Vorig schooljaar ging ik voor het eerst naar de brugklas. Ik had gehoopt dat ik bij mijn toenmalige beste vriendin (S) zou zitten, maar dat gebeurde niet. Ik vond het geen ramp. Ik was er van overtuigt dat er genoeg andere leuke kinderen in mijn nieuwe klas zouden zitten, en voor de brugklas zaten we op verschillende basisscholen, en dat had onze vriendschap ook nooit belemmerd.
Intussen is het al bijna het einde van de tweede klas, en van onze speciale band is (bijna) niets meer over. In het begin ging alles gewoon als voorheen, maar na een paar weken had mijn beste vriendin opeens een nieuwe vriendin ( N). Geen probleem, ik was blij voor haar. Nu zou ze niet meer zo alleen in de klas hoeven te zitten. Maar algauw deden N en S alles samen, en ik voelde mij het vijfde wiel aan de wagen.
Een tijdje geleden was ik jarig en probeerde een feestje te organiseren. Ik maakte een Whatsapp groep aan, en verstuurde een uitnodiging. Veel mensen bleken op die dag niet te kunnen, dat vond ik jammer en dus plande ik een andere datum. En weer bleek meer als de helft niet te kunnen. Zo ging het een tijdje door. Ik plande op een gegeven moment een feestje in, en S zei dat ze helaas (weer) niet kon, N kon ook niet en er waren weer behoorlijk wat andere afmeldingen.
Ik raakte compleet overstuur toen ik de reden ontdekte (die ze trouwens niet had opgegeven) waarom N en S niet konden. Ze zouden al gaan logeren.
Ik heb toen een nogal boos appje de wereld in gestuurd. Daarop reageerden veel vrienden die ik had uitgenodigd boos, en twee (waaronder S) boden hun excuses aan.
Ongeveer twee weken geleden hadden S en ik afgesproken om na de toetsweek naar de stad te gaan om te gaan shoppen. Ik had mij hier echt op verheugd, maar vandaag zei ze dat ze niet kon. De reden? Ze gaat nu shoppen met N.
Ik weet niet of ik nog wel verder moet gaan met S (en de rest van de vriendengroep), maar ik kan haar niet goed loslaten. We kennen elkaar al ons hele leven, en wij zijn sinds ons vierde goede vriendinnen. Wat deze vriendschap extra bijzonder maakt is dat wij elkaar totaal niet mochten, ondanks dat hebben wij zoveel herinneringen samen.
Wat denken jullie? Moet ik haar proberen los te laten, of ben ik gewoon te jaloers?
[ bericht aangepast op 23 juni 2017 - 22:27 ]
Immer gerade aus