zijn onbeschaamde vleierij.
'Poëzie houdt de dames tevreden, Ethan,' zegt hij op filosofische toon en dan; 'Niemand heeft echter ooit gezegd dat ik er goed in ben,' op vlakke toon en met een nonchalante schouderophaal.
'Bedreigd dus,' herhaalt Ethan echter, terugkomend op zijn vakantie. 'Roi was er niet erg blij mee dat ik drugs gebruikte.' Amon klapt zijn handen voor zijn mond en zet grote ogen op, alsof hij zojuist een enorm schandaal heeft gehoord.
'Nee toch Sire. Zeg me dat u zich niet heeft laten verleiden tot zoiets... geweldigs. Nee, even serieus. Kinderwerk of serious stuff?' vraagt hij, het laatste nieuwsgierig en bloedserieus. Werkelijk, wie had dat gedacht? Amon niet in ieder geval en hij slaat het dan ook op in gedachten. Ethan vertrouwd hem tot nu toe meestal gegrond, maar dat betekend niet dat hij niet alles onthoud voor wanneer het hem ooit eens uit mag komen.
Ethan zijn antwoord gaat echter aan Amon voorbij wanneer een tot in de puntjes geklede jongen de ruimte in stapt, zekere tred maar onderzoekende ogen. Hij is nieuw, is wat Amon direct zeker weet. Dat gezicht had hij onthouden had hij het eerder gezien. Hij tovert zijn kenmerkende half glimlach, half grijns tevoorschijn en weet gewoon dat zijn ogen schitteren bij het zien van deze nieuwe toevoeging aan Godshire.
'Wel wel. Look what your cat didn't drag in,' kirt Amon tegen Ethan, terwijl hij oogcontact zoekt met de nieuwkomer.

Raven › One of the sitting-rooms › Ethan&HotStranger › Outfit

[ bericht aangepast op 21 maart 2018 - 22:23 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

22 maart 2018 - 1:46 LordJohn is online

LordJohn 10839

astor fowler jr

The wing of the falcon brings him to the King,
the wing of the crow brings him to the cemetery.

Het is een hele ervaring om op een echte school rond te lopen, dan om de docenten continu thuis te moeten begroeten. Het is geen standaardschool, dit is slechts voor de elite, voor de spirits van bijzonder hoge waarde. Het gaat dus verder dan de standaard muizen, vieze ratten en loyale honden. Dit zijn de hoge dieren, de leeuwen en tijgers en panters. En slechtvalken, natuurlijk. Mijn ouders hebben enkele jaren op deze school rondgebracht, maar toen al zagen ze dat er andere dieren rondliepen. Niet alleen maar de hooggegrepen dieren, maar ik heb gehoord dat sommige ouders veel geld betalen om hun vossenkinderen hier naar school te sturen. Ze wilden niet dat ik daarmee mengde, dus zorgden ze dat ik thuis werd onderwezen. Ondanks dat ik geen fan ben van de lagere spirits en de mensen die erbij horen (of juist andersom, de lage mensen met de spirits die erbij horen), wilde ik het een keer proberen. En hier ben ik dan. Mijn laatste jaar breng ik hier door.
Terwijl Kelila eerst haar vleugels strekt in de lucht, loop ik naar de ingang van de school en ik voel al snel een windvlaag langs me heen gaan, wat betekent dat Kelila me is gevolgd en voor me uit vliegt om alles te ontdekken. Ze is het snelste dier op aarde en deze vaardigheid helpt mij juist om zeker te zijn dat er niks op de loer ligt. Niet dat ik verwacht dat een leeuwin me zal bespringen, maar ik hoef geen rat in mijn voet of een chihuahua in mijn kuit.
Ik open een deur en ik hoor dan stemmen. Eerst wil ik me omdraaien omdat ik er gewoonweg geen zin in heb, maar dan bedenk ik me dat ik me maar beter kan mengen. Ik moet deze maanden toch doorkomen, op een of andere manier. Mijn oog valt eerst op de enorme leeuw die ik zie liggen, maar al snel komt er een kleine, zwarte vogel langs en ik snuif. Een raaf. Ik had kunnen weten dat er in de loop der jaren nog steeds niks veranderd was. Een raaf is geen elite. Het is een klein, achterbaks beest dat alles van iedereen meepakt. Als het maar van mijn horloge en ringen afblijft.
Weer hoor ik gepraat en ik richt mijn blik tot de twee jongens in de zitkamer richt en kort met mijn ogen rol als ik de jongen van de raaf hoor spreken. Ik richt me tot Kelila, die onrustig begin te bewegen op de grond als ze de raaf in de gaten houdt en een kleine glimlach ontstaat rond mijn lippen.
'Kijk maar uit, die verslindt ze zo,' daag ik de raaf uit en mijn vingers glijden dan kort door mijn haren heen. Ik trek mijn grijze pak recht en kijk dan naar de tweede jongen, die ik nog niets heb horen zeggen. 'Uwe Hoogheid,' spot ik. De leeuw mag de koning van de savanne zijn, de slechtvalk wordt al sinds jaar en dag voor de jacht gebruikt door koninklijke families over de hele wereld. Mannetjesleeuwen liggen de hele dag met hun luie reet in het warme zand, slechtvalken kunnen van ver een muis op de grond spotten. Dat zegt genoeg, niet? Ik snuif en kijk wederom naar Kelila, die waarschuwende geluiden maakt tegenover de raaf en zelfs de leeuw, die verder geen zak doet (natuurlijk). Ze is amper andere dieren gewend, behalve in het bos, waar de niet-spirits rondrennen en -vliegen en waar Kelila ze achtervolgt.

20 — slechtvalk Kelila — Ethan & Amon — zitkamer

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

22 maart 2018 - 10:42 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAIDEN ROZALEZ

20 • Sea—eagle, Nephele • @ Garden • & ~~Diana~~, ~~Espen~~ > & Ariel • & ~~Ferox~~, Nephele, ~~Umika~~ > & Sheba

'Volgens mij heb ik wel iemand gezien. . . een sneeuwluipaard dacht ik? En jullie?'
Raiden gaat in gedachten alle oude aanwezige spirit animals af waardoor hij zich weet te herinneren dat er al een sneeuwluipaard was. Alsnog fijn om te zien dat deze personen een gelijke hebben gevonden. Daarnaast zijn het prachtige dieren om te zien.
'Onderweg hier naartoe heb ik iemand met een kangoeroe gezien, iemand anders met een kameel en er fladderde een Atlasvlinder rond. Heb voor vandaag niet echt veel plannen gemaakt — het is immers onze laatste dag vrij.'
Raiden kan het niet laten om zachtjes hoofdschuddend te grinniken en stoot zijn vuist tegen Espens bovenarm aan waardoor Umi eventjes gromt door de plotselinge verstoring van haar rust.
'Alsof ze hier een vlinder toelaten, kneus. Dat was geen spirit animal, maar gewoon een. . . animal.'
Raiden ziet uit zijn ooghoeken een bekend gezicht uit school komen, waardoor hij een zacht tikje tegen Nele's poot geeft — die vragend opkijkt. Het zachte gekras laat zijn antwoord weten.
'Oh, eh — ik zie iemand die ik nog moet begroeten. Zie jullie later wel? Diana, spreken we meteen af wanneer we weer op pad gaan.'
Zonder op een antwoord te wachten, vliegt Nele omhoog in de lucht en springt Raiden overeind — waarna hij op rustige tred over het gras loopt naar de koningin van de school. Grijnzend komt hij voor haar tot stilstand, waarna Nele met een zacht gekras op zijn rechtse schouder neerstrijkt en haar klauwen door zijn tshirt boort. Fijn, dag nieuw shirt, denkt Raiden. Alhoewel hij dit van te voren had kunnen voorspellen.
'Hé vreemdeling.'
Raiden voelt zijn rechtse mondhoeken omhoog krullen in een glimlach, waarna hij zijn blik op de leeuwin aan haar zijde richt.
'Sheba, ook leuk om jou weer te zien.'
Nele maakt een vreemd kakelend geluid waardoor hij kort op kijkt, hoofdschuddend door haar gedrag. Nele heeft Sheba nooit gemogen, hoogstwaarschijnlijk een genetisch katten en vogels ding.

Oh, he is lightning and the world is thunder
——— so the timing is never quite right.

•

22 maart 2018 - 14:23 Perseid is offline

Perseid 8184

♕ Ariel Verdivane ♕
lioness • garden • raiden • bathsheba & nephele

Ariel geeft haar ogen voor enkele seconden de kost over de opgeknapte tuinen die rondom de school zijn aangelegd. Dit is overduidelijk de favoriete plek van vele geverde spirits en hun metgezellen. Daardoor is het geen verrassing, maar wel een aangename bijkomstigheid, dat één van hen niet veel later voor haar neus opduikt. Gevolgd door tumult vanuit de lucht: welke duidt op de aanwezigheid van Nephele. De vogel maakt een pijnlijk uitziende landing op Raidens schouder — alhoewel haar gezicht perfect in de plooi blijft.
‘‘Hé, vreemdeling.’’
Zijn begroeting brengt een glimlach op haar gezicht, waarbij ze hem onderwerpt aan een analyserende blik. Er lijkt niet veel veranderd te zijn in de weken dat ze hem niet heeft gezien — al kan datzelfde gezegd worden over Ariel. Ze veegt een verdwaalde pluk haar achter haar oor wanneer Raiden zich tot haar eigen wederhelft richt.
‘‘Sheba. Ook leuk om jou weer te zien.’’
De leeuwin kijkt vanuit haar ooghoeken met haar felblauwe ogen omhoog: alsof ze wil zeggen: het is Bathsheba voor hem.
Ariel verplaatst haar vingers subtiel over haar zachte pels, van haar nek naar haar rug, waar ze hem even laat liggen. Zo weet de onvoorspelbare leeuwin dat haar koningin verwacht dat ze zichzelf gedraagt op dit moment, in de buurt van deze persoon en zijn kakelende vogel.
‘‘Leuke zomer gehad?’’
Omringt door alle bekende gezichten kan ze hun blikken bijna tellen, waardoor ze Raiden wenkt om met haar mee te lopen. Ariel is dol op de spotlight: maar op dit moment verlangt ze naar een rustig plekje in de schaduw van de zon.
‘‘Die van ons was kort maar krachtig, mocht je het je afvragen.’’
Ze heeft geen zin om in dezelfde situatie als met Amon te lopen: waarbij ze aan de stekende begrafenis moet denken. Ze neemt plaats op een koel, stenen bankje dat werd verlaten op het moment dat Bathsheba er naartoe stapte. Ze heeft niet goed kunnen zien wie de meisjes waren die er op zaten — maar het waren duidelijk eerstejaars en daarover voelt Ariel zich allesbehalve schuldig.
Zodra Ariel heeft plaatsgenomen, doet Sheba vrijwel automatisch hetzelfde, aan haar rechterkant waar ze met haar kop in de zon ligt. Haar ogen zijn gesloten en haar lichaam vertoont tekenen van absolute ontspanning — de illusie afgevend dat ze een luie veelvraat is. Ze moesten eens weten dat haar leeuwin bij het geringste op haar poten staat en er als een jachtmachine vandoor kan gaan om haar prooi te pakken. Een veelgemaakte fout, al zegt ze het zelf. Leeuwen zijn de luiere wakers onder hen: leeuwinnen bepalen de jacht en het territorium.
‘‘Nephele ziet er goed uit.’’
Complimenteert ze glimlachend, alhoewel ze soms nog altijd de kriebels krijgt van de geluiden die ze kan uitstoten.

Feel the fire, but do not succumb to it.

22 maart 2018 - 16:27 Limnaden is offline

Limnaden 77

Kali Luna Naamit

☽ Black Panther – Garden – With Avalance And Jax ☾

Jax staat druipend voor Bear met hun beide ogen op Nihar en Zephyr gericht. Ik weet waar dit naartoe gaat en werp een blik op Nihar, hij weet precies wat ik bedoel en komt om Zephyr heen slenteren, ruikt een keer aan Avalanche en voegt zich dan naast me. Hierdoor is de afstand tussen Jax en mijn Spirit groter en ik hoop dat de sfeer dan iets gemoedelijker word.
Nihar gaat achter me liggen waardoor hij een perfect kussen vormt, ik neem hier dan ook gebruik van en ga op mijn rug liggen met mijn hoofd rustend op zijn romp.
Ik kijk langs Jax heen het water op waar ik Amadora zie zwemmen, ik scan de oever af opzoek naar Sifra en spot haar al snel aan de overkant van de vijver. Ik zwaai naar haar en hoop haar later bij het eten nog even tegen te komen. Ze zwaait enthousiast terug voor ze zich weer focust op haar prachtige zwaan.
Ik had mezelf voorgenomen dit jaar wat beter mijn best te doen om mensen te benaderen, met veel mensen is dat niet moeilijk, zoals Sifra. Haar kamer is tegenover die van mij dus ik kom haar toch al veel tegen. Ik vond dat ik ook best wel een schouder klopje had verdiend omdat ik niet gelijk weer weg was gelopen bij Avalanche, het nieuwe meisje leek me ook echt aardig ondanks dat ik nog steeds niet veel van haar wist.
De rustige dag die ik me had voorgesteld met mijn boek aan de waterkant was dus iets anders verlopen. Maar misschien is dat wel goed, mijn jaren hier zijn bijna voorbij en ik ben echt niet van plan om dan weer bij mijn ouders te gaan wonen. Ik kan me niet altijd blijven verstoppen als ik straks er helemaal alleen voor sta. Met deze gedachte kom ik weer omhoog en kijk Avalanche aan.
‘Kan ik je nog ergens mee helpen?’ vraag ik haar nieuwsgierig.
‘Heb je je rooster al opgehaald? Of wil je misschien een rondleiding?’ glimlach ik haar toe.

☽ Say Yes To New Adventures ☾

[ bericht aangepast op 7 april 2018 - 11:38 ]

Salty eyelashes and the endless Ocean

22 maart 2018 - 20:32 Ken_ is offline

Ken_ 18305

MAXIMILIEN ACHILLE BLANC

Douchebag || Hallway || Hadès || With Valente & Ciro

.
Ciro leek duidelijk op te schrikken waarna de Jahksals speels terughapte naar Hadès die om zijn beurt het beestje zat te stangen. Valente kan er wel mee lachen en merkte me dan ook pas op nadat Hades zijn intrede had gemaakt. “Qué pena!” Lachte Val toen hij mijn omhelzing beantwoorde, ik liet de jongen los en keek met een lichte grijns naar de brede grijns die om zijn lippen speelde. “Daar had ik nou juist zo naar uitgekeken!” antwoorde de jongen op mijn billen slaan opmerking wat me op mijn beurt ook weer deed lachen. Valente was de enige die me echt oprecht aan het lachen wist te brengen zonder al te veel moeite.
“Dat durf ik wel te stellen ja,” Zei Valente waardoor ik zacht zuchtte, ik was gewoon zo blij om hier terug te zijn en Hadés was duidelijk ook erg blij om hier weer te zijn te zien aan het gestoei. “Al denk ik niet dat het…” ging de jongen verder al leek hij even te peinzen waardoor ik mijn ene wenkbrauw even optrok. “Conejo,” mompelde Val in zijn gedachten duidelijk zoekend naar het juiste woord waardoor ik even geamuseerd mijn armen over elkaar heen sloeg terwijl ik toekeek hoe de jongen op het woord probeerde te komen. "No parlé Espagnol." zei ik plagend waarna ik onschuldig mijn schouders ophaalde om de jongen wat te stangen. Al snapte ik hem meer dan goed, Engels was ook niet mijn moedertaal en om van die lange tijd plots weer te swiitchen zorgde soms voor gaten in de Engelse taal. “Ah, konijn! Ja, dat het konijn dat Ciro bijna heeft opgegeten het daar ook mee eens is.” ik schrok op van zijn enthouasiasme en volgde zijn blik mee naar Ciro en Hadès die bijna op het arme beest lag. “De luie jager, hij heeft gewoon een konijn dat gewond was uitgekozen.” ik schudde ook even gniffelend mijn hoofd, dat was nou weer eens typisch Ciro, Val stak lachend zijn hand omhoog waar enkele putjes in zaten “Ik kon nog net Ciro’s staart vastgrijpen om te voorkomen dat hij zich op het beestje zou storten. Ciro was er niet zo blij mee.” vervolgde Val "Ik zie het ja, het word meer trainen voor jullie beide dan hmmm." ik grijnsde sluw waarna ik even in Val's buik porde, de jongen was één en al spier -in vergelijking tot mijn platte buik waar ik niet eens een one pack op wist te krijgen- "Niet zo strak meer he?" ik grijnsde melig naar Val, natuurlijk was ik sarcastisch bezig, Val had het afgetraine lichaam van een bodybuilder, dat zijn Jackhals niet zo sportief was als Val was dan ook een raadsel. Maar eh ik was ook wel blij dat ik qua fysiek niet op Hadés leek, ik had niet bepaald zin om met zo'n dikke vacht rond te shouwen in dit warme weer. "Hadés en ik hebben mogen jagen met mijn grootouders jachtclub, erg leuk." zei ik sarcastisch, ik was de enigste die niet boven de zestig was en de druk die achter ons stak kwam me echt mijn nek uit. Hadés had toch een mooie vangst gemaakt, maar toch al dat wild op mijn bord voor de afgelopen maanden, ik had er toch even genoeg van. Zeker gezien ik wist dat er mensen zijn met die wezens als spirit animal, brrr.
"Hadès" siste ik toch even streng als de luipaard met zijn poten op Ciro's hoofd zat te kloppen, de kleine kindjes dat het ook waren. " Volgend jaar moet je me dan toch echt eens rondleiden in het zonnige Argentinië van je." zei ik als ik me weer op mijn beste vriend richtte. "Parijs stinkt echt, ik kan niet wachten om te doen wat ik wil." zei ik lichtelijk gefrustreerd en haalde mijn handen even in de lucht waarna ik zo door mijn grijsbruine lokken liet glijden. "Mijn grootmoeder bleef maar doorzeuren over dat gearangeerde huwelijk, echt ik vlugt nog liever weg voordat ik mijn 'verloofde' ga ontmoeten" ik rolde dramatisch met mijn ogen waarna ik even naar Valente keek in de hoop dat hij me toch kon opbeuren.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

22 maart 2018 - 20:36 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAIDEN ROZALEZ

20 • Sea—eagle, Nephele • @ Garden • & Ariel • & Nephele, Sheba

Raiden is niet verbaasd rondom het wenkende gebaar van Ariel — waardoor hij woordeloos achter haar aan stapt naar een rustigere plaats binnen de tuinen, weg van eventuele pottenkijkers.
'Die van ons was kort maar kracht, mocht je het je afvragen.'
Raiden denkt een scherp, verdrietig randje op te merken rondom Ariel, maar besluit zijn korte observatie voor nu in stilte voor zich te houden aangezien hij niet direct op de verkeerde voet wil beginnen met Ariel. Daarbij is de zomer de zomer — die ligt nu achter hen.
'Nephele ziet er goed uit.'
Raiden voelt zichzelf ietwat groeien door het compliment rondom zijn gevederde vriendin. Nele zelf schudt haar veren eveneens parmantig uit, waardoor Raiden zachtjes lacht en uiteindelijk tegenover Ariel gaat staan — zitten heeft hij zojuist al genoeg gedaan.
'Berglucht, dat heeft haar altijd goedgedaan. Poema's daarentegen. . . Laten we het daar maar niet over hebben.'
Raiden voelt Nele ietwat verwoed aan zijn oorschelp knabbelen, waardoor hij grijnzend om kijkt naar haar wijd geopende kijkers. Schouderophalend duwt hij zijn neus even tussen de veren van haar vleugel en voelt haar slanke lichaam tegen hem aan schurken.
'Ga maar, meisje.'
Nele geeft een klein, koerend geluidje voordat ze haar vleugels uitklapt en zichzelf afzet van zijn schouder — waarna ze al snel is verdwenen. Raiden kijkt haar uit gewoonte na en gaat vervolgens simpelweg voor Ariel op de grond zitten, gezien hij de leeuwin niet verder in het harnas wil jagen door te dicht bij Ariel zelf te komen.
Gedachteloos frunnikt Raiden wat aan de kleine gaatjes in zijn tshirt — welke op exact dezelfde plaats zitten als de littekens daaronder. Glimlachend kijkt hij omhoog naar Ariel — verbaasd over hun band en vriendschap ondanks hun grote verschillen.
'Moet je niet bij de grote koning zelve zijn? Of is hij momenteel te druk met de nieuwelingen te intimideren?'
Raiden heeft nooit ofte nimmer een hoge dunk gehad van Ethan — denkend dat hij slechts een clownesk figuur is met zelfverzonnen titel. Raiden weet wel beter dan dat.

Oh, he is lightning and the world is thunder
——— so the timing is never quite right.

•

22 maart 2018 - 21:44 Sombre is offline

Sombre 2828

Ethan Leonard 'leo' Hunter

Leo- outfit - zitkamer - Amon & stranger

'Poëzie houdt de dames tevreden, Ethan,' spreekt Amon alsof hij fucking Shakespeare is. Mijn ogen rollen naar mijn brein als ik zijn knipoog mijn kant op zie komen. Een geïrriteerde grom verliet mijn mond en ik vertelde over dat Roi me had bedreigd, wat Amon's aandacht trok. Met grote ogen en wederom die verschrikkelijke grijns keek hij me aan.
'Nee toch Sire. Zeg me dat u zich niet heeft laten verleiden tot zoiets... geweldigs. Nee, even serieus. Kinderwerk of serious stuff?' vraagt Amon nieuwsgierig, ondanks dat de laatste woorden serieus klonken. Kinderwerk, werkelijk Amon... Nee het was zeker geen kinderwerk meer.
'Verschilldend,' zei ik kortaf. Amon had geen details nodig, zijn fantasie was wild genoeg om te bedenken wat ik had gebruikt. Amon leek niet op mijn antwoord te letten, waardoor ik mijn oren spitste - Roi volgde - en keek waar Amon zijn focus op lag. Op een langzame snelheid draaide ik mijn hoofd iets naar links, met een strakke blik, om daar vervolgens een onbekende jongeman te zien. Zijn blik viel eerst op Amon en hij gaf een vuile blik aan zijn raaf. Natuurlijk keek hij vervolgens naar mij, met een ongeïnteresseerde blik, waardoor ik mijn houding veranderde.
'Wel wel. Look what your cat didn't drag in,' kirt Amon mijn kant op waardoor ik heb een vuile blik gaf. Even liet ik mijn ogen over de jongen glijden. Hij zag er wel uit alsof hij bij ons kon horen. Hij was goed gekleed, had de juiste attitude en zijn vogel mocht er ook wel wezen, zeker groter dan normaal. De jongen trok zijn pak recht en keek me recht in mijn ogen aan.
'Uwe hoogheid,' sprak hij nuchter. Waar haalt die mafkees het vandaan. Bijna had ik respect voor hem, maar de enige die zulke grappen kan maken is Amon. Met een geïrriteerde zucht stond ik op, waardoor ik met mijn 1,92 boven de jongen uit kom en lichtelijk op hem neer keek. Met vurige ogen kijk ik naar de valk van de jongen, die verschikkelijke krijsende geluiden maakt.
'Die mus van je krijgt een paniek aanval volgensmij,' zei ik met een nuchtere toon in mijn stem terwijl ik naar de vogel keek. Roi stond op en kwam achter me staan. Ik hoorde dat hij wat zwaarder aan het ademen was, wat betekende dat hij wat opgewonden was. Misschien zag hij de vogel als een leuk speeltje, of misschien is hij gewoon nieuwsgierig. Ik liet mijn hand op Roi's wollige hoofd rusten, waardoor zijn ademhaling weer rustiger werd en hij rustig ging zitten.
'Wat is je naam?' vroeg ik terwijl ik de jongen in zijn ogen aan keek. 'Je kan het beter tegen mij zeggen, voor Amon met zijn ondervraging begint.' meende ik terwijl mijn hand naar Amon gebaarde.

[ bericht aangepast op 22 maart 2018 - 21:51 ]

- thank you for existing -

22 maart 2018 - 21:59 Sombre is offline

Sombre 2828

☽ Diana Venatrix Ferox Adara ☾

Diana&Ferox - Garden - with Espen and ~~Raiden~~ - outfit

Espen knikte op mijn twijfelende gedachte over het sneeuwluipaard, ik had het dus wel goed.
'‘Onderweg hier naartoe heb ik iemand met een kangaroe gezien, iemand anders met een kameel en er fladderde een Atlasvlinder rond.' vertelde Espen terwijl hij tegen Umi aan ging liggen, die toestemmend bromde. 'Heb voor vandaag niet echt veel plannen gemaakt. Het is immers onze laatste dag vrij.' ik knikte instemmend, het was inderdaad onze laatste dag vrij en die moesten we lekker ontspannend benutten. Raiden grinnikte en gaf Espen een stoot op zijn arm, waardoor Umi een grom gaf. Espen gaf een pijnlijke blik en ik begon te lachen, waardoor ik mijn mond voor mijn hand hield. 'Sorry ik mag niet lachen,' grinnikte ik.
'Alsof ze hier een vlinder toelaten, kneus. Dat was geen spirit animal, maar gewoon een. . . animal.' sprak Raiden, die volledig gelijk had. ''Oh, eh — ik zie iemand die ik nog moet begroeten. Zie jullie later wel? Diana, spreken we meteen af wanneer we weer op pad gaan.' vervolgde Raiden terwijl hij opsprong en weg liep. 'Ciao ciao!' riep ik hem achterna.
'Echt waar Espen... een vlinder?' giechelde ik weer, het bleef grappig. 'Gelukkig is Umi nog bij je om je les te geven over krachtige spirit animals, elite!' plaagde ik Espen. Ik gaf hem een zoete blik en drukte een zoen op zijn bovenarm, waar hij eerder op was geslagen.
'Beter?' glimlachte ik.

- thank you for existing -

23 maart 2018 - 20:36 Novilunium is offline

Novilunium 1529

I'm not a thief. I'm just really good at acquiring things that aren't mine.

De twinkeling in Amon zijn ogen is nauwelijks ontstaan wanneer deze al weer wegzakt. De jongen wordt vergezeld door een slechtvalk, en werkelijk, wie wordt daar nu enthousiast van. Amon zeker niet, sterker nog zijn nekharen komen overeind. Dat is het echter het enige teken wat hij geeft van zijn onbehagen, niemand zal hem er ooit op kunnen pakken.
'Kijk maar uit, die verslindt ze zo,' zegt de vreemdeling, blik scherp op Rasul, op die toon. Die toon welke meteen duidelijk maakt hoe hij Amon en Rasul ziet; minder. Je zou kunnen zeggen dat hij er ondertussen aan gewend is en het doet hem werkelijk waar niets, maar het is altijd vervelend wanneer het knappe gezichtjes zijn. Amon fluit eenmaal schel en knipt met zijn vingers, waarop Rasul zonder enige twijfeling het luchtruim kiest en verdwijnt door de openstaande salondeuren. Zijn vogel heeft nauwelijks de scene verlaten of Amon heeft al een bijdehante grijns rond zijn lippen liggen en kijkt uitdagend naar New Boy.
'Wie?' vraagt hij onschuldig, alsof Rasul er nooit is geweest, maar de aandacht van de nieuwkomer heeft hem al verlaten.
'Uwe hoogheid,' richt hij tot Ethan, and this should be fun. Niets maakt de dag completer dan een geïrriteerder Ethan. Die richt zich dan ook in zijn volle lengte op en je weet dat het raak is wanneer hij overeind komt. Amon zijn glimlach wordt een poeslieve.
'Die mus van je krijgt een paniek aanval volgens mij,' is Ethan zijn verbijsterend kalme weerwoord en Amon is zo trots op hem. 'Wat is je naam?' En dat wil Amon ook wel graag weten. De jongen is tot in de puntjes gekleed en duidelijk gewend om gezag uit te stralen. Interessantere mensen bestaan niet.
'Je kan het beter tegen mij zeggen, voor Amon met zijn ondervraging begint,' dreigt Ethan, waarop Amon direct zijn handen heft in geveinsde onschuld zonder ook maar een moment zijn speelse grijns te laten varen.
'O kom nu Ethan, teken me niet als een inquisiteur,' spint hij, alvorens met een vrij plotselinge beweging dichter op de nieuwkomeling te gaan staan en zijn ogen onderzoekend over zijn lichaam te laten gaan. 'Terwijl ik goed ben in zo veel andere dingen,' insinueert hij op plagerige toon, verwachtend dat deze jongeman het niet zal kunnen waarderen.

Raven › One of the sitting-rooms › Ethan&HotStranger › Outfit

[ bericht aangepast op 23 maart 2018 - 20:38 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

24 maart 2018 - 1:21 LordJohn is online

LordJohn 10839

astor fowler jr

The wing of the falcon brings him to the King,
the wing of the crow brings him to the cemetery.

'Die mus van je krijgt een paniekaanval volgens mij,' merkt de leeuwenjongen op. Ik moet naar hem omhoog kijken, maar ik vertrek geen spier. Nee, ik ben niet per se ontzettend land en ik heb ook niet echt indrukwekkende spieren, maar ik laat me niet intimideren. Door niemand. Zelfs niet door de hijgende leeuw die achter de nog naamloze jongen staat. Het feit dat hij Kelila een mus noemt (en het feit dat de raaf wegvliegt) doet me vrij weinig.
'Wat is je naam? Je kan het beter tegen mij zeggen, voor Amon met zijn ondervraging begint.'
'Oh, kom nu, Ethan, teken me niet als een inquisiteur,' zegt de ravenjongen meteen. Zijn naam is dus Amon. Ik kijk hem aan als hij dichterbij me komt staan. Blijkbaar hebben beide heren nog nooit gehoord van persoonlijke ruimte en gepaste afstand houden. 'Terwijl ik goed ben in zo veel andere dingen.' Zijn blik ontgaat me echt niet en het kost me heel veel moeite om niet direct in lachen uit te barsten. Kijk, ja, ik ben niet zo'n fan van dit soort mensen, maar zo nu en dan zijn ze veel te grappig.
'Die mus heeft een naam,' zeg ik eerst. Ik wend mijn ogen van Amon af en ik kijk naar Kelila, die naast me op de grond zit en haar blik strak op de grote leeuw heeft gericht. Ik laat mijn hand heel zacht over haar kop strelen en voel de zachte veren onder mijn vingers. 'Kelila,' zeg ik dan. 'Ze heet Kelila. En ik ben Astor,' vervolg ik en ik kijk wederom naar de leeuwenjongen en naar Amon, wiens ogen nog altijd ongegeneerd over me heen glijden. Natuurlijk, de eerste mensen die ik tegenkom en het is meteen een overduidelijke homo. 'En jij?' vraag ik de jongen voor me, Amon negerend.

20 — slechtvalk Kelila — Ethan (Roi) & Amon (Rasul) — zitkamer

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

24 maart 2018 - 12:27 Sombre is offline

Sombre 2828

Ethan Leonard 'leo' Hunter

Leo- outfit - zitkamer - Amon & Astor

De jongen keek naar me op, maar veroerde geen spier. Met een strakke blik keek hij me aan, maar door Amon's woorden viel zijn blik weer op Amon. Hij ging wat dichterbij staan en keek met een smirk naar de jongen, Amon ziet hem volgensmij wel zitten, geweldig.
'Terwijl ik goed ben in zoveel andere dingen,' spint Amon waardoor ik even een lach in moest houden. Oprecht hoopte ik dat Amon zich ging voorstellen met drie kussen op de wangen, maar helaas. De jongen focuste zijn blik weer op mij, weg van Amon.
'Die mus heeft een naam,' verteld hij terwijl hij naar zijn vogel kijkt. Het zal me een rotzorg zijn dat zijn vogel een naam heeft, ik vroeg naar zijn naam, niet die van zijn mus. De jongen ging met zijn vingers langs de kop van de vogel, waardoor mijn vingers automatisch begonnen te bewegen op Roi's hoofd.
'Kelila,' sprak de jongen. 'Ze heet Kelila — en ik ben Astor,' vervolgd hij. Astor dus, interessante naam. Ik zag hoe Astor lichtelijk geïrriteerd naar Amon keek, die nogsteeds hem aan het loeren was.
'En jij?' vroeg de jongen aan mij gericht. Kort rolde ik met mijn ogen, het was niet bepaald netjes dat hij Amon compleet negeerde. Kort schraapte ik mijn keel terwijl ik even naar Amon keek.
'Ethan,' sprak ik kort. 'Dit is Amon.' vervolgde ik, wijzend naar Amon. 'Ik zou op je horloge en ringen letten als ik jou was, als je niet aardig bent zijn ze in de kortste keren van de aardbodem verdwenen.' gromde ik terwijl ik me omdraaide en weer op de bank ging zitten. Met mijn hand gebaarde ik naar de andere stoelen en banken, als teken dat de jongens moesten gaan zitten. Roi liep rustig langs me heen en sprong naast me op de bank.
'Een slechtvalk dus,' zei ik terwijl ik de vogel van Astor bekeek. Ze zag er goed uit, goed verzorgt en groter dan haar soort. De jongen zag er ook uit alsof hij wel thuishoorde op deze school, maar het is lastig om binnen te komen met zo'n vogel. Lichtelijk goedkeurend snoof ik en nam ik mijn mobiel uit mijn zak.

TEXT Esmeray
Hey Queen Cobra, where u at.
Leo

Snel verzond ik het berichtje en stopte ik mijn telefoon weer weg. Als Esmeray hier nou even kwam met haar Cobra, hield die Astor misschien zijn grote mond. Natuurlijk was hij welkom, maar hij moet wel weten dat zijn dier en hij niet bovenaan de voedselketen staan hier.

- thank you for existing -

24 maart 2018 - 15:46 Necessity is offline

Necessity 5622

VALENTE SILVANO
20 – Jackal, Ciro – With Max and Hadès

When the lion strikes, the jackal profits.

Op Max’ “no parlé Espagnol,” reageerde Valente alleen door even zijn tong uit te steken naar de ander terwijl hij zocht naar het woord ‘konijn’. Max wist precies hoe het was om over te schakelen naar een andere taal – en plaagde hem er dan ook graag mee. Dat Valente ook altijd hetzelfde deed als het Max een keer overkwam, negeerde hij maar even.
“Ik zie het ja, het wordt meer trainen voor jullie beide dan hmmm,” vervolgde Max met wat geprik in Valentes buikspieren – die nog nooit zo getraind waren geweest als momenteel. “Niet zo strak meer he?”
“Maar strak genoeg voor dit,” was Val’s iets te onschuldige antwoord en voor Max erop kon reageren tilde hij de jongen over zijn schouder en draaide een rondje, waarna hij hem weer op zijn voeten liet zakken alsof hij niks gedaan had. Hij lachte net iets te hard. Hij had Max gewoon gemist.
“Hadès en ik hebben mogen jagen met mijn grootouders jachtclub, erg leuk,” vervolgde Max. Het sarcasme droop nog net niet letterlijk van zijn woorden af. Val knikte even medelevend. Hij wist uit de verhalen van Max hoe ‘gezellig’ die bijeenkomsten waren en had dan ook erg veel medelijden met zijn vriend dat hij daar twee maanden tussen had moeten zitten.
Ciro keek hulpeloos naar Max en Val toen Hadès op zijn kop klopte. Val kon niet al te veel medelijden met hem hebben. Waarschijnlijk was het zijn eigen schuld geweest. Hij wist ook dat Ciro zodra hij de ruimte had weer overeind zo springen op Hadès uit te dagen. Het was gewoon soms net een jonge hond, in plaats van een ‘waardige jakhals’. Voor zover een aaseter waardig kon zijn dan.
“Volgend jaar moet je me dan toch echt eens rondleiden in het zonnige Argentinië van je. Parijs stinkt echt, ik kan niet wachten om te doen wat ik wil. Mijn grootmoeder bleef maar doorzeuren over dat gearrangeerde huwelijk, echt ik vlucht nog liever weg voordat ik mijn ‘verloofde’ ga ontmoeten.”
Val wist wat Max van zijn gearrangeerde huwelijk vond en hij kon niets anders dan hem gelijk geven. Serieus, wie wilde er nou met iemand trouwen om de ‘bloedlijn puur te houden’ of wat voor onzinreden er ook gegeven werd om een liefdeloos huwelijk te verantwoorden?
“Deal, je komt gewoon naar Argentinië,” antwoordde hij. “En anders kom ik je hoogstpersoonlijk uit Parijs ontvoeren. Je hebt gewoon geen keuze. Het maakt me niet uit of dat zelfs op je trouwdag zelf is – waar ik trouwens wel verwacht je Best Man te zijn overigens – ik kom je gewoon meenemen. Wat zou je grootmoeder daarvan zeggen?” Zijn ene mondhoek trok omhoog naar een scheve grijns. Hij wilde zijn vriend opvrolijken, maar diepe gesprekken over serieuze onderwerpen voeren was niet iets waar hij goed in was. Vaak als hij zich medelevend probeerde op te stellen, klonk het vooral heel gemaakt en alsof hij de ander die net zijn hart had uitgestort totaal niet serieus nam. Dus was zijn tactiek tegenwoordig om de ander maar meteen op te vrolijken door een grap te maken. Dan was het tenminste bewust.
“Wanneer is de ontmoeting gepland?” vervolgde hij op een serieuzere toon. Hij was niet alleen een grappenmaker, hij was ook een vriend die naar Max’ verhaal luisterde.
Hij meende zijn woorden wel. Hij was serieus in staat om het vliegtuig naar Parijs te pakken en Max te komen ontvoeren als dat was wat nodig was om hem weg van zijn familie te krijgen. Hij ging er niet van uit dat Max’ grootmoeder er erg van gediend zou zijn als hij ineens binnen zou komen stormen om Max mee te plukken. En dat was precies waarom hij het zou doen indien nodig.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

24 maart 2018 - 16:26 Naird is offline

Naird 10646

Espen Hamlyn
Giant panda – 18 – Raiden&Diana

Life is more bearable if you remain pawsitive in any circumstances.

Raiden schudde opeens zijn hoofd en grinnikte zachtjes. Ik keek hem verward aan terwijl hij zijn vuist tegen mijn bovenarm aanstootte. Umi tilde verstoord haar kop op en gromde verongelijkt.
‘Alsof ze hier een vlinder toelaten, kneus. Dat was geen spirit animal, maar gewoon een... animal.’ Ik keek hem schaapachtig aan en sloeg koppig mijn armen over elkaar heen.
‘Sorry ik mag niet lachen,’ sprak Diana, waarna ze moest lachen, de ironie.
‘Voor alles is een eerste keer, deze vlinder was anders heus groter dan een normale.’
‘Oh, eh — ik zie iemand die ik nog moet begroeten. Zie jullie later wel? Diana, spreken we meteen af wanneer we weer op pad gaan.’ Vlug als de wind sprong hij op en liep hij weg.
‘Ciao ciao!’
‘See you later allig– eh... bird?’ riep ik Raiden na en keek Diana toen aan. ‘En toen waren er nog twee.’
‘Echt waar Espen... een vlinder? Gelukkig is Umi nog bij je om je les te geven over krachtige spirit animals, elite!’ sprak Diana plagend en ze moest giechelen. Ik keek haar quasi-verontwaardigd aan en maakte zogenaamd aanstalte op om te staan.
‘Maak daar maar één van, ik ga,’ sprak ik dramatisch. Echter drukte Diana een zoen op de arm waarop ik zonet nog door Raiden op was geslagen.
‘Beter?’
‘Mwah, een klein beetje,’ zei ik en stootte toen plagend met mijn schouder tegen de hare aan. ‘Maar hey, heb je nog leuke verhalen die je kwijt wilt aan je beste vriend? Summerflings waar ik vanaf moet weten?’

I just caught the wave in your eyes

25 maart 2018 - 13:10 Ken_ is offline

Ken_ 18305

MAXIMILIEN ACHILLE BLANC

Douchebag || Hallway || Hadès || With Valente & Ciro

.
Valente wist heus wel dat ik hem aan het stangen was, want mijn vinger wist niet eens een putje te kunnen maken in die stalen pecks van de jongen “Maar strak genoeg voor dit,” waren zijn sluwe woorden waardoor ik de jongen ook met grote ogen aankeek als hij dichterbij kwam. Oh no. Voor ik het wist had Valente me al over zijn schouder gegooid en klemde ik me als een bange kat aan hem vast. Val was misschien niet veel groter dan mij, maar toch, hij draaide me even rond en zette me daarna hard lachend weer op de grond, waarschijnlijk door het zijn van mijn lichtelijk geïrriteerde blik en mijn haren die er een stuk warriger op geworden waren. Uiteindelijk kon ik dit niet lang houden en wist een lachje nu toch ook mijn lippen te verlaten. " Als je dat nog eens doet zul je mijn klauwen in je bips voelen , mon ami." zei ik quasi kattig waarna ik ham een schouderduwtje haf en verroerde hij natuurlijk geen centimeter. Soms was ik toch wel jaloers op zijn lichaam, ik voelde me er nogal een lange slungel bij tegenover hem al verraadde de grijns om mijn lippen wel dat ik er ook wel mee kon lachen.
“Deal, je komt gewoon naar Argentinië,” besloot Valente na mijn woorden “En anders kom ik je hoogstpersoonlijk uit Parijs ontvoeren. Je hebt gewoon geen keuze. Het maakt me niet uit of dat zelfs op je trouwdag zelf is – waar ik trouwens wel verwacht je Best Man te zijn overigens – ik kom je gewoon meenemen. Wat zou je grootmoeder daarvan zeggen?” Zijn woorden deden me oprecht glimlachen, voor zover ik wist was Val ook de enige die dat bij me kon doen. " Natuurlijk word jij mijn best man, wie zou me anders moeten gaan redden." zei ik schouderophalend. " En hopelijk krijgt ze een hartstilstand ofso, maakt me niet uit zolang ze maar niet achter me aan komt." mijn woorden klonken misschien wel vreselijk gemeen, maar ik had dan ook amper tot geen sympathie voor mijn grootouders. Ik mocht niet eens mijn vader meer zien, het was vreselijk gewoon, maar ik had geen medelijden met mezelf. Ik had geleerd om er zo koel en kill mogelijk over te doen want emoties in de Blanc familie zijn namelijk overrated. “Wanneer is de ontmoeting gepland?” Vals woorden deden me wee opkijken naar mijn beste vriend. "Ehh". begon ik "Geen flauw idee, maar deze zomer hadden ze het er nogal schaamteloos over dus ik vermoed binnekort." ik rolde kort met mijn ogen. " Al hoop ik dat ik het mis heb en ze over tien jaar pas ga ontmoeten, al ben ik dan vast al verdwenen" ik gimaste even. "He maar je zal me dan wel een snelcursus Argenstijns moeten geven hoor, het enige wat ik van je land weet is dat jij geweldig bent en Messi. En churo's of was dat Mexicaans?" ging ik gewoon vrolijk verder. " En dan verander ik mijn naar gewoon naar Maxenté ofso, lekker onopvallend." lachtte ik , ik had gewoon niet zoveel behoefte om aan het huwelijk te gaan denken en zo lang ik die Avalanche niet hoefde te ontmoeten was er ook geen huwelijk. Punt.
" en dan scheer ik hades zodat hij op een ander beest lijkt." mijn droge woorden zorgden voor een snauw van Hadés kant uit waardoor ik mijn spirit animal even met een geamuseerde grijns aankeek. " Dan gebruik ik die vacht voor een lekker donskussen." Hadés kwam om me afgespint en haf me ook even een flinke tik op mijn been waardoor ik lachend over zijn pluizige bol krabbelde. Natuurlijk maakte ik enkel maar een grapje, niemand kwam aan mijn pluizebol zelfs ik niet.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Index RPG Actieve Topics Zoek