[RPG • 50] The Loving Rose (16+) [Speeltopic] - Speeltopics

---

---

SETTING LA, Amerika. Met een bruisend nachtleven en goktenten om elke hoek trekt deze grote stad niet enkel de allergrootsten aan, maar ook het allerlaagste gespuis. Criminelen, drugs, prostitutie, het is er schering en inslag, of toch in sommige buurten. Ons verhaal speelt zich af in zo'n buurt en meer bepaald in The Loving Rose, een nachtclub dat wel héél veel in de aanbieding heeft. De criminele bende mannen die de populaire club draaiende houdt, bestaat niet enkel uit drugsdealers en andere 'verkooptalenten', maar ook uit pooiers, die hun meisjes al dan niet - meer al, dan niet - dwingen tot de meest walgelijke dingen die je je maar kan inbeelden. Ben je klaar om de deuren te openen en hun diepste geheimen te leren? Ik ook niet...

VERHAALLIJN The Loving Rose is de broeihaard van één van de grootste en gevaarlijkste bendes van de stad, die door buitenstaanders rillend van angst The Red Thorns wordt genoemd. Hoewel ze diepe wortels hebben in elke criminele tak - Liesje, hoeveel plantenreferenties kan je maken in twee zinnen, Jezus - die je kan bedenken, worden ze niet meteen geklasseerd onder georganiseerde misdaad. Hun werking is anders en vindt zijn basis en leiderschap in een kleine kern van jonge, maar intelligente jongemannen, die drie dingen gemeen hebben: Ze zijn glibberig als de pest, verrot tot op het binnenste van hun kern en kennen het leven als pure stront waar je maar beter bovenop kunt zitten, dan er in te stikken. De ene is een koning op vlak van drugs, de andere op vlak van wapens, maar allemaal zijn ze de beste in één ding: hoe ze een jong, onschuldig meisje hun nachtmerrie weten in te trekken. Allemaal hebben of hadden ze wel één of meerdere meisje(s) werken in hun geliefde club, tot de dag van vandaag. Maar de autoriteiten hebben er genoeg van en we komen aan op het punt waar de kat wel eens eindelijk die boom - yeah - uit kan komen.

CRIMINELEN EN SLACHTOFFERS De jongens De jongens die wij spelen behoren tot die kern. Ze zijn allemaal loverboys, en kunnen daarbij nog dealen in allerlei zaken of andere, grootse criminele activiteiten organiseren. Elk hebben ze ook een deel van de stad (en connecties met de rest van het land en andere bendes) waarvan zij de touwtjes in handen hebben en een soort van expert over zijn geworden. Verder runnen ze ook de club en er staat altijd minstens 1 van de mannen achter een bar en lopen ze vaak in de club rond, in het geval dat ze moeten ingrijpen. Al werkt er genoeg security om een luchthaven te runnen. De meisjes De meisjes zijn zo goed als allemaal slachtoffer van de jongens. Of ze hebben uit pure wanhoop zichzelf aan de club aangeboden en zitten er nu vast. Uiteindelijk maakt het niet zo veel uit, want wat ze doen, blijft hetzelfde. Sommigen hebben het geluk om enkel te serveren (als ze nog nieuw zijn en ingewerkt worden, tijdens hun regels, andere redenen...) Zij verdienen logischerwijze het minste en leven vooral van tips. Dit geldt ook voor de barvrouwen. Verder zijn er nog de stripsters, die al dan niet meer moeten doen dan hun billen te tonen. Alle meisjes die hun diensten volledig - met alles erop en eraan - aanbieden, zijn tevens ook serveerster, barvrouw of stripster. Het is niet dat ze op een kamertje zitten te wachten. Overdag, wanneer ze niet in de club werken of aan het slapen zijn, moeten ze het gebouw opkuisen en de volgende nacht voorbereiden. Als ze klaar zijn met hun taken, mogen ze zichzelf bezighouden, tenzij hun loverboy iets anders went. Zondagnacht is de club gesloten.

INFILTRANTEN                                           Zo'n drieënhalf jaar geleden heeft de FBI een jong, maar getalenteerd koppel undercover laten gaan, de één als loverboy, de ander als het zogenaamde slachtoffer. Een jaar later werden ze gesterkt door een tweede team. Ondertussen hebben de jongens zich in de kern ingewerkt, waardoor ook de meisjes zich ondertussen vaker dan lief in The Loving Rose bevinden. Hun jarenlange inspanning loopt ten einde, aangezien de spanningen oplopen, vertrouwen verbrokkelt én de FBI heel binnenkort wel eens een inval op de kalender heeft staan... Concreet De overgrote meerderheid van de rollen zijn bendeleden en slachtoffers, maar er zijn twee mannen en twee vrouwen als infiltranten beschikbaar. Wil je deze rol, zorg dan dat je genoeg tijd en motivatie hebt om de RPG vol te houden, aangezien je toch een deel van de verhaallijn draagt (iedereen doet dat, uiteraard, maar je snapt mijn punt wel). Taak Zowel de mannen als de vrouwen moeten informatie winnen - namen, gegevens, transacties... - en doorspelen aan hun thuisfront om zo bewijzen te verzamelen en eventuele 'transacties' een halt toe te roepen. Niet alleen dat, ze proberen ook de meisjes over te halen weg te vluchten en hen hierbij te helpen, niet enkel om ze van hun hel te verlossen, maar ook om eventuele getuigen te verkrijgen. Regels Uiteraard zijn deze mensen geen echte criminelen, waardoor ze niet zomaar alles mogen doen wat The Red Thorns wel zouden doen. Zo mogen ze, tenzij er gevaar is voor hun eigen leven of zware fysieke schade, geen onschuldigen rechtstreeks fysiek zwaar schaden of vermoorden. Ook andere criminele activiteiten - dealen, stelen... - zijn niet toegelaten, tenzij het hen of de missie in onmiddellijk gevaar kan brengen. Helaas is dit gevaar nogal reëel en moeten ze vaak (te) ver gaan om hun rol blijven te verkopen. Als je meer uitleg wil, klik dan op deze link en neem een kijkje bij het antwoord van Brandon Gregg. Last but not least Het leven van een undercover agent is zwaar en vraagt een grote tol. Het is heel handig om de Engelse wikipedia pagina te bekijken bij het aanmaken van je rol. Doordat de loverboys van de vrouwelijke infiltranten tevens hun partners zijn, kunnen de mannen 'kiezen' wat hun job in de club is. Uiteraard kiezen beide heren ervoor om hun dames niet te verkopen, al kan dit - aan jullie de keuze - veranderd zijn door eventuele druk van de bendeleden. Als dit het geval is, zorgt de FBI voor klanten, maar je kan zelf al voorzien dat dit geen watervast plan is, aangezien het veel geld kost én weinig controle.

THE LOVING ROSE                                           De buurt De club staat natuurlijk niet pal in het toeristische centrum van LA, maar ook weer niet zo ver ervandaan. De buurt was vroeger verloederd, maar door de rijke invloed van de bende, is de luxe aanzienlijk verbeterd. Vergis je niet, het is nog steeds een enorm gevaarlijke wijk en de gewone, onschuldige mens heeft er niets te zoeken. Er zijn enkele andere louche clubs en bordelen in dezelfde straat, maar The Loving Rose is duidelijk het rottende hart. De eigenaars Enkel de kern van de bende heeft zijn basis in The Loving Rose, al zijn andere bendeleden uiteraard welkom voor bezoekjes en zakenbesprekingen. De kern zelf bestaat uit het aantal rollen dat er zullen komen, maar de échte kern, de oprichters en eigenlijke eigenaars, zijn maar met twee, drie of vier (afhankelijk van het succes van de RPG). Zij zijn degenen die het gebouw bezitten en dus ook de huur van de kamers ontvangen. Hun 'loon' is het grootst en alle eind- of grootste beslissingen liggen in hun handen, al is de autoritaire trap naar de rest van de kern bijna verwaarloosbaar klein. Ze zijn even hecht met de anderen als de anderen met elkaar. Gelijkvloers - club Op het gelijkvloers ligt de club zelf. Het is een grote en hoge zaal, met twee bars - één op de grond en één op het gigantische balkon - een podium met danspalen, enkele kleinere podia met palen, genoeg chique banken en tafels om het hele witte huis te ontvangen en een trap naar de eerste verdieping. Er is geen echte dansruimte, aangezien het doelpubliek niet bepaald uit energieke tieners bestaat. Er is, natuurlijk, ook een toilet. Eerste verdieping - werkkamers Een simpele, maar chique gang met aan weerszijden enkele kamers. De kamers zijn mooi, netjes, maar sober. Er staat niet meer in dan een bed (een twijfelaar), een kleine kast met alle benodigdheden in (inclusief reserve dekens en lakens, moest de troep te groot zijn) en een kleine badkamer met een toilet, een spiegel en een douche. Alle kamers zien er hetzelfde uit. Tweede verdieping - kamers meisjes Hier is niet veel verschil met de eerste verdieping, behalve dan dat deze kamers enkel als slaapplaats voor de meisjes dienen. Hoewel ze netjes zijn, zijn ze duidelijk goedkoper ingericht en bijna even sober. Door de jaren heen hebben sommige meisjes af en toe wel eens iets leuk gekregen om het op te fleuren, maar al bij al kan je het niet meteen gezellig noemen. In elke kamer staat er een bed (een twijfelaar), een kleerkast, een nachttafel, een stoel en een kleine badkamer met een wastafel, een spiegel en een toilet. Zolder - gastenkamers en leefruimtes De zolder is in drie delen (één grote en twee iets kleinere) opgedeeld. De kleinste delen zijn twee ruime en aangename kamers die al dan niet gebruikt kunnen worden door kernleden die (even) geen andere verblijfplaats hebben. De anderen hebben (verschillende) woonsten ergens anders, aangezien de club niet bepaald de meest aangename plaats is om echt in te wonen. Naast de 'jongenskamers' heb je nog een grote ruimte waarin een badkamer met drie douches, twee baden en een toilet is gemaakt, met daarnaast een keuken die doorloopt naar een kleine, maar iets gezelligere woonkamer (met televisie) waar de meisjes hun schaarse vrije uren mogen doorbrengen. Regels Meisjes • Douchen na de daad is verplicht. Deze douche mag niet langer dan tien minuten duren. • Werkuren:       11u00 - 13u00: Opruimen en dergelijke       13u00 - 13u30: Lunchpauze       13u30 - 19u00: Opruimen en dergelijke       19u00 - 21u00: Avondmaal en voorbereiding       21u00 - 04u00: Club • Geen contact met de autoriteiten • Wanneer je drank krijgt aangeboden, bestel het duurste, neem 1 slok en giet de rest subtiel weg. • Geen drugs van klanten aanneemne. Bendeleden • Geen minderjarigen Klanten • Aanraken mag, meer niet. Wanneer een klant meer wilt, informeert hij naar de beschikbare meisjes. Prijzen worden met de jongens afgesproken.

REGELS • Huisregels van Quizlet • OOC duidelijk aangegeven & geen ruzie. Als er een probleem is, stuur me dan eerst privé, zodat het niet meteen escaleert. • Maximum drie rollen, tweede rol moet van geslacht verschillen met de eerste. • Lees heel het topic door, het is niet zo heel veel. • 16+ is toegestaan, maar zet er een waarschuwing bij. Gotta love dem smut, but not by surprise, ya know. • Minimum 50 woorden per post. • Geef naamsveranderingen door.

ROLLEN Mannen - 6 Diepe kern pemanent vol - Infiltranten permanent vol • Username - naam - leeftijd - rol - specialiteit - FC - pagina • Epine - Fox Thomas - 25 - Diepe Kern - Prostitutie/Chantage - Xavier Serrano - 7 • SebastianVerlac - Kevin Malverde Forsythe - 27 - Kern - Drugs/wapenhandel - Chris Wood - 7 • Maluma - Tyler Donovan Santiago - 26 - Diepe kern - Drugs/Chantage - Maluma - 4 • Ziegler - Wolf Lennox - 28 - Diepe kern - Wapenhandel - Charlie Hunnam - 3 • Obeah - John Gillford - 27 - Infiltrant - Specialiteit - Zach McGowan - 7 • philocaly - naam - leeftijd - Infiltrant - specialiteit - FC - pagina Vrouwen - 8 Tijdelijke stop op alle vrouwen ~ permanente stop op infiltrante vrouwen • Username - naam - leeftijd - rol - FC - pagina • Marlow - naam - leeftijd - rol - FC - pagina • Hopps - Elea Crawford - 25 - Infiltrant - Renee Mittelstaedt - 8 • Surrexit - Adriana Destiny Stans - 19 - Serveerster - Cindy Kimberly - 7 • Tormienne - Leya - 21 - Stripper - Sara Sampaio - 7 • Virago - Dani Reina Verdad - 25 - stripper/prostituee - Eiza Gonzalez - 4 • Windvlaag - Annah Lisandra McAllister - 24 - Infiltrant - Elizabeth Wheeland - 7 • Sempre - Elena Wood - 22 - Stripper/prostituee - Bryana Holly - 7 • Hundertwasser - Myra Aileen Parrish - 21 - Stripper - Zoë Pastelle - 5

---

---

---

---

[ bericht aangepast op 12 sep 2017 - 0:32 ]

---

Mijn brein breint zoals het breint.

---

COUNTING ALL THE ASSHOLES IN THE ROOM WELL I'M DEFINITELY NOT ALONE Wolf was redelijk goed in liegen, maar hij wist dat Dani hem niet zou geloven. Zijn woorden waren dan ook niet bepaald overtuigend geweest, zeker niet in combinatie met het feit dat hij bijna tegen iedereen aan was gelopen terwijl hij rondwandelde door de club. Zijn gedachten eisten van hem dat hij zich volledig zou focussen daarop, maar ook dat kon hij niet echt opbrengen.       “Nee,” fluisterde ze toen hij enigszins waarschuwend klonk in zijn woorden. “Ik heb inderdaad geen idee meer van wat er in je leven gebeurd, daarvoor heb je jezelf nooit naar me opengesteld.” Wolf snoof eens diep en keek haar strak aan. Hij hield er niet van om te veel over zichzelf te praten. Alles wat hij vertelde, kon tegen hem gebruikt worden en in die wereld wilde hij dat zoveel mogelijk voorkomen. 'Ik hoef jou ook niets te vertellen,' zei hij zacht, maar duidelijk en verstaanbaar. Aan de andere kant van de ruimte zag hij twee meisjes met elkaar praten. Dat zinde hem niet, omdat hij er een vreemd gevoel bij kreeg, maar hij wist het te negeren. 'Ik vertel niemand iets,' ging hij verder. 'Dus voel je vooral niet achtergesteld omdat ik je niet vertel wat mijn verleden is. It's not personal.'       Binnen enkele woorden en seconden draaide het gesprek volledig om. Dani wist hem nog altijd te verleiden, ook al probeerde hij dat zoveel mogelijk te weerstaan. Die verleiding maakte hem zwak en dat kon hij niet gebruiken. Toch wist hij wel wat hij zoal zou doen met Dani als hij de kans kregen, want hij bleef een man met behoeften, maar dat onderdrukte hij volledig. Ze zou te veel vat op hem hebben als ze haar gang mocht gaan. “Misschien is dat wel precies wat ik wil,” antwoordde ze op een ietwat uitdagende toon. Wolf kon het niet laten om zwakjes te lachen. “In tijden van je zwakte leek het er tenminste nog echt op dat je iets om me gaf.” Zijn lach verdween na het horen van die woorden. Hij wilde gerust ingaan op de uitdagende woorden van Dani, maar hij had geen zin in een meisje dat hem een schuldgevoel wilde aanpraten.       'Pas op, Dani,' sprak hij serieus. 'Want ik heb nog steeds alle macht over je. Je kunt beter aan mijn goede kant blijven.' A LOT OF PEOPLE LACKED THAT GIFT: KNOWING WHEN TO FUCK OFF

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

“If I could go back to the day we met I probably would just stay in bed.” Tyler keek me emotieloos aan, met een volledig uitgestreken gezicht, op één opgetrokken wenkbrauw na. Hij leek wat te willen zeggen, boos te willen worden misschien, maar gelukkig was ik hem voor door hem poeslief te vragen naar hoe hij zijn ijs wilde.       ‘Fijn dat je het begrijpt,’ zei hij met een lichte grijns. Vervolgens nam hij een flinke slok van zijn whiskey. Ik rolde met mijn ogen en verkocht hem een zachte klap tegen zijn schouder.       ‘Je kunt echt een pain in the ass zijn, weet je.’       ‘Oh well. Laten we het niet over vermoeidheid hebben want in combinatie met de alcohol lig ik binnen de kortste keren weer ergens te slapen.’ Ik keek met opgetrokken wenkbrauw toe hoe hij, met die woorden, zijn glas whiskey achterover sloeg. Hoezo tegenstrijdig. Vervolgens schoof hij zijn glas mijn kant weer op. ‘Alsjeblieft?’ sprak hij met een grijns en keek me uitdagend aan. ‘Happy now?’ Ik grinnikte en speelde even met de fles whiskey, die nog voor mijn neus op de bar stond.       ‘Straks kom ik nog in de problemen omdat ik één van de drie bazen dronken heb gevoerd.’ Ik keek naar hem op. Intussen had ik zijn glas weer gevuld. ‘Maar, ik vond die alsjeblieft wel heel leuk klinken. Als je het nog eens zegt, krijg je-je whiskey. Het liefst op je knieën uiteraard.’ Ik hield het glas bij hem vandaan en glimlachte hem zoetjes toe. 20 – Stripper – 1½ jaar – Fox' girl – Bar – Tyler

---

I just caught the wave in your eyes

---

---

Ik ben pas de club binnengekomen, maar ik kan nu al merken dat het een avond vol actie zal zijn. Het feit dat Kevin en Fox bij Elea staan geeft me een excuus het er nog eventjes dik op te leggen, kwestie van onze cover gaande te houden. Ik versnel mijn pas een beetje, tot ik bij het trio gearriveerd ben en geef een klap, die harder aankomt dan ik bedoelde - maar ook weer niet, op de schouder van Kevin terwijl die mijn partner nog aan het toespreken is. "...mop. Johnnieboy heeft maar geluk met een mokkel als jij." Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en schenk de man een valse glimlach. "Ik laat het maar gaan, Kevin, want ik weet dat je niet dom genoeg bent om met mijn mokkel te proberen flirten." Ondanks de geveinsd vriendelijke uitdrukking op mijn lippen schuilt er enkel gevaar in mijn stem. Van alle kerels hier is Kevin nog steeds degene met wie het soms voelt alsof ik nog geen stap verder ben dan die eerste dag. Er is iets aan hem... Een bepaalde afstand die zo moeilijk te overbruggen valt. Voor er echter ruzie kan ontstaan richt ik mijn aandacht weer op de knappe dame die hen zojuist van een drankje bediend lijkt te hebben. "Hé, babe," grinnik ik terwijl ik mijn vinger in het vod dat ze aanheeft haak, om haar vervolgens naar me toe te trekken. Ik laat mijn hand in haar nek glijden en druk een stevige, passionele kus op de lippen van Elea. Waarschijnlijk boordt het voor ieder ander aan het randje van ranzig, maar het moet natuurlijk lijken alsof ik aan de hele wereld moet bewijzen dat dit mijn meisje is en ik het niet duld dat een ander zijn oog op haar laat vallen. Na enkele ogenblikken maak ik een einde aan het tafereel. Langzaam laat ik mijn ogen over Elea heen glijden, stiekem niet geheel ontevreden met het feit dat ik het privilege heb haar te mogen en kunnen kussen. Ik heb haar altijd al een vrouw gevonden, en niet alleen wat haar uiterlijk betreft. Ondanks de aard van onze opdracht is het fijn met haar te kunnen samen werken, en ben ik blij dat ik de kans gekregen heb. Zonder haar was ik wellicht al afgedwaald, misschien wel overgelopen. Dit rolletje gaat me namelijk soms iets te makkelijk af. "Wat the fuck heb jij aan?!" vraag ik, mijn humeur schijnbaar meteen tien verdiepingen lager. "Wie heeft je gezegd dát aan te doen?" Ik bal mijn vuisten naast mijn lichaam en laat een grom tussen mijn lippen vandaan rollen. Prompt trek ik mijn shirt uit, en stop het in de handen van mijn partner, waardoor ik zelf enkel nog mijn hemd aan heb. "Doe dat aan, en morgen draag je iets waardoor niet iedereen je tepels kan zien, begrepen?" bijt ik haar toe. Wij tweetjes, wij verdienen een Oscar, naar mijn bescheiden mening. Ik schud mijn hoofd een keer en tik enkele keren met mijn vingers op de bar en bestel een whiskey. Na een flinke slok draai ik mijn gezicht opnieuw naar Elea. Voorzichtig druk ik een kus op haar voorhoofd, bij wijze van verontschuldiging, en leg een arm om haar middel terwijl ik mijn aandacht naar Fox laat glijden. "Hé man, ik heb ons een spel geboekt voor morgenavond met Clarke Vanderwaal," deel ik hem mee. Het is een grote vis, waarvan ik weet dat de bende al lang de aandacht probeert te trekken. Het is ook de ideale kans om bewijsmateriaal te verzamelen en hun modus operandus verder te documenteren. "Ik weet dat we altijd winnen, maar ik denk dat wel eens in ons voordeel kan spelen als we morgen ons avondje niet hebben." Als Vanderwaal de avond een aantal duizend dollar rijker kan afsluiten kan het wel eens een mooie kans tot verdere zaken zijn.

[ bericht aangepast op 22 sep 2017 - 17:58 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Twenty-five • Stripper • With Wolf • Hush, little monsters • Outfit •

”Ik hoef jou ook niets te vertellen.”
Wolf wist vermoedelijk maar half hoe raak deze woorden ergens aankwamen. Ik mocht me door de jaren heen wellicht afstandelijk, bot en koeltjes afgestemd hebben, maar dat wilde niet zeggen dat ik mijn gevoel volledig kwijt was geraakt door de loze manier waarop ik — of beter gezegd, wij, de meisjes hier — behandelt werd soms. Diep van binnen was ik ergens nog altijd die jonge vrouw die hunkerde naar liefdevolle, oprecht aandacht en welke aanbeden werd op een gezonde manier; niet alleen voor de lusten van een oversexte volwassen man, die vermoedelijk nooit voldoende aan zijn trekken zou komen als het aan mij lag. De smeerlappen.
      ”Ik vertel niemand iets,” ging hij vervolgens verder. “Dus voel je vooral niet achtergesteld omdat ik je niet vertel wat mijn verleden is. It’s not personal.”
Een ijzig, schamper lachje verliet mijn lippen, waarbij ik mijn donkere lokken zachtjes heen en weer schud. De enige troost die ik mezelf hierin een beetje kon bieden nu, was het gegeven dat ik mezelf ook nooit echt volledig naar hem toe had geopend om daar verder een drama van te maken. Het zat tevens niet in mijn aard om als een jammerend meisje nu zielig te gaan doen, ik prefereerde liever de zoete steken onder water waarvan ik wist dat ze hun doel altijd een beetje zouden raken; zoals het gegeven dat ik Wolf het liefst in zijn zwakte had nu.
      ”Pas op, Dani,” sprak Wolf op een uiterst serieuze toon, zodra ik de lach van zijn gezicht af had weten krijgen. Hierdoor krulde mijn eigen mondhoeken zich iets op en stelde ik mezelf voor een paar seconden wederom tevreden met mijn gewonnen zet — hoe kort wellicht ook. “Want ik heb nog steeds alle macht over je. Je kunt beter aan mijn goede kant blijven.” Een geamuseerd trek gleed over mijn gezicht heen, waarbij ik zonder aarzeling mijn handen naar Wolf uitstak en de stof van zijn bovenkleding subtiel schikte. Mijn donkere kijkers gleden ondertussen over zijn gezicht heen en poogde de vertrouwde trekjes uit zijn gezicht te negeren. “Macht is er nog altijd om mee te spelen, querido,” prevelde ik hem zoetjes toe en bracht mijn gezicht vervolgens nog een klein stukje dichter bij het zijne. “We weten beide dat je niet de enige bent die daar wat van bezit,” vervolg ik in een fluistering, doelend op het gegeven dat ik heel goed wist hem niet onaangeraakt te laten, en bevochtigde haast speels mijn donkere lippen. Vervolgens vertrekt mijn gezicht resoluut en neemt een verharde uitdrukking plaats op de plek waar zojuist nog de speelsheid danste, alvorens ik mijn afstand van hem neem door een stap achteruit te zetten. Hij kwam te dichtbij, of misschien deed ik dat zelf wel door wat oude gevoelens omhoog te laten komen. Ik werd er wispelturig van, dat was één ding zeker.
      ”Je verleden kan me in ieder geval gestolen worden, er scheelt iets aan je en dat zie vast niet alleen ik.”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

25 • Infiltrant • "John's girl" • in de club • (Kevin & Fox) Ik moet mezelf inhouden niet meteen met mijn ogen te rollen als ik Kevins opmerking over mijn lichaam hoor en een rilling loopt over mijn rug. Gelukkig komt John aangelopen. De woorden die hij uitspreekt vind ik ook niet echt prettig, maar van hem weet ik tenminste dat het een rol is. Deze vervullen we al meer dan drie jaar en hoewel ik de mannen hier nog meer verafschuw dan voor en toen ik begon, houd ik mijn masker zeer goed op. Het is deel van me geworden, lijkt het wel, al is er voor mij tenminste een mogelijkheid om hieruit te komen. Ik wil de meisjes hier dolgraag helpen weg te gaan, maar allemaal lijken ze te bang voor de reacties van de mannen (begrijpelijk) en ten tweede wil ik niet dat ze mij gaan verdenken. Er lopen hier vier mollen rond, niet maar eentje zoals het verhaal nu de rondgaat. Terwijl ik op snel tempo en zonder er al te veel aandacht aan te besteden de drankjes voor Fox en Kevin maak, probeer ik het jurkje toch wat meer naar beneden te duwen. Het voelt zeer ongemakkelijk en ik ben hier nog altijd niet aan gewend, ook al zou je misschien denken dat het nu toch wel gewend zou moeten zijn. Niet dus. Ik zet de drankjes op de bar voor de twee mannen neer en vrijwel meteen voel ik Johns grote hand in mijn nek en voel ik zijn lippen op die van mij. We slapen al sinds het begin in dezelfde kamer, niet omdat we echt een stel zijn, maar omdat we de schijn op moeten houden én omdat John de mannen gewoon voor geen meter vertrouwt.       'What the fuck heb jij aan?!' vraagt hij na de innige kus en ik kijk hem aan. Hij speelt de rol zeer goed en soms moet ik hem er bijna uithalen om ervoor te zorgen dat hij me niet wat aandoet, al vertrouw ik hem voor de volle honderd procent en zou ik mijn leven voor hem durven geven, maar soms zijn zijn acteerkunsten uitermate goed dat zelfs ik amper kan onderscheiden wie hij nou echt is. 'Wie heeft je gezegd dát aan te doen?' Ik haal mijn schouders even op en wenk naar Fox en Kevin, waarmee ik bedoel dat dus de jongens ons nogal dwingen dit soort korte jurkjes te dragen. Ik zeg maar niks, voor ik een van hen over me heen krijg. Ik krijg zijn shirt in mijn handen gedrukt en kijk er enigszins verbouwereerd naar. 'Doe dat aan, en morgen draag je iets waardoor niet iedereen je tepels kan zien, begrepen?'       Ik rol even met mijn ogen en trek het shirt maar over mijn hoofd heen. Het zorgt ervoor dat ik me wel beter voel, al is dat niet zo moeilijk. Ik ben niet per se onzeker over mijn lichaam, maar ik vind het minder fijn als de tientallen mannen die hier binnen komen niet elke ronding grondig in zich op kunnen nemen. Ik kan dit shirt ook niet aanhouden de hele avond, en dat weet John maar al te goed, maar dat maakt voor nu even niet uit. Hoop ik dan maar. 'Bedankt,' mompel ik eventjes en ik glimlach kort naar de grote man met de mooie lange haren die langer zijn dan die van mij. Mannen met baarden en langer haar vond ik altijd al aantrekkelijk en ik vond het dus niet erg om met John samen te moeten werken. Natuurlijk speelt hij mijn pimp en 'baas', maar hij zou dit nooit bij me doen in het echt, als we dit niet zouden doen. Ik moet zeggen dat ik moe word van deze rol spelen en dat ik steeds banger word ontdekt te worden. Ik vind het gewoon niet prettig dat iedereen hier nu nog meer op eieren lijkt te lopen om de mol te vinden en deze onschadelijk te maken, wat als ze erachter komen dat wij ervoor zorgen dat de informatie doorgelekt wordt naar de politie? Ik zucht een keer en neem mijn plek weer in achter de bar en leun met mijn ellebogen op het granieten blad, waarna ik mijn hoofd daarop laat leunen. Ik wil gewoon slapen. Vannacht heb ik voor geen meter geslapen en ben ik uit pure wanhoop helemaal tegen John aan gekropen om nog enkele minuten mijn ogen te kunnen sluiten. Ik voel me veilig bij hem en het feit dat hij in zijn slaap ook zijn arm om mij sloeg, heeft ervoor gezorgd dat ik twee uur slaap heb kunnen pakken. 'Mag ik eerder weg, vanavond?' vraag ik ietwat smekend aan de drie mannen in mijn buurt en ik houd mijn hoofd een klein beetje schuin om de puppyogen kracht bij te zetten. 'Ik heb slecht geslapen...'

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

‘Je kunt echt een pain in the ass zijn, weet je.’ met een lichte grijns op mijn lippen knik ik. 'Ik moet het een beetje leuk houden toch?' antwoord ik simpeltjes en haal mijn schouders op. Na mijn volgende woorden grinnikte ze even en speelde kort met de fles whiskey die voor haar neus stond. Mijn blik hield ik strak op haar gericht, al was de grijns nog altijd niet weg te denken van mijn gezicht. ‘Straks kom ik nog in de problemen omdat ik één van de drie bazen dronken heb gevoerd.’ zei ze, maar ze vulde ondertussen wel weer mijn glas. 'Op zich is het niet tegen de regels..' zeg ik nonchalant en lach kort. Ik reik naar het glas in haar handen en frons als ze het wat van me weg houd.
‘Maar, ik vond die alsjeblieft wel heel leuk klinken. Als je het nog eens zegt, krijg je-je whiskey. Het liefst op je knieën uiteraard.’ Even kijk ik naar de zoete glimlach die haar lippen krulde en vernauwde mijn ogen wat. Een korte lach rolt over mijn lippen. 'Ik denk toch echt dat dat jullie taak is sweetheart...' spreek ik en leun naar voren. 'Ik bedoel maar... Jij en heel wat andere vrouwen hier trouwens, op de knieën voor je... Dan kan je niet klagen no?' grijns ik en haal mijn wenkbrauw wat op, voor ik subtiel het glas tussen haar vingers vandaan pluk. Wederom neem ik een slok, kleiner deze keer. Soms kon ik mijn opmerkingen niet voor me houden, zeker als ik me bedacht wat voor reacties ik allemaal kon krijgen. Het was puur entertainment gewoon.

---

El Diablo.

---

“If I could go back to the day we met I probably would just stay in bed.” ‘Ik denk toch echt dat dat jullie taak is sweetheart...' sprak hij uiteindelijk, na me eerst voor een aantal tellen met toegeknepen ogen aangekeken te hebben. Hij lachte kort en leunde wat naar voren, genoeg om duidelijk te maken dat hij niets gaf om het concept 'personal space'. ‘Ik bedoel maar... Jij en heel wat andere vrouwen hier trouwens, op de knieën voor je... Dan kan je niet klagen no?’ sprak hij grijnzend en moest uiteraard één wenkbrauw een tikkeltje arrogant optrekken. Mijn mond zakte wat open door zijn opmerking en ik kon hem voor een aantal tellen enkel verbouwereerd aanstaren, wat hem de gelegenheid gaf om het glas whiskey tussen mijn vingers vandaan te plukken. Ik probeerde hem nog terug af te pakken, maar die poging mislukte.       ‘Dat was oneerlijk,’ sprak ik en gaf hem een zachte duw tegen zijn schouder, ‘en na die opmerking hoef je mij in ieder geval niet meer op mijn knieën te verwachten, Santiago,’ sprak ik zachtjes doch uitdagend en schonk hem een vette knipoog. 20 – Stripper – 1½ jaar – Fox' girl – Bar – Tyler

---

I just caught the wave in your eyes

Kevin bestelde een Whisky, dubbel en zonder iets om het te verzachten, maar Fox zou je niet horen klagen. Hij had wel behoefte aan alcohol, bijna altijd eigenlijk, maar zeker vanavond. Mollen en vorige nachten waren niet bepaald goed voor zijn gemoedstoestand.       "Ziet er goed uit, mop," hoorde hij Kevin zeggen, terwijl hij een slok nam. Hij goot er meteen een tweede achter, voor hij er iets uitflapte dat hij niet wilde. Vanuit zijn ooghoeken zag hij John naderen. "Johnnieboy heeft maar geluk met een mokkel als jij." De klap zag er onnodig hard uit, maar Fox nam gewoon nog een derde slok. Niet zijn zaken, niet zijn problemen.       "Ik laat het maar gaan, Kevin, want ik weet dat je niet dom genoeg bent om met mijn mokkel te proberen flirten." Fox verloor zijn interesse. Dat John ongezond jaloers was - zeker als je nadacht over het 'werk' van Elea en de hele bedoeling achter de relatie - was niets nieuw onder de zon, en Fox kon ook voorspellen dat Kevin niet positief zou reageren. Hij was niet geïnteresseerd in ruzie, of de halve beurt die John aan zijn trutje gaf, en keek dus even rond zich. Wat Myra en Tyler allemaal te bespreken hadden, kon hij niet zien, laat staan horen, maar Dani en Wolf waren wel dichtbij genoeg.       Pas op, las hij van Wolfs lippen, die gevaarlijk dichtbij de vrouw tegenover hem zweefden. Fox grijnsde en sloop wat dichterbij, terwijl hij het gedoe achter hem negeerde. John had hem sowieso niet opgemerkt, al kon hem dat weinig schelen.       "Hé, als jullie een kamer nodig hebben, dan heb je geluk. Vannacht aan halve prijs," grijnsde Fox, terwijl hij nog net niet tussen Wolf en Dani ging staan. Hij was alweer weg, voor Wolf hem een klap of een preek kon geven, en kwam net op tijd weer terug bij het gesprek om John te zien razen over de kleding van Elea. Hij keek even kort om zich heen, maar voor hij iets over die zogenaamde tepelvrije jurkjes kon zeggen, had John hem eindelijk opgemerkt.       "Hé man, ik heb ons een spel geboekt voor morgenavond met Clarke Vanderwaal." Fox' gezicht betrok, al was het maar heel lichtjes. Vanderwaal was rijk, niet ontzettend slim, vadsig, maar vooral enorm gay. Maar goed, Fox had weinig zin om dat met de wereld te delen, aangezien hij dan ook moest uileggen hoe hij dat wist. "Ik weet dat we altijd winnen, maar ik denk dat het wel eens in ons voordeel kan spelen als we morgen ons avondje niet hebben."       "Goed," antwoordde Fox, nadat hij zijn glas op de bar had gezet en tussen John en de bar - en Elea, maar dat was niet meteen bewust - was gaan staan. "Maar..." Voor hij verder kon gaan, tetterde Elea iets in zijn oor.       "Mag ik eerder weg vanavond?" Fox verschoot en draaide zich gebeten om. "Ik heb slecht geslapen vanavond."       "Tuurlijk, liefje. Dan breng ik je meteen wat thee met honing en een dekentje en gaan we heel de avond huilen bij The Notebook." Het sarcasme droop van zijn stem, maar verdween al gauw bij zijn volgende zin. "Je werkt," gromde hij, waarna hij meteen herinnert werd aan het hele kledinggedoe. Hij draaide prompt zijn rug naar haar toe en keek omhoog, naar John.       "Trouwens, John, ik weet dat je geweldig veel hierom geeft," Hij wees met zijn duim over zijn schouder. "Maar mag ik je eraan herinneren waar we zijn en wat ze hier doet? Dat kan je nu eenmaal niet in een nonnenkostuum doen. Wat ze draagt, is prima, en als je dat niet wil, rot je maar op." Fox' stem was niet vijandig, zelfs bijna begrijpend, en hij bedoelde het ook niet zo. Hij zat gewoon al jaren in dat wereldje en kende de meisjes - misschien niet stuk per stuk, maar wel algemeen - het beste.

---

Mijn brein breint zoals het breint.

Kevin Malverde Forsythe
Wapen en Drugs Handelaar • 27 • Club • Paranoid • Fox & Elea & John • Grey long-sleeve shirt, dark jeans, black boots
Halverwege mijn zin tegen de hoer, klap ik opeens een stukje naar voren door een niet zo zachte klap tegen mijn schouder. Ik kijk om en natuurlijk is het John. Die man moest echt afstand leren nemen van zijn trien, want anders zou ze nooit echt geld voor hem verdienen. Als hij zo al was tegen zijn broeders, waarvan hij wist die niets met zijn hoer wilden, wilde ik niet weten wat er zou gebeuren als een klant meer interesse ging tonen in Elea. Zijn woorden tegen me waren vijandig en jaloers. Dit was het gedrag waardoor ik nog altijd wat voorzichtig was met hem. Het mocht zijn vriendin wel zijn, maar als hij na zo'n tijd nog niet wist, dat ik me echt niet aan zijn hoer zou vergrijpen, was er iets goed mis. Natuurlijk was ze prachtig, en een meid waar ik misschien wel voor zou gaan als ze geen hoer was geweest, maar dat was ze wel, dus echt interesse had ik niet. Ik was helemaal voor voorzichtigheid en paranoia, maar zijn gevoelens werkten niet in deze tak van werk. "Doe is even normaal, man. Ik heb mijn poten nog gewoon bij me en je weet dat ik er niets mee bedoel." beet ik hem toe, voor ik de rest van mijn glas in een keer achterover goot. John ging verder met heel klef doen met zijn hoer en ik keek met een opgetrokken wenkbrauw naar Fox. Toch leek Fox met iets heel anders bezig, want zijn ogen waren gericht op Wolf en Dani. Op dat moment werd mijn aandacht getrokken door de boze stem van John, die zijn hoer een shirt toe wierp. Dit was echt absurd. Ze was hier om halfnaakt geld te verdienen en om eerlijk te zijn had ze al veel aan voor hij zijn shirt aan haar had gegeven. Leya had meestal niet meer aan bij het begin van haar act, en die ging dan nog strippen. Er was echt iets mis met John en ik had geen idee of het eraan lag dat ik nu meer op mjn hoede was, of dat hij zich anders gedroeg dan normaal, want iedereen kon het nieuws anders opnemen. John was jaloers, dat wist iedereen, maar dit was een stripclub en hoerenhuis, geen klooster. Fox maakte daar ook een rake opmerking over nadat hij de hoer nog eens goed op haar plek had gezet. Dit kreeg je ervan als je die mokkels het idee gaf dat je om hun mening gaf, dan werden ze mondig. Fox had daar duidelijk een gelijkende mening over. De trien moest gewoon luisteren en John moest niet zo belachelijk reageren op heel normale kleding. "Nog een dubbele whiskey" zei ik tegen Elea, voor ik me weer op John en Fox richtte. "Fox heeft gelijk, vriend. Ze had al een redelijke hoeveelheid kleren aan en zo verdien je niets, hoor. Het is niet mijn portemonee die je er pijn mee doet, maar het lijkt me dat jij ook graag wat verdient aan dat mokkel van je." Ik gebruikte het woord express om hem te sarren. Ik moest zo ook controleren of mijn eigen hoer klaar was voor werk, maar eerst schoot me iets anders te binnen. Ik legde even mijn hand op Fox's schouder, om zijn aandacht te krijgen. "Mag ik jou voor we open gaan even spreken. Ik heb je expertise nodig om wat zaken te stroomlijnen." Ik vertrouwde zelfs Fox niet helemaal, maar ik had hem nodig. Ik was het door alle drama met de mol bijna vergeten, maar ik had een grote lading goederen die binnekort binnen zou komen, maar ik had wat informatie nodig om mijn gewenste prijs door te drukken bij de koper hier in het land. Fox was de man die hier een kunst van had gemaakt. Zelf kon ik er wel iets van, maar gezien dit toch een lading was die in de boeken van de bende kwam te staan, kon ik zijn kunnen ook gebruiken voor extra winst. Dit deed ik wel vaker als de koper lastig deed, en tot nu toe was het altijd heel goed gegaan. Ik was nu wel voorzichtiger, en ik zou Fox misschien wat minder details geven dan normaal, gewoon voor de zekerheid, maar gezien de anderen na de transactie toch van mijn werk zouden weten, kon het wel. Het was een gecalculeerd risico en Fox, als oprichter van de bende, leek mij de minst logische kandidaat om een mogelijke mol te zijn. Als hij toch werkte om mij ten val te brengen, was het mijn eigen schuld, omdat ik hem had vertrouwd, voor zover ik dat kon.

[ bericht aangepast op 3 okt 2017 - 9:32 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Onbewust bevries ik een beetje wanneer ik Elea de vraag hoor stellen of ze vroeger weg mag, dan nog wel met een behoorlijk onbenullige reden - toch wat mannen van dit kaliber betreft. Voor ik ook maar iets kan zeggen ter haar verdediging of het te doen lijken als een slechte grap gaat Fox al in de tegenaanval met een antwoord dat danig doordrenkt is van sarcasme dat zelfs personen in het spectrum door zouden hebben dat het niet gemeend is. Wanneer de jongeman zijn aandacht op mij richt klinkt zijn toon echter geheel anders. Toch laat ik mijn gedachten afdwalen naar het plekje in mijn gedachten waar niets me kan raken. Mocht ik dat niet doen dan zou ik wellicht al uit mijn sloffen geschoten zijn op dit punt. Ik heb er vaak zó'n hekel aan dat ik bevelen moet aannemen van kerels die ik zowel qua intelligentie als fysiek aan kan. Nu wil ik niet beweren dat Fox dommer is dan ik ben, integendeel. Maar wat zijn keuzes betreft. Daar kan ik het alleen maar mee oneens zijn. Mochten we iemand als hij op het bureau hebben dan was deze zaak waarschijnlijk al halverwege geklaard geweest. Het is jammer dat hij zijn talenten voor foute doeleinden inzet. Naast de werkvloer mag ik hem eigenlijk behoorlijk graag. Zodra echter Fox' joker zich ook in het gesprek besluit te mengen krijg ik het al een heel pak lastiger om niet uit te halen. Sommige dagen kan ik niet doorkomen zonder me aan zelfs Kevin's stem niet te ergeren. Kennelijk is dit er één van. Ik mag dan nog wel steeds proberen op een goed blaadje bij hem te komen, maar in alle eerlijkheid vind ik hem een meelopertje. Onbewust klem ik mijn vingers steviger en steviger om het whiskyglas. Pas wanneer het barst in mijn hand en de alcohol mijn palm in vuur en vlam lijkt gezet te hebben besef ik dat Kevin waarschijnlijk morsdood op de grond had gelegen, was mijn blik een kogel geweest. Ik geef echter geen kik zolang hij me aankijkt. Tot mijn opluchting is zijn interesse in mij net zo vluchtig als het branden van de whisky. Eens hij diep in gesprek met Fox lijkt te zijn richt ik me op de glasscherven die in mijn huid gedrongen zijn. Gelukkig zijn ze groot genoeg om er zo uit gehaald te kunnen worden. Het zou mijn imago geen deugd doen mocht ik hier met een pincetje gaan zitten rommelen. "Ruim die rommel eens op wil je," grom ik naar Elea, luid genoeg dat anderen het kunnen horen. Mijn blik naar haar toe is er echter eentje van pure verontschuldiging. Het voelt namelijk een beetje alsof ik gefaald heb haar te beschermen. Mocht het kunnen dan had ik aangeboden haar shift over te nemen, maar afgezien van het feit dat dat niet in goede aarde zou vallen ben ik er ook vrij zeker van dat zo'n niemendalletje als dat Elea me ook absoluut niet zou staan. Ik heb er niet de boezem voor, laten we zeggen. "Heb je daar een proper doek liggen?" vraag ik, een pak zachter dan voorheen. Het is niet dat ik echt pijn heb, en ontsmetting heb ik door de gemorste whisky ook al gehad, maar het is opeens wel behoorlijk gaan bloeden. "Gaat het met je?" Hoewel mijn mond de worden duidelijk vormt naar mijn partner toe laat ik alle geluid achterwege. Ik haak mijn blik stevig in die van haar vast, hopend dat er niet meer aan de hand is dan het excuus dat ze net aan Fox gegeven had.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

25 • Infiltrant • "John's girl" • in de club • John, Kevin & Fox Mijn vraag roept niet meteen medelijden bij de jongens op, al weet ik dat John me het liefst continu in onze kamer houdt. Niet omdat hij van me houdt, maar omdat hij, net als ik, walgt van de manier waarop de meisjes hier worden behandeld en waartussen ik me al meer dan drie jaar bevind.       'Tuurlijk, liefje. Dan breng ik je meteen wat thee met honing en een dekentje en gaan we heel de avond huilen bij The Notebook.' Ik richt mijn blik op Fox, die me overduidelijk niet erg leuk vindt na deze vraag. Ik rol kort achter zijn rug om met mijn ogen als hij zich naar John omdraait en ik schud mijn hoofd.       'Ik houd niet van honing en ik vind die film kut,' brom ik kort in mezelf en ik zucht. Van Kevin krijg ik het glas nog net niet in mijn handen geschoven en ik schenk snel een whisky voor hem in. Als ik die terug schuif, hoor ik Kevin en Fox tegen John over mijn kleding praten en ik moet moeite doen me in te houden en niet gewoon tegen ze te schreeuwen, dat ik geen goedkope hoer ben, dat ik hard gestudeerd heb om 'deze baan' te krijgen en dat ik stiekem alles wat ze ondernemen noteer. Dat ik af en toe 's nachts mijn ogen niet durf te sluiten omdat ik bang ben dat ze erachter komen dat ík een van de mollen ben. Fuck! Aankomende nacht zal ik ook niet slapen aangezien ze nu weten dat er een mol in het spel is. Ik moet echt voorzichtig zijn, maar ze maken het me af en toe verdomde lastig.       Ik schrik op door een knal en ik zie Johns gezichtsuitdrukking. Na zoveel jaren zo dicht met hem samenwerken weet ik wat dit betekent en het is niet positief. Ik blijf even staan wachten en begin de scherven op te ruimen, maar glimlach kort naar de man en ik geef hem een schone doek aan, zodat hij zijn hand schoon kan maken en de bar kan drogen. Zijn blik duidt alleen maar schuld aan en ik glimlach nu weer en knik, als antwoord op zijn geluidloze vraag. Ik pak heel kort zijn niet door scherven geraakte vast, geef er een kneepje in, en maak de bar snel schoon van scherven. Ik zou echt op mijn donder krijgen als de gasten hierheen zouden komen en de jongens erachter komen dat het niet goed is schoongemaakt. Als er niks meer van het spektakel te zien is, besluit ik maar weer dapper te zijn en Johns shirt over mijn hoofd te trekken. Ik geef die terug aan de langharige man en buig even een beetje over de bar heen. Ik weet dat vrijwel iedereen zo in mijn decolleté kan kijken, maar goed, dan houden ze hun monden daar ook weer over. Ik druk een zacht kusje tegen zijn wang aan en laat een korte zucht horen.       'Het gaat goed...' zeg ik. Dan ga ik weer rechtop staan en ik knik hem toe, als teken dat ik de waarheid spreek. Het gaat best, ik heb er alleen genoeg van.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.