• Lay out komt ooit nog,
    verwacht het maar niet.

    Begin situatie:
    Het is zeg maar een gewone middag, en de bel is net gegaan. Langzamerhand druppelen de leerlingen steeds verder de klaslokalen uit en proberen zich een weg te banen tussen de menigte. Het is toegestaan om van het plein af te gaan, dus ook druipen soms kleine groepjes naar het omringende gebied. Het is aan jullie hoe deze pauze eruit gaan zien, gaat de leerling van het plein af of besluit hij/zij in de bieb te blijven hangen?

    [ bericht aangepast op 9 juni 2017 - 16:59 ]


    ''With all due respect, which is none...''

    MT (:


    How far is far

    Is het middagpauze of?
    Mt btw ^^


    Mijn brein breint zoals het breint.

    `Mt


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    Pennywiise schreef:
    Is het middagpauze of?
    Mt btw ^^

    Ja. ;p


    ''With all due respect, which is none...''

    MT


    --

    Mine.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Mt


    El Diablo.

    Mt


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Bodhi Desiderio Davis 'Youngblood'

    Sometimes, to stay sane you have to go a little crazy


    Senior | 18 Years | In the halway | With Jane

    Het was muisstil in het lokaal, op het continu geklik van Bodhi zijn pen na. Bodhi was zich er van bewust dat hij verschillende geïrriteerde blikken naar zich toe geworpen kreeg, maar hij kon het niet latten. Hij wou de andere leerlingen in het lokaal niet met opzet irriteren, maar hij verveelde zich gewoon dood. Zijn vingers moesten iets te doen hebben terwijl hij na zat te denken over de antwoorden van de opgaven die voor hem lagen. De aardrijkskunde docent had hem opgedragen om in stilte te werken, maar Bodhi kon zich helemaal niet concentreren in stilte. Hij was veel geconcentreerder wanneer er geluiden om hem heen waren, wanneer er dingen gaande waren. Dus zat Bodhi daar maar naar zijn opdrachten te staren, als of het antwoord zo in hem op zou komen zonder dat hij de vragen echt goed door had gelezen.
    Nogmaals wierp de jongen een blik op de klok, in zijn hoofd begon hij al af te tellen tot het moment dat de klonk door het lokaal klonk. 1... 2... bij drie kwam Bodhi niet meer, want toen klonk de bel inderdaad al door het lokaal. Bodhi sprong zo snel van zijn stoel op dat de stoel bijna om viel, bijna dan. De stoel wiebelde even, maar kwam toen toch op beide pootjes weer terecht, echt door had Bodhi dit echter niet. Hij was in de tussentijd druk bezig met zijn boeken in zijn tas te duwen. Het was enkel de pauze die Bodhi tegemoet ging, maar de paar minuten die hij niet in een klaslokaal hoefde te spenderen waren voor hem al genoeg.
    Als een van de eersten liep Bodhi het lokaal uit, zonder enig echt doel. Hij lette niet echt op waar hij heen ging of op wie er liep. Het was dan ook volledig zijn eigen schuld toen hij tegen een blondine opliep en er voor zorgde dat ze de boeken in haar handen op de grond liet vallen. 'Sorry het spijt me.' zei Bodhi direct, waarna hij pas echt naar de het meisje keek, Jane. Een glimlach verscheen op Bodhi zijn lippen, hij vond Jane schattig op een bepaalde manier. Hij vond het schattig hoe ze zich gedroeg wanneer hij rond haar was en ja Bodhi was maar al te goed op de hoogte waarom dit zo was. Tenminste hij had een vermoeden, want hij wou zich zelf ook weer niet te veel in de hoogte praten door te doen als of de halve wereld een crush op hem had, maar hij was er vrij zeker van dat Jane dit wel had.
    Na de jongedame dan ook nog even bekeken te hebben begroette Bodhi haar op een normale manier. 'Hey.' zei hij, terwijl hij op de grond hurkte om Jane haar boeken op te pakken. 'Nogmaals sorry, ik was een beetje gehaast of zoiets.'

    [ bericht aangepast op 9 juni 2017 - 18:58 ]


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    MT


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    Mt


    chaos makes the muse

    Mt

    (Kian) TANNATEK
    17 ~ Badboy/Eenzaat ~ Fietsenstalling ~ Cam

    Ik had honger. Ik voelde mijn maag grommen en verkrampen, maar probeerde het te negeren. Kyle had - uiteraard - het laatste brood mee naar school gekregen. Ze konden op school echt niet gaan denken dat hij geen eten kreeg. Dat was ook niet zo, voor hem was er altijd genoeg, maar ik had gewoon de tijd niet gevonden om naar de bakker te gaan. De kantine vond ik te duur. Het gaf niet, met honger had ik al leren leven.
          "Hé, Tannatek," hoorde ik op mijn weg naar de fietsenstalling. Niet dat ik van plan was ervandoor te gaan, maar dat was nu eenmaal mijn vaste stekken, waar iedereen me altijd kon vinden als ze iets nodig hadden. Ik draaide me om en zag een junior mijn kant opkomen. Het was de eerste keer dat hij mijn bestaan opmerkte. "Heb je wat spul?" vroeg hij, met een air van hier tot ginder. Toch kon ik zien hoe hij schichtig om zich heen keek.
          "Zoals?" vroeg ik.
          "Weet ik veel. Wat je altijd hebt aan te bieden." Ik zei niets en besloot dat ik hem niet mocht en geen zin had om hem vaker tegen te komen. Dan nog liever een grommende maag.
          "Dafalgan," antwoordde ik en ik draaide me weer om. Aan de fietsenstallingzag ik Cam staan. Ik knikte naar hem en leunde naast hem tegen het hek.

    note: Het kan zijn dat ik de volgende posts toch switch naar derde persoon. Ik zoek nog wat het beste is.

    [ bericht aangepast op 9 juni 2017 - 21:37 ]


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Mt ^^


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Het voelde alsof de tijd stil stond, terwijl de klok door tikte. De Franse taal was mooi, echt waar, alleen het leren was niet echt mijn ding. Toch zat ik hier nu, te luisteren naar de grote man voor mij die ons iets duidelijk probeerde te maken, maar eigenlijk begreep niemand hem. Ik maakte naar het meisje naast me een gapend gebaar, waardoor ze zachtjes moest giechelen en het zelfde deed. Zo zaten we dan, te luisteren naar iets wat we niet begrepen. Een paar woorden kon ik verstaan, maar toen de bel ging was ik wel de eerste die de klas uit ging. Hollend door de menigte ging ik opzoek naar mijn vriendin, Chrystal. Ik had haar rooster al door gekeken en als het goed is moest ze bij het wiskunde lokaal op me wachten. Hijgend liet ik me tegen de muur vallen terwijl ik haar vermoeid aan keek, ''wouw, wat is het lang rennen tussen Frans en Wiskunde.'' Een glimlach verscheen op mijn gezicht, maar we hadden geen tijd te verliezen. Vermoeid sleurde ik haar mee naar de kantine, die deels al vol gestroomd was met leerlingen. ''Ik ga niet alweer staand eten,'' ik had nu pas door dat ik haar onbewust had meegesleurd in mijn problemen. Niet dat het mij wat boeide, ''wil je ook iets kopen?''
    Genoveva Corazana Fernández


    Populair&Allemansvriend - 18 Years - Talking to: Chrystal
    ''We accept the love
    we think we deserve.''

    [ bericht aangepast op 9 juni 2017 - 22:37 ]


    ''With all due respect, which is none...''