• Eigenlijk was het vanochtend, maar het was half zeven en dus ben ik daarna weer lekker gaan slapen, dus dat wordt naar mijn termen geclassificeerd onder nacht.. Nu, goed, dat was dus doodeng. Ik werd wakker en voelde helemaal niets meer in mijn rechterbeen. Of tja, eigenlijk wel iets, want zoals we allen weten kan je helemaal niets meer voelen en er toch pijn hebben. Maar vanaf mijn knie tot aan mijn tenen stond mijn been dus helemaal stijf, wat doodeng was want meestal als je been slaapt voel je 't gewoon wat tintelen. Nu kon ik het gewoon niet meer bewegen (mijn knie wel, maar niet mijn voet of mijn tenen, want dat was helemaal stijf, zoals ik al zei).

    Dus ik ben er in alle paniek over beginnen wrijven, want ja, stappen ging natuurlijk nogal moeilijk. Op een bepaald moment begon het weer heel pijnlijk te tintelen, maar alles is beter dan een been dat je niet voelt, natuurlijk. Atm is alles weer normaal. Conclusie: paniekaanval onnodig, maar paniekaanval nevertheless. Het was echt doodeng.

    Wie hier haat slapende ledematen ook zozeer als ik? (cat)


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Ahhh, dat is echt heel vervelend! Ik heb het regelmatig in mijn arm als ik erop gelegen heb. Vreselijk. (cat)


    Caution first, always.

    Dat is inderdaad echt eng! Ik haat dat ook, zeker als je last hebt van een zware versie van een slapende ledemaat.

    Ik heb dat vrij geregeld voor (: Ga gewoon nooit een halfuur in kleermakerszit zitten met een kleuter op je benen ...
    Ik werd ook eens wakker met een slapende rechterarm en een raam dat openstond tegen de storm. Het is een dakraam, dus ik stond op mijn bed en met mijn slaapdronken kop probeerde ik dat ding te sluiten met mijn rechterarm. Natuurlijk gaat dat niet, want mijn arm is zo slap als een vaatdoek en mijn geniale brein bedenkt dat ik dan maar mijn rechterarm met mijn linker moet optillen en het zo proberen. Het duurde even voor ik wakker genoeg was om te beseffen wat voor idioot ik was, haha


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Herkenbaar! In mijn geval kwam het door mijn lage rugspieren die te zwak waren en dat andere rugspieren de boel blokkeren waaronder zenuwen. (De aanleiding was sporten zonder ervoor ooit echt veel gesport te hebben) Wat ook misschien kan is dat je bijv dan lang in een verkeerde houding hebt gezeten of gelegen die de zenuw(en) van je been tijdelijk verdrukt heeft. Als het vaker gebeurd kun je misschien eens langs een fysio [:


    'Imagination is the only weapon in a war against reality' - Cheshire Cat

    Pennywiise schreef:
    Ik heb dat vrij geregeld voor (: Ga gewoon nooit een halfuur in kleermakerszit zitten met een kleuter op je benen ...
    Ik werd ook eens wakker met een slapende rechterarm en een raam dat openstond tegen de storm. Het is een dakraam, dus ik stond op mijn bed en met mijn slaapdronken kop probeerde ik dat ding te sluiten met mijn rechterarm. Natuurlijk gaat dat niet, want mijn arm is zo slap als een vaatdoek en mijn geniale brein bedenkt dat ik dan maar mijn rechterarm met mijn linker moet optillen en het zo proberen. Het duurde even voor ik wakker genoeg was om te beseffen wat voor idioot ik was, haha


    Sorry, maar hier moest ik even om lachen, haha. XD

    Maar ik haat het ook. Er was ook een nacht dat ik wakker werd en ik mijn linkerhand niet meer kon voelen. Dat was ook echt eng, want ik kon mijn vingers gewoon helemaal buigen, zonder dat ik iets voelde. ^^' Door lang te wrijven kreeg ik weer tintelingen in mijn hand en kon ik rustig weer doorslapen, haha. Maar echt apart dat ledematen kunnen slapen. XD


    One Who Travels A Higher Path.

    Gebeurt bij mij regelmatig aangezien ik in rare posities slaap

    Ik was een keer verkouden en dacht midden in de avond laat ik mijn neus snuiten. Er lag een zakdoekje boven mijn bed (perks voor bij het raam slapen). Ik wil die pakken met mijn rechter arm. Uiteraard werkte dat niet en mijn hele arm viel op mijn gezicht. Auw (cat)


    Shoganai i ne~