[RPG | 2OO] Little Pink Lady's — War of Love | Speeltopic 1 - Speeltopics

18 sep 2017 - 16:12 bubbIes is offline

bubbIes 1176

LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE

THE STORY
Princeton South-East ~~High~~ — Californië ~~2003~~ — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?
2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

PRINCETON SOUTH-EAST
Stad: Princeton Hall ~~Fictie~~
Staat: Californië
Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar)
Schoolkleuren: Blauw, rood en wit.
Sportteams:
— Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor.
— Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor.
— Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal
Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub

CHARACTERS
VROUWEN 1 MEISJE NODIG
Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina
Chardonnay Parker Sweetwather • The ''One'' Person • Madelaine Petsch • Windvlaag • 1.3
Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • ~~Idk.~~ • Greenlight • 1.2
Peaches Riddle • Status • Jessie Paige • Herfst • 1.5
Rosa Thomason • The Life of The Party • Faceclaim • Phortos • 1.2
Malin Gracie Newton • None • Scarlett Leithold • Virago • 1.3
Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Lauren de Graaf • Sombre • 1.6
Ertha Latisha Green • The Newby • Bee Melvinn Windvlaag • 1,6
Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Miranda Kerr • Aniketos • 1,6

MANNEN VOL
Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina
Noah Christopher Andrews • The Hyper • Cole Sprouse • Windvlaag • 1.3
Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • Maluma • 1.1
Naam • Status • Faceclaim • philocaly • Pagina
Parker Thomas Smith • The Jock • Idk • Obeah • 1.2
Tanner Jacob Smith • Potterhead • Idk • Obeah • 1.2
Naam • Status • Faceclaim • Epine • Pagina
Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Lauren de Graaf • Sombre • 1.6
Valentine Cooper Anderson • Prine Charming • Pierson Fodé • Vaiana • 1.5

LIST
Naam
Leeftijd
Reputatie
Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen.
Innerlijk
Uiterlijk
Geschiedenis
Relaties
Overig

THE ''RELETIONSHIPS''
Chardonnay — Roman
Celeste — Parker
Malin — Tanner
Rosa — Noah
Peaches —
Ertha —
Lichelle — Valentine
Emily —

RULES
De huisregels van Quizlet gelden hier.
Houd dames en heren gelijk.
Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer.
Schrijf 200 woorden per post.
16+ is toegestaan, wel graag aangeven.
Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft.
Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

''With all due respect, which is none...''

30 okt 2017 - 21:46 Sombre is offline

Sombre 2828

━ Jackson 'Jake' Beau Aguillard ━
━ The charming dickhead ━

Jake - outside - with Celeste & Valentine
OUTFIT

Ik zuchtte en vroeg aan Val wat hij er nou van vond. 'Kies jij een partij onder deze twee dames? Of ben je Zwitserland? Ik wel namelijk.' vroeg ik nieuwsgierig. 'Lichelle mag daten wie ze wil, maar niet Roman ik gun het die fucker niet, daarbij ben ik er voor beide.' meende Valentine. Ik knikte begrijpelijk, Roman was inderdaad een teringlijer eerste klas, maar tocht was het een vriend van me. Ik wilde ook niet dat hij wat met Lichelle zou beginnen, hij verdient Lichelle inderdaad niet.
'Snap ik, hij is inderdaad niet goed genoeg voor Lichelle.' reageerde ik op Valentine. 'Jezus, kunnen we het ook ergens anders over hebben, echt bedankt dat jullie jullie zorgen om me maken of wat dan ook, maar er zijn ergere dingen in de wereld. Ik wil het er gewoon niet meer over hebben oké.' zei Celeste geïrriteerd. Ik haalde mijn wenkbrauwen even verbaasd op.
'Damn girl, chill your tits.' zei ik terwijl ik nogsteeds verbaasd naar Celeste keek. Ik snap dat ze boos is maar ze hoeft het niet op ons af te reageren. Valentine leek afgeleid en keek langs mij heen naar iemand die op het plein stond. 'Ik ben zo terug.' zei Valentine dan ook en stond op, hij liep rechtstreeks op Lichelle af, die op het plein stond. Ze keek naar ons en ik keek haar even aan met een geruststellende glimlach. Ik hoorde Celeste diep zuchten, ik begreep wel dat dit waarschijnlijk echt kut over zou komen. Haar mobiel trilde, wat me er aan herinnerde dat Lichelle niet op mijn geweldige opmerking had gereageerd, daar zou ik later nog wel even een drama scéne voor creëren.
'Maar oké, over andere onderwerpen gesproken. Val en ik gaan vanavond naar het bos, je weet wel wat drank, een kampvuurtje of zoiets. Waarom ga je niet met ons mee?' vroeg Celeste. Ik keek haar even bedenkelijk aan. Ik had vanavond met Lichelle afgesproken, zij had ook een vriend nodig, dus ik wilde er graag voor haar zijn. 'Sorry lieverd... ik heb vanavond afgesproken met Lichelle, film avond met pizza.' zei ik op een rustige toon, zodat Celeste zich hopelijk niet afgewezen zou voelen, al helemaal omdat ik met Lichelle ga. Ik ging even met mijn hand door mijn haar en keek haar met een vriendelijke blik aan.
'Maar ik wens je veel plezier met Val vanavond, drink er eentje voor mij okay?' zei ik met een knipoog terwijl ik met mijn hand langs haar wang ging.

[ bericht aangepast op 30 okt 2017 - 21:46 ]

- thank you for existing -

31 okt 2017 - 12:02 Ken_ is offline

Ken_ 18305

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, Outside, With Cel & Jake /Lichelle

“Nee, dat klopt, " Begon Lichelle met een zucht. "Maar je weet best hoe Celeste in elkaar steekt, jij beter dan ik. Ik wil het niet erger maken dan het is. Ze is waarschijnlijk nu toch bezig met wraakplannen.” verklaarde ze moedeloos, nu ja ik kon niet ontkennen dat ze geen gelijk had. Ik wist dondersgoed dat Celeste me het komende uur zou gaan negeren, maar dat wist ik al van te voren. Ik kon heus mezelf even opofferen om een dame op te beuren, wetende dat ik Celeste vanavond genoeg aandacht zou gaan geven, met booze. Lichelle leek voor enkele seconden toch even kunnen glimlachen, al verdween deze zodra ik haar vroeg of ze niet gewoon bij ons kwam zitten. “Volgens mij lijkt me dat niet het beste plan, maar ik merk dat jij graag terug wil naar Cel.” ze knikte even in de rihitng van mijn beste vriendin waardoor ik ook even omkeek naar Cel die niet geamuseerd leek. "Maak je maar geen zorgen om mij. Ik overleef het wel.” vervolgde ze , ze leek net een verdwaalde pupper. Echter net als ik haar wilde verzekeren dat het echt geen probleem was opende ze weer haar mond.
“Waarom ben je me eigenlijk achterna gekomen? Ik dacht, eerlijk gezegd, dat je me wel kon vermoorden.” vroeg ze me met een zacht lachje waardoor ik haar een kleine glimlach schonk. "Ik mag soms wel een eikel lijken, maar ik ben geen monster. Ik kon van ver zien dat je gekwetst was en ik voel me ergens ook wel schuldig." verklaarde ik haar. " Ik kan nogal bot zijn zonder het goed te beseffen." vervolgde ik verontschuldigend . De wind blies wat op waardoor de lok die Lichelle daarnet weg had geveegd, weer vrolijk voor haar gezichtje sprong. Het was dan ook een automatisme voor mij om de lok wat beter achter haar oor te schuiven, iets wat ik gewoon was te doen bij Celeste. " Ook wil ik niet dat je alleen in deze staat naar huis moet, wie weet welke eikel je zou proberen op te pikken om weet ik veel wat van je te willen." vervolgde ik iets bezorgd.

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

at Parkers , With Parker and Roman

'Laten wij het maar houden bij tattoos.. Talking about that, plan me even in voor een nieuwe sessie.' zei Roman geamuseerd op mijn opmerking waardoor ik de jongen nog even kort aankeek met tuitlippen maar het dan niet kon laten om toch te lachen. "Komt goed' ik haalde mijn mobiel weer boven om het alvast op te schrijven zodat ik het niet vergat en besloot dan toch even op Lichelles berichtje te antwoorden
'To Lichelle:
K, succes met een nieuwe partner'
Het bericht was kort en wat bot, maar ik had gewoon geen zin om meteen alles te laten stilvallen door een dom bericht. Ik zou heus wel iemand vinden die met me wilde samenwerken, en zij zou met alle gemak iemand vinden die gratis een tien wilde halen. "En dan vind je t gek dat ik je niks vertel," grinnikte Parker naar Roman. "Is deze genoeg om je honger te stillen," deed hij de stoere Latino jongen na wat me weer deed lachen. 'Hey, het is wel zo.' verdedigde Roman .Hij had nu eenmaal gewonnen in de game en ik had zo een gevoel dat deze spelronde toch niet zonder een prijsje was voor de verliezer. Parker haf me zijn controller waardoor ik even naar de jongen grijnsde, ik was dol op games al had ik er bijlange niet zoveel als deze twee gasten. Ik had zo'n tweedehands PlayStation met grandtheft auto op en nog een paar van die vechtspelletjes, maar gezien ik nooit iemand uitnodigde bij mij thuis kwam ik amper ook aan de spelconsole.
Na enkele seconden kwam Parker dan ook terug met enkele games waardoor ik dan ook nieuwsgierig naar de spellen keek om te zien welke de coolste was om te spelen. Echter was mijn aandacht al gauw gevestigd op de dame die de gameroom binnen kwam, gepaard met de heerlijke geur van gebak.
"Ik heb koekjes gemaakt," Bood Misses Smith ons aan waardoor ik net als mijn twee metgezellen ook opstond en me naar de pooltafel begaf. Had ik ook maar zo'n geweldige moeder als Parker, het enige wat mijn moeder kon was drinken en televisie kijken, hoewel het nu ook wel al stukken beter ging dan vroeger. Hier was het tenminste altijd een warm welkom en moest ik mijn jaloezie voor Parker en Tanner altijd goed verstoppen als ik hier was.
'Hmh.. Hoe hebben we dit ooit verdiend?' Zei Roman met zijn oh zo Charmante grijns waarna hij de dame een welverdiende knuffel had wat me ook even deed grijnzen. 'These are the best.' ik knikte instemmend. "Het ruikt heerlijk Miss S." zei ik oprecht waarna ik ook een koekje van de plateau viste.
"Blijven jullie voor het avond eten?" vroeg ze vervolgens, ondanks dat ik nu al goed gevoederd werd met Chips en koeken, wist ik ook wel dat het vanavond enkel een mager kommetje soep met wat brood zou worden, al kon ik niet al te lang wegblijven. Ik vertrouwde mijn moeder namelijk niet als ze alleen thuis was en ookal is er nog nooit wat gebeurd, ik zou me zo schuldig voelen als het voor een keer wel weer gebeurd. "Sloppy Joe's of Mac & Cheese?" vroeg ze vervolgens en ik liet mijn blauwe kijkers weer even op de vrouw rusten. "Sloppy Joe's klinkt heerlijk." glimlachte ik, grotendeels om haar ook te plezieren gezien ze ze nog meer glimlachte dan ervoor. Het was eeuwen geleden dat ik mijn moeder nog zo had zien glimlachen. "Oh mam, mag ik een potje nagellak lenen? Don't ask," voeg Parker nog terwijl hij alles aan zat te sluiten wat me even spontaan deed lachen. "Het liefst zo roze mogelijk." zei ik er nog bij om Parker nog wat meer te stangen. Ik had zelf geen idee waarom hij de dat spul nodig had, maar aan de grijns van Roman te zien was het voor Parker zelf bedoeld.
Nadat Moeder Smith ons nog verzekerde om braaf te zijn opende Roman zijn mond weer . 'Geen zorgen, ik hou een oogje in het zeil,' Plaagde hij waar ik de twee even ondeugend aankeek. 'Ik zal proberen te zorgen dat ze de boel niet afbreken.'knipoogde hij waarna ik ze mijn zoetste glimlach schonk. "Ik kan niets beloven, sorry misses S."

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

31 okt 2017 - 13:52 Valkyria is offline

Valkyria 3960

PARKER THOMAS SMITH

18 || The Jock || @home met Roman & Newt

Ik moet luidop lachen als, zoals verwacht, zowel Roman als Newt het niet kunnen laten mijn moeder een antwoord te geven. Ik schud mijn hoofd en verberg mijn handen in mijn gezicht terwijl mam instemt met de keuze van Newt en ons vervolgens opnieuw alleen laat.
"Ik heb nieuwe vrienden nodig," jammer ik, nog steeds lachend, terwijl ik me in de ogen wrijf. "You guys suck," voeg ik er nog, net zo min gemeend aan toe. De waarheid is echter dat ik me in de handen mag wrijven met kerels zoals deze. Natuurlijk hebben ze elk hun minpunten, maar die heb ik zelf ook. En ik neem die van hen net zo lief als zij die van mij. Mocht Tanner niet zo verdomd sterk op mij lijken qua uiterlijk dan zou ik eerder denken dat Roman mijn broer is. Het gebeurt meer dan eens dat we onbewust elkaar's zinnen afmaken omdat we zo danig op één lijn zitten. En Newt... Die weet me altijd aan het lachen te brengen als het even minder gaat, en niet alleen met zijn... ahem, talenten.
"Liefst zo roze mogelijk," herhaal ik Newt's woorden onder mijn adem. "Wacht jij maar af, Newton, ik krijg je nog wel terug," vervolg ik terwijl ik mijn blik op hem richt. Om de, half gemeende, dreiging af te maken zwaai ik nog een keer overdreven met mijn vuist in de lucht naar hem en geef ik hem vervolgens een duwtje.
"Maar goed, spelletjes. Aangezien Roman bij de vorige gewonnen heeft stel ik voor dat hij mag kiezen?" begin ik, om het onderwerp van mijn weldra gelakte nagels af te leiden. Er schiet me een gedachte te binnen, waarbij er onmiddellijk een ondeugende grijns op mijn gezicht glijdt. "En aangezien Newt hier niet mee heeft kunnen dingen naar de overwinning net, mag hij kiezen welke straf de verliezer dit keer te verduren krijgt," besluit ik luidop. In de blik waarmee ik hem blijf aankijken staat maar één ding te lezen; pure uitdaging. Ik zit hoe dan ook al in "de problemen" en de kans dat hij een gevolg kiest dat hij straks zelf moet ondergaan is reëel. Bij mijn weten gamet. Newt toch net iets minder vaak dan Roman en ik.
"Of durf je niet," eindig ik nog, zonder ook maar één seconde van Newt weg te kijken, wetend dat als hij nog niet overtuigd was, dit wél genoeg is hem over de streep te trekken. Hij is namelijk niet het persoon dat zich snel laat doen, en al helemaal niet door mij - op de meeste vlakken.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

31 okt 2017 - 15:01 Venustic is offline

Venustic 2690

Celeste Dariya Maksimov

Cheer captain | 18 years | Bench outside | With ~~Valentine~~ and Jake| Outfit

Her attitude kinda savage
But her heart is gold

Celeste was niet langer geïrriteerd door de hele situatie, ze was boos, boos op Lichelle, boos op Valentine en boos op zich zelf. Lichelle had de girl code gebroken, want blijkbaar was de jongedame zelf te dom om die te begrijpen. Erg moeilijk kon het toch niet zijn? Je ging niet met de ex van één van je vriendinnen veel meer regels waren er niet alleen die simpele regel en zelf dat begreep de jongedame nog niet. Valentine daar in tegen begreep de regel wel, maar begreep duidelijk niet dat je je vriendin steunde wanneer haar zulke dingen over komen. Hij leek niet te begrijpen dat het dan niet de bedoeling was om naar de dader toe te rennen en die te troosten als of ze net de ergste dag van haar leven heeft gehad. Zelf al had Lichelle dat, dan was het nog niet zijn taak om er voor te zorgen dat ze zich beter voelde, want Valentine hoorde aan Celeste haar kant te zijn. Geen zwitserland, gewoon Celeste, moeilijker was het niet. Ze wou gewoon met haar beste vriend praten, Jake was een leuke en aardige jongen, maar ze ging niet over Lichelle zitten bitchen tegen hem, daarvoor gaf hij te veel om de jongedame. Hoewel Valentine gaf duidelijk ook te veel om de brunette met wie hij gezellig stond te praten. Hij had haar net zo goed meteen kunnen zoenen, want hoe hij haar nu behandelde als een klein prinsejsje liet wel zien dat hij dat maar al te graag wou. Iemand zou Valentine zijn penis er af moeten hakken, misschien wist hij dan nog wel enige vorm van loyaliteit te vinden.
De laatste persoon waarop Celeste boos was wat niet Jake, ze had boos op hem kunnen zijn omdat hij haar doodleuk vertelde dat hij met Lichelle ging film kijken vanavond, maar dat intresseerde Celeste niet zoveel. Ze had wel kunnen weten dat Jake zoals hij al had gezegd liever zwitserland was, nee Celeste was als laatste boos op zich zelf, omdat ze niet kon wat Lichelle deed. Wat Lichelle dan ook deed, maar ze deed iets wat er voor zorgde dat iedereen medelijde met haar had als of zij hier het slachtoffer van veraad was. Celeste begreep niet hoe de jongedame iedereen op haar vingertje wist te winden en was bijna boos op zich zelf dat ze dit niet kon. Het enige wat Celeste kon was mensen weg duwen wanneer ze van streek was, want zij was die persoon die niet over haar gevoelens kon praten. Natuurlijk zou ze dit alles aan Jake kunnen vertellen een beetje zijn medelijde voor zich winnen, maar dat was niet hoe het voor Celeste werkte. Nee zij ging nog atlijd voor haar wraak plannen en gelukkig wist haar subject haar net een berichtje te sturen.
Roman zei dat hij liever met haar alleen wou zijn, iets wat Celeste in elke andere situatie waarschijnlijk had afgeslagen. Ja ze wou Lichelle een mes in de rug steken door voor Roman te gaan, maar ze was niet van plan meteen boven op hem te springen. Echter was het geen andere situatie en zat Celeste nu in de situatie waarin twee van haar beste vrienden meer intresse in iemand anders toonden dan in haar en ze had aandacht nodig. Als Roman haar aandacht wou geven dan zou ze daar met alle liefde genoege mee nemen dus stuurde ze de jongen snel een berichtje terug.

To Roman:
Fuck Valentine, waar moet ik zijn? Ik zal er zijn

Hierna kwam Celeste omhoog van de bank. 'Nou, Jake, ik zal toch even een brave meid zijn en naar mijn les gaan. Ik zie je later wel.' zei Celeste waarna ze de jongen even door zijn blonde haar woelde. De reden dat ze hem eigenlijk hier achter niet was dat echt niet langer kon kijken naar hoe Valentine bij Lichelle stond te slijmen. Als ze dat nog langer mocht aanschouwen kon ze echt over naar nek gaan.
Echter kreeg Valentine nog wel even aandacht van Celeste terwijl ze alweer de school in was gelopen in de vorm van een berichtje.

To Val:
Plan is cancelled, ik heb betere dingen te doen vanavond

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

31 okt 2017 - 16:09 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Montana
Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ Parkers house

"Ik kan niets beloven, sorry misses S." deed Newt er nog een schepje bovenop en ik kan mijn lach nog net inhouden. Oh boy.. Parker lacht ondertussen luidop en ik weet nog net de brede glimlach van Miss S op te vangen voor ze de kamer verlaat. Leuke vrouw, dat zijn de echte goals later. "Ik heb nieuwe vrienden nodig," jammert Parker en ik kijk hem grijnzend aan. "You guys suck," Ik pruil even en eet snel mijn mond leeg. 'Nah, dat is zijn taak. Denk ik,' zeg ik en geef een knikje naar Newt voor ik plagerig knipoog. 'By the way, you can't possibly live without us.' zeg ik tevreden en eet dan het koekje in mijn handen op. "Liefst zo roze mogelijk,Wacht jij maar af, Newton, ik krijg je nog wel terug," zegt Parker tegen de jongen naast me en ik lach zachtjes. Ondertussen laat ik mijn blik gaan over de spellen die op de grond liggen maar kom nog steeds niet tot een keuze.
"Maar goed, spelletjes. Aangezien Roman bij de vorige gewonnen heeft stel ik voor dat hij mag kiezen?" begint hij dan en ik kijk op. "En aangezien Newt hier niet mee heeft kunnen dingen naar de overwinning net, mag hij kiezen welke straf de verliezer dit keer te verduren krijgt," vervolgt hij. "Of durf je niet," Ik lach zachtjes en kijk naar Newt. 'Kies ook het spel maar, dan heb je misschien nog een kans om tweede te worden. Na mij natuurlijk.' zeg ik op een plagerige toon en pak mijn mobiel er weer bij. Mijn avond was opeens compleet veranderd. Char had er toch geen zin in, met Lichelle ging het vanavond niks worden en als ik het berichtje van Celeste zie kan ik alleen maar grijnzen. Well well... Wie had dat verwacht. Nou ja, ik klaag niet. Nu moest ik Lichelle sowieso afzeggen, al was ze dat zelf al van plan. Daarnaast wou ik het niet gelijk toegeven maar als je me de keuze gaf zou ik altijd Celeste kiezen. Ze bleef een van de meest bijzondere vrouwen die ik ooit had ontmoet. Ik open dus al snel weer Whatsapp om de volgende berichtjes te versturen.

To: Lichelle
Het zit al goed oké? Ik zie je op school, enjoy your night x

To: Celeste
That's the spirit (; Zeg jij het maar princess, ik vind het goed zolang jij er bent

Ik stop mijn telefoon weer in mijn zak en kijk naar Newt. "Dus, wat wordt het?"

El Diablo.

1 nov 2017 - 10:01 Aynur is offline

Aynur 2380

Lichelle ”Elle” Feyre Cohen

The Princess • 17 jaar • On her way to Home • With Valentine • Outfit

Ik merkte dat mijn gesprek met Valentine me goed had gedaan, er kon tenminste weer een echt aanvoelend glimlachje vanaf. Al wist ik wel dat hij veel liever bij Celeste was op dit moment, want dat was nu eenmaal zijn beste vriendin. En ik was gewoon het meisje dat haar leven naar de gallemiezen hielp. Daarom gaf ik aan, aan Val dat het geen probleem was als hij terug zou willen naar Cel. “Maak je maar geen zorgen om mij. Ik overleef het wel,” voegde ik er nog snel aan toe.
Maar voordat ik hem liet gaan, vroeg ik hem de vraag die vanaf het begin dat hij naar me toe kwam al op mijn tong lag. “Waarom ben je me eigenlijk achterna gekomen? Ik dacht, eerlijk gezegd, dat je me wel kon vermoorden.” Een klein lachje kwam er al snel achteraan, om hem niet het gevoel te geven dat ik het hem kwalijk nam of zoiets. Ik bedoel, ik betekende in principe niets voor hem. Ja, af en toe een ‘Hallo’ in de gang, maar dat was het wel zo’n beetje. We hadden allebei totaal verschillende levens en vonden andere dingen leuk. Hij was captain van het football-team en ik voorzitter van de schaakclub. Ik was bedeesd en hij was fel, niet bang om je recht in je gezicht te vertellen hoe hij over je dacht. Waarom vind hij mij zijn tijd waardig? Ik keek naar hem op, in afwachting tot het antwoord en ik moet eerlijk toegeven dat ik het fijn vond om hem ook te zien glimlachen. Heel anders dan de boze blik die ik in eerste instantie naar mijn kop kreeg geslingerd.
“Ik mag soms wel een eikel lijken, maar ik ben geen monster. Ik kon van ver zien dat je gekwetst was en ik voel me ergens ook wel schuldig.” Die laatste woorden zorgde voor een lichte frons van mijn kant. Oh, meneertje voelde zich schuldig en kwam dus alleen for his own good naar me toe om me te troosten omdat hij anders niet zou kunnen slapen vannacht. Een pijnlijke steek schoot door mijn maag en vlug liet ik mijn hoofd hangen. Ik wilde dit niet erger maken dan ik al had gedaan en dus hield ik wijselijk mijn mond, dankbaar voor de beheersing die ik door de jaren heen verkregen had.
De woorden die daarna kwamen, lieten mijn blik verzachten omdat ze er zo lief en verontschuldigend uitkwamen. “Ik kan nogal bot zijn zonder het goed te beseffen.” Het stemmetje dat in mijn achterhoofd schreeuwde ‘JA DAT HEB IK GEMERKT!’, legde ik zo snel mogelijk het zwijgen op en ik tilde mijn hoofd weer omhoog. “Wauw, dat is… lief van je om te zeggen.” Ik knikte bij mijn woorden en doordat ik mijn hoofd iets schuin hield, besloot de wind dat dit zijn kans was en hij blies het plukje haar dat ik zo zorgvuldig achter mijn oor had gestopt weer in mijn gezicht. Als ik alleen was, zou ik die vervloekte windvlaag helemaal verrot hebben gescholden omdat hij nu al de hele dag zo lekker bezig was, maar omdat ik Valentine niet de stuipen op het lijf wilde jagen, hield ik me in.
Net op het moment dat ik mijn hand in de richting van mijn haar uitstrekte, deed Valentine hetzelfde en onze vingers raakten elkaar in hun baan om het plukje weer achter mijn oor te stoppen. Mijn wangen werden rossig en snel liet ik mijn hand weer zakken en deed ik een stapje achteruit. Ongemakkelijk hees ik mijn rugzak wat beter over mijn schouder. “Nou, eh, dan ga ik ma-” Ik kreeg de kans niet om mijn zin af te maken, aangezien Valentine me bezorgd aankeek en zei: “Ook wil ik niet dat je alleen in deze staat naar huis moet, wie weet welke eikel je zou proberen op te pikken om weet ik veel wat van je te willen.” Ik liet een snuivend lachje horen, zonder dat het minachtend klonk ofzoiets. Omdat ik hoopte dat ik iets met mijn verschrikkelijke humor zou kunnen bereiken, bijvoorbeeld dat ik me verdorie een stuk minder ongemakkelijk zou voelen, stak ik mijn been uit zodat hij mijn zwarte laarsjes met blokhak zou kunnen zien. “Zie je deze schatjes? Die kunnen makkelijk ingezet worden als dodelijk wapen. En ik heb Jake die, als het zou moeten, met me mee naar huis zou willen lopen. Dus echt, geen zorgen.” Ik grijnsde lichtjes en was van plan om ook te knipogen, totdat ik besefte dat dat niet echt mijn sterkste punt was, dus dat idee liet ik meteen weer varen. Nog heel even bleef ik staan, in afwachting tot reactie van Val en twijfelend of ik echt Jake zou halen om met me mee te lopen.

I have seen my own sun darkened

1 nov 2017 - 10:49 Syaoran is offline

Syaoran 12961

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Malin Gracie Newton

”I want a person who comes into my life by accident, but stays on purpose.”

• Eighteen • Swimmer • Outside, with Tanner • Outfit •

Ondanks dat de woorden van eerder me een tikkeltje ongemakkelijk hadden laten voelen — wat eerder te maken had met dat het juist niet verkeerd aanvoelde — voel ik me gerustgesteld worden als Tanner zijn armen weer om mijn middel heen laat glijden en ik zo in zijn veilige cocon van warmte terecht kom. Misschien was de grens tussen hem en mij door de maanden heen vertroebelt geraakt en stond ik wellicht veel meer van hem toe, dan een ander in een relatie gedaan zou hebben. De waarheid was echter dat ik me volledig op mijn gemak voelde bij Tanner en niet het besef had dat ik misschien een grens over ging. Sterker nog, ikzelf wist tot op een zeker hoogte mijn aandacht van hem ook te vragen, waarbij niks verkeerd leek aan te voelen; of dat ooit zou doen.
”Parker beseft niet hoeveel geluk hij met jou heeft, Gracie,” hoor ik Tanner vervolgens zeggen, alvorens hij zijn kin op mijn schouder laat rusten. Een kleine glimlach glijdt over mijn lippen heen terwijl mijn poelen naar de blauwe hemel boven ons glijden. Een vreemd soort warmte verspreidt zich door me heen en hoewel ik mijn vinger er niet precies op kan leggen, voelt het anders dan wanneer Parker me vertroeteld met zijn woorden. Ik was in ieder geval niet perfect en prees mezelf wellicht daarom alleen nog gelukkiger met het feit dat Parker aan mijn zijde stond — ook al was daar nu totaal niks van te merken, had ik hem vandaag nog geen een keer gesproken en deed ik er zelf eveneens weinig aan om contact te leggen met mijn vriendje.
”Nieuwe shampoo?” doorbreekt Tanner mijn stille gedachten, nog voor ik kan reageren op zijn lieve woorden. Haast direct glijden mijn vingers naar mijn lange lokken en strijken ze er zacht doorheen, waarbij ik een brede glimlach op mijn lippen laat glijden. “Mijn vaste merk had een uitbreiding in haar fruitige geurtjes,” lach ik zacht. “Na weken van perziken kon ik het nu niet laten om eens voor een zoete aardbei geur te gaan.” Als Tanner zich vervolgens op de inhoud van zijn tas stort en er al gauw een doos met muffins uit haalt, moet ik opnieuw lachen. “Heb je er nu gewoon spontaan honger van gekregen?’ plaag ik de jongen zacht terwijl ik het allerlaatste trekje van de joint neem en deze vervolgens uitmaak. Met een lach op mijn lippen kijk ik vervolgens toe hoe Tanner een van de muffins naar binnen werkt. Ik wist hoe lekker ze konden smaken, daar ik ze herkende van hun moeder en er al eens van had mogen genieten.
Wanneer een van zijn mondhoeken versiert wordt door wat vulling van de muffin grinnik ik zacht en kan hierdoor de verleiding alleen al niet weerstaan om het er af te willen snoepen. “Knoei kont,” plaag ik hem opnieuw en rijk met mijn vinger naar Tanner zijn mondhoek. “Zo maak je het nog lekkerder,” gniffel ik zonder in eerste instantie een besef te hebben van mijn uitgesproken woorden. Het was toch ook zo?

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

1 nov 2017 - 22:23 Ken_ is offline

Ken_ 18305

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, Outside, With Cel & Jake /Lichelle

Lichelle leek even te fronsen , had ik wat verkeerd gezegd? Echter nadat ik uitgepraat was , leek het al overgewaaid te zijn en besloot ik er maar niet over te vragen, vrouwen waren gecompliceerd , Zeker de meiden met Cel in hun naam. “Wauw, dat is… lief van je om te zeggen.” knikte ze waardoor ik haar een zwak glimlachje terug schonk. Met mijn bezorgdheid kon ze echter wel lachen en showde ze even haar been waardoor ik haar even schaapachtig aanstaarde. “Zie je deze schatjes? Die kunnen makkelijk ingezet worden als dodelijk wapen. En ik heb Jake die, als het zou moeten, met me mee naar huis zou willen lopen. Dus echt, geen zorgen.” grijnsde ze wat me ook zacht deed lachen. "Hoe kunnen meiden ook in die moordwapens lopen?" lachte ik al stierf mijn lach gauw weg toen het wel gekende deuntje hoorde van mijn mobiel. Het was Cel's deuntje en ik draaide me dan ook vliegensvlug om , om mijn beste vriendin in de verte te zien weg lopen. Wel shit... " Ik moet gaan, maar ik zie je morgen wel weer toch?" glimlachte ik zwak naar Lichelle en keek even richting Jake die er gelukkig nog was om haar op te vangen. " Als ik dan nog leef tenminste." vervolgde ik er zuchtend bij waarna ik haar nog vlug gedag zwaaide en vervolgens een sprintje trok naar mijn beste vriendin. "Cel ! Cel wacht nou!" riep ik in een wanhopige poging om mijn vriendin tegen te houden, al wist ik dondersgoed dat het helemaal niet zou helpen. Ik ging dus nog een spurt sneller zodat ik haar kon inhalen en kwam haast uitgeput voor haar vliegen. "Celeste, alsjeblieft." zuchtte ik uitgeput en beet even op mijn lip. "Lichelle en Roman gaat niet door, goed nieuw toch?" probeerde ik haar toch iets op te beuren, wetende dat ze zo mijn hoofd zou gaan afhakken.

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

at Parkers , With Parker and Roman

"Ik heb nieuwe vrienden nodig," Jammerde Parker wat me geamuseerd mijn koekje deed verder eten terwijl ik me ook terug begaf naar de beanbags en neerplofte. "You guys suck," voegde hij er nog aan toe 'Nah, dat is zijn taak. Denk ik,' plaagde Roman waardoor ik me ook in de zoeitheid verslikte en moest hoesten. Jezus, we waren weer eens hevig vandaag. "Ergens wil ik je tegenspreken, maar nee je hebt gelijk." zei ik met een klein lachje proberend mijn faal van net niet te hard te laten doorschemeren. Touché...
"Liefst zo roze mogelijk," mimde Parker me na, hoewel niet zo goed als mijn echte stem natuurlijk al kwam de toon er aardig goed uit, druipend van het sarcasme. "Wacht jij maar af, Newton, ik krijg je nog wel terug," vervolgde Parker waardoor ik hem een handzoen toewierp. "Hé weet ik weel waarom je die nodig hebt". zei ik quasi onschuldig en had hem een duwtje terug met een brede grijns.
"Maar goed, spelletjes. Aangezien Roman bij de vorige gewonnen heeft stel ik voor dat hij mag kiezen?" beginon Parker al . "En aangezien Newt hier niet mee heeft kunnen dingen naar de overwinning net, mag hij kiezen welke straf de verliezer dit keer te verduren krijgt," zei Parker uitdagend en keek me even diep aan, waardoor ik mijn blik even vernauwde en de jongen kort bekeek."Of durf je niet," een spottend lachje verliet mijn lippen dan ook bij zijn woorden. Ik iets niet durven? Dat mocht hij willen. 'Kies ook het spel maar, dan heb je misschien nog een kans om tweede te worden. Na mij natuurlijk.' deed Roman er nog een schepje bovenop waardoor ik even mijn knokkels kraakte en mijn bril uit mijn broekzak haalde om me in mijn 'serious' mode te plaatsen ~~-kuckluch-~~
"Als jullie dat zo graag willen." begon ik en liet mijn blik even over de games glijden. "Dus, wat wordt het?" Call of Duty was natuurlijk de obvious pick, daarom koos ik ook voor Halo wetende dat dit beide heren al wat zou gaan verbazen, of misschien niet I didn't care. "Goed en nu de loserstraf." ik keek grijnzend naar Parker. "Ik wilde eerst wat stoms doen zoals lipstick dragen ofso, maar omdat Sparkie hier denkt dat ik niet durf..." begon ik en klopte Parker even op zijn schouder. "Moet de verliezer een tattoo op zijn voetzool laten zetten uitgekozen door de winnaar." ik grijnsde mijn tanden bloot en keek van Roman naar Parker. Dit was de meest pijnlijke plek om een tattoo te zetten, de oksel, lip en handpalm waren ook geen pretje maar toch iets te zichtbaar. "Of durven jullie niet?"

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

2 nov 2017 - 13:09 Aynur is offline

Aynur 2380

Lichelle ”Elle” Feyre Cohen

The Princess • 17 jaar • On her way to Home • With Valentine • Outfit

Om eerlijk te zeggen, vond ik de reactie van Valentine ontzettend lief. Natuurlijk was hij onnodig bezorgd, dus dat was wat ik hem dan ook probeerde duidelijk te maken. Met een lichte grijns op mijn gezicht stak ik mijn been uit, de trots van mijn lichaam, maar dat even terzijde en draaide met mijn enkel. “Zie je deze schatjes? Die kunnen makkelijk ingezet worden als dodelijk wapen. En ik heb Jake,” zei ik terwijl ik mijn blik over verschoof naar het witblonde koppie in de verte. “die, als het zou moeten, met me mee naar huis zou willen lopen. Dus echt, geen zorgen.”
Valentine moest lachen, wat me om de een of andere reden een goed gevoel gaf. “Hoe kunnen meiden ook op die moordwapens lopen?” Hoofschuddend en nog steeds met een lach op mijn gezicht reageerde ik schouderophalend: “Tja, het is een kwestie van oefening en behendigheid. Als klein meisje stal ik mijn moeders schoenen altijd uit de kast en ging daar dan trots mee rond paraderen, dus jong geleerd oud gedaan.” Zo stonden we nog even na te grijnzen, totdat Valentine’s lach langzaam van zijn gezicht verdween. Een deuntje van een mobieltje was luid en duidelijk te horen, en zo te zien trok het ook zijn aandacht. Hij draaide met een ruk zijn hoofd om en ook ik keek in de richting van het geluid. Hierdoor kon ik nog net zien dat Celeste zich omdraaide en met rechte rug wegliep.
Plotseling leken de bewegingen van Valentine zeer gehaast en hij zei: “Ik moet gaan, maar ik zie je morgen wel weer toch?” Hij glimlachte, maar het was een zwakke afspiegeling van de lach waar hij echt tot in staat was. “Ja, nee, tuurlijk,” antwoorde ik een beetje verward door de plotselinge omslag. “Als ik dan nog leef tenminste,” hoorde ik hem nog mompelen voordat hij een sprintje trok en achter Cel aanging. “Ja, dat is natuurlijk wel de vraag,” sputterde ik nog, maar hij was al weg. Ik zuchtte diep en draaide me weer om in de richting van Jake. Met ferme passen en mijn zware tas schuin over mijn rug liep ik op hem af. Nu kon ik hem gelijk vragen wat er aan de hand was, wat hij op zijn pizza wilde wist ik overigens al. Met dat soort dingen nam hij vaak hetzelfde, wat ik prettig vond aan hem.
“Uhm, hey,” begon ik, zoals gewoonlijk voorzichtig omdat je het maar nooit wist wat er kon gebeuren als hij in een slechte bui was. “Heb je er behoefte aan om even tegen iemand aan te schreeuwen? Er is nu niemand die je kan horen, behalve ik. Ga je gang.” Ik glimlachte naar hem, wetend dat een knuffel niet bij hem zou helpen zoals hij hielp bij mij.

[ bericht aangepast op 2 nov 2017 - 13:12 ]

I have seen my own sun darkened

2 nov 2017 - 13:38 Aynur is offline

Aynur 2380

Harper Aliz Channing

18 y/o - Emily - Running through the Hallway - Outfit

God, fuck my life, waren mijn eerste gedachte zodra ik me met een plof liet vallen op een van de stoelen die in het lokaal stonden. Ik leunde naar achteren zodat mijn stoel op zijn achterpoten balanceerde en legde mijn voeten op tafel terwijl ik mijn hoofd in mijn nek legde. Wat voor vak was het ook alweer? Ach, wat kon mij het verrotten en ik viste een random boek uit mijn tas die ik opengeslagen over mijn gezicht heen legde. Zo wiebelde ik langzaam heen en weer, onder toeziend oog van degene die in de pauze de taak had gekregen om op me te letten. Blijkbaar had ik weer eens iets uitgevroten wat niet mocht, alleen had ik geen flauw idee mee wat. Of het me iets kon schelen, was dan weer een ander verhaal.
Dus nu hadden ze me de vrijheid afgenomen om in de pauze een jointje te roken samen met Tanner en/of Newt. Dan ging ik maar mijn nachtrust bijvullen, aangezien ik de halve nacht te vinden was in een of andere club waarvan iemand zij dat ze daar de beste shotjes hadden. Damn, half gedrogeerd was ik naar huis gezwalkt, hoe? , dat moest je niet aan mij vragen.
De leraar die deze keer toegewezen was als babysit, leek niet al te vrolijk terwijl ik lam naar hem zwaaide vanonder mijn boek. Ik kreeg geen reactie, dus legde ik mijn kin op mijn borst zodat het boek van mijn gezicht afgleed. Op zo’n verschrikkelijk irritante manier, echt daar was ik goed in, mimede ik ‘Hoooooooooi’. De enige reactie die ik kreeg, was een ‘hmpf’ geluid en dus rollend met mijn ogen, ging ik weer in die halve slaap houding liggen. Mijn vingers trilden en ik had droge lippen, de eerste tekenen van mijn behoefte naar wiet.
“Die rode trui is een fout van moeder natuur,” zei ik uiteindelijk om de stilte te verbreken en puur om hem te irriteren maakte ik lusteloze plopgeluidjes met mijn lippen. Ik kreeg verdomme nog steeds geen reactie, dus zuchtte ik diep en haalde ik mijn benen van de tafel om hem helemaal te vullen met mijn bovenlichaam zodat mijn armen eroverheen bungelde. Met mijn voet tikte ik razendsnel op de grond totdat eindelijk die kutbel ging en ik mijn tas van de grond griste, mijn mobiel van zijn bureau stal en wegrende voordat hij de kans kreeg om überhaupt iets te zeggen. Het was dat hij net buiten mijn lokaal stond om me op te halen, anders was ik hier sowieso niet heen geweest.
Nu was het enige doel dat ik voor ogen had om zo snel mogelijk hier weg te komen en ergens sterker spul vinden dan wiet. Ik trok een sprintje, maar mee dat ik dat deed, kwam er iemand anders de hoek omzetten die mij blijkbaar niet gezien had. Ze knalt tegen me op en door haar flikker ik op de grond. “Kijk verdomme uit waar je loopt, gek,” zei ik terwijl ik snel weer opsprong. Lichtelijk geïrriteerd keek ik op haar neer. Jeez, de mensen van tegenwoordig…

[ bericht aangepast op 2 nov 2017 - 13:43 ]

I have seen my own sun darkened

2 nov 2017 - 15:17 Sombre is offline

Sombre 2828

𝓔𝓶𝓲𝓵𝔂 𝓔𝓿𝓪 𝓥𝓪𝓷𝓭𝒆𝓻𝓫𝓲𝓵𝓽
"𝒯𝒽𝑒 𝓆𝓊𝒾𝑒𝓉 𝑜𝓃𝑒"

Emily Vanderbilt - in de hallen - Harper
OUTFIT

Ik raapte mijn boeken van de tafel in de kantine en gooide mijn tas over mijn schouder. Een beetje afwezig liep ik nog even langs het bufet, een appeltje onderweg naar het lokaal kon geen kwaad. Ik liep rustig langs het fruit en pakte een mooie roodkleurige appel. Tevreden wierp ik een blik op de appel en nam er een bescheiden hap uit, heerlijk. Een blik van genot stond op mijn gezicht totdat ik het stuk had doorgeslikt. Ik liep met de tas om mijn schouder, de boeken in één hand en de appel in de ander richting mijn kluisje. De appel klemde ik tussen mijn kaken zodat ik de code van mijn kluis kon invoeren, waarna een zachte *klik* volgde. De boeken waren in het kluisje beland en ik keek nog even in de spiegel die in het deurtje van mijn kluis zat. Hmm, het zag er gelukkig niet echt ernstig uit. De kluisdeur ging met een sierlijke zwier weer dicht en ik liep op mijn hakken naar het eerstvolgende lokaal. Toen ik zag hoe laat het was moest ik iets harder gaan lopen, ik had nog twee minuten voordat de volgende bel ging. Toen ik een hoek om wilde gaan knalde ik vol tegen iemand op, die vervolgens op de grond neerviel. Mijn appel vloog uit mijn hand, een paar meter naar links en ik stond stil met mijn mond open naar het meisje te kijken.
'Kijk verdomme uit waar je loopt, gek,' kwam er geïrriteerd uit de mond van het meisje. Ik haalde mijn wenkbrauwen op en stak een hand uit zodat ik haar omhoog kon helpen, maar dat had ze zelf al gedaan. Ze was echt als een of andere arabier weer overeind gesprongen, wat er best goed uitzag.
'Sorry, ik had je niet gezien ik had nogal haast...' zei ik verontschuldigend terwijl ik mijn tas weer wat beter over mijn schouder deed. Deze was namelijk half weggezakt door de klap. 'Gaat het met je?' vroeg ik vervolgens nog een beetje bezorgd. Ze keek zelf ook niet uit waar ze liep, maar ik was rechtop blijven staan en zij was op de grond gevallen, dus ze zou nog best wel eens last van haar stuitje kunnen hebben. Ik keek even om naar de appel die een paar meter verder lag... die ruim ik later wel op.

- thank you for existing -

2 nov 2017 - 15:31 Sombre is offline

Sombre 2828

━ Jackson 'Jake' Beau Aguillard ━
━ The charming dickhead ━

Jake - outside - with ~~Celeste & Valentine~~ Lichelle
OUTFIT

Celeste had mijn opmerking genegeerd, ze was te druk met haar mobieltje. Na een minuut stilte stond ze op en liep ze weg, ik wist echt niet wat haar probleem was, maar het zal wel. Ik bleef zelf nog even op het bankje zitten, starend naar het gesprek van Val en Lichelle. Dat zag er nog redelijk vredig uit, ookal leek Celeste er niet zo blij mee te zijn. Toen Celeste langs hen heen liep en Valentine dat zag, liep hij histerisch achter haar aan, roepend en al. Let the girl go, damn. Ze heeft waarschijnlijk even wat rust nodig, maar Valentine is te koppig om haar ruimte te geven, gok ik. Lichelle keek hoe Valentine achter Celeste aan rende, vervolgd door een blik mijn kant op. Met een bescheiden glimlach kwam ze mijn kant op lopen, wat er voor zorgde dat ik op stond om haar te ontvangen met een korte knuffel.
'Uhm, hey,' zei ze zacht. Ik opende mijn armen en gaf haar een warme knuffel, die had ze waarschijnlijk hard nodig. Vanavond kon ze zo lang als ze wilde tegen me aan liggen, tijdens een film, met pizza. Ik liet haar na een paar seconden weer los en keek haar aan met een glimlach.
'What's up, chicka.' zei ik terwijl ik haar een por in haar wang gaf. Ik kon er niets aan doen, het moest gewoon, dan moest ze maar niet van die schattige kuiltjes hebben.
'Heb je er behoefte aan om even tegen iemand aan te schreeuwen? Er is nu niemand die je kan horen, behalve ik. Ga je gang.' vroeg ze glimlachend. Ik had gelukkig al mijn stoom af kunnen blazen tegen het kluisje, en daarnet tegen Valentine en Celeste. 'Nee hoor, het gaat prima lieverd.' zei ik met een geruststellende aai over haar schouder. Lichelle wist het altijd als iets mij dwars zat, maar op een of andere manier had ik geen behoefte om los te branden, ze had genoeg gezeur gehoord vandaag.
'Je weet dat je vanavond voor mij de pizza met gegrilde kip, champignons, paprika en mozerella moet halen he?' zei ik met een brede glimlach en een lichtelijk verwende toon in mijn stem. Ik haalde uit mijn jaszak een pakje sigaretten, waar tot nu toe nog maar 2 uit waren gehaald. 'Ik heb deze vorige week gehaald, voor als ik er een keer een nodig had...' zei ik een beetje schuldig. 'En ik kan er nu wel één gebruiken, wil ook?' vroeg ik op een neutrale toon, ik wilde absoluut niet dat Lichelle zich gedwongen voelde ofzo, maar ik had er echt behoefte aan op dit moment.

[ bericht aangepast op 2 nov 2017 - 16:53 ]

- thank you for existing -

2 nov 2017 - 16:50 Venustic is offline

Venustic 2690

Celeste Dariya Maksimov

Cheer captain | 18 years | Bench outside | With ~~Valentine~~ and Jake| Outfit

Her attitude kinda savage
But her heart is gold

Het was bijna alsof Roman op haar berichtje zat te wachten zo snel leek de jongeman te kunnen reageren op de berichtjes die Celeste hem stuurde. Niet dat zij dat erg vond, totaal niet, ze had een hekel aan mensen die er uren over konden doen om op een simpel berichtje te reageren. Natuurlijk was Celeste zich er maar al te goed van bewust dat zij zelf vaak genoeg deze persoon was, puur omdat ze te lui was om een antwoord in te typen. Echter wanneer anderen het bij haar deden vond ze het maar al te vervelend, maar Roman leek in dit geval geen last te hebben van traagheid en had dus vrijwel direct een berichtje terug naar Celeste gestuurd. Het berichtje zelf was het soort berichtje waar Celeste minder blij van werd, natuurlijk was ze wel bij dat de jongen haar wou zien, maar dat hij haar wou laten beslissen vond Celeste minder. Dat was ook weer een ding wat ze niet fijn vond, mensen die de vraag die werd gesteld meteen terug stelden. Ze liet het deze keer echter zitten, omdat Roman haar wel Princess noemde, wat Celeste heel flaterend vond hoewel ze allemaal wel wisten dat ze eigenlijk meer een Queen was.

To Roman:
My place, kom maar wanneer je wilt de deur staat altijd open.

Terwijl Celeste het berichtje naar Roman stuurde hoorde ze al een andere needy boy achter haar roepen. Dat Valentine haar nu ineens weer nodig leek te hebben betekende echter nog niet dat hetzelfde voor Celeste gelde en ze negeerde hem dan ook gewoon terwijl ze gewoon verder liep. Nee, het was echt niet als of ze zoveel zin had in een lesje biologie, maar liever dat dan dat ze nu weer met Valentine moest praten. Helaas was Celeste niet zo snel in casual lopen als ze had gedacht, want Celeste was nog niet eens dichtbij het juiste lokaal toen Valentine haar in had gehaald.
"Celeste, alsjeblieft." zei de jongen buitenadem, en iedereen maar denken dat hij als captain van het football team een degelijk conditie zou hebben, dat viel dan ook weer dik tegen. "Lichelle en Roman gaat niet door, goed nieuw toch?" ging Valentine verder, maar Celeste kon ook wel zien dat de jongen door had dat dit niet een gewoon luchtig gesprekje zou worden. Celeste kende al Valentine zijn maniertjes en zo kende hij die van haar, Valentine wist wel wat hem te wachten stond. 'Ach nee Lichelle, de arme meid.' zei Celeste, 'moet je eens indenken hoe verschrikkelijke ze zich wel niet voelt. Moet je haar niet gaan troosten, Valentine, ze heeft je vast nodig.' De woorden die Celeste uitsprak klonken zo redelijk, maar de toon waarop ze uit werden gesproken verrieden alles en ook de benaming die Celeste voor haar beste vriend gebruikte toonde wel aan dat ze goed boos op hem was. Celeste had hem in de afgelopen jaren dat ze Valentine kende maar een enkele keer bij zijn volledige naam genoemend, elke keer wanneer ze boos op hem was. Wanneer zijn volledige naam aan bod kwam wist hij dan ook wel dat ze iets meende. 'Ik bedoel dat is toch wat je hoort te doen, eerst denken aan de zwakkeren onder ons en dan pas aan de mensen om wie je echt zou horen te geven, of nou ja ik weet ook niet meer zeker of ik in die groep hoor.'

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

2 nov 2017 - 17:06 Valkyria is offline

Valkyria 3960

TANNER JACOB SMITH

18 || The Pothead || Outside with Gracie

“Heb je er nu gewoon spontaan honger van gekregen?" vraagt de blondine me terwijl ik weinig elegant mijn cakeje weg probeer te kauwen. Misschien was het niet zo'n goed idee dat ding in één keer naar binnen te douwen, maar daar is het nu al te laat voor.
"Mhhmmm," beaam ik, niet in staat veel meer antwoord dan dat te geven. Meestal als ik wiet gerookt heb volgt wel één of andere vorm van vreetbui. Het is een wonder dat ik geen honderd kilo weeg.
“Knoei kont,” plaagt Malin me na gegrinnikt te hebben. Zie je; ik zou willen grijnzen maar ik ben er zeker van dat het dan lijkt alsof ik een mond vol stront heb, en dat is niet bepaald aantrekkelijk. Ik pers snel mijn lippen op elkaar, zodat ik het niet letterlijk uit kan gaan proesten bij die gedachte, waardoor ik stil lachend maar een beetje heen en weer zit te schokken. Ik heb bijna het laatste beetje muffin weg geknabbeld als ik opeens de wijsvinger van Malin voor mijn ogen zie glijden. “Zo maak je het nog lekkerder." Puur uit reflex grijp ik haar hand vast, nog voor ze me aan kan raken. Onbewust besef ik ook wel dat Gracie niet van plan was me een oog uit te steken, of andere dergelijke narigheden, maar ik weet niet of wat ze wel wilde gaan doen zoveel beter is.
Bijna meteen zet zich een klemmend gevoel op mijn borstkas, alsof iemand al in mijn ingewanden heeft vastgebonden met touwtjes en deze nu naar elkaar toe trekt. Een vorm van tunnelvisie, waarvan ik zeker ben dat wiet niet de oorzaak is en die wel vaker voor komt als ik bij het guitige blondje ben, komt voor mijn ogen op zetten en het enige dat nog lijkt te bestaan zijn Malin en ik zelf. Was ik Parker geweest dan had ik van deze gelegenheid gebruikt om de jongedame naar me toe trekken en mijn lippen stevig op die van haar te drukken. Zonder het te beseffen laat ik mijn tong langs mijn lippen gaan. Pas wanneer de chocoladesmaak van het cakeje mijn mond opnieuw licht vult lijk ik weer een beetje adem ruimte te krijgen. Ik besluit mezelf echter nog een klein moment van zonde toe te staan, en houd de hand van Malin nog even in die van mij.
"Weet je hoe het nog lekkerder is?" vraag ik nog voor ik een ondeugende grijns op mijn gezicht voel kruipen, voor ik volledig op de hoogte ben van mijn eigen plan. Met mijn vrije hand neem ik zo subtiel mogelijk nog één van de gebakjes die mijn moeder zo zorgvuldig voor me gemaakt had. Ik leun wat dichter naar Malin toe en probeer er voor te zorgen dat haar blik niet afdwaalt. "Zo," deel ik vervolgens mee, waarna ik het cakeje zonder pardon tussen haar lippen duw. Met mijn handpalm wrijf ik wat niet in haar mond past open, zodat een deel van haar wangen en kin ook met het lekkernij besmeurd raakt - als een bruidegom die zijn kersverse bruid de huwelijkstaart voedert. Gedurende twee seconden wacht ik de reactie van het meisje af, waarna ik mezelf toch moet overgeven aan een aanstekelijke lachbui. Ben ik zeker dat Malin me hiervoor dubbel en dik terug gaat pakken? Yep. Was het het waard? Ab-so-luut.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

2 nov 2017 - 17:34 Valkyria is offline

Valkyria 3960

PARKER THOMAS SMITH

18 || The Jock || @home met Roman & Newt

"Kies ook het spel maar, dan heb je misschien nog een kans om tweede te worden. Na mij natuurlijk," antwoordt Roman zo snel als de bliksem, waarna hij zich weer met zijn telefoon bezig houdt. Ik richt mijn blik op Newt, en verwacht me aan een triomfantelijke blik van zijn kant. Hij is echter nog druk bezig met het opzetten van zijn bril, en zodra hij die op heeft voel ik mijn maag in een knoop slaan. Ik weet niet waarom, ik weet niet hoe, maar zodra die jongen zijn bril op heeft vind ik hem nog aantrekkelijker. Het is niet dat hij er anders als een mietje uit ziet, maar het heeft iets... mannelijks. Ik lik langzaam een keer over mijn lippen terwijl ik enkele -behoorlijk prettige- gedachten terug te achtergrond op duw.
Er verschijnt echter een kleine glimlach van opluchting op mijn lippen als ik zie welk spel Newt gekozen heeft. Halo. In tegenstelling tot het spel dat ik eerder met Roman gespeeld heb, ben ik hierbij wel overtuigd van mijn slaagkansen. In de basisschool noemden ze me niet voor niets twee jaar lang Halo.
"Goed en nu de loserstraf. Ik wilde eerst wat stoms doen zoals lipstick dragen ofso, maar omdat Sparkie hier denkt dat ik niet durf..." Ik weet dat ik me aan iets gewaagders kan verwachten dan het dragen van naggellak, maar zodra Newt verder gaat voel ik de grijns van mond af zakken. "Moet de verliezer een tattoo op zijn voetzool laten zetten uitgekozen door de winnaar." Verdomme. Daar had ik dan weer niet op gerekend. Newt wéét dat ik geen inkt op mijn lijf wil. Het hele idee spreekt me niet aan, dat heeft het nooit gedaan en dat zal ook nooit zo zijn. Natuurlijk is het bij Newt sexy, maar voor mezelf zie ik er de meerwaarde niet van in, hoe krom dat ook mag klinken. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang om niet te gaan vloeken als de gebrilde durfal mijn woorden naar me terug te kaatst. Aha, daar is mijn vertrouwde Newtje weer.
Alsof de goden me toch enigszins gunstig gezind zijn gaat de mobiel van Roman opnieuw af, waardoor ik een kort moment van privacy met Newt gegund word. Ik glijd wat dichter naar hem toe, en grijp zijn wangen tussen mijn duim en wijsvinger van dezelfde hand, waardoor zijn lippen niet anders kunnen dan tuiten. Na hem een waarschuwende blik gegeven te hebben breng ik mijn lippen tot vlak naast zijn oor.
"Zie je, Honeybottom, dát is precies de reden waarom ik jou zo weinig de controle geef," fluister ik hem toe. "Wanneer ik win dan krijg je dus ook een mooie tattoo van me, waarmee iedereen kan zien wat voor een stoute jongen je echt bent," voeg ik er op dezelfde toon aan toe. Ik kan het niet laten mijn tanden even in zijn oorlel te laten zinken, iets waar hij altijd gek van wordt. Vervolgens druk ik plagerige kus op zijn, nog steeds getuite lippen, en laat hem dan net zo snel weer los om weer op mijn plaats te gaan zitten.
"Ben je er klaar voor?" vraag ik aan Roman, terwijl ik hem een ondeugende blik schenk. Als ik mijn maatje een beetje ken, dan staat hij ook niet te popelen om zijn voetzool getattoeerd te krijgen, en helpt hij me eerst en vooral om Newt uit te schakelen, alvorens het nog tussen ons twee zal gaan. Over een tweede plaats is echter geen afspraak gemaakt, dus als we het slim spelen dan heeft Newt enkel zichzelf gestraft op het einde van de rit.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Index RPG Actieve Topics Zoek