• CARPENTER HIGH
    ✯✯✯

    STORY
    Carpenter is een Amerikaans, klein dorpje waar iedereen elkaar door en door kent. Nieuwelingen blijven niet lang onbekend, geheimen blijven niet lang geheim en roddels gaan als een lopend vuurtje rond. Carpenter High, de middelbare school van het dorp, is daarom ook een bron van inspiratie. Een school zoals geen ander, waar dezelfde problemen gelden. Reputaties die sommige leerlingen gek maken. De ene groep dames gedragen zich als de koninginnen van de school, de andere groep blijft liever op de achtergrond en andere groepen hebben een eigen reputatie. Hoe zou jij omgaan op deze school? Zou jij je gek laten maken door alle personen rondom je of laat jij je schoolleven niet leiden door wat er gebeurt?

    Carpenter is een fictief, zelf verzonnen dorpje, gelegen in de staat Californië. Carpenter heeft verschillende groepen, van foute drugsdealers tot roddelgroepjes. Alles wordt gelijk doorverteld. Carpenter heeft haar eigen burgemeester en daarvoor vinden verkiezingen plaats.
    Lights is hun echte, eigen café. Hier worden onder andere vaak dates gehouden. Het is het bekendste en enige café van het dorp. Daarnaast is er een bioscoop en gezellige, kleine winkeltjes.


    CARPENTER HIGH
    Grades
    Freshmen (14–15) // Sophomores (15–16) // Juniors (16–17) // Seniors (17–18)
    Schoolkleuren
    Paars // Geel

    Sportteams
    ✯ Football • The Alpha's (try—outs zijn benodigd)
    ✯ Cheerleaders • The Omega's (try—outs zijn benodigd)
    ✯ Overige • Atletiek // Basketbal // Dansen // Honkbal // Volleybal // Zwemmen
    Schoolclubs
    Band // Drama // Feestcommissie // Schaakclub


    REGELS
    ✯ Huisregels van Quizlet
    ✯ Nieuwe topics worden gemaakt door Cabello (tenzij anders aangegeven)
    ✯ Geen perfecte personages
    ✯ Maximaal twee personages (van verschillend geslacht)
    ✯ Posts bevatten minimaal 100 woorden
    ✯ Geniet
    THERE IS ALWAYS THAT ONE TEACHER ——— THAT YOU WANNA SLAP

    ROLLEN
    Mannen
    ✯ Elio Romeo Silvestri • Solmeron • Filmfanatic • Senior • 1.4
    ✯ Gemini Cailen Vane Vernell • Cabello • Sick Boy • Junior • 1.5
    ✯ Jesse Elijah Aaron • Jurriens • Cute Gay Boy • Senior • 1.2
    ✯ Luca Leroy • Orwell • Bad Guy // Loner • Senior • 1.3
    ✯ Ryder Mavuto • Necessity • Criminal // Newbie • Senior • 1.3
    ✯ Thaddeus Kingston • Dare • Captain // Orphan • Senior • 1.3
    ✯ Yeshaya Sage Carter • Jagermeister • “Gay Kid” • Senior • 1.5
    ✯ Zachary Curtis Reed • WheeIer • Classclown • Senior • 1.3

    Vrouwen
    ✯ Alaska Phoenix Montero • Maluma • Captain • Senior • 1.4
    ✯ Arwen Ruolan Nguyen • Ricciardo • — • Senior • 1.4
    ✯ Courtney Elizabeth Grey • Cabello • Freak // Sky Girl • Senior • 1.3
    ✯ Elaine Aurora Aarons Solmeron • Social Butterfly • Senior • 1.4
    ✯ Eliza St. Claire • Orwell • Outcast • Junior • 1.3
    ✯ Lenore Lawrence • Shadowsinger • — • Senior • 1.4
    ✯ Nikia Willishka Marshall • Rasalghul • Rebel • Senior • 1.2




    SITUATIE
    Vrijdagochtend — 09:00. Binnen vijf minuten gaan de eerste lessen van start. Vandaag zijn de leerlingen om 12:00 vrij — vanwege de football overwinning. 's Avonds geeft Thaddeus Kingston (captain) een feest in het café Lights — iedereen is uitgenodigd.
    Bedenk voor jezelf welke lessen je personage(s) allemaal volgt en vervolgens verwerk je dit in een eventuele posts. Alle leerkrachten mogen zelfstandig bestuurd worden door de RPG's, maar houd het realistisch.




    © Cabello

    [ bericht aangepast op 13 maart 2018 - 16:45 ]


    •

    Eliza St. Claire

    16 • Outcast/Pregnant • Junior • Gang > Elio.


          Tot mijn verbazing gaat Elio niet de andere kant uit – waar het geschiedenislokaal zich bevindt – maar loopt hij met mij mee. Ik had het kunnen verwachten, natuurlijk. Hij is simpelweg zo’n goed iemand. Althans, die kant toont hij toch bij mij – en daar ben ik zo dankbaar voor. Daarbij weet ik dat hij waarschijnlijk te koppig is om te luisteren als ik nu nogmaals zeg dat het niet nodig is, dus laat hem maar gewoon gaan. Ergens vind ik het zelfs prettig.
          ’Ach Eliza. Ik kom wel vaker te laat bij Geschiedenis, het is dus maar een kleine moeite om met je mee te lopen.’ Een leugen, dat weet ik. Het lokaal is hier mijlenver af, bij wijze van spreken. Bovendien kom ik wel vaker te laat bij geschiedenis, mijn leraar verwacht waarschijnlijk gewoon bijna dat ik te laat kom.’
          Plotseling voel ik zijn arm om mijn schouders glijden. ‘Je weet dat je mijn gezelligheid helemaal naar het wiskundelokaal niet kunt missen.’ Op zijn woorden volgen een speelse glimlach waardoor ook ik even kort moet grinniken – en er volgens mij zelfs een lichte blos op mijn wangen verschijnt, kan dat? Damn.
          ’Hoe kan ik dat mogelijks tegenspreken, meneer de regisseur?’ zeg ik lichtelijk geamuseerd en ga automatisch wat dichter bij hem lopen, door zijn arm om me heen. Ik voel me nog steeds stikkapot om eerlijk te zijn, maar het doet me goed met iemand om te gaan die zo weinig oordeel draagt. Vroeger was Zach die persoon voor me. Mijn beste vriend. Nu ben ik nog steeds gezegd met heel goede vrienden, waaronder Nikia en Elio zelf. Maar toch.
          ’Je maakt mijn dag meteen weer een tikkeltje beter,’ geef ik ook maar toe, ‘Maar eh- weet je zeker dat je niet in de shit komt met de geschiedenisleraar? Lijkt me naar als je waardevolle filmuren moet gaan verspillen aan strafstudie weetje,’ zeg ik met een lichte grijns en richt mijn blik naar de deur van het wiskundelokaal.
          ’Dus. . . dit is mijn stop,’ zeg ik maar met een zekere nonchalance. ‘Ehr- dankje dat je met me meeliep, Elio. Oprecht. Succes met geschiedenis. En zie je misschien vanavond?’


    A girl who wonders.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Nikia Willishka Marshall

    ”He smiled and all I could think was
    ‘Oh shit’. ”
    • Eighteen • The Rebel • With Thad & Elaine -> Luca •

    Wanneer Luca zijn blik tot me richt kan ik zien hoeveel moeite het hem kost zich kalm te houden, waardoor ik me tevens bewust ben van het feit dat hij anders de jongen vermoedelijk achterna gestoven was. “Thad die ’t niet kan verdragen dat ik met Lenore omga, natuurlijk. . .” Een frons nestelt zich opnieuw tussen mijn wenkbrauwen. Waarom zou Thad dat niet kunnen verdragen? Door de woede die in Luca zijn stem aanwezig is houd ik de vraag echter voor me en besluit deze anders wellicht later te stellen. “Heb ’t helemaal gehad,” bromt de jongen langs me verder. “Heb der niks misdaan, maar toch doet ‘ie alsof ik haar ieder moment onder een auto ga gooien ofzo. Normaal ging ik ook gewoon met haar naar dat feest gaan, maar dat is schijnbaar ook veranderd ondertussen.”
          De hele situatie lijkt alleen maar meer vragen bij me op te roepen, waardoor ik enkel niet begrijpend en een tikkeltje verward naar Lica kan kijken als deze kort op zijn telefoon blik; duidelijk niet helemaal gelukkig met hetgeen wat hij daarop leest. “Ik — eh, snap het niet.” Met een subtiele frons op zijn gezicht kijkt Luca algauw weer op. “Sorry Nik — dat je nu ook in dit hele drama zit,” mompelt hij dan, waarop ik niks anders kan doen dan mijn schouders op te halen. Ik zat er nu toch al middenin, dus dat kon niet meer voorkomen worden. Ik vroeg me alleen af wat er in hemelsnaam scheelde; een vraag die misschien Thad beter kon beantwoorden. “Maar, goed humeur. Dus ’t gaat echt goed met je?” Een kleine glimlach verschijnt op mijn lippen als Luca deze vraag stelt en mijn gedachten zo ietwat van het gebeuren net af weet te halen. “Op dit moment gaat het echt goed met me,” antwoord ik en haal mijn vingers een keer losjes door mijn lokken heen. “En met jou — afgezien van dat zonet?” Met een lichte zorg in mijn donkere kijkers kijk ik opzij naar Luca, ook ik wist dat hij moeilijke periodes heeft en het was al even geleden dat ik hem daarover had gesproken.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    THADDEUS KINGSTON


    19 • Captain // Orphan • Senior • @ School, music room • & Lenore


          'Het is maar spijbelen. Nou ja, 'maar'. Het was maar één keertje, Thad. Oprecht. En bij bedoelt niks slechts. . . Waren jullie niet zelfs vrienden?'
          Thad blijft ratelen en ratelen — plotseling willend dat Lenore hem wil geloven en naar hem wil luisteren.
          'Thad. . . Dat Luca problemen heeft, betekent onder andere dat hij het zwaar heeft en om iemand daarom te negeren. . . Dat kan ik niet. Hij heeft juist mensen nodig. En Luca heeft al voorgesteld om samen te gaan vanavond. En ik ga hem niet vertellen dat ik in eens zomaar niet meer kan, om dan wel met jou en Nikia te gaan. Bovendien ben ik dan toch enkel maar het derde wiel.'
          Thad slikt even en laat Lenore los terwijl ze haar telefoon pakt om te SMS'en — Thad kan wel raden naar wie. Gekwetst trekt hij zichzelf weer van Lenore terug, waarbij hij zijn armen over elkaar slaat.
          'Ja, we waren vrienden — totdat hij besloot om achter jou aan te gaan, Lenore.' Thad kan de pijnlijke ondertoon met geen mogelijkheid uit zijn stem houden. 'Prima, dan zie ik je vanavond wel verschijnen — met hem.'
          Thad staat langzaam op van de vloer en houdt zijn kijkers op de deur gericht zodat hij Lenore maar niet aan hoeft te kijken — hij is een complete mislukking, die zichzelf zojuist voor paal heeft gezet. Waarom dacht hij ook dat zijn mening iets uitmaakt? Zuchtend spant hij zijn spieren aan.
          'Ik. . . moet nog even langs coach, hij wilde wat nieuwe technieken bespreken. Ik zie je straks wel weer.'
          Thad mompelt zachtjes en struikelt vervolgens achter de piano uit vandaan. Alhoewel coach pas vanaf het vijfde uur aanwezig zou zijn, kon een training alleen geen kwaad op dit moment. Misschien zouden zijn emoties daardoor verminderen en kan hij vanavond met een glimlach op feest verschijnen.
          Thad beent met grote passen het muzieklokaal uit en knippert de tranen weg, wensend dat het trainingsveld verlaten is. Mocht er nu lichamelijk opvoeding zijn, zou hij naar de binnenzaal gaan om zichzelf los te laten op een nieuwe bokszak. Anders staat hij vanavond niet voor zichzelf in.

    He is a storm ———
    not the kind people run from, but the kind people chase.


    •

    Luca Leroy

    18 • Bad Guy • Senior • Geschiedenislokaal > Nikia


          ’Op dit moment gaat het echt goed met me. En met jou — afgezien van dat zonet?’ De subtiele bezorgdheid in haar heldere ogen herinnert me aan zowel de betere als slechtere tijden van onze relatie. Ze heeft altijd het — waarschijnlijk allesbehalve positieve — talent gehad zich zorgen te maken om mijn vele kuren. Maar ze begreep ze — nee, dat doet ze nog steeds — en hetzelfde geldt voor mij.
          ’Mhm,’ knik ik dan maar. Veel nut zou het toch niet hebben te gaan liegen nu. ‘Eigenlijk gaat het best prima. Ik heb mezelf wonderbaarlijk goed uit de problemen weten te houden de laatste tijd,’ zeg ik als ik subtiel een mondhoek optrek. Een paar keer spijbelen reken ik natuurlijk niet onder problemen. Maar een paar weken zonder arrestaties en dergelijke beschouw ik als vrij succesvol. Niet te ontkennen heeft Lenore daar ook een invloed in gehad.
          ’Heb m’n gewoonlijke partner in crime natuurlijk niet,’ zeg ik plagend en klop even op haar schouder, maar zucht dan wat. ‘Advies in het omgaan met die hele Thad en Lenore-situatie?’ vraag ik haar met een oprechte ondertoon. Zo’n advies vragen is niet naar mijn gewoonte. Nee, ik zou wel een al dan niet agressieve manier vinden ermee te dealen. Maar ergens is Thad een goede vriend geweest. En Lenore geeft duidelijk om hem. ‘Ik probeer af te houden van slaan,’ laat ik er droogjes achteraan volgen. ‘Jullie lijken de laatste tijd ook best close.’
          Meteen trekken mijn mondhoeken weer pissed omlaag bij het lezen van Lenore’s bericht. Godverdomme, wat wil ik zorgen dat die kerel z’n mond houdt en stopt met der zo waardeloos te laten voelen. Maar toch doe ik iets wat compleet tegen mijn zin in gaat. Ik wil niet zonder Lenore naar dat feest.

    > Lenore
    Shit. Luister 'ns. . . Je hebt je waardeloos genoeg gevoeld. Dus als't helpt, gaan we niet naar het feest en doen we wat anders. Of je gaat niet met mij en doen 'n andere keer wat. Als je wilt, ofc. Chillt die kerel misschien wat, en ik neem 't je absoluut niet kwalijk, ok?

    Maar hij hoort je niet zo shitty te laten voelen, Lenore. You're kind of awesome - en ieder gevoel minder dan dat is jezelf tekort doen.

    > Lenore
    Enneh, roep maar als 'k moet komen ofzo.


    . . . Waar komt dat gevoelige gedoe nou weer vandaan? Shit zeg. . . En dat terwijl ik me zo fucking pissed voel.



    [ bericht aangepast op 27 maart 2018 - 3:57 ]


    A girl who wonders.

    Alaska Phoenix Montero
    Cheer captain // Senior • 18 • w. Courtney • Outfit


    ''Alaska, meen je die nou serieus?'' Paniekerig begon ze haar door de war te schudden, ''zeg NU nee Alaska. Je wordt geen VIEZE STRAAT ZWERVER.'' Ik kijk haar geamuseerd aan en grijns. 'Light up buttercup,' zeg ik op een nonchalante toon. 'Niks wat ik niet al gedaan heb en kijk eens aan. Ik ben er nog steeds, kerngezond en wel.' zeg ik en haal mijn schouders op alsof het me niks doet. 'Misschien moet je het ook eens proberen.' plaag ik haar en ik steek mijn tong uit. Ik pak ondertussen mijn boek erbij en tik zachtjes met een pen op de kaft. 'Besides, alcohol is beter dan drugs.'


    El Diablo.

    LENORE LAWRENCE
    senior || seventeen || with thad

    "Ja, we waren vrienden, totdat hij besloot om achter jou aan te gaan, Lenore." De pijn is duidelijk in Thad's stem te horen en ik raak enkel meer verward. Waarom zouden ze dan niet nog gewoon vrienden kunnen zijn? Voor ik nog iets kan zeggen, staat hij al op. "Prima, dan zie ik je vanavond wel verschijnen — met hem." Nu kan ik de haat in zijn stem haast horen. En hij kijkt me niet eens aan. "Ik... moet nog even langs coach, hij wilde wat nieuwe technieken bespreken. Ik zie je straks wel weer."
          Stilletjes blijf ik achter, alleen op de grond in het muzieklokaal. Ik snap het gewoon echt niet, hoe hij zó boos kan zijn. Het is überhaupt vreemd om Thad zo te zijn. Ik ben het totaal niet gewend van hem, maar dan ook totaal niet. In mijn ogen was Thad altijd lief en zorgzaam en daar wanneer ik hem nodig heb.

    To: Luca
    Ik weet gewoon echt niet meer zo goed wat ik moet doen. Zie ik je zo?


          Het duurt even, maar nadat ik Luca heb geterug gesms'ed weet ik uiteindelijk overeind te komen en ik haast me achter hem aan, dit keer wel met mijn viool. Ik me maar één plek bedenken waar Thad kan zijn, net zoals hij wist waar ik zou zijn.
          Hij is echter niet op het football veld, waardoor ik me eventjes dom vol, maar dan bedenk ik me dat hij misschien nog wel in de kleedkamer is, waardoor ik zonder echt naar te denken daar heen loop en naar binnen stap.
          "Luister, Thad, alsjeblieft," begin ik met tranen in mijn ogen. "Ik wil niet dat je boos op me bent en ik haat het want dat wil ik absoluut niet ma-" Nu pas merk ik op dat Thad nog niet volledig omgekleed is en enkel in zijn sportbroek staat. Mijn wangen kleuren rood en mijn mond zakt een stukje open. "Oh god, sorry." Snel sla ik mijn vrije hand voor mijn ogen. "Zeg het maar wanneer je aangekleed bent. Sorry."


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    THADDEUS KINGSTON


    19 • Captain // Orphan • Senior • @ School, lockerroom • & Lenore


          Thad heeft binnen minuten de complete school gezien — maar niet de coach, waardoor hij besluit een alleen te trainen en zet koers richting de kleedkamers. Zuchtend snuift hij de bekende geur op, waarna hij zijn kleding uit start te sjorren en deze in zijn kluisje duwt met meer geweld dan daadwerkelijk benodigd is. Grommend weet hij zijn sportbroek over zijn enkels te sjorren en terwijl hij bezig is het touwtje vast te knopen, hoort hij plotseling de deur geopend worden en voordat hij het goed en wel in de gaten heeft is Lenore naar binnen gewandeld. Thad kijkt haar stomverbaasd aan terwijl ze start te ratelen.
          'Luister Thad, alsjeblieft. Ik wil niet dat je boos op me bent. Ik haat het, want dat wil ik absoluut niet ma— Oh God, sorry. Zeg maar wanneer je aangekleed bent, sorry.'
          Thads wenkbrauwen schieten ietwat geamuseerd door de hoogte in vanwege Lenore en haar onschuld die zowel aantrekkelijk als schattig is.
          'Len, het is niets wat je nog nooit hebt gezien — hoor. Ik ben niet naakt, ja? Maar oké, je mag kijken want ik heb mijn tshirt aan. Kan je mijn Goddelijke lijf aan zonder flauw te gaan vallen?'
          Thads stem staat bol van plagend sarcasme, maar alsnog trekt hij een tshirt aan en draait zich dan blootsvoets richting Lenore. Voorzichtig zit hij op de bank die tussen de rij van kluisjes staat — zijn blik opnieuw serieus. Thad zucht even en haalt een hand over zijn gezicht heen.
          'Ik ben niet boos op jou, Len. Ik ben boos op hoe alles nu gaat — op Luca en op mezelf. Ik begrijp niet waarom ik me zo voel door dit alles ineens tussen jou— Ik wil je gewoon niet kwijt, oké? Ik wil niet dat je in zo'n negatieve spiraal komt, maar het lijkt alsof het je niets kan schelen en je lijkt wel bezeten door Luca. . . en dat in een verdomd korte periode. Waarom. . .'
          Thad zucht opnieuw en buigt zijn hoofd, zijn handen gebald tot grote vuisten op zijn bovenbenen geduwd. Zojuist had hij Lenore willen vragen naar de reden waarom ze zo naar Luca keek, maar dat nooit ofte nimmer bij hem had gedaan. Wetend dat hij dat niet moet doen, haalt hij gewoonweg zijn schouders op.
          'Ik zal gewoon bang zijn je kwijt te raken, that's it. Maar in de toekomst zal dat hoogstwaarschijnlijk toch wel gebeuren, dus ja. . .'

    He is a storm ———
    not the kind people run from, but the kind people chase.


    •

    LENORE LAWRENCE
    senior || seventeen || with thad

    "Len, het is niets wat je nog nooit hebt gezien, hoor. Ik ben niet naakt, ja? Maar oké, je mag kijken want ik heb mijn tshirt aan. Kan je mijn Goddelijke lijf aan zonder flauw te gaan vallen?"
          Ik heb Thad inderdaad wel eerder shirtloos gezien bij hem thuis, maar dat is... anders dan hier, zomaar in school. Hij zegt dan wel dat het veilig is om te kijken, maar voor de zekerheid tel ik nog tot honderd voordat ik mijn hand weghaal. Thad heeft inderdaad zijn shirt aangetrokken en zit op een van de bankjes, nogal teneergeslagen.
          "Ik ben niet boos op jou, Len. Ik ben boos op hoe alles nu gaat — op Luca en op mezelf. Ik begrijp niet waarom ik me zo voel door dit alles ineens tussen jou— Ik wil je gewoon niet kwijt, oké? Ik wil niet dat je in zo'n negatieve spiraal komt, maar het lijkt alsof het je niets kan schelen en je lijkt wel bezeten door Luca... en dat in een verdomd korte periode. Waarom... Ik zal gewoon bang zijn je kwijt te raken, that's it. Maar in de toekomst zal dat hoogstwaarschijnlijk toch wel gebeuren, dus ja..."
          "Oh, Thad..." zeg ik zachtjes, waarna ik naast hem ga zitten. Ik ben niet zo'n grote fan van knuffels, maar sla toch mijn armen om mijn beste vriend heen. "Je zal mij nooit kwijtraken, okay? I-ik snap niet zo goed waarom je dat ook maar denkt," snif ik zachtjes. "Je bent mijn beste vriend, ik wil jou ook niet kwijt raken, nooit niet. Ik zal heus niet in een negatief spiraal komen, daar hoef je je echt geen zorgen om te maken. Kan alles alsjeblieft gewoon goed zijn tussen ons?"


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    THADDEUS KINGSTON


    19 • Captain // Orphan • Senior • @ School, lockerroom • & Lenore


          Thad wil zijn eigen kijkers wel uit zijn hoofd sjorren vanwege de schaamte — hij vind het verschrikkelijk om over zijn eigen emoties en gevoelens te praten, helemaal met een jongedame waarvoor hij altijd sterk moet zijn.
          'Oh, Thad. . .'
          Thad voelt het zachte uitspreken van zijn naam hard binnen komen in zijn hart: het laat hem voelen alsof hij belangrijk is, zelfs maar voor even.
          'Je zal mij nooit kwijt raken, okay? I—Ik snap niet zo goed waarom je dat ook maar denkt. Je bent mijn beste vriend. Ik wil jou ook niet kwijt raken, nooit niet. Ik zal heus niet in een negatieve spiraal komen, daar hoef je je echt geen zorgen om et maken. Kan alles alsjeblieft gewoon goed zijn tussen ons?'
          Thad voelt de warme armen van Lenore om zijn schouders gelagen worden en hij staat zichzelf enkele seconden toe om kort op haar schouders te leunen voordat hij zichzelf er aan weet te herinneren dat hij sterk moet zijn voor haar. Waarom is dat nu zo verdomd moeilijk?
          Voorzichtig recht Thad zijn rug en plaats zijn hand op Lenore's middel — waarna hij haar aankijkt en op het punt staat haar gerust te stellen rondom alles. Echter, zijn kijkers blijven hangen op de hare en voordat hij het in de gaten heeft, leunt hij naar voren en belanden zijn lippen vederlicht op de hare. Thad zucht, genietend van het vertrouwde gevoel wat over hem heen glijdt.
          Plotseling heeft hij in de gaten wat hij hier daadwerkelijk aan het doen is, waardoor hij zich vliegensvlug naar achteren trekt met twee vuurrode wangen en een mond die gevormd is tot een —o.
          'L—Lenore. . . I—Ik. . .'
          Thad slaat zijn hand voor zijn mond en schuift wat naar achteren op de bank, waardoor hij van het ene op het andere moment door de lucht heen tuimelt en daardoor op zijn stuitje terecht komt op de vloer.





    He is a storm ———
    not the kind people run from, but the kind people chase.


    •

    LENORE LAWRENCE
    senior || seventeen || with thad

    Na enkele seconden van omhelzen neemt Thad wat afstand, maar hij plaatst wel zijn hand op mijn middel. Nieuwsgierig kijk ik hem aan, maar voor ik het goed en wel door wel heb, drukt hij plots zijn lippen op de mijne. Ik verstijf haast, vooral van schrik, alleen voor ik ook maar reageren, trekt Thad zich al weer terug. Zo snel dat hij van de bank afvalt en nogal hard op de grond terecht komt. Voor nog enkele seconden blijf ik zitten, waarna ik naar voorschiet om hem overeind te helpen.
          "G-gaat het?" vraag ik zachtjes en verward door de kus van net. Wanneer hij weer recht op het bankje zit, ga ik ook weer zitten. "I-ik... de k-kus... w-waarom?" stamel ik met een knal rood hoofd. Ik snap er helemaal niks van. Ik ben nog verwarder dan eerst en heb nog meer de neiging in huilen uit te barsten, maar ik houd mezelf groot. "Ik s-snap het niet." Beschermend sla ik mijn armen om me heen. Voor even komt in me op dat hij mij misschien leuk vindt, maar dat idee duw ik gelijk weer weg. Nee, dat was gewoon weg belachelijk. "I-ik dacht dat... J-jij en N-Nikia?"


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    THADDEUS KINGSTON


    19 • Captain // Orphan • Senior • @ School, lockerroom • & Lenore


          Voor enkele seconden kijken Lenore en Thad elkaar simpelweg aan — geschrokken vanwege het voorval van zojuist. Lenore schiet uiteindelijk overeind en helpt Thad, wiens stuitje minder is gekwetst dan zijn trots.
          'G—Gaat het? I—Ik. . . de k—kus. . . w—waarom? Ik s—snap het niet. I—Ik dacht dat. . . j—jij en N—Nikia?'
          Thads wangen krijgen direct een vuurrode kleur bij gedachten aan Nikia en Lenore's spervuur aan vragen. Zelf krijgt hij geen overzicht in zijn gedachten en begrijpt hij eveneens niet waarom hij zojuist heeft besloten om Lenore te kussen. Wat bezielde hem in Godsnaam?
          Zuchtend laat Thad zijn hoofd hangen, langzaam alle antwoorden overwegend voordat hij opnieuw omhoog kijkt om Lenore aan te kijken. Lenore is zijn vriendin, hij zou geen geheimen voor haar moeten hebben. Samen hebben ze alles meegemaakt, vanaf het moment dat ze elkaar leerden kennen. Lenore kende hem beter dan wie ook en daar zou hij nooit ofte nimmer verandering in willen zien. Lenore was. . . zijn alles — is zijn alles.
          'Ja — het gaat wel, alleen m'n stuitje. . .' Thad haalt eventjes diep en kort adem. 'En ja. . . Ik vind Nikia tof, vond haar tof — nee, vind, nog steeds. Maar jij, Lenore. . . Het is anders met jou.' Thad kijkt nu omlaag naar zijn schoot uit schaamtegevoel. 'Ik was gewoon jaloers om jou samen met Luca te zien. . . Het spijt me.'
          Thad haalt eerst zijn handen over zijn gezicht en daarna door zijn wilde lokken, welke alle richtingen uit springen. Volgens hem heeft hij het behoorlijk verpest vanwege zijn plotselinge actie.
          'Ik snap het als je dit meteen wil vergeten. . .'
          Thad draait zichzelf ietwat heen en weer op het bankje zodat hij weg kan kijken van Lenore, bang voor haar harde afwijzing. Hoe moeten ze verder in vriendschap? Wil hij überhaupt wel verder als alleen maar vrienden?





    He is a storm ———
    not the kind people run from, but the kind people chase.


    •

    Elaine Aurora Aarons

    'She wasn't looking for a knight
    She was looking for a sword'


    Het was niet als of Elaine zich plots geweldig voelde over haar gesprek met Thad, maar dankzij Zach voelde ze zich in ieder geval iets beter. Natuurlijk was hun hele gesprek niet bepaald soepel verlopen, maar het was een gesprek zoals Zach het had gezegd. Dat was toch wel al een stapje de goede richting weer op, tenminste Elaine hoopte ergens wel dat ze de zelfde kant op konden gaan als vroeger. Ze mocht het dan wel niet direct uitspreken, maar ze miste Thad toch wel een beetje.
    Toch vond Elaine het ergens ook wel fijn dat ze niet langer over haar eigen kleine probleempje hoefden te praten, want uiteindelijk gingen ze over op Zach zijn problemen omtrend Eliza, die misschien iets serieuzer waren dan die van Elaine. Een kindje, was toch wel een redelijk groot probleem leek Elaine zo. "Zou ze me missen denk je? ik eh... " vroeg Zach aan Elaine, Elaine keek kort op naar haar beste vriend en glimlachte hem bemoedigend toe. 'Natuurlijk mist ze je,' zei Elaine tegen de jongen. 'Hoe kan ze je nou niet missen,' zei ze waarna ze naar Zach lachte, misschien was ze ook wel een beetje bias, omdat ze zelf zo verzot was op Zach, maar hij was oprecht het type jongen waar je graag rond wou zijn. Eliza moest hem wel missen.
    Ondertussen liep Elaine rustig naar het lokaal waar ze geschiedenis hadden. "Maar even, Elaine, heeft iemand jou vandaag al verteld hoe geweldig je bent?" zei Zach toen plotseling,"Want dan hoor je het nu, je bent ook echt geweldig meis." Even hield Elaine haar pas in om naar haar beste vriend te kijken. Natuurlijk had ze ongeveer dezelfde woorden ook net voor Zach gebruikt, maar toch leek ze een beetje verbaasd door zijn woorden. 'Weet ik toch,' bootste Elaine uiteindelijk Zach zijn woorden van net na, waarna ze haar tong naar hem uitstak. 'Hou ook van jou,' voegde ze er lachend aan toe voordat Zach nog iets kon zeggen. Veel kans om verder nog te reageren kreeg Zach sowieso niet, want op dat zelfde moment kwamen ze aan bij het geschiedenis lokaal. "Ladies first." zei Zach tegen haar terwijl hij de deur open hield. 'Oh, Zach, wat ben je toch een gentleman,' zei Elaine tegen de jongen waarna ze hem een vriendschappelijke tik tegen zijn bovenarm gaf. Vervolgens nam ze plaats in één van de vrije rijen van het lokaal.
    Terwijl Zach nu ook plaats nam naast Elaine, pakte de blondine haar boeken uit haar tas, ze bladerde een beetje door het boek, maar leek toch niet echt te kunnen vinden waar ze nu waren, dus gaf de jongedame het maar op. Ze liet haar hoofd op Zach zijn schouder vallen. 'Zach, zou jij ook niet graag in deze boeken staan,' mompelde Elaine sarcastisch. 'Als we nou gewoon met school stoppen en een boot gaan kopen. Dan moeten we alleen even een nieuw werelddeel vinden en dan kunnen we er vast ook wel in staan,'


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.



    ZACHARY CURTIS REED

    Classclown / Social butterfly




    'Natuurlijk mist ze je,' zei Elaine meteen wat toch wel voor een glimlachje om mijn lippen zorgde. 'Hoe kan ze je nou niet missen,' vervolgde ze waardoor ik even bescheiden naar mijn vingers keek. 'Hou ook van jou,' waren haar woorden nog geweest voordat we geschiedenis binnen kwamen. 'Oh, Zach, wat ben je toch een gentleman,' vervolgde ze met een stootje voordat we de oh zo leuke les binnen gingen. Nadat we twee plekjes naast elkaar hadden schoven we al uit gewoonde onze bankjes samen en haalde we onze spullen boven. Toch moest ik even opkijken toen Elaine haar hoofd vermoeid op mijn schouder liet rusten.
    'Zach, zou jij ook niet graag in deze boeken staan,' mompelde Elaine sarcastisch wat me even deed lachen 'Als we nou gewoon met school stoppen en een boot gaan kopen. Dan moeten we alleen even een nieuw werelddeel vinden en dan kunnen we er vast ook wel in staan,' haar woorden deden me luid lachen waardoor er enkele kwade blikken naar ons gericht werden, maar dat maakte me echt niet uit. "Elaine, jij word sowieso de eerste vrouwelijke president van America en ik word in geschiedenis beschreven als de eerste kerel die een wereldrecord pizza vreten ga winnen." grijnsde ik speels, tevreden om alle drama even achter ons te laten.

    (flut post I know :c )



    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH