[RPG • 300] Bloodtraitors • Harry Potter • Speeltopic - Speeltopics

---

STORY 2 Augustus 1880 — In het industriele Britse Rijk wordt leerplicht voor alle kinderen onder de 10 ingevoerd. Tegelijkertijd wordt er ook een grote stap gezet in het magisch onderwijs in het land: Voor het eerst krijgen ook muggleborns en halfbloods een uitnodiging om te studeren aan Hogwarts School for Witchcraft and Wizardry. Dit besluit valt zeer slecht in de pureblood-gemeenschap, die dit besluit met hand en tand probeert tegen te gaan, maar toch stappen er enkele halfbloods en muggleborns die eerste september in de trein. 1 september 1886 — Het is 6 jaar nadat Hogwarts de eerste halfblood en muggleborn studenten heeft toegelaten. Nog altijd zijn de spanningen tussen hen en de purebloods erg hoog. Veel docenten weigeren de studenten aan te kijken en ze hebben moeite om voldoendes te halen. Ze zijn nog altijd erg in de minderheid en zelfs de hoofdmeester heeft geklaagd over de halfbloods en muggleborns in zijn school. De studenten zelf zijn erover verdeeld. Sommige studenten hebben de muggleborns en halfbloods geaccepteerd, anderen hebben er meer moeite mee. Deze rpg gaat over de studenten die op 1 september 1880 voor het eerst op de trein naar Hogwarts zijn gestapt en plots moesten omgaan met de realiteit dat ze vanaf nu hun school delen met enkele studenten die niet of niet volledig uit de magische wereld komen.

---

INFORMATION Uniforms De leerlingen dragen de uniforms zoals wij ze kennen uit de boeken en films. Vakken Verplichte vakken • Astronomy • Charms • Dark Arts • Defence Against the Dark Arts • Herbology • History of Magic • Potions • Transfiguration Keuzevakken • Alchemy • Apparition • Arithmancy • Care of Magical Creatures • Divination • Study of Ancient Runes Buitenschoolse activiteiten • Ancient Studies • Art • Frog Choir • Ghoul Studies • Magical Theory • Music • Orchestra • Xylomancy Landen Dit zijn de landen waar de leerlingen vandaan kunnen komen. Er zijn geen uitzonderingen mogelijk. • Engeland • Schotland • Wales • Ierland Prefects & Quidditch Er worden géén prefects of headboys/headgirls gespeeld in deze RPG. Deze worden gespeeld door NPC's. Ook alle spelers van de vier Quidditch teams zijn NPC's. Er zijn Quidditch wedstrijden, maar deze zullen niet worden uitgespeelt. Huisdieren • Een uil • Een kat • Een pad

---

ROLES Mannen • Ethan Eoin Blake • Half-blood • Saralonde • Douglas Booth • 1.5 • Faolan Donn Reilly • Muggleborn • Slughorn • Adrien Sahores • 1.6 • Dominic Theodore St. James • Pureblood • Ziegler • Tom Webb • 1.3 • Cecil Isaac Alcott • Pureblood • Marlow • Maxence Danet Fauvel • 1.7 • Alfred Edward St.James • Pureblood • Vaiana • Tom Webb • 1.3 • Caleb Septimus Solomon Blackwater • Pureblood • calice • Ezra Miller • 1.6 • Bran Desmond • Pureblood • SebastianVerlac • Grant Gustin • 1.1 • Arthur Eldritch Foster • Pureblood • Mahigan • Kendall Ryan Sanders • 1.4 Vrouwen • Xenia Delacroix • Pureblood • Sempre • Chiara Scelsi • 1.2 • Naam • Bloodstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Naam • Bloedstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Naam • Pureblood • Tormienne • Freya Mavor • Pagina • Naam • Bloodstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Jessie Amethyst Porter • Pureblood • Sombre • Joanna Halpin • 1.6 • Florence Blodwen • Half-Blood • Necessity • Tamla Kari • 1.4 • Catelyn O'Donnel • Half-Blood • Phorthos • Nora O'Neil • 1.3 Note: Wees ervan bewust dat deze RPG zich afspeelt in 1886. Er zijn geen mobiele telefoons en homoseksualiteit bestaat niet zoals het nu bestaat. Houd hier rekening mee met het maken van jouw personage. Daarnaast moeten er meer purebloods zijn dan halfbloods en muggleborns, omdat het voor hen en hun families normaler is om naar Hogwarts te gaan. Veel purebloods moeten weinig tot niets hebben van de anderen (met uitzonderingen daar gelaten). Dit kan verschillende redenen hebben, dus wees origineel. We spelen de studenten in het 7e leerjaar.

---

RULES • De huisregels van Quizlet gelden hier • Alleen Hopps, SebastianVerlac en Ziegler openen nieuwe topics • Afwezigheid langer dan drie dagen graag even melden • Maximaal twee personages per persoon (een man en een vrouw) • Houd de geslachten en afdelingen gelijk • Geen special snowflakes of Mary Sues • Wees origineel • 300 woorden per post • Heb je vragen? Stel ze gerust!

---

---

START

---

Het is 7 uur 's avonds zaterdag 12 October. Na een licht feestmaal met veel gerechten in de kleuren van het winnende Ravenclaw, is de Great Hall nu omgetoverd in een prachtige grote balzaal. De decoraties zijn smaakvol en ook in de kleuren van Ravenclaw. Langzaam komen de studenten met hun dates binnendruppelen. Dit is een van de gelegenheden voor de jonge heren en de jonge dames om contact te leggen en elkaar wat af te tasten. Op het podium staan tafels met drankjes, waaronder fruitsap en wijn. Als een student echter aangeschoten lijkt, zal deze verwijderd worden van het bal. Het wordt een avond met dansen, hofmakerij, en muziek van her orkerst van huiselven.

---

---

[ bericht aangepast op 25 nov 2017 - 21:07 ]

---

Bowties were never Cooler

---

Faolan Donn Reilly

---

      Gryffindor Table, Talking to Xenia en Clementine

Faolan merkte hoe Clementine, ondanks dat hij lekker zat te eten, hem koste wat het kost bij het gesprek wilde betrekken. Hij vertelde met een kleine glimlach wat hij eerder ook al aan Xenia verteld had en luisterde daarna aandachtig wat de meiden aan elkaar te vertellen hadden. Hij moest een lichte gaap onderdrukken, in de hoop dat Clementine niet het idee had dat hij haar verhaal saai vond. Dit was echter wel een teken om lekker terug te gaan naar de Common Room en onder de warme dekens op de slaapzaal te duiken. "Dames, het was me een waar genoegen, zo vlak na de vakantie," zei de jongen, terwijl hij opstond. "Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Ik ga nog even hoi zeggen bij Alfredo, voor ik terug naar boven ga. En daarna heerlijk mijn nest in. Welterusten dames." Faolan salueerde naar de twee meiden tegenover hem en zei met een hoofdknik gedag, terwijl hij het gangpad uitliep.
      Tijdens zijn weg naar buiten kwam hij langs Alfred lopen, die hij even stevig met zijn handen bij zijn schouders pakte. Het was niet zo zeer de bedoeling om Alfred pijn te doen, maar eigenlijk gewoon om hem even te plagen. Lachend wreef Faolan even met zijn knokkel over diens hoofd, waarna hij sprak: "Gast, over tien minuten in de bibliotheek. Eens zien of je nog steeds zo goed ben in Chess na deze vakantie, ik maak je helemaal in. Plus dan kan je meteen vertellen wat voor geweldige vakantie je hebt gehad." Dit soort gedrag was voor Faolan uitzonderlijk. Een jongen die normaal altijd heel rustig was, kon zich bij Alfred in de buurt zich helemaal uitleven en af en toe eens gekke dingen doen. De jongen liet Alfred los, waarna hij even naar de overkant van de tafel keek. Alfred had met Jessie en Caleb zitten praten, al kon Faolan nauwelijks voorstellen dat een gesprek met die laatste leuk was. De jongen negeerde Caleb dan ook totaal, maar knipoogde wel ondeugend in de richting van Jessie. Na de knipoog liet Faolan Alfred los en liep met een grijns de Great hall uit. Eerst naar de Common Room om zijn Chessboard te halen en daarna (hopelijk) Alfred te verslaan. -Al wist Faolan nu al dat die taak waarschijnlijk onmogelijk was. -

12 october, na de Quidditch game!
"Flo!" Faolan zwaaide naar het meisje dat verderop in de gang stond. Behendig danste de jongen tussen de menigte leerlingen heen, in de richting van zijn beste vriendin. Met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht ging hij naast het meisje staan en sloeg voor heel even een arm om haar schouder heen. "Jammer joh, van de wedstrijd! Echt zonde dat jullie verloren hebben, de wedstrijd was zo spannend!" Faolan gaf een soort van schouderklopje aan Florence. De eerste wedstrijd van het seizoen verliezen, wel dat kon je nog wel eens duur komen te staan. En Faolan vond het echt jammer voor Flo dat haar afdeling verloren had, aan de andere kant was het Alfreds afdeling die weer gewonnen had, dus echt een kant kunnen kiezen had hij niet echt. Hij keek neer op het meisje naast hem en voelde een lichte glimlach op zijn gezicht komen. Ergens was de jongen zenuwachtig om dit te vragen, hij plukte zelfs onbewust nerveus aan de boord van zijn shirt. Maar toch, Florence was de enige van wie hij kon denken wie hij mee wilde nemen. "Uhm, Flo? Je weet toch dat dat feest is vanavond?" Nu die eerste vraag uit zijn mond was, voelde de jongen een last van zijn schouders zakken. "Wil jij mijn date zijn voor vanavond? Kunnen we gezellig wat samen met zijn twee doen!" Faolan keek zijn beste vriendin aan met de grootst mogelijke glimlach die hij bezat, en ondanks dat hij bloednerveus was, was dat nergens aan zijn houding te zien.

[ bericht aangepast op 3 okt 2017 - 20:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

---

---

Het was een spannende wedstrijd geweest met helaas een tegenvallende uitkomst. Gelukkig was Flo nooit zo’n sportliefhebber geweest en kon ze zich er wel overheen zetten, in tegenstelling tot een aantal anderen uit haar afdeling, die nu het idee hadden dat ze gefaald hadden. Flo gaf vooral om de sfeer tijdens de wedstrijden en die sfeer had er uitermate goed ingezeten. Iedereen had zo meegeleefd met de spelers, gejuicht bij een doelpunt – of juist gefrustreerd wat uitgeroepen als je voor de andere partij was – en geprotesteerd bij oneerlijke acties. “Flo!” hoorde Flo, wat haar uit haar dagdromen over de wedstrijd trok naar het hier en nu. Ze hield haar pas in en wachtte tot Faolan zich bij haar gevoegd had. Hij sloeg kort een arm om haar heen – waar zij misbruik van maakte door hem in zijn zij te prikken. “Jammer joh, van de wedstrijd!” Flo grijnsde uitdagend naar hem. “Wacht maar, dit is allemaal tactiek,” antwoordde ze hem. “Jullie gaan ons nu onderschatten en straks slaan we terug en winnen we de Cup.” Plagend stak ze haar tong naar hem uit. “Uhm, Flo?” begon hij. Hij zag er zo serieus en zenuwachtig uit dat Flo’s glimlach meteen van haar gezicht verdween. Wat voor verschrikkelijks was er aan de hand? Toen hij verder ging met praten, verscheen de glimlach alweer snel. Er lag niemand op sterven of iets. “Je weet toch dat dat feest is vanavond? Wil jij mijn date zijn voor vanavond? Kunnen we gezellig wat samen met zijn twee doen!” “Natuurlijk!” antwoordde ze enthousiast. “Maar wil je wel met iemand die veel beter is in dansen?” Grijnzend keek ze hem aan. Ze had er nu al zin in. Gewoon lekker met haar beste vriend lol maken vanavond en vooral niet nadenken over wat de rest ervan dacht.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

CLEMENTINE AGNES WELCH

GRYFFENDOR & PUREBLOOD
With Xenia & Faolan at the Gryffendor Table

Het was een leuke avond geweest, Faolan had ons vriendelijk gedag gezegd, waarna ik ook niet veel later , eens ik mijn eten op had me ook naar de commonrooms vertoefde om lekker in slaap te vallen in mijn warme bed. Het was eenmaal een vermoeiende dag geweest van reizen en passen jagen, met een heerlijke maaltijd om het af te sluiten. Ook was het geweldig om na de vakantie iedereen weer terug te kunnen zien, het was gewoon spijtig dat ik die eerste schooldag niet meer zal kunnen hetbeleven, sinds het mijn laatste jaar hier op Hogwarts was.

12 Oktober

Net zoals de vele andere Quidditch liefhebbers had ik vrolijk op de tribunes zitten juichen en roepen. Het was misschien niet het Gryffendor team dat speelde, want daat zaten overduidelijk de beste spelers, maar ik vond de sport gewoon zo leuk dat ik elke wedstrijd probeerde bij te wonen. Vandaag had ik dan ook voor de Huffelpufs zitten juichen, die erg goed bezig waren, het deed me altijd denken aan het eerste jaar hier op Hogwarts. Waar we leerden vliegen op onze bezems en de regels van het spel uitgelegd kregen. Vliegen vond ik zelf altijd geweldig, maar eerlijk was ik een gevaar voor alles rond mij heen waardoor ik nooit echt een kans had gekregen om tryouts te doen voor het Gryffendor team helaas. Met een nogwat unfaire truck wisten de Ravenclaws te winnen, waardoor ik niet echt blij was voor hen en besloot maar mijn weg terug te banen naar de school. Echter tijdens mijn weg terug zag ik een nogal bekend gezicht waardoor ik met een grijns, Arthur een por haf. "Hé daar! Jammer dat Huffelpuf verloren heeft hé, ik hoopte echt dat ze zouden winnen." zei ik met een glimlachje tegen mijn beste vriend.

ALFRED EDWARD ST.JAMES

RAVENCLAW & PUREBLOOD, With Jessie at the Ravenclaw Table

Ik mocht Caleb wel, echter was zijn obsessie met bloedstatussen hetgene wat ons net geen goede vrienden maakte. ‘Zomer was prima. Niet al te boeiend. Wel erg veel mooie steden gezien.'Vertelde Caleb kort en bondig, waardoor ik goedkeurend knikte. ‘Jij was naar Scotland toch, Jess?’ vroeg Caleb vervolgens aan mijn beste vriendin. Ik wist heus wel dat Caleb en Jess ook erg goede vrienden waren, maar het stak toch een klein beetje dat Caleb wel van haar trip naar Schotland wist. 'Ja dat klopt, naar Inverness. Ik kon helaas niet langs Alfred, ik baalde zo erg! Moeder vond het geen goed idee om zo lang te reizen... We waren er ook niet lang, dus ik kon ook geen brief schrijven om Alfred te laten weten dat ik in de buurt was.' Verklaarde Jess met een sip gezicht , waardoor ik wel wist dat ze het oprecht meende en ik schonk haar dan ook een glimlachje, om haar te laten weten dat ze zich er niet schuldig om moest voelen. 'Maar, het was wel leuk en ik ben blij jullie weer te zien.' zei ik er iets vrolijker achteraan . ‘Jij nog weggeweest, Alfie?’ vroeg Caleb me terug waardoor ik mijn hoofd schudde. "Nee ben in Edinburg gebleven, maar dat vind ik niet zo erg. Ik ben ook meer dan blij om jullie terug te zien." zei ik eerlijk.
Toen ik het over Ravenclaw had, die ditjaar moest winnen leken mijn huisgenoten het zeker met me eens te zijn. ‘Daar kunnen we het overeens zijn. Het is belachelijk dat Ravenclaw niet elk jaar wint, als je het mij vraagt. We hebben de beste studenten.’ Ik stook mijn trots voor mijn afdeling niet onder stoelen of banken. ‘Maar goed, zijn jullie blij om weer terug te zijn?’ Even dronk ik van mijn volle glas. ‘Ik in ieder geval wel, heb jullie echt gemist.’ Zei Caleb met een knipoog naar de blondine gericht 'Ik ben zeker blij, ik heb jullie zo gemist. Hogwarts zelf natuurlijk ook.' vertelde de blondine echter voordat ik nog iets kon zeggen voelde ik twee handig stevig om mijn schouders wat me even deed opschrikken. "Oy!?" verbaasd keek ik op al veranderde de verbazing snel naar een vrolijke grijns bij het zien van Faolan, mijn beste vriend. Plagend knokkelde de jongen even door mijn rosse haren waatdoor ik ook even tegestribbelde en een 'aargh' mijn lippen verliet. Het deed geen pijn, maar je voelde het toch wel even brandden. Al liet het lachje die over mijn lippen role wel weten dat ik er tegen kon. "Gast, over tien minuten in de bibliotheek. Eens zien of je nog steeds zo goed ben in Chess na deze vakantie, ik maak je helemaal in. Plus dan kan je meteen vertellen wat voor geweldige vakantie je hebt gehad." Zei mijn beste vriend nog voordat hij me los liet. "Oh , zeker weten, ik heb niet stilgezeten hoor deze vakantie." grijnsde ik naar Faolan waarna hij nog een knipoog leek te schenken naar Jessie voordat hij de hall uitliep. Ik deed mijn blik om Calbes blik, die vast vol minachting stond te vermijden en keek naar Jessie die ook van tafel leek te gaan. 'Eh jongens! Ik ga denk ik even naar de uilentoren, een brief naar mijn ouders sturen. Jullie weten hoe ongeduldig ze zijn...' met een handkusje verliet ze de tafel en ook ik volgde haar enkele minuten later, gezien ik een Chessafspraak had, die ik later op de avond gewonnen had, ik was nu eenmaal goed hierin. Verder hadden Faolan en ik nog veel bijgepraat en gelachen, tot we de bieb uitgejaagd werden...

12 Oktober
     
De eerste quiditch match van het jaar was geweldig geweest. Ravenclaw tegen Hufflepuf, er waren een paar nieuwe leden in het Ravenclaw team die zeker talent hadden, voornamelijk de seaker, want het begin van het spel zag het er niet zo goed uit voor mijn huis. Maar al bij al wisten ze optijd de snitch te pakken te krijgen, waardoor die extra 150 punten ons toch tot de overwinning hadden geleid. Nu de wedstrijd ook gedaan was, en deze avond er een bal zat aan te komen werd het misschien eens tijd om een date te regelen, en met veel geluk zag ik Jessie in de menigte staan, waardoor ik vrolijk naar haar toe liep. "Hey Jess!" zei ik enthousiast. "Heb je al een date voor vanavond?" vroeg ik haar nieuwsgierig. Mijn beste vriendin kon hieruit waarschijnlijk al weten dat ik nog iemand zocht, maar ik wilde haar niet meteen overvallen met de vraag of ze mijn date wilde zijn.

[ bericht aangepast op 6 okt 2017 - 10:55 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jessie Amehyst Porter ' ravenclaw ' dressstyle ' on her way to the party ' October 12th, celebrating the victoy of Ravenclaw! Ik was in de bibliotheek aan het zoeken naar een boek over potions, ik kon er maar geen vinden. Na tien minuten zoeken had ik er eindelijk een gevonden die mijn aandacht trok, ik haalde hem uit de kast en bekeek de cover. Perfect, "100 speciale potions" die zocht ik, goed voor de pluspunten bij potions. Toen ik me omdraaide stond Alfred ineens tegenover me met een brede glimlach op zijn gezicht. Ik schrok maar begon meteen te lachen van opluchting.       'Hey Jess!' zei Alfred vrolijk. Ik omhelsde hem kort en keek hem toen met mijn twinkelende oogjes aan, zoals altijd.       'Hey Alfiee, geweldig he! Ravenclaw heeft gewonnen!' zei ik terwijl ik een vreugdedansje maakte. Alfred was het daar natuurlijk 100% mee eens, aangezien Ravenclaw ook zijn house was. Ik stopte het boek in mijn tas en liep met Alfred richting de Ravenclaw common room. Daar plofte we samen op een donkerblauw fauteuil.       'Heb je al een date voor vanavond?' vroeg Alfred nonchalant. Ik schudde mijn hoofd, ik wilde wel een date, Faolan natuurlijk, maar dat was helaas niet mogelijk. Alfred was ook de perfecte date, hij zou waarschijnlijk zelfs zijn outfit aanpassen op de mijne. Ik keek hem even met een pruillipje aan.       'Maar jij wilt mijn date wel zijn toch? Alfie?' zei ik met pruillipjes waar nog net geen stromende tranen bij kwamen kijken. Mijn ogen begonnen wel langzaam te tranen, maar nog niet zo heel erg. Natuurlijk acteerde ik, ik was een genie op het gebied van drama en acteren. Ik pakte zijn hand vast om het nog iets dramatischer te maken.       'Zeg alsjeblieft dat je met me mee gaat...' zei ik zo dramatisch mogelijk, met een verstopt lachje. Alfred had waarschijnlijk wel door dat ik met hem aan het klooien was, maar dat maakte het alleen maar leuker. De spoiler hier onder is voor als het feest begint, ik was iets te enthousiast, oeps. Met een nog net geen rood aangelopen gezicht door mijn korset, keek ik tevreden in de spiegel. Ik streek met mijn handen langs mijn rok en deed de laaste knoopjes dicht. Ik was zo trots dat ik deze jurk aan mocht, hij kwam uit de naaiwinkel van mijn oma in London. De jurk was prachtig kobaltblauw met kant en prachtige afwerkingen en versierseltjes. Ik haalde nog één keer diep adem en begon toen aan mijn haren te plukken. Ze zaten al goed, maar toch wilde ik ze net iets beter hebben. Ik wist dat Foalan vanavond aanwezig zou zijn, daarom wilde ik er net iets beter uit zien dan normaal. Ik kneep even in mijn wangen, zodat ze roze kleurden. Ik spoot wat parfum uit Schotland over mijn hals en wapperde het uit. Nu ben ik klaar voor het feest! Tenminste, dat hoop ik.       Ik tippelde de lange ronde trap af en liep richting het feest. Ik zag heel veel leerlingen mooi gekleedt door de school lopen, ik hoopte natuurlijk dat tussen een van die leerlingen een bekende stond, maar die zag ik in eerste instantie nog niet. Ik liep richting de tafel met de hapjes en drankjes en nam daar een glas boterbier. Een Ravenclaw leerling die de wedstrijd had gespeeld liep vrolijk en aangeschoten langs en tikte met zijn glas tegen de mijne, als proost. Ik moest even kort lachen door de vrolijke leerling, hij mocht vrolijk zijn en natuurlijk beretrots! In de verte had ik Arthur en Clementine gespot, daar had ik nu helaas even geen zin in. Arthur zou sowieso gaan flirten en die aandacht wilde ik liever bewaren voor als ik Foalan tegen zou komen. Ik bleef even bij de drankjes staan en bekeek de leerlingen die aan het dansen waren, zelf een paar leraren gingen met hun voetjes van de vloer. Ik vroeg me af waar Aflred zou zijn, hij ziet er ook ongelofelijk goed uit in een pak, het word nog wat vanavond...

[ bericht aangepast op 6 okt 2017 - 23:24 ]

---

- thank you for existing -

Bran Desmond
Hufflepuff || Sad little insecure Hufflepuff || Outside || Xenia

---

Het was de eerste wedstrijd van het seizoen en ik was enorm opgewonden geweest. Hufflepuff had een sterk team en de wedstrijd had heel lang in hun voordeel gelegen. Toch was de Ravenclaw seeker beter, veel beter, dan die van ons, en hadden we uiteindelijk toch verloren. Een beetje verslagen liep ik dan nog maar langs de kraampjes en keek naar de kinderen die lekkers en zoetigheid kochten. Mijn eigen handen had ik diep in mijn lege zakken gestoken, terwijl ik langs liep. Hier en daar zag ik vrienden en bekenden, maar ik mengde me nog niet echt met de groepjes. Mijn gedachten dwaalden langzaam af naar het feet van vanavond. Ik had niet echt meer kleding dan mijn uniform en de vodden die ik nu aan had. Mijn vader had al gezegd dat ik zijn pak mocht lenen, maar dat was op bepaalde plekken veel te groot en op andere weer te klein. Ik wist dus nog niet zeker of ik dat aan zou trekken. Het zag er als nog wel beter uit dan mijn 'vrije tijdskleding'. Ik scharrelde nog wat verder en zag uiteindelijk Xenia staan. Ze was prachtig als altijd en ik had moeite mijn ogen van haar prachtige bruine krullen af te houden. Ik voelde meteen de nerveuze kriebels door mijn lijf gaan, die sterker werden met elke stap die ik naar haar toe zette. We waren vrienden, maar mijn gevoel was veel meer dan dat. Toch durfte ik dat echt niet te laten merken. Ten eerste verdiende ze zo veel beter dan een arme Ier zonder toekomst en ten tweede was het gewoon niet gepast. Toen ik uiteindelijk naast haar stond legde ik voorzichtig een hand op haar schouder. "Hi" Met dit woordje trok ik mijn hand weer terug en verscheen er een zachte glimlach op mijn gezicht. "Heb je een leuke dag?" Ik kon zoals altijd mijn accent wel vervloeken. Mijn kleren gaven wel een deel van mijn afkomst weg, maar dat haast onverstaanbare accent was echt verschrikkelijk. Nu konden de meeste van mijn vrienden me redelijk verstaan, maar toch hadden veel docenten er nog moeite mee, en het ergste was dat ik er niets aan kon doen. Ik keek rond en zag enkele jongens met bloemen bij meisjes staan. Ik wist bijna zeker dat ze al een afspraak had, dat kon niet anders. Wie wilde niet met een meisje als zij naar het feest? "Wie is de gelukkige die je mag vergezellen naar het feest?" vroeg ik voorzichtig. Ik hoopte dat ze iemand had gevonden die haar waard was, want ze verdiende echt het beste.

---

Bowties were never Cooler

ALFRED EDWARD ST.JAMES

RAVENCLAW & PUREBLOOD, With Jessie at the Ravenclaw Table

Nadat ik Jess had begroet in de bied, haf mijn beste vriendin me een snelle knuffel wat me zacht deed lachen. 'Hey Alfiee, geweldig he! Ravenclaw heeft gewonnen!' Kirde Jess blij waarna ze een grappig vreugdedansje deed wat me even deed grinniken "Echt fantastisch! En dat allemaal dankzij onze nieuwe seeker! meteen al de held van Ravenclaw" zei ik vrolijk . Nieuwsgierig keek ik even naar het boek van potions die Jess net wegstak, waarna we samen op ons gemak richting de commonroom liepen. De ravenclaw commonroom bevond zich in de hoge toren dus het was eerst een behoorlijk stuk trappen oplopen.
En eens we het raadsel opgelost hebben wat ons doorgang gaf, ploften we uitgeput neer op de donkere sofa. Toen ik Jess dan ook vroeg of ze al een date had schudde ze haar hoofd iets wat me ergens toch licht verbaasde. Hoewel ik haast ieder jaar met Jess naar feesten, ging, wast het toch wel een verrasing dat nog niemand de blonde schone had meegevraagd. Zelf had ik gedacht dat Caleb haar misschien al had gevraagd, maar nu was het tegendeel bewezen.
Jess keek me dan ook triest met haar grote blauwe poelen aan. 'Maar jij wilt mijn date wel zijn toch? Alfie?' zei ze met pruillipjes wat me even verbaasde, was ze echt zo aangeslagen. Ik begon me haast schudlig te voelen dat ik haar niet eerder had gevraagd, ze nam mijn hand even vast waardoor ik er ook niet meer onderuit kon komen.   'Zeg alsjeblieft dat je met me mee gaat...' Vervolgde ze dramatisch, waardoor ik mijn ogen even vernauwde, hmmm bij Merlins baard ze had me bijna! Jessica bewees alweer maar eens wat voor geweldige actrice ze wel niet was en ik voelde me haast dom dat ik het niet meteen door had. Ik besloot dan maar wat op haar in te spelen al was ik absoluut geen toneelspeler. " Oh nee echt waar? Arm schaap toch." zei ik dramatisch terug en wreef met mijn vrij hand over haar hand heen. "Wat een geluk heb je dan toch met mij, je reddende engel want ik neem je met alle plezier mee naar het bal". zei ik overdreven waarna ik het toch niet kon laten om uit mijn rol te vallen door luidop te lachen. Ik kon echt niet verwaand spreken, mijn schotse accent verbood het met alles en nog wat. Ik woelde mijn hand dan ook plagend door Jessicas blonde haren heen. "Nee maar serieus, ik neem je graag mee dan kan ik lekker ook je wingman spelen." ik haf haar een knipoogje. "Maar nu de belangerijkste vraag natuurlijk, welke kleur is je jurk? Dan kan ik mijn strik hierop matchen." ik grijnsde .

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Arthur Eldritch Foster 17 • Hufflepuff • Year 7 • Clementine Verslagen zat Arthur nog altijd op de tribune. 300 - 231, het scorebord loog niet. Hufflepuff was deze wedstrijd sterk gestart en had de gehele wedstrijd ook gedomineerd, maar ze hadden gefaald bij het op tijd laten eindigen van de match. Waardoor Arthur nu somber op de tribune zat. Een aantal medescholieren gaven hem nog een schouderklopje om hem op te vrolijken en dit leek ook te werken. Arthur had de kracht gevonden om op te staan en zijn weg naar het kasteel te laten beginnen. Arthur was alweer buiten het Quidditchveld en maakte plots een rare spastische beweging, toen hij een kleine por in zijn zij voelde. "Hé daar! Jammer dat Huffelpuf verloren heeft hé, ik hoopte echt dat ze zouden winnen." ondanks de grote verrassing van de por kon Arthur een welgemeende glimlach opzetten naar de jongedame die de por had uitgedeeld. Arthur kon uit het stem halen dat ze het oprecht jammer vond voor Hufflepuff en dat maakte alles goed. "Tja, hun ster speler ontbrak ook," Arthur wees overdreven naar zichzelf en bleef heel serieus kijken. Bijna met elk gesprek over Quidditch probeerde Arthur wel de grap te maken dat hij een super goede speler zou zijn geweest, maar iedereen wist zeker wel beter. "Nu ik je toch zie..." Arthur drukte een stevige kus op de wanf van Clementine. "Nog hartstikke bedankt voor die documenten. Roemenië was zo geweldig." Clementine was één van de weinige vrienden die wel interesse had in Care of Magical Creatures. "Ik heb serieus de Roemeense Langhoorn gezien," sprak hij enthousiast uit. Arthur wilde verder praten, maar besefte plots dat dit het moment was om Clementine mee te vragen voor naar het feest. Hij had geen zin om er alleen naar toe te gaan en hij durfde Jessie niet te vragen... "Trouwens Clem," onderbrak hij zijn verhaal over de vakantie. "Heb je zin om samen met mij naar het feest te gaan. En dit bedoel ik serieus," het laatste voegde hij er snel aan toe. "Er is geen verrassing ofzo, geen flubberwormen niks. Ik meen het serieus..."

---

If no one else will defend the world then I must

---

Faolan Donn Reilly

---

      Talking to Florence

Op Florence tegenantwoord schoot Faolan in de lach. Tactiek, yeah right... Echt niet dus. "Tactiek hmm? Ik geloof er niets van Flo! En daarbij, Gryffindor heeft nog altijd het beste team!" Fanatiek keek Faolan door de gang heen. Ja! Gryffindor moet dit jaar wel de cup winnen. Ze hadden een aantal nieuwe spelers, en Faolan was ervan overtuigd dat ze het echt goed zouden doen! Faolan was bij de try-outs geweest om te kijken en er hadden zeker wat goede nieuwelingen tussen gezeten. Zelf meedoen aan Quidditch was niet aan hem besteed. Faolan had een keer meegedaan aan de try-outs, maar was er al snel achtergekomen dat hij geen kans maakte vanwege zijn afkomst. Hij was behoorlijk de pispaal geweest van een aantal beukers die dag, en had weken op de ziekenzaal gelegen om te herstellen. Geen tweede keer voor hem dus, hij bekeek het spel nu veel liever van de grond.
      Het onderwerp werd al snel geswitcht naar het bal, aangezien Faolan nerveus was geweest Florence te vragen. Op het moment dat ze 'ja' zei, viel er een enorme last van zijn schouders af. “Maar wil je wel met iemand die veel beter is in dansen?” Faolan zag Florence naar hem grijnzen en voelde zelf ook een lach op zijn gezicht glijden. Hij stootte het meisje naast hem even aan met zijn elleboog. "Wie zegt dat jij beter bent in dansen? Wie weet ben ik wel heel goed." Faolan schudde even zijn hoofd, om duidelijk te maken dat het dus niet waar was. Nee, hij was daadwerkelijk hopeloos. Het was nu ook niet één van zijn favoriete dingen om te doen, maar goed. Voor feesten als dit wilde hij wel die ene uitzondering maken, zeker als hij gezellig met Florence ging. "Moet ik nog iets bijzonders aan vanavond?" Hij keek Florence met een glimlach aan, terwijl ze gezamenlijk in de richting van de bibliotheek liepen. Zij was het meisje onder hun twee, ze zou vast wel meer verstand hebben van wat hij aan moest trekken dan hij. "Ik ben benieuwd wat ze vanavond allemaal gaan doen." mompelde hij onbewust. Faolan was niet zo'n groot feestbeest, hij deed het liever rustig aan. Maar toch, als er eten was en wat te beleven, dan was de jongen erbij!

sorry als het woordenaantal niet helemaal klopt. Ik kan de telfunctie niet vinden op deze laptop (':

[ bericht aangepast op 10 okt 2017 - 14:21 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het had een goed idee geleken. Even naar buiten om haar gedachten op iets anders te brengen dan de ingewikkelde spelletjes waar ze zich normaal mee bezig hield. In plaats daarvan was Xenia zich bewust geworden van het feit dat er een feest zou zijn die avond en de pijnlijke wetenschap dat niemand haar gevraagd had.       Xenia was niet bepaald een fan van Quidditch te noemen. Sterker nog, ze vond het maar een vieze en chaotische sport waarvan ze de ophef niet kon begrijpen. Maar het feit was dat er een feest zou zijn en het was onacceptabel om niet aanwezig te zijn.       Ze schrok op uit haar gedachten toen er een hand op haar schouder werd gelegd, nu pas beseffend dat ze al een tijdje stil had gestaan, starend naar het meer. Xenia draaide zich om en glimlachte toen ze Bran zag staan. Ze begroette hem met een knikje waarna ze hem even in haar opnam. Het was zonde dat jongen niet de financiële middelen had om zich binnen haar kringen te bewegen, anders waren de pureblood feesten van deze zomer een stuk aangenamer geweest. Het was ook te zien dat hij was afgevallen, iets wat Xenia gewend was aangezien het een soort cirkelbeweging was die zich ieder jaar weer voor deed.       "Heb je een leuke dag?" Vroeg Bran en Xenia knikte als reactie. "Ik wilde nog eventjes van de aangename temperatuur genieten voor de kou zich straks weer inlaat," antwoordde ze met een glimlach om hem vervolgens aan te kijken. "Hoe was jouw zomer Bran?"       Xenia wist dat zijn familie niet bepaald rijk was en met die wetenschap zou er dus geen reden moeten zijn waarom ze jaloers op hem was. Maar dat was ze wel, want ondanks het gebrek aan geld leek hij altijd zo gelukkig te zijn dat ze soms wenste dat ze ook wat minder geld had. Het leek haar ergens wel prettig om eens een keer niet gezien te worden als enkel een pronkstuk.       Toen Bran haar vroeg met wie ze naar het feest ging kleurden haar wangen donkerrood. Het was een ding om niet gevraagd te zijn, maar om dit ook nog eens toe te moeten geven? Xenia slikte kort en ontweek dan ook zijn blik toen ze antwoord gaf. "Ik ben nog niet meegevraagd."       Opzich was dit niet direct een probleem, ze wist dat er minimaal twee of drie pureblood studenten de instructies hadden om haar mee te vragen. Maar het leek haar ook wel eens prettig om met iemand te gaan die ze ook oprecht mocht.       "En welke dame mag jou vergezellen vanavond?" Vroeg Xenia, zichzelf erg bewust zijnde de stilte die tussen hen gevallen was.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Bran Desmond
Hufflepuff || Little insecure Hufflepuff || Outside || Xenia

---

Xenia's verschijning was lieflijk als altijd, en haar stem zo zoet als de eerste honing van het jaar. Haar woorden deden me glimlachen. Het was inderdaad nog lekker weer. Haar vraag deed me licht op mijn lip bijten. Tot nu toe had ik het onderwerp weten af te wenden, maar nu ging dat niet meer. Ik schaamde me niet voor mijn afkomst, maar ik wilde geen medelijden, en al helemaal niet van het meisje waar ik een oogje op had. Toch was ze ook een goede vriendin en het zou heel vreemd zijn om nu geen antwoord te geven. Ze wist immers wel een deel van mijn achtergrond. "Het was heel fijn om weer thuis en samen te zijn. Ik mis ze alweer best erg, dus ik kan niet wachten tot kerst. Het is wel hard werken, maar dat is ook wel een goed oefening voor later." Ik haalde mijn schouders op. "Hoe was jou zomer?" Ik vond het altijd leuk om over de verhalen van anderen te horen. Het klonk voor mij over het algemeen als fantasie werelden, zelf van mensen als Xenia, die niet eens uit zo'n rijke familie kwam.
Uiteindelijk kwam dan toch de vraag van de middag. Ik kon me niet voorstellen dat een meisje als Xenia nog niet was gevraagd. Toch kleurden haar wangen hardstikke rood en ontweek ze mijn bleek. Had toevallig een jongen op wie zij een oogje had haar gevraagd? Dat zou dan echt de gelukkigste jongen van de school zijn, en ik was nu al jaloers op hem, zonder dat ik wist wie het was. Ik werd snel uit mijn onzekerheid verlost, door een antwoord die ik niet had verwacht. Ik keek haar deels verward en deels verbaasd aan. Ik kon er gewoon niet bij dat ze mogelijk alleen naar het bal zou gaan. De stilte tussen ons was voelbaar en haar vraag veranderde daar weinig in. In mijn hoofd daarintegen begon opeens heel druk te worden. Ik had geen idee wat ik moest zeggen. Ik had geen date, en dat zou ik kunnen zeggen, maar ik had nu ook de kans om haar uit te vragen. Ik zat alleen nog met het nare gevoel in mijn buik dat ik het niet kon maken om haar te vragen, omdat het niet eerlijk naar haar toe was. Ze verdiende veel beter dan ik, en ik wist ook niet hoe de andere scholieren naar haar zouden kijken als ze met mij naar het bal zou gaan.
Na een stilte die uren leek te duren, maar waarschijnlijk niet meer dan een paar seconde had geduurt, bukte ik en plukte enkele klavertjes en klaverbloemen, die rijkelijk rond onze voeten aan de oever van het meer groeiden. Ik ging weer rechtop staan en schonk haar een nerveus glimlachje, met mijn wangen even rood als die van haar daarnet. "Zou je mij willen vergezellen naar het bal?" Ik hield het kleine boeketje van klaver en klaverbloemen naar haar uit en wachtte gespannen. Mijn maag lag in een knoop en mijn hart racete. Ik had geen idee wat ze zou zeggen, al hield ik zeker rekening met een afwijzing. Ik had niet eens een fatsoenlijke bloem voor haar meegenomen. Maar als ze wel ja zou zeggen, wat me heel onwaarschijnlijk leek, maar toch, dan zou ik heel snel een pak moeten regelen. Hierdoor schoot ik nog meer in de stress, zo erg dat ik amper mijn aandacht nog bij haar, en haar antwoord, kon houden.

---

Bowties were never Cooler

Jessie Amehyst Porter ' ravenclaw ' dressstyle ' Ravenclaw commonroom ' October 12th, celebrating the victoy of Ravenclaw!       Na mijn geweldige vreugde dansje voor Alfred keek hij mij vrolijk aan. Heerlijk als andere mensen ook vrolijk werden van mij, dan krijg je toch gewoon een goed gevoel!       'Echt fantastisch! En dat allemaal dankzij onze nieuwe seeker! meteen al de held van Ravenclaw.' zei hij dan ook vrolijk. Ik knikte instemmend, dat was het zeker, de held van Ravenclaw. We liepen samen richting de toren van Ravenclaw, we liep de lange trap op en loste het raadsel op. Samen liepen we door de commonroom en we plofte neer op een van de donkere sofa's. Alfred had me gevraad of ik al een date had voor het feest, waar ik nee op zei. Ik wilde met Faolan, maar dat ging niet. Ik bleef het mezelf maar ongeveer honderd keer zeggen.       'Maar jij wilt mijn date wel zijn toch? Alfie?' zei ik met pruillipjes terwijl ik zijn hand vastpakte en zielig mogelijk deed. 'Zeg alsjeblieft dat je met me mee gaat...' Vervolgde ik zo dramatisch mogelijk. Ik zag Alfred met zijn ogen knijpen, had hij me door? Hij had me in eerste instantie niet door, ik zag de verbazing op zijn gezicht. Maar nu kwam er een lachje, dat betekende dat hij me door had. Na het lachje ging hij snel in zijn eigen dramatische rol.       'Oh nee echt waar? Arm schaap toch." zei hij dramatisch terug en wreef met zijn vrije hand over de mijne heen. 'Wat een geluk heb je dan toch met mij, je reddende engel want ik neem je met alle plezier mee naar het bal.' zei hij dramatisch, alsof hij een van de sterkste koningen van Schotland was. Ik kon hem niet meer serieus aankijken en begon keihard te lachen waarna ik hem een knuffel gaf. Alfred barste zelf ook uit van het lachen, hij was echt de slechtste acteur die ik kende, zijn Schotse accent veraadde hem, altijd. Hij ging met zijn hand door mijn haren en verwarde het, waardoor ik even quasi-boos keek en het weer recht streek met mijn vingers.       'Nee maar serieus, ik neem je graag mee dan kan ik lekker ook je wingman spelen.' zei Alfred weer met een serieuze toon, waardoor ik een gemeende glimlach kreeg. Wat was het toch ook een schatje.       'Mooi, dan is dat geregeld!' zei ik met een knipoog. 'Maar nu de belangerijkste vraag natuurlijk, welke kleur is je jurk? Dan kan ik mijn strik hierop matchen.' vroeg Alfred nog met een glimlach, het was natuurlijk een belangrijk punt. Ik wist dat hij goed was opgevoed, dus dit hoorde er natuurlijk gewoon bij.       'Blauw natuurlijk, de prachtige kleur van Ravenclaw.' zei ik trots. 'Maar, wat vond je er van? Was het geloofwaardig? jawel he, geef het maar toe.' zei ik uitdagen, doelend op mijn acteerkunsten van een minuut geleden.

'Ravenclaw is my pride, my family.'

---

- thank you for existing -

---

---

"Gryffindor het beste team? Dat moet ik nog maar eens zien!” antwoordde Flo lachend. Ze kon met Faolan uren discussiëren over welk House het beste was, maar beide wisten ze dat het niet serieus was. Ze zouden daar ook nooit ruzie over krijgen, dat wist Flo zeker. In tegenstelling tot een aantal andere mensen die iets te ver doorsloegen in hun House-pride. Maar goed, er waren er ook genoeg die doorsloegen in afkomst-trots, dus het zou haar niet moeten verbazen eigenlijk. Blijkbaar waren hier een hoop narrow-minded mensen die helaas niet in staat waren op een vriendschappelijke manier te discussiëren. Toch ging het gesprek niet echt verder over Quidditch, maar vooral over het bal, waar ze sinds nu samen naartoe zouden gaan. “Wie zegt dat jij beter bent in dansen? Wie weet ben ik wel heel goed,” vroeg Faolan haar terwijl hij haar aanstootte. Florence duwde uiteraard terug. “Ik heb je danssessies gezien als je dacht dat er niemand was,” antwoordde ze hem, zo serieus mogelijk kijkend terwijl ze dit allemaal uit haar duim zoog. “Ik denk dat ik wel met zekerheid kan zeggen dat ik beter ben.” Ze stak haar tong weer naar hem uit en haakte haar arm door de zijne terwijl ze verder door de gang richting de bibliotheek liepen. Er waren niet veel jongens waarbij ze dat zou doen. Sowieso had ze door haar afkomst niet veel vrienden, maar veel vonden het ook ongemakkelijk om zo dicht op een meisje te lopen die geen girlfriend-material was. Flo was gewoon erg knuffelig en raakte wel graag mensen aan. Dat ging niet altijd even goed samen. “Moet ik nog iets bijzonders aan vanavond?” vroeg hij haar vervolgens. Flo glimlachte terug. “Kleren zou fijn zijn,” antwoordde ze hem. Ze wist ook wel dat ze vervelend was, maar bij Faolan kon ze zich vaak gewoon niet inhouden en moest ze gewoon bijdehand doen. “Trek gewoon aan waar je je lekker in voelt. Of wil je soms matchen?” “Ik ben benieuwd wat ze vanavond allemaal gaan doen,” hoorde Flo hem mompelen. Als antwoord duwde ze – nog steeds gearmd – tegen zijn schouder met de hare, wat de consequentie had dat ze niet in een mooie rechte lijn naar de bestemming liepen, maar nogal dronken heen en weer zwabberden. “Wat wij gaan doen bedoel je,” zei ze. “En wij gaan een hoop plezier hebben.” Flo hield wel van een feestje, in tegenstelling tot Faolan. Dus zou ze hem nu meetrekken en samen gewoon lol maken. Wat de rest deed, maakte haar echt niet uit. Zij deden hun ding en Flo deed de hare. Zo was het altijd al geweest.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

CLEMENTINE AGNES WELCH

GRYFFENDOR & PUREBLOOD
With Xenia & Faolan at the Gryffendor Table

Arthur schrok even op maar ik zag wel aan de jongen dat hij toch blij was om mij te zien "Tja, hun ster speler ontbrak ook," de jongen wees naar zichzelf en ik kon het dan ook niet laten om te lachen, Arthur was een geweldige jongen maar hem normaal op een bezem krijgen... Dat ging nooit lukken. "Nu ik je toch zie..." Vervolgde de jongen waarna hij vluchtig naar me toe boog om een kus op mijn wang te drukken wat me hem even kort verbaasd deed aankijken. "Nog hartstikke bedankt voor die documenten. Roemenië was zo geweldig." Zei de jongen vrolijk, ik glimlachte naar Arthur ookal had ik een licht blosje op mijn wangen door zijn onverwachte bedankje. "Ik heb serieus de Roemeense Langhoorn gezien,"Zei de jongen enthousiast wat me natuurlijk automatisch ook enthousiast maakte. "Woah echt! " pretlichtjes waren te vinden in mijn bruine poelen . "Trouwens Clem," begon de jongen plots waardoor ik even een 'uhu ' geluidje maakte om te laten weten dat ik luisterde. "Heb je zin om samen met mij naar het feest te gaan. En dit bedoel ik serieus," De plotse vraag van Arthur verraste me weer al vond ik het wel lief dat Arthur me mee vroeg. Echter kende ik de jongen ook wel goed genoeg om te weten dat hij altijd weg zwijmelde als Jessie in de buurt was. Echter kon ik nu ook geen nee zeggen, want Arthur was gewoon een schatje. "Er is geen verrassing ofzo, geen flubberwormen niks. Ik meen het serieus..." Zijn woorden deden me even luid lachen. " Waarom betrouw ik het nu nog minder?" vroeg ik de jongen plagend en lachte nog even waarna ik Arthur een schouderklopje haf. " Maar graag! Dan beloof ik ook geen pranks uit te halen met jou." knipoogde ik naar Arthur, ergens was ik wel blij dat iemand me toch had meegevraagd.

ALFRED EDWARD ST.JAMES

RAVENCLAW & PUREBLOOD, With Jessie at the Ravenclaw Table

Beiden lagen we in deuk op de sofa hier in de Ravenclaw commonroom tot irritatie van sommige andere hier al maakte me dat echt niet uit, dan moesten ze maar in de bieb lezen. Ik haf Jessie vrolijk een stevige knuffel terug en haalde mijn hand woelend door haar zachte blonde lokken die nu lekker warrig op haar hoofd zaten.   'Mooi, dan is dat geregeld!' Knipoogde Jessie eens ze haar haren weer mooi had gelegd. Eens ik mijn beste vriendin dan ook vroeg naar de kleur van de jurk schonk ze me een welgemeende glimlach.       'Blauw natuurlijk, de prachtige kleur van Ravenclaw.' zei ze trots wat me ook breed deed glimlachen, ik had nog een mooie blauwe strik liggen dus dat kwam helemaal in orde. 'Maar, wat vond je er van? Was het geloofwaardig? jawel he, geef het maar toe.' Vroeg Jessie uitdagend en ik schonk haar een plagende grijns terug. "Hmm ik weet niet hoor." begon ik pijnzend. "Ik miste nog de echte tranenwaterval, dan was ik er echt voor gevallen." ik schonk haar een knipoog. "Maar je bent sowieso een betere actrice dan ik!" lachte ik weer niet willen toegeven dat ik haar eerst echt geloofde. " Zie je het trouwens zitten voor het bal vanavond? Ik ben geen geweldige danser weet je." zei ik met een onschuldige blik, nee Dominic was altijd de betere danser van ons beiden geweest, ik wilde altijd denken aan de pasjes waardoor ik eerder de hele tijd naar mijn voeten zou kijken zodat ik niet op haar tenen stond, dan echt te genieten van het dansen. "Hé niet alles kan perfect zijn aan mij hé" vervolgde ik grappens en haalde vervolgens mijn schouders op

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ravenclaw had de eerste quidditch game van het seizoen geworden. Zoals het hoort. Als ik mijn studie niet op nummer 1 had staan, dan had ik misschien ook wel in het team willen spelen. Echter wist ik dat wanneer ik wou slagen en succesvol wil worden, ik het beste me kon focussen op mijn studie. Nu ik ouder begin te worden besef ik me dat volwassenen geen idee hebben waar ze mee bezig zijn. Vroeger dacht ik atlijd dat volwassenen alles wel zouden begrijpen en de juiste keuzes zouden maken. De realiteit valt vies tegen. Het is nu 6 jaar geleden dat muggleborns voor het eerst naar Hogwarts mochten. Mensen zijn er wel openlijk op tegen, maar er gebeurd niet echt wat... Niemand komt in opstand.. Het lijkt alsof mensen wel boos zijn maar ook niet perse onrust willen stoken. England heeft mij nodig! Dat gaat er door mijn gedachte terwijl ik in mijn eentje van het quidditch field terug naar het kasteel loop. Als niemand het doet, dan doe ik het wel. Nu heb ik al maatregelen getroffen. De eerste stappen zijn gezet.

Bij de ingang van het kasteel staat een zevendejaars me op te wachten.
"Hee." begroet ik hem kort.
"Dit is wat je wou toch?" de jongen overhandigde me een stuk perkament. Kort scande ik er met mijn ogen overheen. Daarna knikte ik kort.
"Dankje." Zei ik en drukte vervolgens een galjoen in zijn hand.
De jongen verdween weer uit mijn zicht en ik trok me terug in een hoekje naast de ingang. Mijn ogen lazen rustig alle namen; de namen van alle leerlingen met vervuild bloed. Op het stuk perkament dat ik vasthield stonden alle namen van alle mudbloods en halfbloods in de school. Ook de net aangekomen eerstejaars. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. Hopelijk zou dit voor een beetje opschudding zorgen. Ik pakte mijn wand erbij en gebruikte een enlargement charm om het stuk perkament tot een lekker groot aanplakbiljet te vergroten. Vervolgens liep ik de hal binnen en keek snel om me heen. Er was voor heel even niemand te bekennen en ik pakte mijn kans. Snel sprak ik een sticking charm uit om ervoor te zorgen dat het perkament niet zo maar van de muur zou kunnen worden gehaald. Tevreden keek ik naar de muur. Alle namen van alle mudbloods en halfbloods waren hier nu te lezen, vergezeld door hun bloedstatus.Boven de lijst stond in grote letters: GO HOME. Natuurlijk waren bloedstatussen wel een klein beetje bekend, maar alsnog, een beetje ophef en exposure is nooit verkeerd. Bovendien was vanavond het feest. Dit zou wel een leuk gespreksonderwerp gaan worden.Nu zou de hele school weten wie die vieze mudbloods waren en kon iedereen ze gaan mijden.

Er kwamen mensen aan en dus snelde ik richting de commonroom van Ravenclaw. Met een tevreden glimlach kwam ik de common room binnen en daar trof ik Jessie en Alfred. Ze lagen naast elkaar op de sofa en wat anderen keken hen geïrriteerd aan.
"Aren't you just cute together." zei ik plagend tegen beiden. Ik ging in een fauteuil tegenover mijn vrienden zitten. "Als ik een gokje mag doen..." zei ik. "Jullie gaan vanavond zeker samen naar het bal? Echt heerlijk om het derde wiel te zijn." Ik rekte me uit en legde mijn hoofd in mijn handen, terwijl ik relaxt achterover leunde in de fauteuil. Ik had nog niet eens nagedacht over een date, mijn focus lag bij andere dingen.

[ bericht aangepast op 5 nov 2017 - 0:33 ]

[-exsuses school vreet tijd-]

---

Faolan Donn Reilly

---

      Talking to Florence

Pleizier hebben, ja dat zal. De jongen draaide even met zijn ogen, maar gunde het meisje naast hem wel een glimlach. Met Flo, ja dan was nog wel de kans op een leuke avond. "Goed! Als jij dat zegt."
      De twee liepen door naar de bibliotheek, waar ze zoals afgesproken een uurtje aan hun huiswerk gingen zitten. Faolan moest wel, zijn laatste jaar was zwaar. Misschien zelfs nog wel zwaarder dan voor de normale toverleerlingen. Maar hoewel hij misschien nog één van de weinige Muggleborns was, zo wel niet de enige van zijn jaar, voelde de jongen dat hij zich juist daardoor moest bewijzen. Hij moest tegenoverstaande alle andere muggleborns bewijzen dat het slagen op Hogwarts mogelijk was, ondanks het feit dat het moeilijk kon zijn.
"Pff!" Faolan gooide uit frustratie zijn potlood op tafel.
"Er klopt geen ene zier van wat er in dit boek staat. Kun jij hier wijs uit worden?"
Faolan pakte zijn boek tevoorschijn over charms en legde dat onder de neus van Florence neer. Hij wees met zijn vinger naar de paragraaf die hij niet begreep en hoopte dat zijn vriendin het hem kon uitleggen.

Skippost hieronder:

Na een uur of twee namen de twee afscheid van elkaar. Alleen huiswerk maken was het niet geworden, ze hadden ook gezellig zitten kletsen. Maar in ieder geval waren ze beiden goed opgeschoten met hun verslagen. In ieder geval hadden ze afgesproken elkaar weer voor de Great Hall te ontmoeten, totaal omgekleed in hun party-outfit van die avond. Hoewel Florence had gezegd dat het niet uitmaakte wat hij aantrok, maakte de jongen zich toch wel een beetje zorgen. Kleding, het was nu niet zijn sterkste punt. Feestjes al helemaal niet. Bedenkelijk stond de jongen voor zijn hutkoffer, maar besloot uiteindelijk voor simpel te gaan. Hij haalde een nette, lichte spijkerbroek uit zijn hutkoffer, met daarop een casual lichtblauwe bloes. Op de bloes stonden kleine flamingo's, verspreid over zijn gehele bloes. Een nette donkerblauwe jas sloeg hij eroverheen, hopend dat dit genoeg zou zijn voor vanavond.
      Echt iets anders had de jongen ook niet. Ja, hij had een smoking, gekregen van zijn vader. Maar om die nu naar het feest aan te doen. Zijn vader zou het leuk vinden als hij hem droeg, maar Faolan vond het allemaal iets te overdreven. Hij hoopte maar dat Florence niet ook een al te dramatische jurk zou aandoen, anders zou hij echt in het niet vallen naast het meisje. Ergens vond hij het niets voor Flo, maar het meisje zat soms vol verassingen.
      Nerveus voor het feest daalde de jongen de trappen af die in de richting van de Gryffindor Tower leidde. Hij was ruim op tijd, pas over tien minuten zou Florence hem ontmoeten voor de Great hall. En dus daar bleef hij daar staan wachten, tot hij Flo in de verte aan zag komen.
"Hoi," zei hij zachtjes.

[ bericht aangepast op 16 nov 2017 - 7:35 ]

---

It's never gonna happen, Guys.