[Rpg • 200] Marshall High || Speeltopic 1 - Speeltopics

9 juni 2017 - 16:55 bubbIes is offline

bubbIes 1176

Lay out komt ooit nog,
verwacht het maar niet.

Begin situatie:
Het is zeg maar een gewone middag, en de bel is net gegaan. Langzamerhand druppelen de leerlingen steeds verder de klaslokalen uit en proberen zich een weg te banen tussen de menigte. Het is toegestaan om van het plein af te gaan, dus ook druipen soms kleine groepjes naar het omringende gebied. Het is aan jullie hoe deze pauze eruit gaan zien, gaat de leerling van het plein af of besluit hij/zij in de bieb te blijven hangen?

[ bericht aangepast op 9 juni 2017 - 16:59 ]

''With all due respect, which is none...''

11 juni 2017 - 13:27 Frisk is offline

Frisk 8242

(Kian) TANNATEK
17 ~ Badboy/Eenzaat ~ Fietsenstalling ~ Cam

Cam leek nogal gefrustreerd vlak voor ik naast hem ging staan. Zodra hij me opmerkte, kwam er een lach op zijn gezicht. Ik gokte dat dat niet door mijn prachtige ogen kwam.
"Daar heb je mijn reddende engel," zei hij. "Jij hebt vast wel een aansteker, toch?" Ik had duidelijk juist gegokt. Ik tastte in de zakken van mijn trui en vond de aansteker met de panda's op. Kyle had hem uitgekozen.
"Als jij een sigaret hebt," grijns ik terug, terwijl ik het ding uitnodigend in de lucht stak. Ik rookte, maar kocht zelden zelf sigaretten. Ze waren gewoonweg veel te duur. Ik keek over Cams schouder en zag Kalani staan. Ze zag er nogal verloren uit, maar het zou me verbaasd hebben als ze naar de fietsenstallingen was gekomen om wat spul vast te krijgen. Ik trok mijn wenkbrauw op.
"Heb je met iemand afgesproken?" vroeg ik aan Cam, terwijl ik haar richting uit knikte. Ik gaf hem de aansteker en stopte mijn handen weer in mijn zakken. Mijn blik bleef op Kalani gericht. Ondertussen besloot mijn maag om weer van zich te laten horen, maar ik negeerde het.

Mhm?

11 juni 2017 - 14:09 Vanth is offline

Vanth 23147

Destina "Des" Cheryl Fortuna
17 || Cheer cap || Outfit

Ik gaap lichtjes en ga dan verder met mijn korte notities, geschreven in een sierlijk handschrift. Mijn nachtelijke rust was kort geweest met twee uur, maar daarvoor heb je wel een goed gevoel over je natuurkunde proefwerk. Daar heb je het voor over no? I guess.. Ik zucht onhoorbaar en werp een blik op de klok, nog twee minuten. Als ik mijn laatste zin heb overgeschreven klap ik mijn schrift dicht en begin langzaam mijn spullen op te ruimen. De laatste minuut keer ik naar mijn beste vriendin Cadi voor de zoveelste keer deze les. 'Laten we wat gaan eten' zei ze wanneer de bel ging en ik knik glimlachend, 'let's go!'. Ik had toch wel honger gekregen. Veel honger heb ik nooit in de ochtend dus neem ik meestal een goede smoothie. Op sommige dagen merk ik het sneller dan anders, zoals vandaag. Ik volg Cadi naar de kantine, maar ik besluit iets anders te nemen dan een salade en een smoothie. Dat neem ik toch al vaak. Ik besluit twee pizzapunten te nemen met een flesje cola, even later pak ik ook een redbull. Dat kan ik wel gebruiken. Over aankomen maak ik me weinig zorgen, genoeg sporten om er niks van te merken en mijn eigen lichaam werkt daar ook in mee.
Ik neem plaats aan de grote tafel in de kantine. Ik gaf vrij weinig om de reputatie van de tafel, ik zat hier vooral voor mijn vrienden en een beetje de gewoonte omdat ik hier toch al drie jaar zit. 'Dus Des,' begon Cadi terwijl ik ondertussen een kleine hap neem van de pizza. 'wat zijn de plannen voor vanavond?' Ik haal nonchalant mijn schouders op. 'Ik heb zin in een feest..' zeg ik en kijk naar haar. Mijn ouders waren weg en het zou niet de eerste keer zijn dat ik een feest plan voor over minder dan tien uur. Ik grijns even. 'What do you think?', voor ik meer kan zeggen voel ik twee armen om me heen slaan. ‘Hee babe’ fluisterde een bekende stem en ik lach kort. Thomas.. ‘Leuke les gehad?’ vroeg hij. 'Il est seulement français, rien de spécial*' ~~(google translate fuck yeah)~~ zeg ik nonchalant en grijns lichtjes waarna ik mijn blikje Redbull open en een slok neem. 'En jij?'

* = Het is maar Frans, niks bijzonders

El Diablo.

11 juni 2017 - 19:25 Valkyria is offline

Valkyria 3772

NICHOLAS "NICKY" VALENTINE
16 • The Sweetheart • Kantine • Olivia

"Waarschijnlijk één of andere vettigheid, zoals twee dagen oude pizza ofzo." antwoordt Olivia op mijn vraag.
"Uh, yum!," is mijn sarcastische repliek dan weer, compleet met gezichtsuitdrukking. Als er één iets is waar ik van gruwel dan is het wel pizza. Gesmolten kaas - nee bedankt, dat is zowat dood in een bubbelend prutje voor mij.
" Ik heb gelukkig pasta mee van thuis," gaat Liv verder. Kijk, dat klinkt al veel beter. Inmiddels zijn we ook bij onze kluisjes aan gekomen. Terwijl ik mijn aandacht op mijn scheikundepartner gericht houd begin ik het gevecht met mijn onhandelbare slot. De cijfercode lukt nog net, maar dan ook nog eens dat verrekte ding open krijgen is weer iets anders. Grommend en puffend sta ik er aan te sleuren, tot ik ineens de deur van mijn kluisje gevaarlijk hoor kraken. Ik kijk een keer schichtig om mee heen, om er zeker van te zijn dat niemand iets gezien heeft en besluit het -eens ik gerust gesteld ben- over een andere boeg te gooien. Met mijn schouder geef ik een flinke beuk tegen het rotding, waarna het tot mijn grote verbazing open springt. Met een blik die volgens mij een hilarische combinatie tussen verrassing en triomf moet zijn kijk ik terug in de richting van het blondje.
" Wat heb jij mee vandaag van eten?" vraagt deze ondertussen. Hier hoef ik niet lang over na te denken, ik kijk namelijk al uit naar mijn lunch sinds ik deze vanochtend had klaar gemaakt.
"Voor mij vandaag een flinterdunne kalkoenfilet, met compote van veenbessen op een bedje van salade en volkoren brood," vertel ik met een gespeelde air van pretentie, alsof ik een echte chefkok ben. Ik grinnik een keer, hé iemand moet toch om mijn flauwe grapjes lachen, terwijl ik mijn scheikundemateriaal netjes in mijn kluisje klasseer. In ruil haal ik er de boeken uit die ik onmiddellijk na de pauze nodig heb. Bespaart me straks wat tijd, die ik nuttig in kan vullen met rondhangen in de kantine.
"Was je van plan een artikel te maken over het aankomend debat rond de wel-of-niet-vervangen van de frisdrankautomaten voor gezondere alternatieven?" vraag ik, geïnteresseerd in Liv's werk voor de schoolkrant. Ik bewonder haar, want ik zou het zelf niet zomaar kunnen. "En heb je trouwens Jane gezien? Ik kreeg haar al de hele week maar niet te pakken," ga ik een beetje verward verder. In het begin van het schooljaar leek alles nog oké en opeens kreeg ik het gevoel alsof de andere blondine haar uiterste best deed me niet tegen het lijf te lopen. Een beetje verbouwereerd om deze herinnering laat ik me aan een willekeurig tafeltje in de kantine zakken, waarna ik mijn lunch uit mijn tas tevoorschijn tover.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

11 juni 2017 - 21:05 Villanelle is offline

Villanelle 14555

Boyd Jason Sadler

Football captain | Senior | Kantine | Thomas, Cadi & Destiny

Een laptop meenemen voor de aantekeningen was nooit een goed idee. Ik zat dat ook meer op internet dan dat ik me op de les focuste en eindigde uiteindelijk op Netflix. Ik zat zo in de serie, dat ik opschok van het einde van de les en snel klapte in mijn laptop dicht. Ik schoof hem in mijn rugzak en verliet als een van de laatste het lokaal. Aan de stroom mensen die naar de kantine liep, merkte ik op dat het pauze moest zijn. Ik wilde net naar buiten vertrekken toen ik Thomas tegen het lijf liep. 'Yo.' Hij veranderde mijn plan en al snel slenterde ik achter hem aan. Eenmaal in de kantine liet ik de verleiding om samen met Thomas de lijn te skippen mijn geweten over nemen en ik nam enkel een stuk pizza en een flesje water. 'Als je wilt dat iedereen je haat wel ja.' Grijnsde ik lichtjes. Ik liet achter hem aan naar een tafel waar Cadi en Destiny al zaten. 'Hey darlings.' Ik rolde even met mijn ogen om Thomas zijn begroeting en ging naast Cadi zitten. Langzaam schoof ik mijn stuk pizza naar binnen en pakte ik mijn laptop weer om te kijken wat er straks op het programma stond. Hoe lang ik ook al op school zat, ik kende mijn rooster van dit semester nog altijd niet uit mijn hoofd. 'Wat hebben jullie zo nog?' Beter had ik iets samen met een van mijn vrienden, want ik zat niet te wachten op weer zo'n les als daarnet.

[ bericht aangepast op 11 juni 2017 - 21:05 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

11 juni 2017 - 21:54 Baxter is offline

Baxter 4988

C A M E R O N " C A M " R U S S O

18 • Outcast • Fietsenstalling • Tannatek en Kalani

Mijn gebeden waren verhoord, hij had een aansteker. Ik wilde het ding het liefst meteen al uit zijn handen grissen, alleen dat liet hij niet toe. In plek daarvan hield hij hem uitnodigend omhoog, en vroeg hij mij om een sigaret. Ik sloeg mijn ogen even ten hemel, om vervolgens wel een beetje te grijnzen. Ik viste het pakje sigaretten, welke inmiddels toch ook al half leeg was, uit mijn jaszak en gaf hem er een. 'Wees er zuinig op, het is een rib uit mijn lijf.' zei ik, en grinnikte even waarna ik er zelf een tussen mijn lippen stak. Terwijl ik aan het wachten was op de aansteker zag ik hem wat moeilijk kijken. Zo nieuwsgierig als ik was draaide ik me ook om. Nu keek ik Tannatek op mijn beurt moeilijk aan. 'Zie ik er uit alsof ik een afspraak met een cheerleader zou hebben?' vroeg ik, en moest er stiekem zelf een beetje om lachen. Al zou ik willen, ik denk niet dat veel cheerleader überhaupt in aanraking met mij zouden willen komen. Ik besteedde er niet veel aandacht aan, en wachtte tot hij me zijn aansteker zou overhandigen.
Ik moest even twee keer naar het ding kijken toen hij me hem eenmaal overhandigd had. Waar die van mij altijd simpel donkerblauw of zwart gekleurd waren, had Tannatek panda's op de zijne. 'Geinig ding,' zei ik alvorens ik mijn sigaret aanstak met de panda aansteker, en draaide me weer om naar het meisje. Ik had geen idee wat haar naam was, ik kon alleen van haar cheerleader pakje opdoen dat ze een cheerleader was, duh.
'Zeg, ga je de rest van de pauze naar haar lopen staren, of ben je nog van plan om naar haar toe te gaan?' vroeg ik, en keek hem met een scheve glimlach aan.

[ bericht aangepast op 19 juni 2017 - 12:27 ]

How far is far

11 juni 2017 - 23:20 Scorn is offline

Scorn 708

JUDE WALSH ——
Woedend gooit hij zijn goedkope mobiel aan de kant, dat van het inklapbed terugstuit en met een smak op de grond valt. "Verdomde.." Schold hij binnensmonds. "Wat een teringzooi. Dat kutwijf — ze kan ook niks zonder mij."
Met grote, razendsnelle stappen staat hij met beide benen buiten de caravan. Al het geld dat hij verdiend had om hun te verkassen naar een appartement had ze allemaal in één dag verspild aan god weet wat voor nutteloze crap. De knopen van woede begonnen in zijn voorhoofd te vormen — zijn vuisten gebald van withete razernij.
"Als ik haar in mijn handen krijg.." Het was net een verdomd klein kind opvoeden.
Het luide gegons van de boxen van zijn buren is overheersend. De auto's die langsrijden zijn vooral oude, afgetrapte dingen en langs de gescheurde, harde wegen die langs het terrein komen liggen vol met vuilnis.
Jude kende de meeste mensen in deze buurt — het was geen buurt voor lieverdjes. Er was laatst nog een nieuwsbericht geweest ingaande met dat er een gevaarlijke moordenaar losliep in diezelfde wijk. Hij keek altijd over zijn schouder en alhoewel hij een redelijke band met zijn moeder had, keek hij vooral uit dat er niks met haar gebeurde. Met haar werk bracht ze altijd de meest gevaarlijke mannen thuis.
Vanuit de caravan hoorde hij zijn ringtone afgaan. Het bekende, oude ringtonetje: het telefoongering. Hij werd krankzinnig van het deuntje, maar veel keuze had hij niet.
'Kudde', stond er op het beeldscherm. "Wat?" 'Meneer Jude Walsh? Je spreekt met de directeur, Ronald Worthington, ik bel vanwege je schoolverzuim.'
"Dat zal me een worst wezen, Worthington."
'Jude, ik ben niet van zo'n taal gediend. Het is van belang dat je zo snel mogelijk naar school komt vandaag. Je hebt al enkele jaren over gedaan en als je dit jaar niet slaagt, kunnen we je helaas niet verder helpen en zullen we de spijbelambtenaar in moeten schakelen.'
"Fuck dat. Laat ze bellen dan." En met een boze beweging klikt hij het gesprek weg.
Nog een paar scheldwoorden volgend, maakt hij zijn weg naar school. Hoewel hij altijd een keuze had, herinnerde hij zichzelf altijd aan zijn vader. De corrupte klootzak. Hij zal beter dan hem worden — en dat zal hij bewijzen.
Met zijn blik op onweer loopt hij de school binnen — om vervolgens te zien dat het verdomde pauze is. Hij had langer weg kunnen blijven. "Fuck," happy hour, dacht hij sarcastisch. Een paar voorbijkomende leerlingen begroette hij met een knik en liep weer naar buiten om bij de verste uithoek plaats te nemen op een van de tafels.
Zijn tas dat aan draadjes hing, dumpte hij naast zich neer. Een peuk dat had hij nodig — die toverde hij tevoorschijn uit de binnenzak van zijn jack.

Wie voor Jude? Hij is vrij.

I got my own back ——

[ bericht aangepast op 11 juni 2017 - 23:43 ]

"If you're going through hell, keep going." † Winston Churchill.

11 juni 2017 - 23:29 Sempre is offline

Sempre 5089

JANE MEADOWS

««« Plain Jane | 18 | Halway | Bodhi »»»

Soms wenste Jane dat ze meer zoals Olivia of Tessa was. Beiden dames leken geen enkel probleem te hebben wat betreft hun sociale vaardigheden; iets wat bij Jane wel anders was. Al vanaf jongs af aan was het duidelijk dat Jane op zichzelf was. Haar ouders vonden dit niet erg en stimuleerden dit zelfs in de hoop dat Jane al haar tijd in school zou steken zodat ze naar een goede universiteit kon en hun naam hoog kon houden.
Aan de ene kant werkte dit wel, Jane haalde hoge cijfers en hoewel haar ouders nauwelijks thuis waren kon ze altijd de trots in hun stem horen wanneer ze hen vertelde over haar punten. Aan de andere kant begon het er ook voor te zorgen dat nieuwsgierigheid en verlangen begon op te borrelen, want Jane vroeg zich steeds vaker af hoe het zou zijn om zich eens niet aan alle regeltjes te houden.
Toen Bodhi zei dat ze het in ieder geval hadden overleefd glimlachte Jane eventjes terwijl ze haar boeken dichter tegen zich aan drukte. Ze was aangenaam verrast toen hij haar vraag rustig beantwoordde, maar het leek er ook op dat daar hun wegen zouden scheiden. Er viel even een stilte en Jane beet zachtjes op haar onderlip terwijl ze zichzelf af vroeg hoe ze er voor kon zorgen dat hij nog even in haar gezelschap zou verkeren.

Dus toen de jongen zelf voorstelde om samen iets te eten te gaan halen besloot Jane hem niet te vertellen over de broodjes die ze die ochtend had gesmeerd. In een poging om wat minder stijf over te komen knikte ze enthousiast. "Goed idee, ik ben mijn eten namelijk vergeten."
Terwijl Jane en Bodhi richting de kantine liepen kon Jane het niet laten om zo nu en dan zijwaarts naar de jongen te kijken. Haar handen waren wat klam aan het worden en de boeken die ze eigenlijk in haar kluisje had willen leggen hield ze nog steeds stevig vast.
"Dus eh hoe gaat het verder?"
Meteen nadat Jane die vraag had gesteld kon ze zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Zelfs iemand met de sociale vaardigheden van een stoeptegel had iets interessanters eruit kunnen krijgen. Maar nee, Jane wist de situatie weer lekker ongemakkelijk te maken. Ze haalde diep adem terwijl ze in de rij aan sloot, haar bruine ogen gericht op de aanbiedingen van die dag. Niet dat ze deze ooit veranderden, maar ze moest ergens naar kijken wilde ze niet door de grond zakken van schaamte.

When time and life shook hands and said goodbye.

11 juni 2017 - 23:41 Scorn is offline

Scorn 708

NEVADA MOORE ——
Het is pauze — eindelijk. Haar platzolen brengen haar snel naar de bibliotheek toe. Ze kent de weg uit haar hoofd. Hier afslaan, onder een kluisje door bukken — diegene laat altijd het kluisje openstaan, rechts de mensenhorde vermijden — dan links de mensenhorde, die net van de wc komen, vermijden, nog een trap op en dan was ze er. Veilig en heel.
Haar telefoon geeft een zacht kraaigeluid af. Één nieuw bericht. Ze ziet dat de afzender van haar moeder is, dus ze opent het niet en loopt direct de ruimte binnen. Er waren een boel mensen die niet blij waren met haar om te gaan, dat duidelijk lieten merken, en het kon haar geen flying crap schelen. Aan geweld deed ze wellicht niet, maar als het echt zo ver kwam dat ze haar nagels tevoorschijn moest halen — dan had zij ze alvast gevijld.
Voor Engels moest ze een verslag schrijven over een boek dat met de middeleeuwse era te maken had. Hoewel ze hiervoor weinig zin in had, vond ze het onderwerp wel interessant om in te lezen. Haar gedachten gingen echter naar één ding, en één ding alleen: van een vriendin had ze gehoord dat er een boek over wicca in de bieb bevond, dus daar zochten haar ogen ook als eerst naar.
Enthousiast greep ze het boek met de donkere kaft uit de rij. "Eindelijk," glimlachte ze. Ze nam plaats aan een tafel waar ze niet snel gestoord zou worden en opende het boek.

[ bericht aangepast op 11 juni 2017 - 23:42 ]

"If you're going through hell, keep going." † Winston Churchill.

12 juni 2017 - 8:53 Drumstick is offline

Drumstick 925

[MT, ik kom er nu pas achter dat dit topic er is]

kip is lekker daarom heet ik drumstick

12 juni 2017 - 17:56 Venustic is offline

Venustic 2690

JUNI LOVISE YORK

That akward moment between birth and death

Junior | 17 Years | Band-Geek | Outside | Allistar

Alistair leek duidelijk even raar op te kijken door Juni haar vorige opmerking, iets wat ervoor zorgde dat Juni zich voor een kort moment erg ongemakkelijk voelde. Ze staarde wat naar de vloer als of deze haar kon helpen uit deze situatie, maar de vloer leek niet veel te kunnen doen. Gelukkig zei Alistair zelf niet veel over Juni haar opmerking en sprak hij vrolijk door. Juni keek hem weer aan en glimlachte naar hem. "Maar bij deze beloof ik je dat als ze besluiten bankjes in de toiletruimtes zetten, we daar voortaan onze lunch zullen eten." zei de jongen tegen haar. Juni liet een korte lach over haar lippen rollen. 'Wie zegt dat de meisjes toiletten geen bankjes hebben, dat is waarom meisjes altijd met zijn allen naar het toilet gaan. Het is de hang-out plaats.' plaagde Juni Alistair, nee tot nu toe hadden ze zelfs in de meisjes toiletten geen bankjes neer gezeten. Als je daar je lunch wou opeten mocht je boven op de pot zitten.
Samen met Alistair verliet ze toen de gang en liepen ze naar buiten toe, kort keek Juni opzij toen Alistair haar vorige vraag beantwoorde. "Op een schaal van 1 tot 10. Ik denk dat ondanks de saaie lessen en hier en daar wat irritante mensen, ik mijn dag toch wel een zesje kan geven, misschien zelfs een 6.5." zei de jongeman. Een glimlach ontstond weer op Juni haar lippen. 'Poeh, een 6.5 ik denk dat dat een record is.' zei Juni terwijl ze de deur naar buiten open duwde en deze even openhield voor Alistair.
"Maar de dag is nog maar op de helft, dus wie weet wat er allemaal nog kan veranderen.En hoe staat het er bij jou voor?" terwijl Juni nadacht over haar antwoord op deze vraag ging ze zitten op één van de groene bankjes op het plein. 'Nou, ik had een zeven op mijn oefen toets van Engels, dus dat was een plus punt. Daarentegen moest ik ook plots een soms op het bord voordoen bij wiskunde wat een min punt was. Alles bij alles komen we ook wel uit op een mooi zesje.' zei Juni, waarna ook zij haar tas doorzocht opzoek naar haar lunch. Haar brood had ze in een vel roze bakje gestopt die ze al snel uit haar rugzak wist te vissen. 'Mijn moeder gaf me vanochtend geld om eens wat leuks te doen met mijn vrienden, ik denk dat ze me zat is omdat ik te veel thuis zit.'

Bodhi Desiderio Davis 'Youngblood'

Sometimes, to stay sane you have to go a little crazy

Senior | 18 Years | In the halway | With Jane

Eigenlijk was Bodhi het soort type wat nooit echt met een vast groepje lunchte, ja hij had zijn beste vrienden met wie hij graag lunchte, maar als hij iemand anders tegen het lijf aan liep was het ook oké. Hij kon met iedereen wel een praatje maken en vond iedereen wel gezellig, dus zijn vraag of Jane met hem wou lunchen was ook oprecht. Niet omdat hij niemand anders had, maar gewoon omdat het hem wel gezellig leek zelf al leek ze wat ongemakkelijk te zijn bij hem in de buurt. Dan zou Bodhi wel de hele lunch door praten, als zij het niet deed deed Bodhi het wel. Hoewel hij aan de andere kant ook wel nieuwsgierig was naar Jane.
Jane stemde in met Bodhi zijn idee om te lunchen, dus toen de jongedame dit zei liep Bodhi met haar richting de kantine. De eerste paar seconden deden ze dit in stilte, maar toen was het Jane die de stilte verbrak. "Dus eh hoe gaat het verder?" vroeg de jongedame. Bodhi keek kort opzij naar de blondine en glimlachte. 'Ja, het gaat wel goed eigenlijk. Hoewel ik een beetje verveeld raak.' zei Bodhi, waarna er een korte stilte viel waarin Bodhi zich realiseerde dat zijn woorden niet helemaal goed gekozen waren. 'Niet van jou hoor.' voegde hij er toen snel aan toe. 'Gewoon van hier, er gebeurt hier echt nooit iets spannends snap je?'
Kort gleden Bodhi zijn ogen over het eten wat vandaag aangeboden werd, hij moest zeggen dat hij niet de grootste fan van de schoollunches was. Toch at hij ze elke dag, omdat hij gewoonweg te lui was om zelf iets klaar te maken, dus dan werd hij wel toegewezen op wat school voor hun faciliteerde. Bodhi koos wat willekeurigs uit en rekende snel af, waarna hij een plekje in de kantine zocht. Zijn ogen scande kort de kantine, maar uitiendelijk besloot hij gewoon op de eerste de beste plaats neer te strijken. Toen hij zat keek hij weer op naar Jane. 'En Jane, hoe staat jou leven ervoor?' vroeg hij. 'Je zit in het debatteam toch?'

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

12 juni 2017 - 18:26 bubbIes is offline

bubbIes 1176

'Vre-se-lijk,' riep haar vriendin uit waarbij ze overdreven met haar handen naar haar hoofd greep, 'die man lijkt wel Chinees te spreken, en zelfs dat spreek ik waarschijnlijk beter dan wiskunde.' Ik knikte, 'ik begrijp het, al lijkt het eerder Frans, dat spreek ik namelijk ook niet.' Lachend nam ze de volgende hap van haar muffin, gevolgd door een slok koffie. Vele mensen kwamen voorbij, ook een paar van de feestcommissie. Ze had niet door dat Chrystal wat zei, ze had het te druk met haar muffin waar een haar op bleek te zitten. Ergerend haalde ze hem eraf en mikte hem naast haar op de grond, goor. Meteen had ik geen zin meer in het laatste stukje, en m'n koffie was bijna ook op. 'Volgens mij heeft ze echt een hekel aan me,' zei Chrystal ineens. Mijn ogen volgden haar blik naar het meisje, Cadi. Die kende ik wel, maar ook wist ze hoe de ruzie ging tussen Chrystal en Cadi. 'Negeer hen, wij zijn samen nu.' Ik pakte mijn mobiel uit de tas naast me en las het gesprek tussen mij en mijn broer.

Levar: Je hebt middagpauze vgm, toch?
Genoveva: Nee, ik heb wiskunde.
Levar: Oehh, balen.
Genoveva: Uggh nee.
Levar: ...

Levar had niet de beste hersens, dat wist ik al sinds mijn geboorte. Toch was hij wel de beste, hij stond altijd voor iedereen klaar en ook had hij humor, iets wat hun zus niet bezat. Toen ze de telefoon weg deed merkte ze dat Chrystal naar haar keek. 'O, we praten weer tegen elkaar?'

Genoveva Corazana Fernández

Populair&Allemansvriend - 18 Years - Talking to: Chrystal
''We accept the love
we think we deserve.''

[ bericht aangepast op 12 juni 2017 - 18:26 ]

''With all due respect, which is none...''

12 juni 2017 - 18:45 PhiIophobia is offline

PhiIophobia 3205

Chrystal Rosie Kane

"She was one of the rare ones, so effortlessly herself, and the world loved her for it."

17 years • Talking to: Genev • Populair

Ik dacht na over wat ze zei dat ik me er niets van moest aantrekken en dat we nu met zijn tweeën waren, ik wist dat ze het goed bedoelde maar toch kon ik de reactie niet geheel waarderen. Ik bleef haar aankijken terwijl ik erover nadacht en vooral nadacht over wat ik Cadi wel niet had aangedaan wat eigenlijk niet eens zo erg was, niets in vergelijking met dat van Olivia, hoeveel spijt ik daar dan ook van mocht hebben. Bij Cadi viel dat eigenlijk nog wel mee, het is wat je met dansen doet, iedereen wil een danspartner en is daar dan ook bereid om voor te vechten en toch deed ze daar zo moeilijk over. Wat had onze vriendschap eigenlijk wel niet betekend als hij zo gemakkelijk te breken was. Met mijn gedachten heel ergens anders werd ik gestoord door Genev' stem en lichtelijk geschrokken keek ik op.
'O praten we weer?' ik trok even verbaasd een wenkbrauw op, wat was dat voor een vraag. Ik schudde met mijn hoofd en nam een hap van mijn yoghurt maar kon geen hap meer door mijn keel krijgen.
'Niet perse ga maar gerust verder hoor. Trouwens wil je mijn yoghurt hebben ik hoef niet meer' ik schoof de yoghurt naar haar toe en wou mijn telefoon uit mijn tas tevoorschijn halen maar besloot het vervolgens niet te doen, een mobiel tijdens lunch was nu niet erg gezellig.
'Dus welk vak heb jij dadelijk?' probeerde ik het gesprek weer op gang te krijgen.

[ bericht aangepast op 12 juni 2017 - 18:58 ]

"The stars replaced the emptiness of my heart."

12 juni 2017 - 21:45 Ziegler is offline

Ziegler 20534

KALANI MEREDITH MONTGOMERY
17 • Junior • Cheerleader • Cameron & Tannatek

Toen Kalani kort aangekeken werd door beide jongens, vroeg ze zich af waarom ze zich nog op die plek bevond. Ze wist eigenlijk niet waarom ze überhaupt het gesprek met hen aan wilde gaan, aangezien het tweetal voor haar neus daar waarschijnlijk niet op zat te wachten. Ietwat ongemakkelijk verschoof ze haar gewicht van haar ene naar haar andere been. Kalani zag hoe de jongens iets tegen elkaar zeiden, maar ze stond te ver van hen verwijderd om er iets van te kunnen verstaan of begrijpen.
Ze zuchtte eens diep. Ze was eigenlijk helemaal niet ongemakkelijk, dus ze begreep niet waarom ze dat toen ineens wel was. Daarom vermande ze zichzelf en stapte met een zelfverzekerde houding op de twee jongens af. Ze keek eerst naar Tannatek, daarna naar Cam. Ze had met alle twee geen supergoede relaties, maar dat deerde haar niet. Ze deed altijd de moeite om vriendelijk te zijn tegen iedereen die ze tegen kwam. Opnieuw trok ze haar paardenstaart wat strakker aan. 'Goedemiddag,' sprak ze vervolgens serieus. 'Ik zocht naar gezelschap en ik hoop dat ik dat gevonden heb. Oftewel, mag ik mijn pauze met jullie doorbrengen?' Ze hoorde hoe netjes ze sprak en kon het niet laten om kort te grinniken. Ze had geen moeite met nieuwe mensen, maar soms vond ze het moeilijk om zich aan te passen aan anderen waardoor ze juist onbewust raar deed. 'Kia-...' Ze verbeterde zich snel. 'Tannatek, bedoel ik. En Cameron, was het toch?' Ze wilde graag laten zien dat de jongens niet onzichtbaar voor haar waren, omdat ze toevallig een cheerleader was. Ze was een strijder in het doorbreken van taboes.

Big girls cry when their hearts are breaking

12 juni 2017 - 22:06 Elentiya is offline

Elentiya 12379

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Tessa Mae Valentine

”Don’t ever ~~underestimate~~ my ability to find shit out."

• Eighteen • Little Rebel • ~~Don’t~~ mind me • With Devin • [url=Outfit[/url] •

Hoe het me gelukt was om mijn aandacht volledig bij de les te houden, was me ergens de vraag nog maar. Telkens betrapte ik mezelf erop dat mijn gedachten naar wel iets afdwaalde terwijl mijn pen haast blind enkele belangrijke punten van de les wisten te noteren als deze niet afwezig tussen mijn tanden terecht was gekomen. Daarbij wist ik echter mijn aandacht wel goed te houden bij de discussie die ik in het Frans mocht voeren met Devin; waar ik het niet kon laten subtiel enkele plagende Franse woorden tussen de regels door naar hem toe te werpen. Het schelle geluid van de bel — die het einde van het lesuur aankondigde — was voor mij uiteindelijk dan toch ook heel erg welkom, waarna mijn boeken en paperassen zonder moeite in mijn tas belandde.
”Hey, wil je samen lunchen? Vandaag is het pizza dag.” Met een grijns op zijn lippen, gevolgd door een knipoog die Devin me schonk, kwam hij naast me terecht terwijl we beiden het leslokaal verlieten. “Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen,” glimlachte ik en haakte zonder pardon mijn arm door de zijne heen. Inwendig besloot ik kort medelijden te hebben met mijn lieftallige broertje, wetende dat deze gruwelde bij alleen al het horen van het woordje ‘pizza’. Hij wist soms niet wat hij miste; al moest ik daar eerlijk bij bekennen dat hij wel een goede weging had om er voor te zorgen dat ik zoveel mogelijk gezonde dingen naar binnen werkte.
”Waar gaan we zitten? Of waar wil je zitten?” vroeg ik Devin, eens ik terug uit mijn gedachten raakte en liet mijn donkere kijkers ondertussen een keer rond glijden terwijl ik samen met de jongen op weg ging om een lekker stuk pizza te gaan halen. In verte vielen mijn poelen vervolgens op een boos uitziende Jude, die met een gezicht op onweer dwars door de gangen heen denderde en zo weer naar buiten liep. Ik fronste licht en viste mijn mobiel tevoorschijn in de hoop de jongen met een berichtje ietwat vrolijker te doen kijken.

To: Jude.
Als je lacht ben je veel knapper, weet je dat? Al heeft die donkere blik ergens ook wel iets.. ;p
Alles oke?

X.

Zodra het berichtje verzonden was stopte ik mijn mobiel direct weer weg en legde mijn aandacht terug bij Devin en het halen van een stuk pizza. “Blijkbaar zijn we niet de enige pizza-liefhebbers,” grinnikte ik zacht zodra de rij zichtbaar werd met leerlingen die exact dezelfde gedachten hadden als Devin en ik.

[ bericht aangepast op 27 maart 2018 - 13:38 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

13 juni 2017 - 20:57 Douceur is offline

Douceur 2758

Alistair Jones

"Be brave enough to listen to your heart."

With Juni || Senior || 18 y/o

"Wie zegt dat de meisjes toiletten geen bankjes hebben, dat is waarom meisjes altijd met zijn allen naar het toilet gaan. Het is de hang-out plaats." Ging Juni in op zijn eerder gemaakte opmerking over het lunchen in de toiletten, alsof ze zijn gedachtes had gelezen. Hij voelde zijn mondhoeken omhoog gaan en grijnsde om haar grapje.
Nadat hij haar het minimale over zijn dag tor dusver had verteld, verscheen er opnieuw een glimlach op Juni's gezicht.
''Poeh, een 6.5 ik denk dat dat een record is.'' zei Juni vervolgens waarna ze de deur naar buiten open duwde en deze even openhield voor Alistair. Hij knikte instemmend, een record was het zeker te noemen.
Dankbaar pakte hij de deur aan en liet hem weer dichtvallen toen ze beide buiten stonden.
Terwijl hij wachtte, en ondertussen nog steeds zocht naar wat te eten in zijn tas, volgde hij Juni's voorbeeld en ging naast haar op het bankje zitten.
''Nou, ik had een zeven op mijn oefen toets van Engels, dus dat was een pluspunt. Daarentegen moest ik ook plots een som op het bord voordoen bij wiskunde wat een minpunt was. Alles bij alles komen we ook wel uit op een mooi zesje.'' zei Juni, waarna ook zij op zoek leek te gaan naar wat te eten in haar tas. Alistair had er ondertussen een platgedrukt pakketje brood uit weten te vissen. Hij knikte opnieuw instemmend.
''Een zesje is ook zeker niet verkeerd.'' Hoorde hij zichzelf zeggen, waarna hij een grote hap van zijn brood nam.
''Mijn moeder gaf me vanochtend geld om eens wat leuks te doen met mijn vrienden, ik denk dat ze me zat is omdat ik te veel thuis zit.'' Zei de jongedame naast hem vervolgens. Even keek Alistair opzij, niet meteen wetend wat hij haar moest antwoorden.
''Ze is je echt niet zat, ze wil gewoon dat je plezier hebt in je leven.'' Begon hij. Even porde hij haar zachtjes met zijn arm.
''Ik wil anders ook best iets met je gaan doen, maar ik heb nou ook niet bepaald het spannendste sociale leven.'' Even staarde hij voor zich uit, hij wilde niet dat ze zich door hem gedwongen zou voelen.
''Maar je kunt natuurlijk ook gewoon met één van de meiden wat gaan doen.'' Alistair dacht even na, hij had Liv weleens horen zeggen dat zij en Juni soms samen leerden. Dat herinnerde hem er ook aan dat hij Olivia al een tijdje niet had gesproken, of gezien, en dat viel hem op. Hij zou haar vanmiddag wel een berichtje sturen.
Zo één twee drie kon Alistair niet zeggen met wie hij Juni veel zag omgaan, maar hij wist dat ze een heel lief meisje was en zeker wel iemand mee zou kunnen krijgen als ze dat zou willen.

[ bericht aangepast op 13 juni 2017 - 21:01 ]

chaos makes the muse

Index RPG Actieve Topics Zoek