• .. En dat is écht vervelend.

    Ik heb nu twee jaar met mijn vriend en ben écht heel gek op hem, maar hij heeft één vervelende eigenschap waar ik me steeds meer aan begin te storen en mij zelfs een beetje ongelukkig door begin te voelen: hij is zo erg bezig met geld. Hij wilt altijd iedere cent van mij terug. Ik snap best dat hij niet alles kan/wil betalen (dat wil ik ook niet), maar dit is echt heel vervelend.

    Om een voorbeeld te noemen die mij echt heel erg kwetste: op vakantie in Frankrijk gingen we kanoën, we moesten allen €15,- per persoon betalen. Ik betaalde gewoon voor ons beide en nam daarbij ook een tientje uit zijn portemonnee (zodat we aan de dertig kwamen). Ik vond het helemaal niet erg dat ik €20,- en hij €10,- betaalde, ik bedoel.. We hebben een relatie en dan deel je dat soort dingen en doe je niet moeilijk over die vijf euro. Toch? Maar later op de dag kwam hij bij mij staan en gaf mij €2,50. "Hier, heb je het geld terug van het kanoën, maar ik heb die €2,50 van het ijsje van gisteren eraf gehaald." Ik heb het geld niet aangepakt en heb het gezegd dat hij het maar lekker zelf moest houden, omdat ik met liefde die kano had betaald voor hem. Ik ben weggelopen en begon hard te huilen. En nu huil ik weer.. Omdat hij ALLE kosten (groot en klein) die hij voorgeschoten heeft, bij elkaar optelt en op een bedrag uitkomt dat ik niet 'ns kan terugbetalen. "Je hoeft niet alles terug te betalen, dan doe je de rest volgende maand." Ik schiet ook vaak dingen voor, maar kleine bedragen laat ik zitten. We hebben een relatie, dus dat soort dingen moet toch kunnen?

    Bij alle mensen die ik ken (vader, vriend(inn)en, enz) word er niet moeilijk gedaan over het geld. Ik krijg veel minder studiefinanciering dan hem en heb nog steeds geen baan gevonden (word telkens afgewezen) en bij een ieder ander is het dan niet meer dan normaal dat hij wat meer betaalt. Al die anderen doen niet moeilijk over geld.. Waarom mijn vriend dan wel? - Als ik hem erop aanspreek of erna vraag, word hij boos en dan valt er niet met hem te praten.

    Hij hoeft écht niet alles dat hij voorgeschoten heeft, zelf te betalen. Echt niet. Het is niet meer dan eerlijk dat ik daaraan meebetaal, als ik dat kan. Maar zoals nu lukt dat even niet, omdat ik een plotselinge rekening van het ziekenhuis thuis kreeg en die moest betalen. Maar daar heeft hij geen boodschap aan en dat doet écht pijn. Ik wil mij niet zo ellendig voelen om dat klote geld. Ik ben meer het yolo-type en hij is totaal het tegenovergestelde.

    Ok, ik moest ergens mijn ei kwijt. Bedankt voor het lezen, ofzo. (:


    You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

    Kwangvatar schreef:
    (...)
    Ik heb zo'n gevoel dat, dat het laatste is wat je moet doen. Geld is een delicate onderwerp voor hem zo te lezen en als je daar grappen over gaat maken dan heb je juist de poppen aan het dansen.


    Daarom zei ik ook, waarschijnlijk wel een grote kans dat je dan ruzie krijgt.


    Physics is awesome

    Kwangvatar schreef:
    (...)
    Ik heb zo'n gevoel dat, dat het laatste is wat je moet doen. Geld is een delicate onderwerp voor hem zo te lezen en als je daar grappen over gaat maken dan heb je juist de poppen aan het dansen.


    Of je moet dat juist serieus brengen.
    Als jij geen stampij maakt over dingen die jij voor hem betaald hebt, is het misschien geen probleem voor hem. Maar als je het "terugdoet" wordt het misschien duidelijk.

    Of ga krampachtig alles bijhouden oftewel op schrijven zodat het ook niet scheef wordt.


    Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

    Hoi, wat een vervelend berichtje om te lezen zeg! Zelf zijn mijn vriend en ik niet zo van op de centen letten, dus betalen om de beurt of hij maakt de helft over als we iets samendoen. Meestal betaald dan een persoon, om het makkelijk te houden.
    Toch ken ik een vriendin die ook zo met geld is, echter zegt zei wel van "hoeveel krijg je van mij", wel op de cent nageteld.. Maar erg aardig dat ze het ook terug aanbied zegmaar. Maar over jou vriendje, tja... ga gewoon het gesprek aan, hoe kut het is. Laat hem duidelijk merken hoe jij erover voelt. Want hij heeft dat denk ik niet door, dat dit echt een inbreuk is in jullie relatie. Want daar gaat het uiteindelijk heen, of je bijt op een houtje en accepteert dit gedrag van hem. Wat ik echt niet zou doen, als ik jou was.
    Ook kun je denken aan het terug vragen, want hij vraagt het van jou.. dus jij mag het ook terug vragen, want het is JOUW geld. Doe dit een paar keer en vraag hoe hij zich eronder voelt.

    Tbh vind dit het wel een beetje raar. Je bent al twee jaar lang samen met je vriend en hij doet zo gierig over het geld? Ik ben uit mijzelf heel gul en ik betaal altijd wat te drinken voor mijn vrienden als ik zelf iets haal. Mijn vriend en ik delen alles. Het hoeft nooit precies, maar de ene keer betaald hij en de andere keer ik. Voor ons maakt het niet uit wie er meer heeft en wie niet.

    Wow, wat een reacties. x'D

    Het ding is dus.. Dat ik het niet terug WIL vragen. Als ik dat wel doe, betaalt hij het ook direct terug. En zoals gisteren heb ik kaartjes voor de dierentuin gehaald. IK wil daar heen, hij niet echt, dus hoef ik het niet terug. Ik vind het allang fijn dat hij meegaat, maar dan bied hij steeds aan om het terug te betalen. En ok, dan neem ik het terug. Toen ik hem een tijd geleden zei dat ik het best vervelend vond dat ik nooit een zomaar-cadeautje of iets kreeg (hij is daar niet heel goed in ofzo), zei hij dat hij vaak kleine bedragen aan bijv. het water/gas/licht enz. overmaakte zonder mij dat te vertellen, omdat hij me niet lastig wilde vallen voor een tientje. Toen heb ik al geprobeerd om hem duidelijk te maken dat ik liever daar dan ook een tientje aan meebetaalde en dat hij dan een keer een cadeautje voor een tientje zou kopen voor mij. Het gaat mij niet om het cadeau ofzo, maar ik wil ook wel ns verwend worden. XD Maar het heeft wel geholpen, al dan wel niet in cadeau-vorm, maar dagjes weg. ;) Die stelt hij nu veel vaker voor. (:

    Bij hem komt het echt van "vroeger", hij heeft nu eenmaal een rotjeugd gehad: zijn moeder dus zwaar gehandicapt en die had veel zorg van hem nodig. Zij verdiende niks, dus hij had een dubbele baan en eigenlijk al dat geld ging op aan de zorg voor iedereen thuis. Maar hij had altijd een buffer van een paar duizend euro achter de hand, voor als er wat zou gebeuren. Zo voelde hij zich veilig. Zijn zusje heeft meerdere malen geld van hem gestolen (één keer zo'n 600 euro) en dat heeft 'm heel erg wantrouwend/oplettend gemaakt. Kort nadat ik hem heb leren kennen, is hij een HBO opleiding begonnen en een jaar geleden zijn we gaan samenwonen (hij verhuisde naar Arnhem en ik zocht er een nieuwe kamer, want voelde me niet fijn in mijn oude.. Hij was iedere dag/avond bij mij en toen vond ik toevallig een huisje met tuin en veel ruimte voor minder geld dan 2 kamers in Arnhem, dus; whynot). en in die opleiding en het huisje zijn veel geld gegaan, waardoor hij zijn volledige buffer kwijt is. En ik denk dat dat hem een beetje bang maakt. Hij is constant bezig met: wat als er morgen een envelop op de mat ligt met een hoge boete, of een groot bedrag dat we moeten betalen. Dan moeten we het huis uit enz. enz. Terwijl ik meer ben van: dat zien we dan wel.

    Hij heeft zijn hele leven, tot vorig jaar, bij zijn moeder gewoond en vind het alles nog wat eng-ig. Ofzo. Dus ik denk dat dat het vooral is en dat het over een paar jaar, als we allebei wat meer zekerheid hebben qua inkomsten en doen, het wel beter gaat.

    Om nog even ook wat positiefs te zeggen: een paar weken geleden werd mijn hond opeens heel slecht; hij had alle symptomen van een maagtorsie (= dodelijk) en moest plots dus met spoed naar de dierenarts. Ik vol in paniek: want ik had geen geld! Toch maar gegaan want ik wilde niet dat Joep dood zou gaan (duh) en toen heeft mijn vriend het bezoek van bijna €200,- betaald. (Uiteraard hield ik in mijn achterhoofd dat het VOORGESCHOTEN en niet betaald was..) Maar hij hoefde uiteindelijk maar de helft terug. <3 Dus zo is hij ook wel weer.. Het is ook niet álleen maar slecht, maar het is wel vervelend dat hij er zo mee bezig is.
    Maar goed, hij vindt het verschrikkelijk dat ik dieren opvang. Dus zo heeft ieder wel minpunten. (:


    You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

    Als reactie op je bericht hierboven: als je met hem in gesprek gaat, van welke invalshoek kom je dan? Als de focus namelijk heel erg ligt op het feit dat je de financiële situatie tussen jullie heel vervelend vindt, begrijp ik dat hij zich aangevallen voelt (in zijn situatie). Ik zou de focus dan een stuk meer verschuiven naar zijn verleden; dat je begrijpt waar zijn angst vandaan komt en dat je begrip hebt voor zijn situatie, maar dat hij niets heeft om bang voor te zijn. Dat jullie het prima redden samen, dat soort dingen.

    Als ik het zo lees, is hij namelijk niet alleen gewend geweest om voor zijn moeder te zorgen, maar is die zorg ineens weggevallen. Hij wil nu ook heel graag voor jou zorgen, maar is zonder zijn buffer waarschijnlijk bang dat hij niet meer genoeg middelen heeft om dat te doen. Voor een man is het namelijk heel belangrijk om voor zijn gezien te zorgen, dat is natuurinstinct, het idee hebben dat hij dat niet kan, is voor een man ontzettend frustrerend en vernederend, wellicht dat jouw vriend daarom zo boos kan reageren. Uit schaamte.

    Ik kan er natuurlijk volkomen naast zitten, maar dit is zo'n beetje wat ik er tussen de regels in uit kan halen.


    everything, in time