Naam Sebastián Diego 'Charro' Velásquez
Sebastián Spaans, Gerespecteerd
Diego Spaans, verkleining van Santiago
Velásquez Spaans, afgeleid van Velasco, Kraai
Charro Een Charro is een Mexicaanse ruiter die door veel Amerikanen wordt aangezien als de equivalent van de cowboy. Sebastián heeft deze bijnaam gekregen door zijn grote bekwaamheid met wapens en dieren. Hij heeft deze bijnaam van kleins af aan al, en stelt zich zo ook voor, zelfs al hoort dit nog erg bij het deel van hem uit het verleden. Deze naam is zo'n automatisme voor hem, zo erg dat zelfs zijn ouders hem zo aanspreken in normale conversaties, dat hij niet meer op Sebastián of Diego reageert. Afwijken van deze naam zal nog heel erg veel moeite voor hem kosten.
Leeftijd 23, Charro is geboren op 2 November: Dia de Muertos
Geslacht Mannelijk
Nationaliteit Amerikaans, Braziliaans en Mexicaans.
Charro is geboren in Amerika. Hiermee is hij direct een Amerikaans staartsburger geworden, ondanks de afkomst van zijn ouders. Door de afkomst van zijn ouders, en het feit dat ze hem, net als hun andere kinderen, hebben aangegeven bij het consulaat van hun eigen landen, heeft Charro ook de Braziliaanse en Mexicaanse nationaliteit.
In het verleden gebruikte Charro altijd zijn Amerikaanse paspoort, maar sinds hij weg is uit zijn oude leven, gebruikt hij zijn Mexicaanse Paspoort. Dit is puur om de reden, dat hij hierin niet alleen bij zijn voor, middel, en achternaam wordt genoemt, maar ook bij de achternaam van zijn moeder, zoals daar gewoon en verplicht is. Het feit dat hij zo niet in Amerika geregistreerd is, kwan hem een hoop problemen schelen, gezien hij burocratisch en juridisch gezien op dit paspoort een ander individu is: Sebastián Freitas in plaats van Sebastián Velásquez. Hiermee is hij nog altijd wel een illigale immigrant, maar dat is in zijn ogen toch een stuk beter dan een (ex-)bendelid, als hij wordt opgepakt.
Tijd in de mag crew
3 weken
Charro voelt zich nog niet echt op zijn gemak bij de crew, en vertrouwd ze al zeker nog niet. Sowieso heeft zijn verleden hem wel voorzichtiger gemaakt met vertrouwen, maar het feit dat hij geen idee heeft wie ze zijn, aan wie ze nu echt trouw zijn, en soms zelfs niet wat ze zeggen, omdat het grootste deel van zijn leven spenderen in een Spaanstalig cartel en een Spaans-Portugese familie, heeft zijn engels niet goed gedaan.
Uiterlijk [fc Tony Perry]
Charro is een jongen die vroeger weinig opviel. Hij is klein, mager, heeft pikzwart haar en zeker in de zomer een flink getinte huid, die in de winter iets lichter kleurde, maar niet veel. De puberteit en zijn tijd bij het cartel hebben hem wel een stuk opvallender gemaakt, maar hij kan nog altijd deels verdwijnen in een groep mensen. Hij is gegroeit, maar zelfs voor een Zuid-Amerikaanse jongen is Charro niet lang, heeft iets meer vlees aan zijn botten, maar het grootste deel ervan komt puur door zijn werk en hij is nog altijd aan de dunne kant. Hetgeen wat het meest opvalt, en eigenlijk de grootste verandering is, zijn Charro's tattoos. Hij zit bijna volledig onder. Zijn gezicht, schaamstreek, en hier en daar een paar vierkante centimeters tussen verschillende tattoos in is nog blanke huid. Eigenlijk allemaal heeft hij laten zetten tijdens zijn tijd in het cartel, op 1 na: Hij had over zijn schouder omlaag een rij kleine kogeltjes lopen, een voor elke moord die hij had gepleegd. Tijdens zijn verblijf in Salt Lake City heeft hij onderaan, waar ruimte was voor meer, een kleine Sugar Skull laten zetten, als teken dat hij er niet meer aan toe wil voegen. Naast tattoos kan je, als je goed onder de inkt kijkt, ook vele littekens terugvinden op de huid van deze jongen, maar niemand kijkt hier echt naar door de hoeveelheid plaatjes op zijn huid.
Charro komt uit het zuiden, en dat is ook goed te merken aan zijn kleding. Hij draagt zodra het kouder wordt dan 25 graden, draagt hij jassen en truien. Hij heeft het heel snel koud, en ook alleen boven de 30-35 graden zal je hem in een t-shirt op tanktop zien lopen. Nu vind hij het ook fijn om zijn lichaam zo veel mogelijk bedekt te hebben, om zo zijn verleden wat meer voor zichzelf te houden, maar zijn nek en handen zijn natuurlijk meestal wel zichtbaar. Charro draagt meestal een pet op zijn hoofd, en een rozenkrans om zijn nek. De eerste draait hij naar voor of achter naargelang de situatie erom vraagt, e de tweede verlaat zijn nek alleen om te bidden, wat hij elke dag nog altijd trouw doet.
Innerlijk
Positief
Vindingrijk, Dapper, Passievol, Standvastig, Toegeweid, Grappenmaker
Negatief
Achterdochtig, Wantrouwend, Jaloers, Geheimzinnig, Agressief, Weinig Geweten
Charro's verleden heeft op hem een grote impact gehad, al probeert hij dit niet te laten zien. Hij verschuilt zich achter de facade van een grappenmaker: Een lolbroek die alles durft, maar eronder zit een man, bang dat het veleden hem komt halen, en in alle schaduwen antagonisten ziet. Toch heeft een groot deel hiervan wortels in Charro's echte karakter.
Hij is altijd al een dappere jongen vol met passie geweest. Hij is assertief, maakt makkelijk en snel beslissingen, en is standvastig in de keuzes die hij maakt. Als hij eenmaal een keuze heeft gemaakt, gaat hij er ook mee door en ziet het uit tot het einde, wat hem onderandere heel goed maakte in zijn werk voor het cartel. Hij is zich altijd erg bewust van wat er om hem heen gebeurt en de mogelijke uitkomsten van een situatie, waardoor hij op hele onverwachte manieren wel zijn gewenste uitkomst kan verkrijgen.
Door zijn passie, is Charro een erg emotioneel persoon, maar van jongs af aan, is hem heel snel geleerd dat hij zijn emoties beter kan onderdrukken. Naast zijn emoties houd Charro ook zijn verleden goed verborgen, en als je denkt dat het alleen zijn eigen geheimen zijn die hij verbergt, heb je het mis. Charro weet een heel stuk meer over het cartel, tot aan de hoogste heren aan toe, dan dat zelfs zij weten. Zijn geheugen zou een goudmijn zijn voor rivalen of de politie, maar net als met al zijn geheimen, liggen ook deze diep in zijn hoofd verstopt, om die plek nooit te verlaten.
Het probleem met het feit dat hij zoveel geheimen weet, is dat hij mensen niet vertrouwd, omdat hij weet wat voor een skeletten de meest onschuldig lijkende mensen in hun kast kunen hebben liggen. Het feit dat hij ook weet hoe ver de arm van het cartel rijt werkt zeker ook niet mee in zijn vertrouwen van mensen.
Charro is ondanks dat hij zijn emoties probeert te onderdrukken, geen lievertje. Hij is niet vies van een gevecht en om zijn handen vuil te maken. Als hij zijn agressie eruit laat, heeft Charro ook weinig spijt of geweten. Jaren en jaren van desentisatie voor geweld, bloed, en moord, hebben hem een dikke huid gegeven, waar hij niet vanaf komt, en hij wil er ook niet vanaf, gezien hij niet weet of hij wel echt onder ogen kan komen wat hij heeft gedaan.
Charro's passie en emotie, zelfs al zijn ze opgekropt, komen naar boven als hij in een relatie komt. Hij kan dan de liefste en de trouwste ooit zijn, maar door zijn achterdocht is hij ook heel snel jaloers, was met een agressieve jongen als Charro mogelijk verkeerd kan aflopen.
Van buiten lijkt Charro kalm en koel, met een gevoel voor hylariteit en een grote liefde voor zijn familie en afkomst, maar de andere kant van hem: het wantrouwen, de jaloezie, de agressie, zullen maar weinigen echt zien.
Familie en geschiedenis
Rafael Diego Velásquez
Vader, 50, Mexicaans, Illigaal Immigrant
Inês Madalena Freitas
de Velásquez Moeder, 47, Braziliaans, Tijdelijk Werk Visa
Valentina Madalena Velásquez
de Taylor Zus, 25, Amerikaans/Mexicaans/Braziliaans
Miguel Santiago Velásquez
Broer, 21, Amerikaans/Mexicaans/Braziliaans
Matilde Esmeralda Velásquez
Zus, 21, Amerikaans/Mexicaans/Braziliaans
Charro is geboren in Grand Prairie, Texas. Het is een stadje met nog geen 200.000 inwoners, waarvan meer dan 40% van Midden en Zuid-Amerikaanse afkomst. Het is een stadje, waar door de ligging ten opzichte van Arlington, Fort Worth, en Dallas, een van de grootste steden van het land, de afstand tot de Mexicaanse grens, en de hoge hoeveelheid Spaanstaligen, een prachtige uitvalsbasis voor drugscartels en bendes die vanuit Mexico hier handel drijven. Het is dan ook niet vreemd, dat een boel van deze jongeren in de cartels verdwijnen, in een stadje waar voor jongeren niet enorm veel te doen is, en zeker niet voor jongeren die zijn opgegroeid in de buurten waar de bendes en cartels, en zeker niet de politie, de dienst uit maken. Zo ook Charro. Hij was 14 toen hij werd ingeweid, zoals vele kinderen uit zijn buurt. Dealen, vechten, schieten, en vervoeren leerden ze in het kleine stadje, waarna de meesten, waaronder Charro zelf, op hun 16e met een rijbewijs net op zak hun werk in praktijk gingen brengen in de grote steden om het plaatsje heen. Het is geen veilig, noch legaal, of kindvriendelijk leven, maar het was het enige leven wat hij en zo velen van zijn vrienden kende. De tweeling van het gezin Velásquez zit ook bij hetzelfde cartel als Charro, terwijl zijn oudste zus jong trouwde met een blanke jongen en samen met hem verhuisde naar Santa Ana, California, waar ze allebei een studie begonnen aan Santa Ana College, waar ze allebei een beurs voor hadden gekregen. Inmiddels is Valentina een Juridisch Medewerker en Jake, haar man, een basisschool docent. Ze verwachten deze zomer hun eerste kindje.
Voor de rest van de Velásquez kinderen liep het leven een heel stuk minder vredig. Misdaad en geweld waren van de orde van de dag, op school en erbuiten. Thuis was de enige veilig plek voor hen, maar door hun werk voor het cartel waren ze er weinig, en hun ouders wisten beter dan er iets aan te proberen te doen. Na zijn middelbare school verdween Charro compleet in het leven van een cartellid, en kwam alleen nog op zondag thuis, de dag waarop zijn familie, net als de meesten in de stad, naar de Katholieke Kerk gingen voor de zondagsmis, waarna de familie tijd samen spendeerde. Gezien de hogere leden van het cartel dit ook dezen, was dit een soort algehele vrije dag voor de leden. Zo ging het jaren door, insensitief voor enige vorm van geweld en met een aanleg om heel precies te kunnen schieten, veranderde Charro snel van een van de honderden jonge dealers en drugskoeriers, in een hitman, voor hij ook maar legaal kon drinken. Hij verdiende zijn geld met het laten vloeien van het bloed van anderen, en voor enkele jaren deed hij dit zonder enige vorm van geweten of spijt.
Dit veranderde toen hij op een dag een opdracht kreeg: Het omleggen van het hele gezin van een rivaliserende cartelbaas, die hun gebied wilde overnemen. Hij was er helemaal klaar voor, tot hij zag dat de man naast een vrouw en een zoon van 16, allemaal volwassenen in zijn ogen, er ook een aantal jonge kinderen waren. Bij het zien van de kleine onschuldige humpies, ging er opeens een knop in hem om. Hij schoot de volwassenen neer, toen de kleintjes in bed lagen, en nam daarna de kinderen, samen met bewijs van zijn werk op de 3 anderen, mee. De kinderen bracht hij naar zijn ouders, compleet zonder enig idee wat te doen. Hij had dit nog nooit gehad. Na een kort, emotioneel afscheid, bracht Charro zijn bewijs naar zijn baas, die wel tevreden leek, voor hij de enkele persoonlijke dingen die hij had in een rugzak stopte, en verdween. In eerste instantie met de bus naar Dalles, en van hier naar Houston, San Antonio, en van daar de staat uit, zo ver mogelijk weg. Hij had best wat geld op zak, maar gebruikte zo min mogelijk ervan. Het was bloedgeld, en ondanks dat hij wist dat niemand die hij had geschoten een schoon geweten had, was dat van hem een stuk bloederiger dan van velen. Na een aantal weken te hebben gezworven kwam hij de Mag Crew tegen in Salt Lake City. Hij sloot zich bij hen aan, alleen en moedeloos van zijn tijd op de vlucht. In Salt Lake City heeft hij ook kleine Ximena uit het asiel gehaald, in de hoop dat zij zijn weg naar de lichte zijde zou kunnen voortdrijven.
Relaties
Extra
Charro heeft een klein pluizig wit hondje genaamd
Ximena. Ze past misschien niet bij zijn uiterlijk, maar ze is de enige die hij echt toelaat. Hij spreekt veel tegen haar in zachte Spaanse of Portugese gesprekken.
Charro spreekt door zijn ouders en de buurt waarin hij opgroeide, zowel Spaans als Portugees. Zijn Engels is niet heel erg goed en dan ook geen taal die hij graag of vloeiend spreekt.
Charro heeft al het geweld afgezworen, maar dat betekent niet, dat hij geen wapens meer op zich draagt, gewoon voor de zekerheid. Hij heeft meestal een schoongevijlde 9mm in zijn broekband zitten, en/of een vlindermes in zijn broekzak. Hij heeft ze allebei al even niet meer gebruikt, maar hij kan niet rustig slapen of leven zonder enige vorm van bescherming.
Charro is in een Katholiek Zuid-Amerikaans gezin opgegroeit, met de bijbehorende tradities en gewoontes. Ondanks alles wat hij heeft gedaan, probeert hij nog elke zondag naar de kerk te gaan, en bid elke dag. Zijn geloof is zijn manier om niet volledig gek te worden, en om houvast te krijgen in een volledig nieuwe wereld, die voor hem heel kwaadwillig lijkt.
[ bericht aangepast op 23 mei 2017 - 15:55 ]
Bowties were never Cooler
