• Disney Reality


    `` The only way to get what you want in this world is through hard work``




    `` What do you do when there is no hero in your story?
    Simple.
    You kill the monster and crown yourself. ``
    Begin:
    Ieder sprookje is op zijn eigen dag in het huis aan gekomen, zo leven sommige sprookjes al twee weken in het huis en zijn zij al een beetje gewend aan de grote verandering, terwijl de andere sprookjes net aankomen. Ieder sprookje maakt een andere besluit op deze dag, zo gaat de een checken hoe de televisie bijvoorbeeld aankan, terwijl de andere wel benieuwd is hoe de anderen mensen zijn. Ieder gaat rustig zijn gang maar sommige volwassenen uit de mensenwereld kunnen raar op kijken.

    Aankomst:
    Het eerste sprookje dat ze voorleest is Peter Pan, dit was twee weken geleden.
    Het tweede dat ze voorleest is een dag later en alle karakters van de film Moana komen in de nieuwe wereld terecht.
    De volgende dag leest ze niets voor en gebeurt er dus ook niets in de sprookjeswereld.
    Deze dag begint ze aan het sprookje Pocahontas en deze personen zullen bij het uitspreken van hen naam worden verplaatst.
    Dit sprookje wordt op dezelfde dag nog gevolgd door Rapunzel omdat haar kleine dochtertje niet kan slapen.
    Dan is het drie dagen stil, ze zijn een weekendje weg en dus is het sprookjesboek alleen thuis.
    De volgende dag is het sprookje Alladdin aan de beurt en deze gaat gepaard met Alice in Wonderland.
    Dan komt the Lion King samen met Sneeuwwitje.
    De volgende dag is de kleine zeemeermin aan de beurt.
    Dit sprookje wordt op de laatste dag nog vervolgd en Hercules en Beauty and the Beast zijn dan aan de beurt.
    En heel kort en snel komt die dag ook Assepoester nog aan de beurt.
    De rest van de sprookjes zullen later worden voorgelezen maar die worden ook niet gespeeld.

    Reminder
    Alle sprookjes zijn wel al in het huis, maar dan heb je ongeveer een idee van hoe lang ze er al zitten. Er zijn ook mensen die later inspringen etc. Zo is het voor hen ook iets makkelijker.

    Kamerindeling
    Nog voorkeuren? Geef deze dan door in het praattopic.

    [ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 17:32 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    MT


    --

    MT

    En uh
    Ik hoop maar gewoon dat jullie de karakters maar kennen sorrynotsorry


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Abootje :P

    Mt


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    MT


    - thank you for existing -

    Hi there,

    Als ik het goed begrijp, mag ik nu met prins Adam meteen al iets posten, maar dan bijvoorbeeld dat ik met Belle als een van de laatste het huis binnen kom, omdat grotendeel van de sprookjes al aanwezig is?

    Of moet ik wachten tot dat de eerste sprookjes hebben gepost?

    [ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 10:45 ]


    - thank you for existing -

    Nee dat eerste inderdaad ^^


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    MT ^^

    MT

    Maar even een reminder dingetje: Alice' sprookje staat er niet bij, maar wordt wel gespeeld (;

    En voor iedereen: Peter Pan is nog even nergens te bekennen, die is "weggelopen" tot ik hem af heb/ver genoeg af heb naar mijn idee


    mortui vivos docent

    EIysia schreef:
    MT

    Maar even een reminder dingetje: Alice' sprookje staat er niet bij, maar wordt wel gespeeld (;

    En voor iedereen: Peter Pan is nog even nergens te bekennen, die is "weggelopen" tot ik hem af heb/ver genoeg af heb naar mijn idee

    Staat erbij!


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Snow "The Caring Person" White


    23 years • Talking to: My diary • Bedroom • Outfit

    "Mijn naam is Snow White. Snow, voor de vrienden. Ik leefde lang en gelukkig in het sprookjesboek van een klein meisje. Maar toen, plotseling, kwam ik hier terecht. Tussen andere sprookjesfiguren, andere... soortgenoten. In deze wereld kent niemand ons, maar toch kent eigenlijk iedereen ons. We zijn wereldberoemd, iedereen houdt van ons, maar toch verafschuwen ze ons. In deze wereld tellen échte sprookjesfiguren niet meer. Enkele films en boeken. Wij, de échte mensen achter de verhalen, worden blijkbaar niet geaccepteerd. Bij mij valt het eigenlijk nog wel mee. Ik ben nu ondertussen al een tijdje in dit huis en snap al wel het één en het ander van deze wereld. Je kan blijkbaar met een... een feletoon... nee, wacht... Een telefoon! Je kan met een telefoon praten met mensen op een andere plek door een soort van stok waar een draad aan hangt die in een bakje gaat waar vreemde tekens op staan. De meeste mensen hier vallen ook wel mee, maar natuurlijk zijn er altijd... speciale gevallen. Ik heb momenteel wel maar één echte vriendin, en dat is Belle. Ze is echt leuk om als vriendin te hebben! 's Avonds zitten we vaak nog aan tafel en dan praten we terwijl we bezig zijn met onze bezigheden." schreef ik op in mijn nieuwe dagboek. Ik had het gevonden op de markt, dat is een speciale plek waar mensen schreeuwen om dingen te verkopen.


    “This is a whole new world.”

    [ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 18:42 ]

    ♛      Prince Adam 'The Beast'      ♛

    Prins Adam with Belle - Ariving at the house

    ____________________________________________________________

    Terwijl ik de hand vast had van mijn beeldschone vrouw, Belle, bekeek ik het huis. Het huis was gigantisch, maar natuurlijk niet zo prachtig als mijn kasteel. Ik snapte nog niet helemaal hoe ik mijn hele leven lang al in een sprookjesboek leefde, samen met Belle, en nu ineens hier was. Het was allemaal erg verwarrend, maar ik had een voorgevoel dat ik oude vrienden en kennissen ging tegen komen. Ik wist dat ik hier was gekomen, doordat een lieftallige moeder ons verhaal aan haar dochter voorlas. Een ongelofelijk lief gebaar, vind ik zelf. Het leek mij leuk om later zelf ook kinderen te krijgen, maar natuurlijk moest ik Belle's mening daar nog over horen.

    Ik keek even schuin omlaag, naar Belle, even smolt ik weg, iedere keer weer als ik naar haar keek, nog steeds was ik verliefd op Belle.
    "Wat vind je er van Belle? Het is nogal anders dan we gewend zijn." Zei ik nobel en twijfelend tegen Belle. Ze keek naar me op, ik pakte haar even vast om haar te omhelzen en keek haar weer aan. Ik wist dat we samen zouden zijn hier, maar met zo veel andere mensen, in één huis, dat was ik niet gewend.
    ____________________________________________________________


    - thank you for existing -

    Wendy Moira Angela Darling
    ✧ Love doesn't discriminate between the sinners and the saints ✧


    18 years ✧ The Kitchen

    Wendy was nu ongeveer twee weken in dit huis en eigenlijk had ze het best naar haar zin. Ze was eindelijk weg van haar ouders en daar had ze zeker van genoten. Hier werd ze niet gek aangekeken als ze verhalen vertelde en niemand vertelde haar dat dat niet hoorde bij een volwassen vrouw. Het voelde zo vrij en lekker dat een van de eerste dingen die ze had gedaan toen ze aankwam was haar haar eindelijk geknipt. Haar moeder was altijd vrij duidelijk geweest dat haar haren lang hoorde te zijn, dus zodra ze een schaar vond had ze het tot haar schouders afgeknipt. Daarna had ze een dag alleen doorgebracht, niemand was dezelfde dag aangekomen en pas de volgende ochtend kreeg ze gezelschap, wel had ze hierdoor de beste slaapkamer geclaimd, en ja ze was even teleurgesteld toen ze erachter kwam dat ze deze zou moeten delen, maar daar was ze snel overheen. Hoe drukker het werd hoe vaker ze de tuin in trok, en soms zich helemaal in het tuinhuisje terug trok om wat rust te krijgen, maar over het algemeen was ze erg tevreden en kon ze niet echt klagen over de andere bewoners.
    Vandaag had ze besloten het koffiezetapparaat uit te proberen, aangezien niemand hem nog had aangeraakt en ze erg nieuwsgierig was naar hoe het werkte. De gebruiksaanwijzing lag er naast maar toch had ze moeite met de juiste knopjes te vinden en de aan-knop was al een hele challenge geweest.


    --

    Hercules
    ♥ I don't care how far somehow I'll be strong ♥



    Twijfelend keek ik om me heen. Ik was nog niet lang in het huis en alles was nog vrij nieuw. Toch was het niet de blender die me had getrokken, noch was het het rinkelende apparaat. Ik was vrijwel meteen de trap op gegaan en een kamer ingelopen, hier had hij allerlei soorten kledij aangetroffen. Dit was waar hij het meest van stond te kijken, hijzelf stond nog in zijn standaard outfit, een leren rok met een schild er boven op. Zachtjes gleed hij met zijn hand over het stof heen niet wetende dat het een spijkerbroek was. Vragend trok ik het kledingstuk van de rekken waarbij er ook een paar andere naar benden vielen. Deze raapte ik netjes op en legde ik opgevouwen terug. Het kledingstuk had twee lange pijpen en voorzichtig stak ik er mijn arm erin, iets wat niet paste, niet met beide armen althans. Zuchtend stak ik mijn ene been erin waarna de andere volgde, het zat vreemd en strak en ik was er meteen heilig van overtuigd dat mijn rok beter zat toch hield ik de broek aan en trok gauw een shirt over mijn hoofd heen. Ik moest toegeven dat de outfit nu al wat completer was, toch voelde het vreemd om deze kleding aan te trekken. Zuchtend keek ik in mijn weerspiegeling en liep naar beneden om een stuk fruit in mijn mond te steken. Een appel, het leek het meest vertrouwelijke stuk fruit in de fruitmand te zijn en dus naar er bedenkelijk naar gestaard te hebben besloot ik een hap te nemen. Het was een appel, precies zoals hij hoorde te smaken.

    [ bericht aangepast op 12 juli 2017 - 22:46 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."


    Can you sing with all the
    voices of the mountains?
    Can you paint with all the
    c o l o r s      o f      t h e      w i n d ?
    MatoakaPocahontas

    20 jaar | Het tuinhuisje | Niemand

    Pocahontas kon nog steeds niet aan het grote huis wennen. Alles wat zij ooit had gehad was een tent, tot ze op haar veertiende mee naar Engeland werd genomen. Maar daar had ze alleen kleine huisjes met strodaken gezien. Het deftigste wat zij kende was misschien het paleis van de koning? Ze wist het niet. Dit huis, in ieder geval, was anders dan alles wat ze kende, en dat ergerde haar. Ook was er niets van de natuur die zij kende en zo liefhad.
          Dat dacht ze, tenminste. Toen ze na een tijdje was gaan kijken in de tuin omdat ze het binnen niet meer uit kon houden, ontdekte ze een tuinhuisje in een klein bos. En daar was ze nu, in het tuinhuisje. Of eigenlijk zat ze met haar rug tegen de koele steen aan. Ze zuchtte even, en vroeg zich af of ze terug zou gaan naar het huis om wat te eten te halen. Ze besloot dat het antwoord ja was, en ze stond op. Snel rende ze naar het grote huis toe, de keuken in.

    [ bericht aangepast op 19 juli 2017 - 13:08 ]


    i wanna vincent van gogh cry in a corner