• You must learn how to fight.

    Caleb Liam Wetherbee

    ── Caleb' Hebrew name meaning "a dog; faithful."
    ── Liam' Strong-willed warrior and protector.
    ── Wetherbee' family name meaning "settlement on the bend of a river".

    ── 22 years old.
    ── July 30th.
    ── Leo.


    His biography
    ── Op dertig juli 2086 werd Caleb geboren in het ziekenhuis van St Margeret's Hope. Zijn ouders hebben elkaar ontmoet in de kerk van St Margeret's hope, in 2081. Sinds die dag zijn ze onafscheidelijk geweest. Beide ouders zijn christelijke en Caleb is ook christelijk opgevoed, alleen doet hij niet zo veel met het geloof. Hij heeft op de basisschool gezeten en hier heeft hij altijd goed zijn best gedaan. De middelbare school was echter niet echt een optie. Caleb's ouders hebben er voor gekozen om hem vanuit huis te scholen. Zijn moeder heeft hem vooral Engels en geschiedenis geleerd. Zijn vader heeft hem geholpen met wiskunde, rekenen en wat politiek, voor wat daar nog van over is. Over aardrijkskunde wilt eigenlijk niemand praten thuis, omdat het maar een naar iets is wat er is gebeurd. Er is bijna niks meer van de wereld over en niemand weet hoe de kaarten er nu uit zouden zien.
          Toen Caleb 15 was vertelde zijn moeder hem dat ze weer zwanger was. Caleb vond het echt fantastisch, omdat veel gezinnen binnen St Margeret's Hope niet aan een 2e kind begonnen. Na negen maanden werd dan ook zijn zusje in het ziekenhuis geboren, Melody. Caleb is ontzettend trots op de kleine meid en hij zorgt goed voor haar samen met zijn ouders.
          Caleb's vader heeft een soort garage voor fietsen en scooters. Er is al flink wat jaren geen brandstof meer voor de auto's, dus daar is hij mee bezig gegaan. Er moest een soort vervoer komen waardoor ook ouderen makkelijk konden reizen binnen St Margeret's Hope. Hij heeft in 2074 een elektrische scooter ontwikkeld die gewoon thuis aan de oplader kan. Ook zijn er elektrische fietsen, steps en skateboards. Natuurlijk zijn er voor de ouderen scootmobielen. Alles kan gewoon met een accu worden opgeladen.
    Caleb's moeder werkt in een grote villa die is gebouwd speciaal voor de ouderen van de stad. Alle ouderen die geen familie meer over hebben en niet meer voor zichzelf kunnen zorgen wonen nu in de villa. Hier verzorgt zijn moeder de ouderen en zorgt ze er voor dat ze dagelijks nog wat te doen hebben. Zo is er daar iedere winter weer een markt met mooie zelf gehaakte mutsen en shawls die de ouderen hebben gemaakt. Caleb gaat ook 1 keer per week langs de villa om koffie te drinken met de ouderen daar. Hij neemt zijn zusje ook wel eens mee, ook zij vindt het hartstikke gezellig.
          De broer van Caleb's vader heeft een eigen boksschool in St Margeret's Hope. Zelfverdediging en goede uiting van woede en energie is erg belangrijk als je in zo'n kleine stad woont met mensen die iedereen kent. Caleb komt hier heel erg vaak om te sporten en alle energie er uit te gooien. Dat zorgt er ook voor dat hij zo'n rustige jongen is. Als hij zijn energie niet goed kwijt kan, kan hij heel agressief worden.
    His Job

    Caleb werkt zelf in de garage van zijn vader. Hier helpt hij iedere dag aan scooters en fietsen. Samen met zijn vader denken ze ook iedere dag na over andere soorten brandstof en andere ontwikkelingen. Ze zijn bijna altijd wel bezig samen. Caleb heeft best wel een passie voor auto's, tenminste, met de foto's die hij er van heeft gezien. Hij heeft nog nooit echt een mooie auto gezien in het echt. Hij is samen met zijn vader bezig met het ontwikkelen van een gezinsauto op energie. Hij weet dat ze al wel bestonden, alleen nog niet op het eiland waar zij wonen.
    Verder werkt Caleb ook in de sportschool van zijn oom. Hier traint hij zelf 3 keer per week en geeft hij 1 keer per week les aan jongeren onder de 18. Hij geeft les in simpel kickboksen, zodat de jeugd hun energie goed kwijt kan. Hij legt ook aan hen uit dat het hem altijd heel erg helpt en dat het hem fit houdt.

    His personality

    rustig ── sportief ── sociaal ── eigen wil ── koppig ── brutaal ── eerlijk ── sarcastisch ── creatief ── avontuurlijk ── waaghals ── kort lontje ── beschermend ── loyaal

    Caleb is een rustige jongen als je hem voor het eerst ziet. Hij zal niet meteen heel veel praten, maar hij blijft wel beleefd. Als je hem eenmaal wat beter leert kennen merk je al snel dat hij best brutaal kan zijn en ook erg sarcastisch is.
          Hij kan zijn energie goed kwijt, maar als hij dat te lang niet heeft gedaan en iemand irriteert hem dan kan hij heel agressief worden. Dat is hij niet graag, maar soms kun je er niets tegen doen. Hij kan door zijn trainingen dan ook best goed vechten, ondanks dat hij dat liever niet doet. Hij heeft een goed hart, dat is alleen niet altijd even goed te zien. Daar doet hij wel zijn best voor.


    [ bericht aangepast op 8 aug 2019 - 19:02 ]


    - thank you for existing -

    Mt

    Mt


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    Mine :Y)


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    ᒪᗩSᒪO      TᕮᐯYᕮ       ᖇᗩYᑎᗩᖇᗪ
    "YOᑌ ᑕOᑌᒪᗪ SᗩY I'ᗰ ᗩ ᒪOᐯᕮᗩᗷᒪᕮ ᐯᗩᗰᑭIᖇᕮ,"
    ________________________________________________________________________________

    Laslo ━ 19 y/o ━ detention ━ alone ━ studying France
    ________________________________________________________________________________

    Traag kwam ik het lokaal binnen lopen, ik had geen zin om een uur stil te zitten in een lokaal. Ik liep naar achteren en plofte daar op een stoel. Ik gooide mijn tas neer en legde mijn Frans boek op tafel.
          'Dat mag best even wat zachter meneer Raynard,' melde de leraar toen ik de tas neersmeet. Ik keek even op en haalde een wenkbrauw op, ik liet toch geen bom ontploffen, ik gooide alleen mijn tas neer, maar dat ter zijde.
          'Oké, ik moet proefwerken nakijken, en ik houd niet van pottenkijkers, dus ik ga in de lerarenkamer nakijken. Wil jij dat even aan de andere leerlingen doorgeven?' vroeg de leraar terwijl hij zijn spullen in zijn tas deed.
          'Kunt u niet gewoon even iets op het bord zetten?' vroeg ik, ik had niet echt in om tegen elf mensen te moeten herhalen.
          'Dat zou inderdaad kunnen, maar ik vraag jou om het door te geven, geniet van je uur Rayard.' de leraar verliet de kamer en liet me in m'n eentje zitten, waarom was ik nou weer als eerst in dit lokaal. Ik opende mijn boek en bekeek de Franse zinnen. Ik moest nog leren voor een toets, Frankrijk was een van de weinige landen waar ik nog niet had gewoond, de taal sprak ik dan ook niet echt goed. "Bonjour madame," schreef ik op het papiertje. Ik had geen zin om echt moeite te doen vandaag. Het was het laatste uur, ik wilde gewoon naar mijn kamer, en rustig een boek lezen. Ik besloot maar gewoon verder te gaan met Frans, ik moest toch slagen voor dit vak. Alle andere vakken maakte ik met gemak, die ken ik allemaal al, dat krijg je als je al 200 jaar op school zit. Ik doe het natuurlijk wel vrijwillig, en steeds andere scholen zien is eigenlijk best leuk.


    - thank you for existing -

    Jax Xavier


    He set Fire to the World around him






          ◆      Jax      ◆      Detention      ◆      With Laslo      ◆      Talking      ◆


          Ik sla net de hoek van de verlaten gang om op weg naar het lokaal waar ik moet zijn, wanneer de desbetreffende deur zich opent. Met een razendsnelle beweging schiet ik mijn peuk in de dichtstbijzijnde plantenbak en houdt mijn pas in om geen paden te kruisen met de leraar. Deze loopt achterwaarts het lokaal uit, roept nog iets naar binnen en loopt dan godzijdank in de andere richting weg zonder mijn aanwezigheid te bemerken. Ik heb vandaag al genoeg gezeik aan het hoofd gehad en zit niet te wachten op een extra portie strafwerk vanwege roken binnen het gebouw. Nee, het komende uur is al tijdverspilling genoeg.
          Voor ik de moed echt kan verliezen heb ik de deur al open geworpen, half om half verwachtend dat gelijk ieder paar ogen binnen de ruimte op me gericht zal zijn. Dat is ook wat er gebeurt, maar tot mijn opluchting is het maar èèn paar ogen. Een paar wat ik uiteraard meteen herken, want maar een iemand op de wereld heeft een blauw oog, waar het andere oog blauw met bruin gemengd is. Laslo lijkt prettig verrast me te zien, wat hem nogmaals vrijwel de enige op de wereld maakt.
          ‘Hey Jax, ben je stout geweest? Waarom zit jij hier?’ vraagt hij, duidelijk maar al te blij dat hij afgeleid wordt van waar hij dan ook mee bezig was. Zoals vaker het geval is bij Laslo voel ik de drang om te antwoorden in plaats van mijn normale reactie; het stellig ontkennen van iemands bestaan. Ik haal nonchalant mijn schouders op en breng zijn boek met een simpele blik een halve meter omhoog van zijn tafeltje bij wijze van antwoord.
          Nee, op deze school kunnen ze het openlijk gebruiken van je gaven duidelijk niet waarderen, so detention it is.


    Toestemming Sombre voor spreken van Laslo

    [ bericht aangepast op 15 aug 2017 - 9:35 ]


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    ᒪᗩSᒪO      TᕮᐯYᕮ       ᖇᗩYᑎᗩᖇᗪ
    "YOᑌ ᑕOᑌᒪᗪ SᗩY I'ᗰ ᗩ ᒪOᐯᕮᗩᗷᒪᕮ ᐯᗩᗰᑭIᖇᕮ,"
    ________________________________________________________________________________

    Laslo ━ 19 y/o ━ detention ━ alone ━ studying France
    ________________________________________________________________________________

    Kort nadat de leraar was vertrokken kwam er een ander individu het klaslokaal binnen lopen. Ik keek op en herkende meteen het gezicht van Jax. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht, eindelijk, iemand die de rust komt verstoren, ik verveelde me te pletter.
          'Hey Jax, ben je stout geweest? Waarom zit jij hier?' vroeg ik hem plagerig. Ik zag dat Jax zoals gewoonlijk niet echt een emotie toonde door mijn opmerking, maar hij liep mijn kant op. Hij haalt zijn schouders op en kijkt naar mijn boek, met een ademhaling haalt hij het boek een halve meter naar boven. Daar was mijn antwoord, hij had zijn gave weer eens gebruikt terwijl dat niet is toegestaan.
          'Jax, dat is niet erg slim, vind je ook niet?' ik draaide me om in mijn stoel en bekeek het boek dat ondertussen weer braaf op mijn tafeltje lag. Jax praatte nooit erg veel, dat vond ik niet erg, ik houd van praten. Hij vroeg niet terug waarom ik hier zat, dus ik besloot het zelf maar te vertellen.
          'Ja nou leuk dat je het vraagt,' stelde ik als grap omdat Jax zelf niks vroeg.
    'Ik zit hier omdat ik iets te enthousiast met een meisje tegen de kluisjes aan stond, ik had honger. Het werd niet erg gewaardeerd, dat kan ik je wel vertellen.' vertelde ik terwijl ik met mijn pen op de tafel zat te tikken. Ik kon me altijd vermaken als ik met Jax praatte, ik kon namelijk bijna altijd wel voor hem antwoordden, omdat hij het zelf niet deed. Ik kon vaak merken of ik goed zat of niet, als hij moest lachen, zat ik goed, als ik een frons kreeg, zat ik duidelijk fout.
          'Kan je met dat krijtje op het bord schrijven dat de leraar gewoon weg is? Of is dat iets te gek?' vroeg ik Jax. Ik had geen zin om aan iedere leerling te vertellen dat de leraar weg was, maar ook geen zin om op te staan, de telekinese van Jax kwam goed te pas, zo nu en dan.



    - thank you for existing -

    Jax Xavier


    He set Fire to the World around him






          ◆      Jax      ◆      Detention      ◆      With Laslo      ◆      Talking      ◆


          Laslo heeft er een houtje van mijn stem in te vullen. Zoals hij zelf weet slaat hij de plank qua toon in ieder geval goed mis, want de opgewektheid waarmee hij altijd spreekt is voor mij compleet niet aan bod.
          Het feit dat ik blijkbaar niet de enige ben die zijn natuur niet onderdrukt is een opluchting. De beweegredenen zijn misschien wel iets verschillend. Ik doe het zonder er bij na te denken en ben niet anders gewend. Laslo daarentegen claimt honger te hebben en handelt er heel bewust naar die honger te stillen. Misschien krijg je meer schijt aan de regels als je de wereld al langer bewandelt dan normale mensen voor mogelijk houden.
          'Kan je met dat krijtje op het bord schrijven dat de leraar gewoon weg is? Of is dat iets te gek?' vraagt hij ondertussen, donders goed wetende dat zoiets absoluut niet te gek is. Zonder van hem weg te kijken of me ook maar om te draaien naar het bord, hef ik een hand en voel hoe mijn kracht zich roert ergens achter in mijn hoofd. Laslo zijn tevreden knikje indiceert uiteindelijk dat ik zijn orders netjes heb opgevolgd, waarop ik zonder pardon het tafeltje naast hem claim en plaats neem.
          Nu mijn ogen op het bord zijn gericht kan ik zien dat de opgedragen woorden in een netjes schrift op het bord staan. Tevreden met mezelf ga ik naar achteren leunen op twee stoelpoten, zonder dat de stoel iets heeft om tegenaan te steunen. Op dit moment is Laslo de enige in het lokaal en dus zie ik geen kwaad in het gebruiken van mijn telekinese. Dat hij de enige hier is, is ook de reden dat ik me meer op mijn gemak kan voelen.
          Een blik op Laslo zijn boek verteld me dat hij bezig is met Frans, maar veel verder dan; "Bonjour madame,", is hij echter nog niet gekomen. Voor ik de beslissing bewust heb gemaakt is zijn pen al in beweging en krabbelt een haastige zin onder de door hem geschreven aanhef. “Je veux boire votre sang.” Hopelijk ziet hij de humor er van in, als hij al kan uitvogelen wat het betekend.


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    ᒪᗩSᒪO      TᕮᐯYᕮ       ᖇᗩYᑎᗩᖇᗪ
    "YOᑌ ᑕOᑌᒪᗪ SᗩY I'ᗰ ᗩ ᒪOᐯᕮᗩᗷᒪᕮ ᐯᗩᗰᑭIᖇᕮ,"
    ________________________________________________________________________________

    Laslo ━ 19 y/o ━ detention ━ Jax ━ chatting
    ________________________________________________________________________________

    Ik zag hoe Jax zijn hand optilde en een korte beweging maakte waarna hij het krijtje ophief en "De leraar is niet aanwezig" op het bord schreef. Ik knikte tevreden en schonk Jax een gemeende glimlach. Hij liep verder en kwam aan het tafeltje naast mij zitten. Hij leunde naar achteren op zijn stoel maar leunde nergens tegen aan, ik stond met mijn mond open te kijken. Hoe krijgt hij het voor elkaar.
          'Dude, dat is echt fantastisch,' zei ik met uitpuilende ogen, ik had zijn gave nu al zo vaak in actie gezien, maar het bleef me verbazen. Ik zag Jax naar mijn schrift kijken en voordat ik het wist zweefde mijn pen in de lucht, hij schreeuw met zijn gedachten "Je veux boire votre sang" in mijn boek. Ik las het en keek hem weer aan.
          'Echt hilarisch Jax, wat een humor weer,' zei ik grappend terwijl ik het doorkraste voor iemand anders die een beetje Frans sprak het las. Het betekende "Ik wil uw bloed drinken" een beetje een psychisch iets om in je Frans schrift te hebben. Ik scheurde het papiertje uit mijn schrift en verfrommelde het, vervolgens gooide ik het tegen zijn hoofd.
          'Ja die hield je niet tegen hé, met je coole gave.' plaagde ik Jax, ik wist niet wat ik nu terug kon verwachten, hij kon in principe een stoel naar mijn hoofd gooien zonder te bewegen, maar ik hoopte stiekem dat hij het met een korreltje zout nam. Ik keek pakte een blikje Arizona uit mijn tas en klikte hem open, nam er een paar slokken uit en zette hem op tafel.
          'Wil je ook wat drinken?' vroeg ik Jax wijzend naar het blikje. Ik wist wel dat ik waarschijnlijk niet echt een antwoord zou krijgen, maar misschien wel een knikje of zo iets dergelijks. Ik pakte mijn telefoon uit mijn broekzak en ging naar contacten, daar selecteerde ik Emily, ik vroeg me af waar ze bleef.
    Message to Emily:
    Mop, waar blijf je? Dacht dat jij ook moest nablijven.

    Las,

    Hopend reageerde ze op het berichtje, iedereen was laat, wat me niet erg veel verbaasde. Nablijven is niks aan, ik had nooit op tijd moeten komen. Ik scrolde een beetje door mijn telefoon en bekeek oude foto's, ik genoot er altijd van om dingen terug te kijken.



    [ bericht aangepast op 15 aug 2017 - 17:01 ]


    - thank you for existing -


    Emily Alice Johnson
    With: Jax and Laslo • Detention • Talking

    Ik zat onderuit gezakt op een stoel terwijl ik allerlei kleine tekeningen in mijn boeken krabbel. De boeken waren niet door mij betaald en ik maakte me er dan ook niet zo'n druk om. Ik keek rustig om me heen de aula was leeg. Erg leeg, het nadeel van na komen alle gezellige mensen waren vaak weg. Zuchtend zak ik nog verder onderuit me bedenkend dat de kans groot was dat de leraar er niet eens zou zijn. Vaak hadden zij net zo'n hekel aan na komen als wij. Ik grijns even en kijk op wanneer ik mijn telefoon hoor trillen. Snel pak ik het apparaat van tafel en zet het aan. Ik had een ouderwets model en dat werd me er maar al te vaak in gewreven, maar zelf gaf ik er niet zoveel om. Mijn gezicht fleurde wat op toen ik zag dat het van Laslo was.

    Mop, waar blijf je? Dacht dat jij ook moest nablijven.

    Las,

    Mijn blik schoot naar de klok rechtsboven in het schermpje. Ho shit de tijd was dus toch sneller gegaan dan verwacht. Ik sprong op blij dat ik een keer niet alleen bij het nablijven zat en een paar seconde later stromde ik het lokaal als een tornado binnen. Ik wierp een blik op het bord en grijnsde toen even.
    'Nou dat is in ieder geval duidelijk, zullen we dan maar gaan?' Zeg ik grinnikend. Waarna ik mijn boek weer open gooi en verder ga met mijn krabbels. Nu kwam er echter een streep van rechts tot links op mijn papier te staan omdat ik een briljante ingeving had waarbij ik me abrupt naar de twee jongens achter me had om gedraait.
    'Ik heb een beter idee we gaan het muzieklokaal veroveren.' Grijns ik. En kijk hem om de beurt vrolijk aan, wachtend op een antwoord.

    [ bericht aangepast op 23 aug 2017 - 22:34 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    ᒪᗩSᒪO      TᕮᐯYᕮ       ᖇᗩYᑎᗩᖇᗪ
    "YOᑌ ᑕOᑌᒪᗪ SᗩY I'ᗰ ᗩ ᒪOᐯᕮᗩᗷᒪᕮ ᐯᗩᗰᑭIᖇᕮ,"
    ________________________________________________________________________________

    Laslo ━ 19 y/o ━ detention ━ Jax ━ chatting
    ________________________________________________________________________________

    Ik zag hoe kort na het berichtje Emily het lokaal kwam binnengestormd.
          'Goedemiddag schoonheid, wat dacht je, laat ik een keer op tijd komen?' zei ik zo sarcastisch mogelijk. Ze ging voor me zitten en keek naar het bord, waarna een tevreden grijns op haar gezicht verscheen.
          'Nou dat is in ieder geval duidelijk, zullen we dan maar gaan?' zegt ze grinnikend. Ze opende haar boek en krabbelde er iets in, ze zette een lange streep en draaide zich vervolgens om, mijn kant op.
          'Ik heb een beter idee, we gaan het muzieklokaal veroveren.' grijnst ze onze kant op. Ze kijkt ons om de beurt iets te vrolijk aan. Ik keek Jax zijn kant op en zag een afkeurende blik, hij hield niet zo van communicatie met andere mensen. Mij leek het echter wel een leuk idee.
          'Wat had je in gedachten? Ga je opera voor ons zingen?' plaagde ik Emily terwijl ik me omdraaide naar Jax. Ik keek hem even schuin aan, ik wist dat hij van chaos hield, en het breken van regels.
          'Jax?' vroeg ik uitdagend en langdradig. 'Ga jij ook mee?' vroeg ik er nog achteraan met puppy oogjes. Het had waarschijnlijk niet veel impact op hem, maar ik kon het proberen.
          'Ik weet dat je er van houdt om dingen te doen die niet mogen, ik weet dat je het wilt.' zei ik uitdagend met een grijns op mijn gezicht. Ik keek weer even terug naar Emily, die nog steeds met een afwachtende grijns zat te kijken.
          'Ik haal hem wel over, maak je maar geen zorgen.' fluisterde ik Emily's kant op waarna ik knipoogde.






    - thank you for existing -

    Jax Xavier


    He set Fire to the World around him






    ◆      Jax      ◆      Detention      ◆      Laslo&Emily      ◆      Talking      ◆



          Fucking Laslo met zijn fucking puppy ogen. Oké, het heeft niets met zijn ogen te maken, meer met zijn belofte op chaos. Werkelijk, als ik moet kiezen tussen nog drie kwartier hier zitten of een verlaten lokaal terroriseren, dan is het antwoord uiteraard wel duidelijk. Het enige minpuntje is dit blauwogige meisje waarvan ik de naam niet ken. Nadat Laslo haar iets toe heeft gefluisterd kijkt ze verwachtingsvol in mijn richting, haar grijns nog steeds op zijn plaats.
          Onbewogen staar ik haar aan, niet van plan ook maar enige reactie te geven op haar voorstel. Ik heb iets tegen vreemden in het algemeen, maar in dit geval lijkt er nog iets anders op de achtergrond te sluimeren. Het voorgevoel triggert een van de tatoeages op mijn borst en ik voel hoe de linker draak zich roert onder mijn zwarte T-shirt. Hij krult zich rond mijn hart, wat ik vagelijk herken als een teken van bescherming. Het ontlokt me een gespannen rol met mijn schouders, waarop de tattoo zijn vaste plek weer opzoekt en wederom versmelt met mijn huid.
          Laslo interpreteert mijn beweging als bevestiging, wat ik hem niet kwalijk kan nemen aangezien hij in alles een antwoord leest zolang ik weiger mijn stem te gebruiken. Met een tevreden grijns klapt hij me op de schouder, wat me eindelijk weg doet kijken van het meisje.
          ‘Mooi! Lets go!’ verkondigt hij.



    Toestemming Sombre voor spreken Laslo.

    [ bericht aangepast op 15 aug 2017 - 23:51 ]


    Marrow deep, soul deep, essence deep


    Emily Alice Johnson
    With: Jax and Laslo • Detention • Talking

    Ik spring enthousiast overeind, ik was nog nooit zo vrolijk geweest tijden het nablijven. Nu was dat waarschijnlijk omdat ik hier haast iedere dag zat en omdat er nooit iemand zat die mij nu ook zo aardig leek te vinden. Dus de keren dat dat wel zo was, konden we wel een feestje vieren. Grijnzend keek ik Laslo aan.
    'Je weet toch ondertussen wel dat ik altijd lekker op tijd ben. Je kan net zo goed een kwartier later komen en dan is de kans groot dat je alsnog eerder bent dan ik.'
    Ik prop snel de boeken in mijn tas en maak de rits half dicht. Ik werp een laatste blik op de niet aangeschoven stoel en besluit het er maar bij te laten, normaliter bestond er ook een kans dat de stoel niet een staande stond. Ik draaide me om naar de andere jongen en stak mijn hand naar hem uit.
    'Hee Emily. Nice to meetah' ik wachtte even kort tot hij mijn hand zou aanpakken en hield de hand dan ook awkward lang omhoog. Mijn verlegenheid en socialiteit ging vaak niet zo lekker gepaard wat voor een paar lastige situaties kon zorgen. Ik probeerde mijn aandacht van mijn hand af te halen door weer tegen Las aan te praten.
    'Als je wil kan ik wel voor jullie zingen. Ik ben mega getalenteerd, zou je misschien niet verwachten maar hee. Al doe ik niet aan opera. Wel aan piano, gitaar en zang. Nu weet je dan ook meteen weer waarom ik altijd bij het nablijven zit, teveel dingen on my mind, geen tijd voor huiswerk' grijns ik en ik laat mijn hand naar beneden vallen. Om me tot de deur te keren en het lokaal te verlaten.


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    ᒪᗩSᒪO      TᕮᐯYᕮ       ᖇᗩYᑎᗩᖇᗪ
    "YOᑌ ᑕOᑌᒪᗪ SᗩY I'ᗰ ᗩ ᒪOᐯᕮᗩᗷᒪᕮ ᐯᗩᗰᑭIᖇᕮ,"
    ________________________________________________________________________________

    Laslo ━ 19 y/o ━ detention ━ Jax ━ chatting
    ________________________________________________________________________________

    Ik zag aan Jax dat hij wel mee wilde gaan naar het muzieklokaal, lekker de boel onveilig maken.
          'Mooi! Lets go!' zei ik opgewekt terwijl ik een klap op zijn schouder gaf.
    Ik stond op en drukte mijn Frans boek in mijn tas terwijl ik Emily aankeek.
          'Je weet toch ondertussen wel dat ik altijd lekker op tijd ben. Je kan net zo goed een kwartier later komen en dan is de kans groot dat je alsnog eerder bent dan ik.' zei ze vluchtig en redelijk gemeend terwijl ze haar boeken ook in haar tas propte. Het klopte zeker wel, Emily was nooit ergens op tijd. Ik zag hoe ze naar Jax keek en besloot een hand uit te steken. Niet de slimste zet, Jax pakt haar hand waarschijnlijk toch niet aan, maar ze kan het altijd proberen.
          'Hee Emily. Nice too meetah,' zei ze een beetje ongemakkelijk terwijl haar hand nog in de lucht hing. Ze keek weer mijn kant op en ik zag de ongemakkelijke blik in haar ogen.
          'Als je wil kan ik wel voor jullie zingen. Ik ben mega getalenteerd, zou je misschien niet verwachten maar hé. Al doe ik niet aan opera. Wel aan piano, gitaar en zang. Nu weet je dan ook meteen waarom k altijd bij het nablijven zit, teveel dingen on my mind, geen tijd voor huiswerk.' ratelde Emily met een grijns. Ze liet haar hand maar naar beneden zakken en keerde zich tot de deur. Ik draaide me ook richting de deur en ging met mijn hand door het haar van Jax.
          'Kom prinses, we gaan wat leuks doen.' pestte ik Jax, ik geniet altijd zo als ik dat joch bij me in de buurt heb, altijd wat te beleven.
    Ik vroeg me eigenlijk wel af of Jax muzikaal getalenteerd was, hij praatte nooit, maar het zou toch geweldig zijn als er ineens een geweldige zangstem uit die jongen kwam. Ik was zelf muzikaal gehandicapt, ik kon nog geen blokfluit bespelen. Het enige wat ik soort van kan bespelen, is de triangel, moest ik daar nou trots op zijn? Dat dacht ik niet.
          'Lijdt jij maar de weg Em, ik ben nog nooit in dat lokaal geweest.' zei ik terwijl ik met mijn hand naar de deur gebaarde.





    - thank you for existing -

    Jax Xavier


    He set Fire to the World around him






    ◆      Jax      ◆      Detention      ◆      Laslo&Emily      ◆      Talking      ◆



          Laslo brengt mijn haren in de war onder het vermelden dat ik een prinses ben. De moordlustige blik die ik hem hierop werp gaat aan hem voorbij wanneer hij zijn aandacht weer op het meisje, Emily, richt. Misschien maar beter ook, want als blikken konden doden… o wacht. Ik denk dat mijn blik echt kan doden, mocht mijn telekinese er iets over te zeggen hebben. Laslo is al eens eerder blij geweest met zijn razendsnelle reflexen, anders had hij al wel een keer dodelijk klem gezeten tussen de muur en een kast. Of een tafel. Of een bureau. Hm... misschien heb ik een woede probleem.
          Ik op mijn beurt heb al eens opgelucht mogen zuchten dat hij me aardig vind, anders had hij mijn strot al lang een keer open gereten of de botten in mijn lichaam gebroken met die onmenselijke kracht van hem. Misschien is het maar goed dat we beiden zo ons mannetje staan. Ik mag Laslo, hij is de eerste geweest na mijn therapeute die zijn hand naar me uitstak. Oké goed, hij bleef net zo lang tegen me aan praten tot hij iets van een reactie kreeg en sindsdien denk ik dat ik hem mijn vriend kan noemen.
          'Lijdt jij maar de weg Em, ik ben nog nooit in dat lokaal geweest,’ zegt hij, met een handgebaar richting de deur, tegen Emily. Die lijkt de akwardness maar al te graag te ontvluchten. Tja, niemand heeft ooit gezegd dat ik sociaal ben.






    Marrow deep, soul deep, essence deep

    Roxana Lux Bellator

    "Come on, let's play?"

    Roxana - 18y/o - detention - searching for students

    Onzinnig, dat die kwal van een lerares me na liet komen voor het breken van een tafel. Ik deed het niet met opzet, mensen moeten me gewoon niet laten schrikken als ik geconcentreert bezig ben, dan gebeuren dat soort dingen nou eenmaal. En dan ook nog schadevergoeding eisen, die rottafels zijn duur. Geld was verder geen probleem voor mij, maar het was gewoon een rotstreek dat ze me geld laten betalen voor een stomme houten tafel.
          Ik kwam het lokaal binnen, zonder leerlingen, enkel een zinnetje op het bord dat zei dat de leraar niet aanwezig zal zijn. Tuurlijk, dan gaat niemand in dit lokaal blijven. Ik verscherpte mijn gehoor en luisterde zo goed mogelijk naar stemmen. Iedereen was al naar huis behalve een aantal leraren en de leerlingen die moesten nablijven. "Ik ben nog nooit in dat lokaal geweest," hoorde ik in de verte. Natuurlijk, ze gaan een ander lokaal opzoeken, ik had het kunnen weten. Ik besloot de stemmen te volgen en ze te zoeken. Ik hoorde iets over een muzieklokaal, ik besloot met mijn snelheid naar het lokaal te sprinten zodat ik eerder was dan hen, dan kon ik ze opwachten. Ik hoorde Laslo's stem, dus die begrijpt wel waarom ik er dan al zit, hij kan me ook horen, als hij tenminste ooit zijn oren gaat gebruiken.
          Ik kwam het muziek lokaal binnen en ging daar tevreden op een bureaustoel zitten, wachtend tot de anderen aan zouden komen. Ik was wel benieuwd wat ze van plan waren met dit lokaal.


    - thank you for existing -