[RPG • 250] Elite Spirits | Speeltopic - Speeltopics

14 maart 2018 - 10:32 Novilunium is offline

ارواح نخبگان

Elite Spirits

حیوان روح

Het spreekt dus voor zich dat je een indrukwekkende metgezel moet hebben om toegelaten te worden. We hebben het over een erg speciale band tussen mens en dier, waarbij karaktertrekken van het dier sterk terug komen bij die zijn eigenaar. Om een paar voorbeelden te noemen; iemand met een raaf zal nieuwsgierig zijn, onbeschaamd en het niet te nauw met de regeltjes nemen. Ze blijken vaak dievigen te zijn en hebben een wat duistere uitstraling. Iemand met een pauw zal veel geven om uiterlijk, behoorlijk ijdel zijn en iets hooghartigs en koninklijks over zich heen hebben. Mensen met Duitse herders worden vak dienders, poedels vind je veel in de modewereld en windhonden doen het goed op het WK sprinten. Reptielen zijn wat kille, koelbloedige mensen met een scherpe tong en katachtigen worden aanbeden en op hun wenken bediend. Research dus goed, denk er goed over na en zorg dat je Spirit Animal en je Personage goed overeen komen. Je Spirit Animal zelf is gewoon van vlees en bloed en vertoont vaak meer superieure kenmerken dan een normaal dier van zijn soort. Zo kan het dier groter zijn, andere kleuren hebben, een scherper contrast, dikkere vacht, grotere vleugels of een helderdere oogkleur. Wees hier echter subtiel mee en ga niet van alles wat doen, zodat we straks paarse leeuwen met gele ogen hebben lopen waarvan de schofthoogte die van een paard kan meten. De dieren zullen niet beïnvloed worden door het weer, zo zal een sneeuwuil bijvoorbeeld echt geen problemen hebben op de zonnige locatie van de school. Ze hebben wel eten en drinken nodig, kunnen gevoelig zijn voor elkaar (zowel in de zin van soortgenoten in machtsverband, als soortgenoten van het andere geslacht, als een leeuw die een zebra er best smakelijk uit vind zien) en kunnen ziek worden.

مدرسه

Je moet het gebouw zien als een groot vierkant waaruit het midden is weggenomen. In dit midden bevind zich namelijk een enorme binnenplaats in de vorm van een tuin met Indische uitstraling. De tuin is vanuit zo'n beetje iedere hoek te bereiken, aangezien het gebouw aan die kant praktisch open is gewerkt. Het weer is er altijd perfect dus ramen zijn niet nodig. Het is een dure school met een even duur gebouw en interieur. Denk aan wit gesteente, enorme hallen, veel opgepoetst marmer, kroonluchters, balustraden, trappen met lopers, luxe zitkamers, kleine halletjes en terrasjes en aan het oog onttrokken patio's. De hele sfeer moet een beetje buitenlands/Indisch zijn. Zoals eerder genoemd is het weer eigenlijk altijd goed, wat zwemmen in een van de vele zwembaden altijd mogelijk maakt. Er is eveneens een bibliotheek, fitnessruimte en balzaal. Verder heeft iedere leerling zijn of haar eigen uit marmer opgetrokken slaapvertrek, inclusief badkamer met bad en adembenemend uitzicht over de aanliggende zee of aanliggende binnentuin. Er zijn twee verdiepingen waarop je kamer zich kan bevinden. De dames vertrekken bevinden zich op de eerste verdieping en die van de heren op de tweede.

نقش ها

» Avalanche Olwen
» Diana Adara
» Kali Naamit
» Ariel Verdivane
» Esmeray Kaul
» Fallon Maajida
» Isabella Santiago

» Ethan Hunter
» Valente Silvano
» Raiden Rozalez
» Amon Maruto
» Jedediah Wilmington
» Espen Hamlyn
» Astor Fowler
» Maximilien Blanc

» Snow Leopard
» Wolf
» Black Panther
» Lioness
» King Cobra
» Tigress
» Kodiak Bear

» Lion
» Jackal
» Sea Eagle
» Raven
» Fox
» Giant Panda
» Peregrine
» Snow Leopard

» Cunning
» Sombre
» Limnaden
» Sacrilege
» Sprouse
» Aerial
» IrisWestAllen

» Sombre
» Necessity
» Blinder
» Cunning
» Oeps
» Warfare
» Plunkett
» Wheeler

» 1.4
» 1.1
» 1.5
» 1.4
» 1.4
» 1.2
» 1.6

» 1.2
» 1.5
» 1.6
» 1.6
» 1.5
» 1.3
» 1.5
» 1.6

Rollentopic » Praattopic

بسیار سرگرم کننده در طول بازی

Heel veel plezier tijdens deze RPG

[ bericht aangepast op 14 maart 2018 - 12:51 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

16 maart 2018 - 12:10 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAIDEN ROZALEZ

20 // Sea—eagle, Nephele // @ Outside — Garden // & Diana & Espen • & Ferox & Nephele & Umika

'Oh nee, dat is echt pijnlijk. . .'
Raiden weet zijn schouders slechts eenvoudig omhoog en omlaag te halen. Gedurende zijn leven samen met Nephele heeft hij allerlei verwondingen gehad vanwege haar gedurfde en pittige persoonlijkheid.
'Maar, even terug op je vraag Espen — ik heb een heerlijke vakantie gehad. Mijn ouders zijn twee wegen weggeweest en Emily was ook mee, dus ik had het rijk voor me alleen.'
Automatisch glijdt er een lichte glimlach rondom Raidens mondhoeken. Diana heeft het verdiend om een periode rustig aan te doen, samen met Ferox. Gelukkig heeft ze plezier gehad in haar vakantie, maar toch is hij eveneens blij haar weer terug te zien.
'Dat klinkt als genieten — ik en Umi hebben genoten van de zeeën vrije tijd en het zomerse weer, toch Ums? Maar Nephele en een poema? Wanneer en hoe was dat dan gebeurd?'
Raiden voelt langzaam een grijns op zijn gezicht kruipen door Espen — hoogstwaarschijnlijk heeft hij de gehele vakantie liggen luieren met Umi, luilakken. Ach. Als het hen gelukkig maakt, mag Raiden niet klagen.
'Nele had haar zinnen gehad op een kleine berggeit — zeer smakelijk — en had deze al verwond. Maar de poema dacht hiervan te profiteren en natururlijk kende hij Nele niet. Ik zei nog 'nee', maar ze is zo koppig dat. . .'
Plotseling wordt Raiden omgegeven door een ruige, wilde wervelwind vol gekrijs en veren. Nephele is vanuit de lucht aan komen duiken na de belediging en op Raidens schoot belandt. Proestend tracht hij uit haar verenbos te komen en bonkt daardoor met zijn hoofd tegen de stam van de boom achter hem. Vanwege het gegeven dat Nephele ineen krimpt en haar kop eventjes schudt, weet hij dat ze de klap van zojuist ook heeft gevoeld.
'Sufferd — eigen schuld, dikke bult.'
Nephele krijst eenmalig verontwaardigd en maakt een trekkende beweging met haar linkse vleugel. Bezorgd weet Raiden een kleine glimlach te creëren, waarna hij zijn handen over haar ranke lichaam glijden. Nu ze op zijn schoot zit, is hij vrijwel even groot als hem.
'Ik weet het. Ik weet het. Stiekem ben je maar een klein beetje koppig — kom hier, meisje.'
Nephele duwt haar kop in Raidens nek en nibbelt aan zijn oorlelletje, waardoor hij gelukzalig glimlacht. Vervolgens draait ze haar kop richting Espen en Umi, wie ze geen verdere blik waardig gunt. Diana krijgt een klein gekras en Ferox een eerbiedwaardig knikje.
'Dus. De koningin vindt het leuk jullie weer te zien.'
Nephele maakt het zich gemakkelijk op Raidens schoot, waarna hij haar linkse vleugels voorzichtig en zorgzaam start te masseren.
'Hebben jullie verder plannen vandaag? Al nieuwelingen gespot?'
Raiden weet dat de vraag standaard is hij, maar hij is niet goed in contact en helemaal niet in gesprekken met meerdere personen — zelfs met vrienden. Hopelijk nemen Diana en Espen het snel over en kan hij zijn aandacht volledig richten op Nephele.

•

16 maart 2018 - 14:16 Novilunium is offline

Novilunium 1529

❅ A V A L A N C H E L U M I O L W E N ❅

непревзойденная красота и необыкновенная тайна

Avalanche heeft nooit veel van doen gehad met vreemde mensen. Er waren haar ouders, haar broer en het personeel. Zo nu en dan kwam het voor dat een collega van haar vader verscheen tijdens het diner, maar ook dit zorgde niet voor veel variatie. Hetgeen ze echter wel heel goed kan bemerken is wanneer iemand een slokje te veel op heeft en dat is bij de jongeman die zich bij hen voegt duidelijk het geval. Daar heb je eigenlijk geen mensenkennis voor nodig.
Zelf heeft ze een enorm hoge tolerantie, voornamelijk dankzij de door haar broer binnen gesmokkelde Vodka. Ze moesten toch iets om hun tijd binnen het landhuis nog enigszins op te beuren tijdens het weekend. Echter heeft ze dit ook op moeten bouwen en daarom kent ze de roes waarin deze Jax zich verkeerd maar al te goed. Ze benijd hem dan ook niet.
Door de manier waarop Jax zijn dier om zijn hals gevouwen zit, kan Avalanche niet precies zeggen wat Bear is, al is duidelijk dat het geen daadwerkelijke beer is, maar het dier is klein genoeg om die positie in te nemen en dus is het maar goed dat Zephyr ondertussen wordt afgeleid door Nihar. Avalanche heeft nog geen flauw idee hoe haar metgezel zal reageren op een dier van een kleinere grote dan zichzelf en wil hier liever niet naartoe werken met een dronken eigenaar.
Wanneer Kali het voor elkaar heeft Jax tegen een boom te plaatsen, laat ze ook zichzelf in het gras zakken en Avalanche volgt twijfelend en soepeltjes. Oké, rustig. Dit zijn de eerste leeftijdsgenoten die ze op geheel eigen kracht gaat ontmoeten en daar is niets mis mee, dat kan ze wel. Ja hoor, geen probleem.
‘Dus, vertel is iets over jezelf Avalanche?' vraagt Kali, en dat is een mooi voorzetje. Een simpele vraag met een doodsaai antwoord, dat wel. Wat valt er nou te vertellen?
'Ik kom uit Rusland,' flapt ze er dus maar uit, zwaar Russisch accent onmiskenbaar en erg aanwezig, wat dus misschien wel het meest obvious antwoord aller tijden is. Ze voelt hoe ze meer kleur op haar wangen krijgt en kijkt naar Kali haar kin in plaats van haar recht aan te kijken. 'En jij, of jullie?' voegt ze twijfelend toe, niet wetende of Jax in staat is tot antwoorden.

Snow Leopard Zephyr ❅ Gardens ❅ Met Kali&Jax ❅

[ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 14:20 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

16 maart 2018 - 14:44 Novilunium is offline

Novilunium 1529

In case you ever foolishly forget; Ravens are the symbol of Death

Aah, het geluid van grommende katten is als een verzachtende balsem van vertrouwdheid over de schrale plekken van verveling. Indrukwekkend voor velen, niets om wakker van te liggen voor Amon. Het stelt niets voor tegenover de ijzingwekkende krijs van een roofvogel die zijn prooi uit de lucht schept zonder enige moeite. Voordat Sheba of Roi kans maakt om Rasul te pakken te krijgen mogen ze eerst vleugeltjes kweken en voor zijn eigen hachje is Amon niet al te bang.
'Amon,' klinkt het flauwtjes maar toch lichtelijk geamuseerd. 'Hoe goed zou Rasul vliegen met één vleugel?' En Amon komt overeind uit zijn buiging om een scheve grijns in Ariel haar richting te werpen.
'Hoogstwaarschijnlijk net zo goed als een leeuw die moet lopen op slechts twee poten, maar hopelijk kunnen we geen van die beider vragen ooit oprecht beantwoorden,' oppert hij op serieuze toon, alsof het een daadwerkelijke vraag was in plaats van een dreigement.
'Hoe was je vakantie?' vraagt ze vriendelijker dan voorheen en misschien zelfs wel oprecht geïnteresseerd, Amon heeft soms moeite haar te peilen.
'O splendid. Ik heb nog last van mijn reet van het motorzadel. En die van jou? Niet je reet, maar je vakantie,' acht hij nodig te verduidelijken.
'Voor we over vakantie's beginnen, Zazu, nagellak? Amon? Is er iets mis gegaan in je hoofd deze vakantie?' onderbreekt Ethan het eventuele antwoord van Ariel al nog voor ze haar mond heeft kunnen openen. Het spiertje bij Amon zijn kaak trekt kort samen uit een plotselinge vlaag van irritatie alvorens hij zijn ogen van Ariel weer terugbrengt naar die van de 'koning'.
'O kom nu, men draagt nooit genoeg zwart en zoals ik al aan gaf is er iets mis met mijn derriere en niet met mijn hoofd,' waarop hij zich weer tot Ariel wend en haar verzoekend aankijkt. 'Je vakantie, deary?'

Raven › One of the sitting-rooms › Ethan&Ariel

Marrow deep, soul deep, essence deep

16 maart 2018 - 17:17 Frisk is offline

Frisk 8318

J A X

I meant to behave, but there were ~~too~~ ~~many~~ other options.

"Oh, Jax," zei één van de meisjes nadat hij hen gegroet had. Jax fronste en probeerde in de waas van zijn geheugen haar gezicht, maar vooral haar naam te zoeken. Ze kwam niet heel onbekend voor, maar hij zou niet weten hoe hij haar verder kende. Het andere meisje was een volledig mysterie en ook haar naam deed geen belletje ringelen. Wat verdwaasd liet hij zich naar de boom leiden en terwijl hij zichzelf tegen de stam liet zakken, bleef hij zoeken.
"Ik hoef niet te vragen hoe je vakantie was zo te zien?" zei ze nog, waarbij zijn frons alleen maar dieper werd. Ja, hij dronk nu omdat zijn vakantie pure shit was geweest, maar no way dat hij dat ooit tegen iemand had gezegd. Hij dronk voor de lol, punt. Het was nog niet eens zo'n grote leugen.
"Ken ik mij? Jij? Jou? Ken ik jou?" vroeg hij. Hij leunde wat meer in de richting van de meisjes en schuurde daarbij langs de boom. Bear kwam gestoord in beweging en gleed van zijn nek naar zijn schoot, waarbij ze snel in zijn hand beet. Het was niet hard of echt pijnlijk, maar uit reflex liet hij het plastic flesje vallen. De overgebleven vloeistof liep over het gras en verdween in de grond. "Fuck," siste Jax geschrokken en wat geïrriteerd. "Rotbeest," gromde hij naar Bear, die zich tevreden op zijn schoot krulde. Haar kop verdween weer onder het dons van de staart en Jax kon niet anders dan met de zachte haren te spelen.
"Ik kom uit Rusland," zei Avalanche. Zelfs Jax kon horen dat ze niet van hier was, maar hij was te traag om er meteen een opmerking op te geven. Hij was nochtans zelden echt traag. Misschien was het toch maar goed dat Bear zijn flesje had doen vallen.
"En jij, of jullie?" Deze keer was Jax wel snel genoeg.
"Een shithol," grinnikte hij, terwijl hij de plastic fles in elkaar drukte. Daarna gooide hij het richting een vuilnisbak, die ergens in de buurt stond. Wonderlijk genoeg vloog de bal plastic er recht in. "One-in-hole! Ofzoiets." Hij grijnsde naar Bear, die haar kop weer had opgericht. Hij bewoog te veel om goed te kunnen slapen, dus rekte ze zich even uit en snuffelde aan de meisjes naast hen. Vanuit zijn ooghoek kon Jax de grote katten zien. Zelfs hij moest toegeven dat het mooie dieren waren, maar ze gaven hem nog altijd een ongemakkelijk gevoel. Zijn hand lag dan ook snel in Bears vacht en hij trok haar zachtjes, maar dwingend weer bij hem.
"Zijn die niet zeldzaam?" mompelde hij, terwijl hij op de witte luipaard wees. De jaguars van zijn familie leken er wat op, maar vooral hun vacht leek totaal anders.

Bear (vos) - outfit - Met Kali & Avalanche - Tuin - 20 jaar

[ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 17:19 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

16 maart 2018 - 20:27 Limnaden is offline

Limnaden 77

Kali Luna Naamit

☽ Black Panther – Garden – With Avalanche And Jax ☾

Dat Avalanche uit Rusland komt is redelijk duidelijk, dit heeft ze waarschijnlijk zelf ook door aangezien haar wangen een beetje rood worden.
Ik ga verzitten zodat ik niet in de natte grond zit waar Jax zijn flesje heeft laten vallen. Hierdoor is Jax me voor met antwoorden over waar hij vandaan komt en heeft een charmante opmerking over een ‘shithole’. Eigenlijk is het wel een goed antwoord, mijn thuishaven is niet veel beter. Mijn ouders wonen in een klein hutje in het midden van het bos. Dichtsbij zijnde winkels of enig contact ligt op een half uur rijden.
Nadat Matthias overleed waren haar ouders afgezonderd gaan wonen omdat ze de blikken op straat niet meer konden aan zien. Toen Jonati weer zwanger werd van mij besloten ze dat ze terug wilde naar de stad om te pronken met hun ‘nieuwe Matthias’. Alleen toen bleek dat ik totaal niet was wat ze verwachtte zijn ze toch in het bos blijven wonen. Het liefst wilde ze dat de wereld vergat dat ze bestonden.
Het geluid van het flesje dat in de onderkant van de prullenbak beland haalt me weer terug bij het heden. Ik krijg een koud neusje tegen mijn arm gedrukt en zie dat Bear even nieuwsgierig is komen kijken, echter voor dat ik mijn vingers achter haar oren kan leggen om haar even te kriebelen trekt Jax haar terug op schoot. Ik besluit me weer te richten op het nieuwe meisje naast me.
‘Interessant land, ik zou er dolgraag een keer heen willen,’ zeg ik zodat ze zich hopelijk iets minder ongemakkelijk voelt.
‘Ik kom zelf uit een klein plaatsje in Denemarken, daar is niks interessant aan,’ zucht ik.
Ik wil ontzettend graag meer weten over Zephyr en twijfel even of ik hier nu al naar kan vragen.
Gelukkig is Jax me hier weer voor en wijst naar het sneeuwluipaard.
‘Zijn die niet zeldzaam?’ mompeld hij. Ik moet lachen om zijn directheid maar ben stiekem ook blij dat hij het vraagt. Ik kijk Avalanche dan ook in afwachting aan.

☽ Prove Yourself To Yourself, Not Others ☾

[ bericht aangepast op 7 april 2018 - 11:33 ]

Salty eyelashes and the endless Ocean

17 maart 2018 - 13:14 Novilunium is offline

Novilunium 1529

❅ A V A L A N C H E L U M I O L W E N ❅

непревзойденная красота и необыкновенная тайна

De band tussen deze twee mensen is een tikkeltje wazig vanuit Avalanche haar oogpunt. Hoewel Kali lijkt te weten waar ze het over heeft en een goede indruk heeft van de jongen, lijkt Jax nu niet bepaald bekend met het meisje. Het lijkt haar een vraag die ze aan Kali moet stellen, maar misschien niet in Jax zijn bijzijn.
De 'shithol' komt als een direct antwoord op haar vraag en moet wel oprecht zijn. Avalanche gelooft hem ook meteen, ondanks de staat waarin hij verkeerd. Beschonken mensen spreken over het algemeen altijd de waarheid. Hoewel ze nieuwsgierig raakt naar een verdere uitleg, is Jax misschien niet helemaal in de positie hier serieus op in te gaan.
‘Interessant land, ik zou er dolgraag een keer heen willen,’ oppert Kali ondertussen, wat Avalanche een trieste glimlach bezorgd. Ja Rusland is prachtig en uitgestrekt, maar ook nors en kil. Wanneer Kali claimt dat Denemarken niet interessant is, schud Avalanche dan ook meteen haar hoofd.
'Ieder plek heeft iets moois, maar wanneer het je thuishaven is zal je dat zelf niet altijd zien,' meent ze, een sluikse blik op Jax werpend, wie zijn aandacht al weer bij Bear heeft, wat een vosje blijkt te zijn. Het diertje neigt net in haar richting wanneer Jax haar bij zich op schoot trekt en wanneer Avalanche naar zijn gezicht kijkt ziet ze een bijna argwanend te noemen blik in zijn ogen.
'Zijn die niet zeldzaam?' vraagt hij, waarop Avalanche zijn blik volgt in de richting van Zephyr, wie ondertussen voorzichtig aan Nihar aan het snuffelen is.
'Enorm zeldzaam helaas. Met uitsterven bedreigd,' antwoord Avalanche zacht en met een treurige ondertoon in haar stem. Het luipaard voelt de belangstellende blikken, kijkt op naar Jax en werpt daarna een nieuwsgierige blik op Bear. Nihar is hierbij al snel vergeten en op lome pas komt ze in de richting van het verzamelde groepje gelopen, ogen alert en oren enthousiast gespitst. Zephyr wordt uiteraard groter naarmate ze dichterbij komt en torent voor de zittende mensen toch echt een stukje boven hen uit. Aan Avalanche haar zijde houdt ze halt en staart neer op Jax en Bear.

Snow Leopard Zephyr ❅ Gardens ❅ Met Kali&Jax ❅

[ bericht aangepast op 17 maart 2018 - 13:16 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

17 maart 2018 - 14:31 Perseid is offline

Perseid 8184

♕ Ariel Verdivane ♕
lioness • sitting room • Ethan & Amon • Sheba & Roi & Rasul

Ariel heeft gevleugelde dieren altijd interessant gevonden — omwille van hun gave zich te kunnen verplaatsen in het openlijke luchtruim. Daar komt een vrijheid bij kijken die de koningin zelve niet kent. Toch is ze meer dan gelukkig met haar geaarde viervoeter: Bathsheba is de zelfs met haar rol op de veilige grond een ontzagwekkend dier en haar snelheid mag er ook niet om liegen.
Ariel evalueert de sfeer tussen Ethan en Amon voor een klein moment, voor deze laatste haar aandacht wint met zijn woorden.
‘‘Hoogstwaarschijnlijk net zo goed als een leeuw die moet lopen op slechts twee poten, maar hopelijk kunnen we geen van die beider vragen ooit oprecht beantwoorden.’’
Vanuit haar ooghoeken ziet Ariel haar Sheba haar ogen toeknijpen, en weet ze instinctief dat beide dames hetzelfde denken over Amon's gevatte antwoord. Zich geen zorgen makend om de beduidend gevaarloze situatie — laat haar katachtige een plagende poot neerhangen op Roi, welke daardoor een inham krijgt op zijn volle kraag.
‘‘O splendid. Ik heb nog last van mijn reet van het motorzadel. En die van jou? Niet je reet, maar je vakantie.’’
Typisch Amon, denkt de jongedame bij zichzelf, wanneer ze zich iets verplaatst over Ethan's schoot zodat ze haar benen over de zijkant van de bank kan laten bungelen.
‘‘Voor we over vakanties beginnen, Zazu, nagellak? Amon? Is er iets mis gegaan in je hoofd deze vakantie?’’
Eén van haar wenkbrauwen reist de hoogte in bij deze, voor haar onnodige, opmerking van haar partner. Amon is haar echter voor met een, wederom, kordaat antwoord.
‘‘O kom nu, men draagt nooit genoeg zwart en zoals ik al aan gaf is er iets mis met mijn derriere en niet met mijn hoofd. Je vakantie, deary?’’
Zijn ogen lijken haar onverdeelde aandacht te geven, waardoor ze een moment neemt om de glimlach terug te laten komen op haar gezicht. Haar vingers spelen afwezig met de rand van Ethan's shirt.
‘‘De vakantie was te kort,’’ luidt haar reactie. Voor een moment slaat ze haar ogen neer, op het marmer, het beeld van haar oma's begrafenis naar de achterkant van haar gedachten verbannend. ‘‘Maar lang genoeg om Godshire te missen. En jou, natuurlijk, Amon.’’
Als ze hem aankijkt glijden haar mondhoeken terug in een lach.
‘‘En als je het echt weten wil: mijn derrière heeft de tijd van haar leven gehad in het jachtseizoen.’’
Bathsheba heeft haar vakantie namelijk gespendeerd om haar jagers skills op te poetsen en Ariel kon daarin niet achterblijven. Om haar woorden bij te staan, geeft ze de jongen eveneens een knipoog. Ze moest immers in topconditie verkeren om het voetbalseizoen weer in te kunnen luiden. Ook daarin heeft ze een reputatie hoog te houden.

Feel the fire, but do not succumb to it.

17 maart 2018 - 17:26 Sombre is offline

Sombre 2828

Ethan Leonard 'leo' Hunter

Leo - zitkamer - with Ariel 'my queen' & Amon

Nog voor ik de conversatie tussen Amon en Ariel kon storen ging Amon al in op de vraag over hoe zijn vakantie was. Chagrijnig liet ik mijn ogen rollen en liet ik mijn hand op een van Ariel's benen rusten.
'O splendid. Ik heb nog last van mijn reet van het motorzadel. En die van jou? Niet je reet, maar je vakantie.' sprak Amon zoals hij altijd sprak, met verschrikkelijke droge humor die ik toch wel kon waarderen.
'Voor we over vakanties beginnen, Zazu, nagellak? Amon? Is er iets mis gegaan in je hoofd deze vakantie?' vroeg ik oprecht aan Amon, met mijn blik op de zwarte nagellak. Ik voelde aan de lichaamshouding van Ariel dat ze het niet helemaal eens was met mijn opmerking, maar ze was het wel vaker niet met mij eens en het maakte me voor sommige dingen niet erg veel uit.
'O kom nu, men draagt nooit genoeg zwart en zoals ik al aan gaf is er iets mis met mijn derriere en niet met mijn hoofd. Je vakantie, deary?' wederom sprak Amon weer typisch zoals zichzelf en ik liet mijn hoofd achterover vallen, van vermoeidheid. Ariel peuterde wat aan de rand van mijn shirt en ik tilde mijn hoofd weer op.
'De vakantie was te kort,' Ariel had gelijk, hij was inderdaad te kort geweest. '‘Maar lang genoeg om Godshire te missen. En jou, natuurlijk, Amon.' vervolgde ze waardoor ik haar even aan keek met een zachte blik in mijn ogen. Ariel was echt perfect, dat ze zelfs de woorden over haar tong krijgt met het feit dat ze zelfs Amon heeft gemist. Dat is mij niet gelukt.
‘En als je het echt weten wil: mijn derrière heeft de tijd van haar leven gehad in het jachtseizoen.' Natuurlijk moest ik lachen door Ariel's opmerking en zacht kneep ik in haar heupen. 'Ik voel het ja, een stuk gespierder, echt vervelend hoor.' zei ik met een uitdagende glimlach op mijn gezicht. 'Slaap je vanvond op mijn kamer?' vroeg ik met een wenkbrauwwiebel.
'Heb je behalve motor rijden nog iets nuttigs gedaan Amon?' vroeg ik oprecht. Natuurlijk interesseerde het mij vrij weinig wat Amon had gedaan, maar Ariel verwacht dat ik me gedraag, tegenover "vrienden" in ieder geval.

sorry voor het prutstukje, ben er niet helemaal bij vandaag

- thank you for existing -

19 maart 2018 - 14:34 Necessity is offline

Necessity 5622

VALENTE SILVANO
20 – Jackal, Ciro – With Max and Hadès

When the lion strikes, the jackal profits.

Het was goed om weer terug te zijn, dacht Valente. Hoewel hij het heerlijk vond om bij zijn ouders te zijn en zijn moeder te helpen met de dieren, was het ook fijn om eens in de bewoonde wereld te zijn. Het was eenzaam zonder mensen om hem heen en zonder mogelijkheden om met mensen in contact te komen. Hij had simpelweg mensen om hem heen nodig.
Ciro leek iets minder blij met hun terugkomst. Hij hield niet zo van al die mensen, zeker niet na de lange vliegreis van vandaag. Hij rende liever door de bossen en joeg op kleine vogeltjes. Valente kon hem alleen maar gelijk geven. Toch leek ook de jakhals wel van deze plek te houden, zolang het niet te druk was dan.
Vanuit het niets sprong Ciro met vier poten tegelijk de lucht in en draaide om. Het was toen pas dat Valente zag dat Hadès de kleine jakhals kwam storen. Ciro hapte speels naar de oren van de sneeuwluipaard, om meteen daarna op de rug te gaan liggen in een poging om te zeggen dat hij zo klein en onschuldig was – om daarna toch weer naar de poten van Hadès te happen. Met een lachje keek Valente toe hoe ze stoeiden.
“Ik zou je ook een tik op je billen verkopen, maar Hadès heeft mijn idee gestolen,” hoorde Valente nog voor hij Maximilien zag. Hij had al wel geweten dat Max hier was. Hadès en Max waren nooit ver van elkaar verwijderd. Met een lach beantwoordde Valente Max’ hug.
“Qué pena!” riep hij uit. “Daar had ik nou juist zo naar uitgekeken!” Hij grijnsde naar Max. Het was heerlijk om weer terug te zijn.
“Jij hebt vast een betere vakantie achter de rug dan mij, niet?” vervolgde Max.
“Dat durf ik wel te stellen ja,” antwoordde Valente. Ondanks het gebrek aan technologie was het heerlijk om even thuis te zijn. “Al denk ik niet dat het…” Hij zocht even naar het juiste woord. “Conejo,” mompelde hij. Waarom was hij dat hele simpele woord kwijt? Na twee maanden alleen maar Spaans praten was het weer even omschakelen. “Ah, konijn! Ja, dat het konijn dat Ciro bijna heeft opgegeten het daar ook mee eens is.” Hij keek even liefdevol opzij naar Ciro. “De luie jager, hij heeft gewoon een konijn dat gewond was uitgekozen.” Hij lachte en stak zijn hand omhoog. Daar waren een paar tandafdrukken te zien. “Ik kon nog net Ciro’s staart vastgrijpen om te voorkomen dat hij zich op het beestje zou storten. Ciro was er niet zo blij mee.”

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

19 maart 2018 - 14:53 Frisk is offline

Frisk 8318

J A X

I meant to behave, but there were ~~too~~ ~~many~~ other options.

Jax rolde met zijn ogen, toen Avalanche haar opmerking maakte over de thuishavens. De plek waar hij vandaan kwam, zag er inderdaad schitterend uit. Daar bleef het dan ook wel bij. Zelfs in zijn niet al te nuchtere toestand - hoewel het al wat beter ging, nu hij rustig neerzat - had hij niet veel behoefte om deze bedenkingen te delen, dus hij hield zijn mond.
[tab"Enorm zeldzaam helaas. Met uitsterven bedreigd."
"Jammer," mompelde Jax, hoewel hij daar weinig van meende. Het kon hem geen donder schelen, als hij echt eerlijk zou zijn. Ondertussen kwamen de grotere dieren dichterbij, waardoor Bear wat meer in zijn schoot zakte. Ze was niet bang, maar wel op haar hoede en dat kon zelfs de grootste kneus zien aan haar lichaamstaal. Jax zelf voelde exact hetzelfde en leunde langzaam naar opzij. Jammer genoeg misrekende hij zich, waardoor hij ineens loskwam van de boom en een kleine tuimeling maakte, voor hij half het water in viel.
"Godverfuckingshit!" stootte hij tijdens zijn rol uit. Bear die het hele gebeuren aanvoelde, sprong op tijd van zijn schoot. Ze keek niet eens naar hem om, maar bleef de katten in het oog houden. Haar voorpoten stonden stevig gespreid op de grond en haar hele lichaam hing gekromd tegen de grond. Haar oren lagen plat op haar kop, terwijl ze de andere dieren recht aanstaarde. Het was niet uitdagend bedoeld, maar ze was er wel klaar voor moesten ze iets proberen. Ze wist dat ze niet kon winnen, maar in de jaren dat ze met Jax had geleefd, had ze zich vaak genoeg moeten verdedigen.
Een lage fluittoon vroeg haar aandacht. Jax klom wat onhandig terug het kleine heuveltje op en ging voor zijn Spirit staan, al was hij minstens even op zijn hoede. Hij begon zich af te vragen waarom hij zich überhaupt bij de twee meisjes had gevoegd. Het frisse water had zijn hoofd wat helderder gemaakt.

Bear (vos) - outfit - Met Kali & Avalanche - Tuin - 20 jaar

Mijn brein breint zoals het breint.

19 maart 2018 - 15:36 Novilunium is offline

Novilunium 1529

I'm not a thief. I'm just really good at acquiring things that aren't mine.

'De vakantie was te kort,’ zegt Ariel en Amon slikt zijn beamende en uiteraard gevatte 'altijd te kort' net op tijd in bij het zien van de trieste blik die ze in haar ogen krijgt. Haar dan al niet bewuste poging deze blik te verhullen mislukt tegenover hem, al kan hij zichzelf dan ook prijzen met een scherp oog. Tegenover een ander had hij niets met de informatie gedaan, maar ondanks dat hij het nooit toe zal geven heeft hij misschien een ieniemienie, piepklein, bijna niet te benoemen soft spotje voor Ariel.
'Maar lang genoeg om Godshire te missen. En jou, natuurlijk, Amon,' herstelt ze zich en hij gelooft haar in dit opzicht eigenlijk direct. Wie leukt het doodsaaie leven als 'Royal' anders nog enigszins op. ‘En als je het echt weten wil: mijn derrière heeft de tijd van haar leven gehad in het jachtseizoen.’
Amon tovert een charmant te noemen glimlach tevoorschijn en draait gemaakt verlegen zijn voet heen en weer op het Perzische tapijt.
'U vleit me met uw woorden, o schone dame,' dweept hij. 'En er is geen derriere binnen deze school welke die van u kan evenaren, uiteraard.' Maar voor Ariel hierop kan reageren wordt haar aandacht wederom opgeëist door Ethan.
'Ik voel het ja, een stuk gespierder, echt vervelend hoor,' spint deze in haar richting als de buiten zijn maten gegroeide huiskat die hij is. 'Slaap je vanavond op mijn kamer?' En werkelijk, Amon kan net zo goed onzichtbaar zijn. Hij rolt geïrriteerd zijn ogen alvorens zich om te draaien, zijn rug naar het kleffe tweetal. Hij neemt de ruimte eens goed in zich op en bemerkt dat zijn vader weer nieuwe poespas en snuisterijen heeft toegevoegd aan het decor. Alsof het een luxueus sterren hotel is in plaats van een fucking school. Amon struint op zijn dooie gemakje de kamer rond en staat net bij een glazen schaal gevuld met opalen wanneer Ethan hem weer aan lijkt te spreken.
'Heb je behalve motor rijden nog iets nuttigs gedaan Amon?' vraagt hij. Amon blijft met zijn rug naar hem toe staan en onderzoekt de opalen ondertussen met interesse.
'De definitie van nuttig is per persoon verschillend ben ik bang,' zegt hij droogjes, alvorens hij twee klikjes geeft met zijn tong, de grootste opaal uit de schaal grist en deze in een rechte beweging ophoog gooit. Rasul snaait de edelsteen vlekkeloos uit te lucht, land op de bovenkant van een boekenkast en begint vervolgens experimenteel op de steen te tikken met zijn snavel. 'Maar ik denk dat mijn verdere bezigheden onder niemands definitie als nuttig kunnen worden gezien,' vervolgt hij terwijl hij zich soepeltjes omdraait en zich nonchalant tegen het tafeltje aan laat zakken voor ondersteuning. Twee paar ogen kijkt hem beschuldigend aan.
'Wat?' vraagt hij retorisch en een tikkeltje onschuldig. 'Technisch gezien is dat ook van mij. Een beetje. Misschien. Hoe was jouw vakantie, Ethan?'

Raven › One of the sitting-rooms › Ethan&Ariel

Marrow deep, soul deep, essence deep

19 maart 2018 - 17:02 Perseid is offline

Perseid 8184

♕ Ariel Verdivane ♕
lioness • ~~sitting room~~ > garden • ~~Ethan~~ & ~~Amon~~ • Sheba & ~~Roi~~ & ~~Rasul~~

Als ze Ethans handen op haar heupen voelt heeft hij een moment haar voltallige aandacht. Het feit dat ze hem wekenlang niet gezien heeft, is haar deels zwaar gevallen — maar heeft haar tevens onafhankelijker gemaakt.
‘‘U vleit me met uw woorden, o schone dame. En er is geen derrière binnen deze school welke die van u kan evenaren, uiteraard.’’
Zijn galante woorden ontlokken haar een oprechte lach, waarbij ze haar hoofd ontkennend schudt. Voor ze echter kan antwoorden, knijpt Ethan zachtjes in haar heupen.
‘‘Ik voel het ja, een stuk gespierder, echt vervelend hoor. Slaap je vanavond op mijn kamer?’’
Als gestoken draait Amon zich om, iets wat ze hem absoluut niet kwalijk neemt. Zelfs Ariel moet toegeven dat ze heel lang enorm kleffig zijn geweest. Misschien is het een onderdeel van volwassen worden, dat ze zich nu niet meer schaamteloos vastplakt aan haar partner. In plaats daarvan springt ze op gracieuze wijze overeind: waar ze de moeite neemt om haar kleding enigszins te fatsoeneren. Bathsheba komt met een sluimerende beweging overeind.
‘‘We zien wel hoe de avond loopt.’’
Ariels antwoord is een stuk zakelijker dan bedoeld, maar ze heeft er een gruwel hekel aan om haar liefdesleven publiekelijk te delen. Zelfs wanneer het verre van een geheim is dat ze veel avonden samen hebben doorgebracht. Het is niet chique om zoiets te bespreken in gezelschap.
‘‘Ik weet nog niet zo zeker of ik die titel wel in stand kan houden, Amon. Er is heel wat nieuw vlees gearriveerd.’’
Ze kijkt belangstellend toe hoe hij iets ogenschijnlijk luxueus weggrist uit een schaal en het vervolgens opgooit naar zijn behendige vogel.
‘‘Heb je behalve motor rijden nog iets nuttigs gedaan Amon?’’
Tevreden met zijn poging tot een eerlijk gesprek kijkt Ariel even opzij naar Ethan. Ze maakt haar eigen ronde naar het gedeelte van de zitkamer dat uitkijkt over de tuinen. Met haar handen achter haar rug gevouwen en Bathseba's trouwe lichaam zittend aan haar zijde — hebben ze meer weg van de heerseressen van oude imperiums dan slechts een kostschool. Vanaf hier kan ze het gesprek tussen de twee heren echter uitstekend horen.
‘‘De definitie van nuttig is per persoon verschillend ben ik bang, maar ik denk dat mijn verdere bezigheden onder niemands definitie als nuttig kunnen worden gezien.’’
Ariel zou hierin vrijelijk tegenspreken — aangezien zijzelf ook niet veel heeft uitgehaald deze vakantie. Soms is juist het niets doen bijzonder vooruitstrevend. Nu is ze in ieder geval uitgerust genoeg om een nieuw semester aan te kunnen. Wie beweert dat de blondine niets anders doet dan op haar troon zitten — maakt een rigoureuze misrekening.
‘‘Wat? Technisch gezien is dat ook van mij. Een beetje. Misschien. Hoe was jouw vakantie, Ethan.’’
Ariel werpt een blik over haar schouder om te zien hoe Amon zich opalen rijker heeft gemaakt. Hij is een kleptomaan en het doet haar weinig. Allicht zou zij zich ook zo gedragen als haar vader zo'n zak was. Oh, denkt ze mistroostig bij zichzelf. Dat is hij.
‘‘Ethan, liefste, denk om je uitstraling.’’
Waarschuwt ze hem met een glimlach. Je hebt niets aan een koning die je keihard veroordeelt in je gezicht. Zo'n koning zal niemand vertrouwen. Ariel maakt een achteloze ronde door de ruimte, op haar hielen gevolgd door Bathsheba die probeert te begrijpen wat ze aan het doen is.
‘‘Het is goed je weer te hebben gezien, Amon. Pas goed op jezelf.’’
Ze tilt haar hand op en legt deze luttele seconden op zijn wang, voor ze zich omdraait op haar hakken en terugloopt naar Ethan.
‘‘Ik snak naar een beetje frisse lucht. Ik zie je later.’’
Ze buigt voorover om een bescheiden kus op zijn lippen te drukken, vooraleer ze een handkusje naar Roi gebaard.
‘‘Haal je maar niets in je pluizige kop, Roi. Sheba gaat met mij mee.’’
Ze negeert de nukkige brommen die haar antwoord vormen wanneer ze de zitruimte verlaat en met geheven kin koers zet richting de tuinen. Haar rechterhand heeft inmiddels steun gezocht in de zachte nek van Bathsheba; die haar zonder morren naar haar bestemming begeleid.

~~crappy post is crappy sorryyy~~

Feel the fire, but do not succumb to it.

20 maart 2018 - 16:55 Sombre is offline

Sombre 2828

☽ Diana Venatrix Ferox Adara ☾

Diana&Ferox - Garden - with Espen and Raiden - outfit

Raiden glimlacht om mijn verhaal over mijn reactie, hij wilt altijd het beste dus waarschijnlijk wordt hij vrolijk van het feit dat ik het goed heb gehad. Helaas word ik niet zo vrolijk van het feit dat hij gewond is geraakt, maar dat komt door zijn niet al te slimme vogel. Ook Espen kijkt vrolijk en verteld vervolgens zijn verhaal.
'Dat klinkt als genieten — ik en Umi hebben genoten van de zeeën vrije tijd en het zomerse weer, toch Ums? Maar Nephele en een poema? Wanneer en hoe was dat dan gebeurd?' ratelde Espen een beetje waardoor ik geamusseerd naar de jongens keek.
'Nele had haar zinnen gehad op een kleine berggeit — zeer smakelijk — en had deze al verwond. Maar de poema dacht hiervan te profiteren en natururlijk kende hij Nele niet. Ik zei nog 'nee', maar ze is zo koppig dat. . .' probeerde Raiden te vertellen tot hij bruut verstoord werd door een harde krijs van boven. Nele dook vol op hem in gaf nog een krijs, waardoor Raiden zijn hoofd tegen de boom stootte. Natuurlijk voelt Nele dat ook... slim beest.
'Sufferd — eigen schuld, dikke bult.' ik moest lachen door Raiden zijn opmerking, hij was me net voor, precies wat ik wilde zeggen. De vogel tilde haar vleugel op en keek er een beetje pijnlijk naar, waardoor er een blik van medelijden op Raiden's gezicht ontstond.
'Ik weet het. Ik weet het. Stiekem ben je maar een klein beetje koppig — kom hier, meisje.' Sprak Raiden zacht, waarop de vogel tevreden tegen zijn borst aan klom en haar hoofd in zijn nek begon te draaien. Wat een heerlijke kroelkip... Natuurlijk was Ferox ook een heerlijke knuffeltante, ze kon soms echt uren samen met mij voor de openhaard liggen en knuffelen, vooral in de winter.
'Hebben jullie verder plannen vandaag? Al nieuwelingen gespot?' vroeg Raiden, waarop ik mijn hoofd een beetje verward schudde. 'Volgensmij heb ik wel iemand gezien... een sneeuwluipaard dacht ik?' twijfelde ik hard op. 'En jullie?'

- thank you for existing -

20 maart 2018 - 17:07 Sombre is offline

Sombre 2828

Ethan Leonard 'leo' Hunter

Leo - zitkamer - with Ariel 'my queen' & Amon

Een grom verliet mijn mond toen ik Ariel's antwoord hoorde over het samen slapen. Met indringende ogen keek ik haar aan, maar ze negeerde het compleet, waarna ze mijn schoot verliet. Amon had zich omgedraaid, wat maar beter was ook, ik kon die verschrikkelijke grijns van hem nu even niet aanzien.
'Ik weet nog niet zo zeker of ik die titel wel in stand kan houden, Amon. Er is heel wat nieuw vlees gearriveerd.' sprak Ariel, kijkend naar hoe Amon peuterde aan een glimmend dingetje. Weer verliet een grom mijn mond en ik keek de andere kant op, naar Roi, die ook niet erg geamuseerd keek.
'Heb je behalve motorrijden nog iets nuttigs gedaan Amon?' vroeg ik om mezelf te kalmeren, al wist je nooit zeker of het antwoord dat je kreeg misschien je humeur alleen maar erger ging maken.
'De definitie van nuttig is per persoon verschillend ben ik bang, maar ik denk dat mijn verdere bezigheden onder niemands definitie als nuttig kunnen worden gezien.' mijn ogen rolde naar de andere kant van mijn oogkassen bij het horen van Amon's antwoord. Amon had het glinsterende ding los gepeuterd en gooide het in de lucht, waarna zijn raaf het galant op ving. Mijn wenkbrauwen gingen lichtelijk verbaasd de lucht in en ik keek Amon een beetje beschuldigend aan.
'Wat? Technisch gezien is dat ook van mij. Een beetje. Misschien. — Hoe was jouw vakantie, Ethan.' Klonk er nuchter vanuit Amon's richting. Rustig schudde ik mijn hoofd en liet ik mijn hand er in rusten. 'Ethan, liefste, denk om je uitstraling. — Het is goed je weer te hebben gezien, Amon. Pas goed op jezelf.’' hoorde ik Ariel zeggen.
'Mijn vakantie was absoluut briljant, Roi heeft me bedreigd.' gromde ik met de laatste woorden gericht op Roi, die een grom terug gaf. Ariel liep mijn kant op en leunde voorover om me een kus op mijn lippen te drukken. Met grote ogen keek ik haar aan en ze liep richting de hal. 'Ik snak naar een beetje frisse lucht. Ik zie je later.’ sprak ze terwijl ze weg liep. Mijn ogen volgde haar lichaam. Zodra Ariel de kamer had verlaten keek ik weer naar Amon.
'Bedreigd dus,' herhaalde ik. 'Roi was er niet erg blij mee dat ik drugs gebruikte,' vertelde ik rollend met mijn ogen. Amon was een ongelofelijk snitch, maar ik vertrouwde hem, daarom dacht ik dat ik dit hem wel kon vertellen.

- thank you for existing -

20 maart 2018 - 19:18 Naird is offline

Naird 10646

Espen Hamlyn
Giant panda – 18 – Raiden&Diana

Life is more bearable if you remain pawsitive in any circumstances.

‘Nele had haar zinnen gehad op een kleine berggeit — zeer smakelijk — en had deze al verwond. Maar de poema dacht hiervan te profiteren en natururlijk kende hij Nele niet. Ik zei nog “nee”, maar ze is zo koppig dat...’ Het einde van Raidens verhaal kregen we niet meer te horen, want onder luid gekrijs had Nephele besloten op haar soulmate's schouder neer te strijken. Raiden stootte zijn hoofd tegen de boom, waardoor Nephele ook even in elkaar kromp. Ik trok een pijnlijk gezicht en Umi, die het schouwspel van een afstandje had gadegeslagen was gestopt met kauwen op... geen idee eigenlijk waarop ze zat te kauwen. Vervolgens stootte ze een soort brul uit en ik lachte hardop.
‘Jullie worden uitgelachen,’ verkondigde ik aan Raiden en Nephele.
‘Sufferd — eigen schuld, dikke bult,’ zei Raiden, waarop de vogel tilde haar vleugel op en er een beetje pijnlijk naar keek. ‘Ik weet het. Ik weet het. Stiekem ben je maar een klein beetje koppig — kom hier, meisje.’ Nephele kroop tegen Raiden aan en liet haar scherpe blik over iedereen heen gaan. Umi en mij gunde ze maar liefst twee hele tellen van haar tijd, waar Ferox en Diana toch wel wat meer aandacht kregen. Ik haalde mijn schouders op en nam een tevreden hap van een muffin die ik had meegenomen. Je kon nu eenmaal niet van iedereen verwachten dat ze je altijd waardeerden. In het geval van Nephele hadden Umika en ik een passievolle on-off relatie met haar. Hetzelfde gold eigenlijk voor Raiden. ‘Dus. De koningin vindt het leuk jullie weer te zien. Hebben jullie verder plannen vandaag? Al nieuwelingen gespot?’
’Volgensmij heb ik wel iemand gezien... een sneeuwluipaard dacht ik? En jullie?’ Ik dacht even na en knikte.
‘Onderweg hier naartoe heb ik iemand met een kangaroe gezien, iemand anders met een kameel en er fladderde een Atlasvlinder rond.’ Ik ging tegen Umi aanliggen en stak een grasspriet tussen mijn lippen. ‘Heb voor vandaag niet echt veel plannen gemaakt. Het is immers onze laatste dag vrij.’

I just caught the wave in your eyes

Index RPG Actieve Topics Zoek