Kalokagathia schreef:
Ik wil mijn gevoelens kwijt bij iemand in real. Maar allemaal wuiven ze me weg en wordt me verteld een glimlach op te zetten en dat het wel weer goed komt. Maar het gaat al járen niet goed met me, en door blijven lachen is niet te oplossing.
Really, this makes me sad to hear. Ik heb dit zelf ook echt vreselijk lang meegemaakt, en ik heb nog altijd geen idee hoe ik me daar doorheen geslagen heb. Weet je, mijn PB staat voor je open natuurlijk, maar ik begrijp ook zeker dat dat het laatste is waar je behoefte aan hebt. Kick ass, bijt jezelf er doorheen, betere tijden gaan zeker komen. Er gaat iemand (of iemanden) zijn die heel je "drama" op zich willen nemen, beter laat dan nooit. Het komt wel goed met je. c:
Hmpf... over een uur moet ik daar zijn en mijn moeder heeft nog niets laten weten. Like, uhm, wil je nou nog wel mee of niet? Van mij hoeft het niet hoor, het zou beter zijn als je niet mee zou gaan. Maar de stress nu van wel / niet helpt me ook niet echt.
Als die irritante krolse poes nou even uit onze tuin blijft zou dat geweldig zijn. Dat beest gaat nog eens aangevallen worden door mijn knuffelhusky, gezien dat niet de eerste keer zou zijn dat ze een kat aanvalt in de tuin. Wat een lef hebben katten tegenwoordig joh. Haast je huis binnenwandelen, terwijl de hond rustig in de tuin aan het wandelen is. Voer je beesten gewoon, asociaal volk.
[ bericht aangepast op 17 aug 2017 - 12:47 ]
I'm your little ray of pitch black.