Lieve allemaal,
Er ligt al dagen iets op mijn hart en ik moet het gewoon even kwijt...
Afgelopen februari heb ik een ontzettend leuke jongen leren kennen. Het klikte meteen en we zien elkaar sindsdien vaak. We gaan vaak samen naar de bioscoop, winkelen, ijsjes eten, met vrienden uiteten, etc. Hij heeft mijn ouders al ontmoet. Ik die van hem alleen nog niet... Dit wuifde ik in eerste instantie weg door te denken dat het voor hem misschien best raar is om een meisje waarmee het niet officieel is meteen voor te stellen aan zijn ouders.
Nu zijn we inmiddels een half jaar verder en ik vond het toch wel tijd worden voor 'the talk'. Ik vind hem gewoon zó ontzettend leuk en aan zijn manier van doen denk ik dat hij hetzelfde voor mij voelt. Hij legt zijn hand vaker op mijn been, komt naar me toe wanneer ik hem nodig heb, knuffelt me vaak en zoent me altijd als we afscheid nemen.
Begin deze week vond ik het dus tijd voor 'the talk'. Ik vroeg hem wat we nu waren, omdat we al een half jaar verder zijn en ons eigenlijk al als een stel gedragen. En wat hij toen zei sloeg bij me in als een bom.
Zijn moeder gaat psychisch echt niet goed (wat het is, laat ik even in het midden), en de jongen in kwestie slaapt al weken bijna niet meer. Ik was op de hoogte van zijn moeder, maar niet dat het zo erg was. Hij zei dat hij me hartstikke leuk vindt. En toen ik vroeg of ik 'echt niet zomaar een meisje voor hem ben', zei hij: 'Ik dacht dat dat toch wel duidelijk was'. Hij zei dat hij nu zó gefocust is op zijn moeder, dat hij bang is dat hij niet aan de verwachtingen kan voldoen als we een relatie hebben. Hij is bang dat hij me niet alles kan geven dan en dat het sowieso misloopt. Maar hij benadrukte wel dat hij me echt leuk vindt. Ook vertelde hij dat dit een reden was waarom ik zijn ouders nog nooit heb ontmoet.
Wat denken jullie ervan? Ik weet het op dit moment echt even niet meer..
Iemand tips?
Kusjes van mij
[ bericht aangepast op 24 aug 2017 - 15:26 ]
Cute as a button, every single one of you !