- Liefde, Vriendschap & Familie

[ bericht aangepast op 27 dec 2021 - 22:24 ]

Ik denk dat je hier weinig tegen kan doen. Het is logisch dat je ouders er kapot van zijn: het is wel hun kind. Aan de andere kant snap ik jou ook wel. Toch moet je ervoor waken dat je je niet gaat afzetten. Niets is zwart of wit. Er zit heel veel grijs tussen. Laat de mensen rouwen (want dat is het eigenlijk), en probeer te begrijpen waarom ze zo van streek zijn. Ik denk dat dit de enige manier is.

[ bericht aangepast op 5 aug 2017 - 10:39 ]

---

oi, suzy

... Ik weet niet echt veel op te zeggen, en zal verder wijselijk niets zeggen over het 'harteloos'-gedeelte, maar dat van je zus is wel heel erg heftig. Hopelijk krijgt je zus alsnog de goede behandeling en ik snap dat je vader zo doet, hij verliest wellicht zijn kind, maar je zus heeft steun nodig en dit gaat haar niets helpen.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Bbang schreef:
... Ik weet niet echt veel op te zeggen, en zal verder wijselijk niets zeggen over het 'harteloos'-gedeelte, maar dat van je zus is wel heel erg heftig. Hopelijk krijgt je zus alsnog de goede behandeling en ik snap dat je vader zo doet, hij verliest wellicht zijn kind, maar je zus heeft steun nodig en dit gaat haar niets helpen.

Ik heb gewoon moeite met mij inleven in iemand okay?

Ik snap je wel, maar aan de andere kant is het denk ik het beste om er voor zowel je ouders als zus te zijn. Doe dingen om last van hun schouders af te halen, zelfs al zijn het ''maar'' dingen in het huishouden. Geef iedereen inderdaad de tijd om te rouwen. Jij had dan wel geen geweldige band met je zus, maar het is wel het kind van je ouders. Voor je ouders is dit wel onwijs heftig. Hoe veel je vader ook gestrest heeft om je zus, het blijft wel zijn dochter waar hij van houdt. Sterkte gewenst voor jullie allemaal. <3

---

Smile. You're beautiful. <3

Kalokagathia schreef:
Ik snap je wel, maar aan de andere kant is het denk ik het beste om er voor zowel je ouders als zus te zijn. Doe dingen om last van hun schouders af te halen, zelfs al zijn het ''maar'' dingen in het huishouden. Geef iedereen inderdaad de tijd om te rouwen. Jij had dan wel geen geweldige band met je zus, maar het is wel het kind van je ouders. Voor je ouders is dit wel onwijs heftig. Hoe veel je vader ook gestrest heeft om je zus, het blijft wel zijn dochter waar hij van houdt. Sterkte gewenst voor jullie allemaal. <3

Dankjewel!

Nouja, ik probeer ook mijn best te doen voor mijn vader. Ik zei hem ook: Als er iets is mag je mij altijd roepen. En zo nu en dan zet ik een kopje thee voor hem of haal ik iets op van de winkel. Ik heb er misschien veel minder moeite mee maar natuurlijk vind ik het ook belangrijk.

Dex schreef:
(...)

Ik heb gewoon moeite met mij inleven in iemand okay?

We weten allebei hoe dit komt. ^^ Voel je niet aangevallen. Ik begrijp het wel. Ik kan dit zelf ook absoluut niet en zou net als jij reageren.

---

oi, suzy

Dex schreef:
(...)

Ik heb gewoon moeite met mij inleven in iemand okay?

Rustig, please. Ik heb er niets over gezegd. Je vult nu zelf iets in.

Ik heb trouwens zelf ook soms moeite met inleven. :W

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Wat naar zeg... Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, doordat ik geen idee heb hoe dit alles moet voelen. Kan me nog wel een beetje voorstellen dat het dubbel kan zijn. Een hele dikke knuffel voor jou, je zus en je familie <3

---

26 - 02 - '16

Bbang schreef:
... Ik weet niet echt veel op te zeggen, en zal verder wijselijk niets zeggen over het 'harteloos'-gedeelte, maar dat van je zus is wel heel erg heftig. Hopelijk krijgt je zus alsnog de goede behandeling en ik snap dat je vader zo doet, hij verliest wellicht zijn kind, maar je zus heeft steun nodig en dit gaat haar niets helpen.

+ Er is een verschil tussen moeilijk inleven en dit, dit is een graad erger. Het hoeft verder geen excuus te zijn dat je je moeilijk in kan leven als je zegt dat je het eigenlijk niet erg vindt dat je zus sterft. Ik bedoel maar, best ironisch dat je sympathie verwacht als jij dat niet eens voor je zus hebt. Maakt niet uit wat ze allemaal geflikt heeft, zij kan er verder ook niets aan doen dat ze kanker heeft.
Maar goed, veel sterkte voor je familie, want jij hebt dat blijkbaar niet nodig.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Zoals jij vrij bent om met een "straight face" rond te lopen, zijn je ouders ook vrij om te reageren zoals zij dat doen. Iedereen doorloopt een ander rouwproces. Pas er wel op dat je er niet té licht over denkt, het kan ook zo zijn dat het besef er nog niet helemaal is en de klap bij jou pas later komt.

---

everything, in time

[ bericht aangepast op 27 dec 2021 - 22:25 ]

Het enige wat je kunt doen is je vader respecteren en hem laten rouwen op zijn eigen manier, ondanks dat je dat zelf niet leuk vind om te zien. Niemand kan jou dwingen iets te voelen, maar iedereen rouwt nu eenmaal op zijn eigen manier. Het verdriet is nog hartstikke vers en voorlopig ook nog niet weg. Hij heeft tijd nodig.

[ bericht aangepast op 5 aug 2017 - 12:18 ]

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Dex schreef:
Wouw sorry. Ik kan er gewoon niets aan doen dat ik er niets voor voel, daarom maak ik dit topic aan omdat ik er zelf mee zit dat ik er niets voor voel. Ik kan mijzelf toch niet dwingen iets te voelen voor mijn zus? By the way, ze heeft niet zomaar wat geflikt, je weet mijn situatie niet eens.
Ik hoef niet te horen hoe slecht dat wel niet is want ik weet het zelf ook wel. Anders had ik dit topic niet aangemaakt.

Ik had dit topic ook zeker niet aangemaakt omdat ik sympathie verwacht.

Ben ik weer. Ik hoop dat je mijn reactie niet als aanvallend op hebt gevangen, want zo was het niet bedoeld. Dat je het topic om de genoemde reden hebt aangemaakt, was voor mij meteen duidelijk. Vandaar ook mijn opmerking dat de klap later nog kan komen. Niets voelen is ook een manier van verwerken. Het kan zijn dat jouw brein er als het ware nog niet aan toe is om dit te beseffen en verwerken. Dat dit jouw "copingmechanisme" is. (:

[ bericht aangepast op 5 aug 2017 - 12:20 ]

---

everything, in time

Lairz schreef:
Het enige wat je kunt doen is je vader respecteren en hem laten rouwen op zijn eigen manier, ondanks dat je dat zelf niet leuk vind om te zien. Niemand kan jou dwingen iets te voelen, maar iedereen rouwt nu eenmaal op zijn eigen manier. Het verdriet is nog hartstikke vers en voorlopig ook nog niet weg. Hij heeft tijd nodig.

Ja, ik laat hem ook gewoon zijn ding doen. Ik laat hem expres een beetje met rust maar als hij mij nodig heeft dan mag hij mij altijd roepen.(bloos)

Meraki schreef:
(...)

Ben ik weer. Ik hoop dat je mijn reactie niet als aanvallend op hebt gevangen, want zo was het niet bedoeld. Dat je het topic om de genoemde reden hebt aangemaakt, was voor mij meteen duidelijk. Vandaar ook mijn opmerking dat de klap later nog kan komen. Niets voelen is ook een manier van verwerken. Het kan zijn dat jouw brein er als het ware nog niet aan toe is om dit te beseffen en verwerken. Dat dit jouw "copingmechanisme" is. (:

Nee ik vind jouw reactie helemaal niet aanvallend haha.

[ bericht aangepast op 5 aug 2017 - 12:21 ]