Hey allemaal,
Ik zit met een probleempje, denk ik, en ik wil het even ergens verwoorden, maar ik ben me er van bewust dat het een soort van luxeprobleem is, haha.
Anyways, ik heb dus voor bijna vier jaar een vaste vriend. Het is een schatje en eigenlijk al zes jaar mijn beste vriend. Ik ben daarvoor nooit eerder verliefd geweest, laat staan dat ik van iemand heb gehouden zoals ik van hem hou. Op dit moment denk ik ook niet dat dat snel zal veranderen. Daar zit dan ook niet het probleem.
Het probleem zit bij een andere jongen/jonge man (idk, we zijn twintigers, wat zijn dat, haha). Ik heb hem ergens in de loop van het tweede semester leren kennen, aangezien we allebei een aangepast project hadden en elkaar dus wel tegen het lijf moesten lopen. Lang verhaal kort, we hadden een klik. We praten over de gekste dingen en dat uren aan een stuk, en ik kan je vertellen; dat is normaal echt niet mijn ding. Nu, van één ding ben ik zeker, ik ben absoluut niet verliefd op hem en ik heb dat gevoel dat dat ook niet gaat gebeuren. Ik hou gewoon echt te veel van mijn vriend en na vier jaar van bergen en dalen is dat echt wel al een zekerheid aan het worden. Ik heb al zo veel met mijn vriend meegemaakt, dat haal je in een leven niet in.
Nu ben ik niet honderd procent zeker, maar toch wel pak vijfenzeventig procent, dat die andere jongen, laten we hem even W. noemen, wel verliefd (aan het worden) is op mij. Hoe weet ik dat zo vrij zeker? Wel:
Enkele weken geleden hebben we afgesproken - dit doe ik wel vaker met vrienden, het is echt ok in mijn relatie om met het andere geslacht af te spreken, zolang we er niet geheimzinnig rond doen - en het was een toffe avond, maar er zijn enkele dingen aan het licht gekomen:
- Zo vertelde hij mij, dat bij onze eerste ontmoeting - die ik me niet eens kan herinneren, tot mijn grote schaamte - hij mij zag en direct iets had van: 'haar moet ik leren kennen.' Toegegeven, het is wat raar en ook best wel schattig, maar het klinkt belachelijk veel als een instant crush. Niets overhaasten natuurlijk, misschien lijk ik inderdaad wel gewoon interessant op het eerste gezicht voor 0,00000000000001% van de wereldbevolking.
- Maar later op de avond krijg ik nog enkele keren te horen dat hij me best wel speciaal vindt en die klik voelt. Toegegeven, ik voel hem ook, maar puur op een vriendschappelijke manier.
- Zo vertelde hij me ook op een gegeven moment dat hij heel snel valt voor mensen (hun persoonlijkheid).
- En uiteindelijk gaf hij me een usb-stick mee, die ik zonet eens heb bekeken (ik had het verschrikkelijk druk) en daarop stonden twee dingen: Een tekstje met iets over dat muziek zijn gevoelens verwoordt, en een filmpje waarop hij piano speelt. Het liedje is 'Spectacular Girl'. Het is onwijs lief van hem, maar mijn paniekmodus schoot wel even in actie.
Nu kan je me paranoïde of vol van mezelf noemen, maar ik ben echt bang dat hij serieuze gevoelens begint te krijgen, als hij ze al niet heeft. En ik heb echt geen behoefte aan die drama. Ik maak niet zo gemakkelijk vrienden, of eerder, ik hou ze niet heel lang bij, en daarom wil ik het hier nog even uitzien, maar ik moet ook zorgen dat ik het afblok. Dus nu ben ik bezig met het maken van een volgende afspraak en moet ik eens nadenken hoe ik dat gesprek ga aanpakken.
Alleszins bedankt om dit hele gedoe te lezen, het was handig voor me om alles even op een rijtje te zetten ^^ Als je nog gedachten of tips hebt, of je hebt iets gelijkaardig meegemaakt; ik lees het graag!
Groetjes,
Liesje
Mijn brein breint zoals het breint.
