JUDE WALSH
Wanneer hij zijn aandacht niet meer op het kleine ongeregelde stelletje en hij zich fel omdraaide, betrapte hij er een paar op snel weg te kijken. Anderen, vooral de football spelers waar hij later achter zou komen, begonnen hem toe te juichen. Voor hem was het niets. Hij zag het hele nut er niet van in dat mensen als een stel beesten toekijken hoe iemand in elkaar wordt geramd. Dat had hij nog nooit gesnapt, zelfs al was hij grotendeels de reden dat iemand een pak slaag kreeg. Misschien lag het wel aan hem dat hij het niet snapte als mensen dit toejuichte? Veel aandacht gaf hij er niet aan.
Jude was een onstabiele, boze jongeman dat problemen met zich meebracht. Hij was geen pestkop, integendeel; hij was een rechtvaardig iemand, maar de oplossing die hij had waren gewelddadiger en hadden vaak een verkeerde uitkomst. Daar wilde hij verandering in brengen, elke keer weer, maar hij wist niet hoe.
Dit kwam door de woede dat in zijn lichaam kolkte; de machteloosheid dat hij voelde wanneer zijn moeder haar werk uitoefende in de caravan; de haat jegens zijn vader, omdat hij zijn macht misbruikte voor het slechte; en vooral de onrust door zichzelf als hij dacht aan zijn (woede)problemen en zijn jeugd. Onbewust hebben deze dingen hem gemaakt tot wie hij is: een eenzame jongeman die geen liefde in zijn leven had gehad.
Even bleven zijn ogen langer op de prachtige brunette hangen dan hij wilde, wanneer hij net bij ze kwam staan. Ze had haar schouders opgehaald met de vermelding dat het geen bekenden voor haar waren, als antwoord op zijn vraag, en Devin antwoordde met een 'Juniors die nog maar net lid zijn van het football team. Dean en PJ, volgens mij.' Jude wist dat hij van Devin op aan kon; wat betreft het kennen van mensen, kende hij zowat iedereen. 'Niet zo'n goede flirters als je het mij vraagt,' grapte Devin vervolgens.
Zelf beantwoordde hij dit meer een zwakke glimlach. "Dat kun je wel zeggen, ja." Niet wetende dat achter zijn actie zeker wel een hele geschiedenis zat aan frustratie.
Doordat het berichtje van Tessa toch wel zijn aandacht wist te trekken, besloot hij hierop te reageren. Het was altijd beter in het echt te beleven toch? Hij bemerkte hoe ze op haar onderlip had gebeten en haar gezicht toch zo wist te trekken in een speelse blik. 'Want wat gebeurd er anders?' Uitdagend hief ze haar kin op iets wat hijzelf wel kon waarderen.
|
Devin en Tessa | Kantine en auto.
I got my own back
Even leek het dat hij alleen in het speelse gesprek samen met Tessa zat en hij wilde die speelsheid beantwoordde, maar deze connectie werd verbroken door de mannelijke stem die er doorheen zei: 'Zeg, wat is dat ding nou? Kun je mij als volgende bestuderen? Heb ik een donkere blik? Volgens mij niet, van mijn ogen zijn blauw, maar hé. Ik snap niet veel van dat soort dingen.' Een lading aan vragen.
Jude was een man van weinig woorden, dus het enige wat hij erop reageerde was: "Dat is een geheim, man," grapte hij zelf met een vriendelijke klap tegen zijn schouder. Hij lachte. Het hele gebeuren vond hij wel grappig. Devin wist altijd de meest ongemakkelijke, speelse en al dat soort dingen te veranderen in een lachsituatie. Meestal kon hij dat wel waarderen van de man, maar als het moment daar was voor een slimme conversatie was Devin niet de man ervoor.
'Wij wilden overigens pizza gaan eten, of wilde je de gok hier toch wagen?' Precies op het juiste moment begon de buik van Devin te knorren.
"Nou, waar wachten we dan op? De man verhongert." Grapte hij.
'Nee, ik denk dat het toch de pizzahut wordt. Daar hebben ze van die pizza's met kaas in de korst, weet je? Kom je mee, Jude? Het is pizza dag, man.'
"Dat is één van de dingen waar ik zin in heb," zei hij ondeugend jegens Tessa.
Met een vriendelijke "bro"-gebaar haakte hij zijn arm om de nek van Devin. "Ik rijd, als jij betaald." Hij wachtte een paar seconden, zodat Devin kon reageren en trok hem mee naar de uitgang. "Ik hoop dat je genoeg mee hebt genomen voor vijf, want zoveel eet ik," lachte hij mannelijk.
Met Devin in zijn arm gehaakt waar hij wel zoet mee was, boog hij iets naar achteren naar Tessa om vervolgens in haar oor zoetjes te fluisteren: "Je ziet er weer prachtig uit zoals altijd." Hij gaf een laatste once-over bij Tessa en glimlachte goedkeurend.
Wanneer ze bij zijn auto zijn, was hij opgelucht dat deze auto genoeg plek had voor hun drieën. "Goed," hij opende zijn deur. Het was een zwarte pick-up truck. Hij stapte in, gooide zijn rugzak achterin en viste zijn autosleutels uit zijn broekzak die hij in het contact stak. "Niet vechten wie er naast me komt zitten; ik weet dat ik fantastisch ben."
Zijn vader was dan toch ergens goed voor. Naast dat hij duidelijk maakte dat hij niks met Jude wilde te maken, probeerde zijn vader hem om te kopen doordat Jude geheime informatie over hem bezat. Deze auto was een van zijn "cadeautjes" geweest, die hijzelf van plan was aan het eind van de week in de puin te rijden bij zijn huis. Dan wist hij wat hij van zijn cadeautjes dacht.
|
Sweetbrier
